“က်မတို႔ မ်ိဳးဆက္ ေရာက္လာၿပီ”

ဧရာဝတီ | မေဝႏွင္းပြင့္သုန္သည္ လက္ရွိ ေတာင္ႀကီးေထာင္၌ အက်ဥ္းခ်ခံေနရေသာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္သူ ဦးျမေအး၏ သမီးႀကီးျဖစ္ၿပီး အဂၤလန္ႏုိင္ငံ လန္ဒန္ ၿမိဳ႕ရွိ တကၠသိုလ္ တခုတြင္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ လူမႈေဗဒဘာသာျဖင့္ ဒုတိယႏွစ္တြင္ တက္ေရာက္ သင္ၾကားလ်က္ရွိသည္။ ၎သည္ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးျမေအး အပါအဝင္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေနသူ တဦးလည္း ျဖစ္သည္။ သူ၏ မိခင္ႏွင့္ ညီမမွာ ျမန္မာျပည္တြင္ ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။

မေဝႏွင္းပြင့္သုန္

အသက္ ၂၁ ရွိၿပီ ျဖစ္ေသာ မေဝႏွင္းပြင့္သုန္သည္ လန္ဒန္အေျခစိုက္ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႔ (Burma Campaign UK)၊ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္အဖြဲ႔ (AI) တို႔ႏွင့္လည္း ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ လုပ္ကိုင္ေနသူ တဦးျဖစ္သည္။ AI ၏ ဆက္သြယ္ ေပးမႈျဖင့္ မၾကာေသးမီက ေလဘာပါတီ ညီလာခံတြင္ ျမန္မာ့အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ စကားေျပာခဲ့သည္။

မေဝႏွင္းပြင့္သုန္ ေလဘာပါတီတြင္ စကားေျပာသည့္ ရုပ္သံ မွတ္တမ္းမွာ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီး အမ်ားစုက ခ်ီးက်ဴးၾကေသာ္လည္း ေဝဖန္ေျပာဆိုမႈ အနည္းငယ္ရွိသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မေဝႏွင္းပြင့္သုန္ကို ဧရာဝတီ သတင္းေထာက္ ကိုေထြးက ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားပါသည္။

ေမး။ ။ ေလဘာပါတီရဲ႕ ညီလာခံမွာ စကားေျပာခြင့္ ရတဲ့အတြက္ ဘယ္လို အက်ိဳးအျမတ္ေတြရခဲ့လဲ။ ဘယ္လို တုံ႔ျပန္မႈေတြ ရခဲ့လဲ။

ေျဖ။ ။ အစက ေမွ်ာ္မွန္းထားတာကေတာ့ ဒီေလဘာပါတီထဲကေန လူေတြကေန ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ သိလာမယ္၊ ပိုၿပီးေတာ့ လုပ္ခ်င္လာမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီထက္ ပိုၿပီးေကာင္းတဲ့တခု က်မ ရတာကေတာ့ ျမန္မာ အသိုင္းအ၀န္းထဲက လူငယ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားက သူတုိ႔အေနနဲ႔ က်မရဲ႕ မိန္႔ခြန္းကို ၾကည့္ၿပီးတဲ့ အခါမွာ သူတို႔ တခုခု လုပ္ခ်င္လာတယ္၊ သူတို႔ ဘယ္လို ပါ၀င္လို႔ရမလဲ၊ ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔လည္း လႈပ္ရွားမႈ တခုခု လုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ျမန္မာလူငယ္ေတြ ဆက္သြယ္လာတာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အဲဒါေတြအတြက္ က်မ အရမ္း ၀မ္းသာအားရျဖစ္မိပါတယ္။

အမတ္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားနဲ႔ စကားေျပာရတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူတို႔ တခုခု လုပ္မယ္၊ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ဘာလုပ္လို႔ရမလဲ၊ ဘယ္လိုပါ၀င္ လႈပ္ရွားလို႔ရမလဲ၊ Burma Campagin နဲ႔ ေတြ႔ရမလား၊ ဘယ္လို အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႔ၿပီး လႈပ္ရွားလို႔ရမလဲ ဆိုၿပီးေတာ့ လာေမးတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အဲဒါေတာ့ အရမ္း ေကာင္းတယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။

ေမး။ ။ ေလဘာ အစုိးရတုန္းက ျမန္မာျပည္အေပၚထားတဲ့ မူ၀ါဒနဲ႔ လက္ရွိညြန္႔ေပါင္း အစုိးရဲ႕ မူ၀ါဒ ဘယ္ဟာက ပိုေကာင္းမယ္လို႔ထင္လဲ။

ေျဖ။ ။ အခုေလာေလာဆယ္ အစိုးရေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီဘက္က အစိုးရကေနၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေလဘာေလာက္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း စကားေျပာတာေတြ မရွိေသးဘူး။ အထူးသျဖင့္ Commission of Inquiry ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီဘက္က အစိုးရက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာေသးဘူး။ သူ႔အေနနဲ႔ ေထာက္ခံတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ မေျပာဘူး။ ေလဘာ အစိုးရ ဆိုရင္ သူ ေထာက္ေတာ့ ေထာက္ခံတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူလုပ္မယ္၊ အဲဒီလိုမ်ိဳး ေျပာတာရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကြာျခားတယ္လို႔ျမင္မိတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေလဘာအစိုးရ ဆိုရင္ ေဂၚဒြန္ ဘေရာင္းေပါ့။ သူက တကယ္ကို ထဲထဲ၀င္၀င္ ပါ၀င္လႈပ္ရွားတယ္။ ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ ၿပီးေတာ့ စိတ္လည္းဝင္စားတယ္။ ဒီ ေဒးဗစ္မီလီဘန္ဆိုလည္း အဲဒီလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ ဒီဘက္က ညြန္႔ေပါင္း အစိုးရသစ္ကေတာ့ အဲဒီေလာက္အထိ လႈပ္ရွားမႈ လုပ္တာမရွိဘူး။ စိတ္၀င္စားမႈေတာ့ရွွိပါတယ္။

က်မတို႔အေနနဲ႔ ေဒးဗစ္ကင္မရြန္ေရာ၊ ၿပီးေတာ့ မစ္ကရက္ကိုေရာ သူတို႔ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့ ပါ၀င္လႈပ္ရွားလာေအာင္၊ ၿပီးေတာ့ ေဂၚဒြန္ဘေရာင္းလုပ္ခဲ့သလုိပဲ ျမန္မာ့ အေရးကို စိတ္၀င္တစားနဲ႔သူတို႔ပိုၿပီး ေဆာင္ရြက္လာေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ က်မတို႔ အေနနဲ႔လည္း လိုအပ္ေသးတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။

ေမး။ ။ Burma Campagin UK ကို တခိ်ဳ႕က စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔တာကို ေထာက္ခံတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစြန္းေရာက္တယ္လို႔ ေျပာတာေတြရွိတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔နဲ႔တြဲၿပီး လက္တြဲ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူတေယာက္အေနနဲ႔ အဲဒီေ၀ဖန္ခ်က္ေတြကို ဘယ္လိုမ်ား ထင္ျမင္မိပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ က်မေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကိုယ္ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ပဲ အလုပ္ လုပ္၊ အဓိက ကိုယ့္ခံယူခ်က္က ပိုအေရးႀကီးတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ က်မရဲ႕ ခံယူခ်က္က ဒီလူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားမႈကို လုပ္ခ်င္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ လူငယ္ေတြ အကုန္လုံးေရာ၊ ၿပီးတဲ့ အခါက်ေတာ့ လူသားေတြအကုန္လုံးကို လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ အရာ ရွိေစခ်င္တယ္။ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုတာ က်မတို႔ ႏိုင္ငံထဲမွာ ရွိၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တယ္။ က်မရဲ႕ခံယူခ်က္က က်မ ဒါလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူသားေတြအတြက္ လုပ္ေနတာ ဆိုေတာ့ က်မမွာ အဖြဲ႔အစည္း အစြဲဆိုတဲ့ဟာ မရွိဘူး။ အခ်ိန္တန္တဲ့ အခါက်ရင္ က်မဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ အၿမဲတမ္း အဆင္သင့္ရွိေနမယ္ ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ရွိေနသေရြ႕ က်မ စိတ္သန္႔တယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။

ေမး။ ။ ေျပာသြားတဲ့ မိန္႔ခြန္းမွာ UN ရဲ႕ အခန္းက႑န႔ဲပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေ၀ဖန္တာေတြရွိတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေ၀ဖန္ခဲ့ တာလဲ ေျပာျပပါလား။

ေျဖ။ ။ က်မအဓိက ေျပာခ်င္တာက ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားလြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈအတြက္ က်မတို႔ ေတာင္းဆို လာခဲ့တာ အခ်ိန္ၾကာလွၿပီ။ အထူးသျဖင့္ ကုလသမဂၢကို ေတာင္းဆိုလာတာ ၾကာလွၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ အေနနဲ႔ ဒီကိစၥကို ဘယ္တုန္းကမွ ထူးထူးျခားျခား ေဆာင္ရြက္မႈဆိုတာ မရွိခဲ့ဘူး။

အၿမဲတမ္း တခုခုျဖစ္တယ္ဆိုရင္၊ ဥပမာ - ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ထပ္ၿပီးေတာ့ ေနအိမ္ အက်ဥ္းက်ခံ ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပိုၿပီးေတာ့ ကိစၥေတြ ဆိုးရြားလာတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းက အၿမဲတမ္း ေျပာတယ္၊ သူ႔အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကိစၥကို စိတ္၀င္စားပါတယ္။ သူ အဲဒီဥစၥာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အၿမဲတမ္း စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္ရပါတယ္ဆိုတာ က်မတို႔ ခဏခဏၾကားရတယ္။ အဲဒီလို ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြလည္း ခဏခဏ ဖတ္ရတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ ထုတ္ျပန္ခ်က္ရဲ႕ေနာက္မွာ သူတကယ္ စိုးရိမ္တာေတာ့ ဟုတ္တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဘာလုပ္မွာလဲ။

သူက ေျပာတယ္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို လြတ္ေျမာက္ဖို႔ လုပ္ေပးပါ၊ သူ ေတာင္းဆိုတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တကယ္လြတ္ေျမာက္လာေအာင္ သူ ဘာလုပ္လဲ။ အဲဒီလိုမ်ိဳး သူ႔ရဲ႕ တကယ္ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ေဆာင္မႈကို လုံး၀ မျမင္ရေသးဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ကုလသမဂၢနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အရမ္းကို စိတ္ပ်က္မိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း က်မေျပာခဲ့တာပါ။

ေမး။ ။ အခုက်င္းပမယ့္ ႏိုဝင္ဘာ ေရြးေကာက္ပြဲ အေပၚေရာ ဘယ္လိုသေဘာထားလဲ။

ေျဖ။ ။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သူမ်ားေတြကေမးတယ္၊ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကေနၿပီးေတာ့ ဘာ ေမွ်ာ္လင့္သလဲ ေပါ့။ က်မက ေျပာတယ္၊ ဘာမွ မေမွ်ာ္လင့္ဘူးလို႔။ ဘာျဖစ္လ႔ိုလဲဆိုေတာ့ ဘာမွ ထူးျခားလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒက အကုန္လုံး သူတို႔ က်က်နန ဆြဲထားတာ။ ဒီစစ္အစိုးရကို တကယ့္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ သက္ဆိုးရွည္ေအာင္ ဆြဲထားတဲ့ အေျခခံ ဥပေဒဆိုေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးတာနဲ႔ ပိုၿပီးေတာ့ အေျခအေနေတြ ဆိုးလာဖို႔ပဲ ရွိတယ္။

က်မႏႈိင္းယွဥ္လို႔ရတာတခုကေတာ့ ဒီၿဗိတိန္က ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက အခြင့္အေရး တခု ရခဲ့တယ္။ ဒီႏိုင္ငံက Conservative ပါတီက အမတ္တေယာက္၊ သူတို႔ ေရြးေကာက္ပြဲ လႈပ္ရွားမႈ စည္းရုံးေရး လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ က်မသူနဲ႔သြားၿပီးေတာ့ လုိက္ပါ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ တအိမ္တက္၊ တအိမ္ဆင္းၿပီး သူ လူေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္၊ စကားေျပာတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ လူေတြက သူ႔ကိုေမးတယ္၊ မင္းကို ဘာလို႔ ငါတို႔ မဲေပးသင့္သလဲ၊ မင္းက ဘာေကာင္းလို႔ငါက မဲေပးရမလဲ၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေမးတယ္။

သူတို႔က ငါ ေလဘာဘာတီကို မႀကိဳက္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့၊ ဒါေၾကာင့္။ ငါ Conservative ပါတီကို မဲမေပးခ်င္ဘူး ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့၊ ဒါေၾကာင့္၊ အဲဒီလိုမ်ိဳး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတယ္။ က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အဲဒီလို ေျပာပိုင္ခြင့္၊ အဲဒီလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး။ ငါ ဘာလို႔ အစိုးရကို မဲေပးရမွာလဲလို႔ ေျပာတာနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား က်ဖုိ႔ဆိုတာပဲ ရွိတယ္ေလ။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ကြာျခားခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။

က်မတို႔ အေနနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လႈပ္ရွားပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒကေရာ၊ အဲဒါေတြ အကုန္လုံးက ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အကုန္လုံးကို ေျခခ်ဳပ္ လက္ခ်ဳပ္ ခ်ထားတဲ့ ဥပေဒေတြ။ က်မကေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကေန ဘာမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိဘူး။

ေမး။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးကို ဘာေၾကာင့္ စိတ္၀င္စားလာတာလဲ။

ေျဖ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးမွာ အဓိက စိတ္၀င္စားတာက အေဖ့ေၾကာင့္ပါ။ ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက အေဖက ေထာင္ထဲမွာ ေထာင္က်ခံရတာ၊ ၿပီးေတာ့ အေဖက ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက ကိုယ့္ကို ေနာက္ေနာက္ၿပီး သင္ေပးတာရွိတယ္။ ႀကီးရင္ ဘာလုပ္မလဲ ဆိုရင္ ျပန္ေျပာရတာက ႀကီးလာရင္ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈ လုပ္မယ္၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္မယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ဆိုေတာ့ အဲဒီကတည္းက ကိုယ့္မွာ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္အထိ ထဲထဲ၀င္၀င္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မယ္ ဆိုတာေတာ့ မျမင္ခဲ့ဘူး။

ဒါေပမယ့္ ဒီႏိုင္ငံေရာက္လာေတာ့၊ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြ လူ႔အခြင့္အေရးရွိတာမ်ိဳးေတြ ျမင္ရတဲ့ အခါက်ေတာ့ က်မအရမ္းကို စိတ္ထိခိုက္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကေလးေတြ အတြက္ေပါ့။ က်မရဲ႕ ညီမေလး ဆိုလု႔ိရိွရင္ သူ႔အတြက္ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုတာဘာလဲ သူမသိဘူး။ မိသားစုနဲ႔ စုံစုံလင္လင္ေနခြင့္ ဆိုတာလည္း မရွိဘူး။ က်မဆို အဂၤလန္မွာ၊ အေဖဆိုေတာင္ႀကီးမွာ၊ က်မတို႔ မိသားစု တကြဲတျပားစီ။

အဲဒီလိုပဲ ကိုဂ်င္မီနဲ႔ မနီလာသိန္းတို႔ရဲ႕ သမီးေလးဆုိရင္ ၃ ႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္။ သူ ေျပာတဲ့စကားက က်မကိုယ္ က်မျပန္ၾကည့္ရသလိုပဲ။ သူေျပာတဲ့စကားက သူေန႔တိုင္း ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းတာ မိသားစုနဲ႔ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေနခ်င္တယ္ ဆိုေတာ့၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈ ႏွစ္ တုန္းက က်မ အဲဒီလိုမ်ိဳးပဲ ခံစားခဲ့ရတယ္။ အခုအခ်ိန္ထိ အဲဒီ ကေလးေတြ ခံစားေနရတုန္းပဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီကိစၥက က်မကို အရမ္းတြန္းအားေပးတယ္။ က်မကို တခုခုလုပ္ဖို႔ေပါ့ေနာ္။ ကေလးေတြ အဲဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာကုိ က်မ မျမင္ခ်င္ဘူး။

ေမး။ ။ ဦးျမေအးရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ေရာ ဘာေတြၾကားထားေသးလဲ။

ေျဖ။ ။ အေဖက က်န္းမာေရး ကုသမႈကေတာ့ အရမ္းလိုအပ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏွလုံးေရာဂါရွိတယ္၊ ႏွလုံးေသြးေၾကာ က်ဥ္းတယ္ဆိုတဲ့ အခါက်ေတာ့ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔ေတြ ေဆးစစ္ဖုိ႔နဲ႔၊ ႏွလုံးေရာဂါ အထူးကုေတြနဲ႔ေတြ႔ဖို႔က အရမ္း လိုအပ္တယ္။ ႏွလုံးေသြးေၾကာ က်ဥ္းတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္အထိ အေျခအေန ဆိုးရြားလဲဆိုတာ က်မတို႔ေတာ့ မသိဘူး။ အခ်ိန္မေရြး တခုခု ဆိုးဆိုးရြားရြား ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ က်မတို႔က အၿမဲတမ္းေၾကာက္ေနရတယ္။ အခုအခ်ိန္ထိ အေဖက ႏွလုံးေရာဂါ ဆရာ၀န္နဲ႔လည္း မေတြ႔ရေသးဘူး၊ သူ႔အတြက္ ႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ က်န္းမာေရး ကုသမႈေတြ ေပးတာလည္း မရွိေသးဘူးဆိုေတာ့ ေန႔တိုင္းေတာ့ စိုးရိမ္ေနရတယ္။ ဘာျဖစ္သြားမလဲ ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့ေနာ္။ ႏွလုံးေရာဂါ ရွိတဲ့သူဆိုေတာ့ အခ်ိန္မေရြး တခုခုျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ။

ေမး။ ။ အခုဆုိရင္ ေ၀ႏွင္းပြင့္သုန္တို႔နဲ႔ သက္တူရြယ္တူလို႔ေျပာလုိ႔ရမယ့္သူေတြဟာ သူတို႔ စိတ္၀င္စားတဲ့ အရာတခုကို ေလ့လာ သင္ယူေနရမယ့္ အခ်ိန္မွာ မတရား ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံေနရတယ္။ အဲဒီလို ကိုယ္နဲ႔ သက္တူရြယ္တူေတြ၊ ေထာင္က်ေနသူေတြ အတြက္ ဘယ္လိုခံစားရလဲ။

ေျဖ။ ။ က်မေျပာခ်င္တာကေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔ က်မနဲ႔ဆိုတာက ဘယ္လိုမွ ယွဥ္လို႔မရပါဘူး။ မိုးနဲ႔ေျမလို ကြာျခားပါတယ္။ က်မ ဒီႏိုင္ငံမွာ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ လြတ္လပ္မႈရွိတယ္၊ က်မအေနနဲ႔ ဘာအႏၱရာယ္မွ မရွိဘူး။ က်မမွာ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈဆိုတာ ဘာမွမရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတု႔ိအေနနဲ႔ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေထာင္က်ခံရမယ္ဆိုတာ သူတို႔သိတယ္။ သူတို႔က အရမ္းကို ရဲရင့္ပါတယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ရဲတဲ့သူေတြနဲ႔ က်မနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ယွဥ္လို႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မ ျမင္မိတာကေတာ့ ဒီလူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားမႈ၊ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားမႈဆိုတာကေတာ့ လူတိုင္းနဲ႔ ဆိုင္တယ္ေလ။ အခုဆိုရင္ က်မတို႔ရဲ႕ အေရွ႕မွာ ဦး၀င္းတင္တို႔၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔၊ က်မတို႔ အေဖတို႔ သူတို႔ မ်ိဳးဆက္အရသူတို႔ တာ၀န္ ေက်ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီးသြားၿပီ။

က်မတို႔ မ်ိဳးဆက္ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ က်မတို႔ တာ၀န္ေက်ေအာင္ က်မတို႔ လုပ္ရမယ့္ အခိ်န္ေရာက္လာၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မတို႔လူငယ္ေတြ ထြက္ၿပီးေတာ့ လုပ္တာလို႔လည္း ျမင္တယ္။ တာ၀န္ေက်ေအာင္၊ ကမၻာကို ေျပာေအာင္ က်မတို႔ လူငယ္ေတြ တာ၀န္ထပ္ၿပီး ထမ္းေဆာင္ေနပါၿပီ ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာခ်င္လို႔၊ ၿပီးရင္ ကုိယ့္ႏိုင္ငံကို တခုခုလုပ္ေပးခ်င္လို႔ လုပ္တာလို႔လည္း ျမင္မိတယ္။

ေမး။ ။ ေ၀ႏွင္းပြင့္သုန္အေနနဲ႔ ဘန္ဂ်ီ ခုန္မယ္ဆိုတာလည္း ၾကားတယ္။ အဲဒါ ဘယ္ေန႔၊ ဘယ္မွာ ခုန္မွာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ခုန္ခ်င္ရတာလဲ။

ေျဖ။ ။ ေအာက္တိုဘာ ၁၆ ရက္ေန႔ စေနေန႔မွာ ခုန္မွာပါ။ အဲဒါက အိုတူး အရီနာလို႔ေခၚတယ္။ ဒီမွာ စတိတ္ရႈိးေတြ၊ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြ လုပ္တဲ့ေနရာမွာေပါ့။ အဲဒီ အိုတူး အရီနာရဲ႕ အျပင္မွာ ခုန္မွာ။ က်မက ရိုလာ ကိုစတာ စီးရတာကို ႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘန္ဂ်ီကေတာ့ တခါမွ မခုန္ဖူးဘူး။ ရုပ္ရွင္မွာ ေတြ႔တဲ့ အခါက်ေတာ့ ကိုယ္က လုပ္ခ်င္တယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ထူးထူးျခားျခား။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တဲ့ အခါက်ေတာ့ နယ္စပ္မွာရွိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ေဟာင္းေတြကို အရမ္းအကူအညီ ေပးခ်င္တယ္။ သူတို႔မွာ အခက္အခဲမ်ိဳးစုံ ႀကဳံေတြ႕ေနရတယ္။ စားစရာ ေသာက္စရာ ပိုက္ဆံ အဲဒီေလာက္ မရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေဆး၀ါးကုသမႈအတြက္လည္း ပိုက္ဆံ လုံလုံေလာက္ေလာက္ မရွိဘူးေပါ့။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ က်မ သူတို႔ကို အရမ္း ကူညီခ်င္တယ္။ က်မအေနနဲ႔ ပိုက္ဆံ စုၿပီး လွဴဖို႔ဆိုရင္လည္း အဲဒီေလာက္ အမ်ားႀကီး တတ္ႏို္င္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဆိုေတာ့ က်မ ဒီ Burma Campagin နဲ႔ အဲဒီလိုမ်ိဳး ရန္ပံုေငြ ရွာေဖြေရး လုပ္မယ္ဆိုၿပီးေပါ့။ အကူအညီ ရတဲ့ အခါက်ေတာ့ ပိုၿပီး သူတို႔ကို ကူညီလို႔ရမယ္ဆိုတာ ျမင္မိလုိ႔ အဲဒီလိုမ်ိဳး လုပ္မိတာ။

ေမး။ ။ တခ်ိဳ႕က ဘန္ဂ်ီခုန္တယ္ဆိုတာ အေပ်ာ္သေဘာအေနနဲ႔ ခုန္ၾကတာပဲမ်ားတယ္ေလ၊ အခု ေ၀ႏွင္းပြင့္သုန္က ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခုန္တယ္ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို အကူအညီေပးခ်င္ရုံ သက္သက္ပဲလား တျခား ဘာအေၾကာင္းေတြ ရွိေသးလဲ။

ေျဖ။ ။ က်မေျပာခ်င္တာက ဒီႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြလည္း ပါတယ္။ လူငယ္ဆိုတာ က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြတင္ မဟုတ္ဘူး။ လူငယ္ေတြအကုန္လုံးေပါ့။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔က သိပ္မသိဘူး။ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုတာ ရေနေပမယ့္လည္း ရေနမွန္းကို မသိဘူး။ က်မက လူတိုင္းကို ေျပာခ်င္တာက ဒီႏိုင္ငံမွာ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုတာရွိတယ္။ လြတ္လပ္မႈဆိုတာရွိတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး ဘယ္သူမွ ဂရုမစိုက္ဘဲနဲ႔ အေပ်ာ္သေဘာ ေဟးလား ၀ါးလားလုပ္တဲ့ အရာတခုကို ကုိယ့္အေနနဲ႔ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ အရာ၊ ပိုၿပီးေတာ့ လူေတြကို ကူညီလို႔ ရတဲ့ အရာတခုလုိမ်ိဳး ေျပာင္းခ်င္ရင္ ေျပာင္းလို႔ရတယ္၊ ကိုယ့္မွာ ေျပာင္းပိုင္ခြင့္ရွိတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးကို က်မ ျပခ်င္တာ။ ။

source by : http://www.irrawaddy.org