VOA| စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ ေအာင္ျမင္စြာ မ်က္ေစ့ခဲြစိပ္ကုသမႈခံယူခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ဒုတိယဥကၠဌ အၿငိမ္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရဦးတင္ဦးဟာ ေအာက္တိုဘာလ(၁၂)ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ျပန္ၿပီး ေရာက္ရိွလာခဲ့ပါတယ္။ စစ္မႈ ထမ္းဘ၀မွာ စစ္ေရးတာ၀န္ေတြနဲ႔ စကၤာပူကို ေရာက္ရိွခဲ့စဥ္က စစ္ေရးေလ့က်င့္မႈနဲ႔ဆက္စပ္ေနတဲ့ စစ္ေရးႏိုင္ငံေရး အေတြ႔အႀကံဳ ေတြကို ဦးတင္ဦးက ဒီတပတ္ “တပ္မွဴးတပ္သား ေျပာစကား” က႑မွာ ေျပာျပထားၿပီး ဦးေရာ္နီညိမ္းက စီစဥ္တင္ဆက္ထားပါတယ္။
ဦးေရာ္နီညိမ္း ။ ။ အန္ကယ္ဦးတင္ဦး ခင္ဗ်ာ၊ က်ေနာ္တို႔ ၀မ္းသာပါတယ္။ သတင္းေတြမွာ အန္ကယ္ရဲ႕ မ်က္ေစ့ ေဆးကုသမႈဟာ အျပည့္အ၀ ေအာင္ျမင္ၿပီးေတာ့၊ အန္ကယ္ဟာ အခုဆိုရင္ မိတ္ေဟာင္း၊ ေဆြေဟာင္းေတြက အစ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ျပတ္ျပတ္သားသားနဲ႔ ျပန္ျမင္ရတယ္။ ေနာက္ စကၤာပူမွာလည္း ၀ိုင္း၀န္းၿပီးေတာ့ အန္ကယ့္အေပၚမွာ ေမတၱာ ေစတနာနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ထားရွိတဲ့ ဂါရ၀ ကိုလည္း ၀မ္းသာပါတယ္ အန္ကယ္။ အခု အန္ကယ္နဲ႔ ေမးရင္းေျပာရင္းနဲ႔ပဲ က်ေနာ္ ေျပာသြားလိုက္ေတာ့မယ္ ေနာ္။
ဦးတင္ဦး ။ ။ ဟုတ္ကဲ့၊ ဟုတ္ကဲ့။
ဦးေရာ္နီညိမ္း ။ ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းကာလမွာ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးေအာင္ႀကီးရဲ႕ (၄၁) မ်က္ႏွာစာတမ္းမွာ သူ ေရးသားခဲ့တယ္။ သူလည္း ဂ်ပန္စစ္ေလွ်ာ္ေၾကး စစ္မစ္ရွင္ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားခရီး သြားဖူးတာပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း သူ အၾကာႀကီး ႏိုင္ငံျခား မသြားျဖစ္ဘဲနဲ႔ မသြားႏိုင္ဘဲနဲ႔၊ ၁၉၈၈ နီးေတာ့မွ သူ သြားခြင့္ရလို႔ သြားတဲ့အခါမွာ ၾသစေၾတလ်ကို သြားတာ။ သြားတဲ့အခါမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕က ဒြန္ေမာင္းေလဆိပ္ကို ေရာက္ရံုနဲ႔တင္ မ်က္ရည္၀ဲခဲ့ရတယ္ေပါ့။ သူမ်ား တိုင္းျပည္ တိုးတက္ႀကီးပြားေနတာၾကည့္ၿပီးေတာ့ သူက အဲဒီလို ခံစားခဲ့ရဖူးပါတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ သူ ေရးသြားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွ သူ႔ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္တာက တပုိင္းေပါ့ ေနာ္။ တေလာေလးကပဲ “ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္၀တ္ပိျပားမႈတည္ေဆာက္ေရး ေကာ္မတီ” အဖြဲ႔၀င္ အျဖစ္ကေန အနားယူသြားတဲ့ အၿငိမ္းစား ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးထြန္းၾကည္ကလည္း သူေရးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ထြက္လာတဲ့ အခါမွာ၊ သူလည္း တပ္မႉးငယ္ဘ၀မွာ အေမရိကားကို သြားၿပီး သင္တန္းတက္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဒြန္ေမာင္းေလဆိပ္ ကိုေရာက္တဲ့အခါ မွာ ထုိင္းႏိုင္ငံက ဒြန္ေမာင္း ေလဆိပ္ဟာ ငါတို႔ ရန္ကုန္က မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ေလာက္ေတာင္ မသားနားဘူး၊ ဒို႔က သာတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး သူခံစားမိတဲ့ အေၾကာင္း သူေရးခဲ့တယ္ေပါ့။ ဒီလိုဆိုေတာ့ အန္ကယ္ေရာ စကၤာပူေလဆိပ္ကို စေရာက္ၿပီး စကၤာပူႏိုင္ငံကို ျမင္လိုက္တဲ့အခါမွာ အန္ကယ္ စတင္ၿပီး ဘယ္လိုခံစားရပါသလဲ ခင္ဗ်။
ဦးတင္ဦး ။ ။ ဘယ္လိုခံစားရသလဲဆိုေတာ့ MRTV တို႔ ဘာတို႔မွာ တေလာတုန္းက ေလယဥ္ကြင္းႀကီး ၿပီးသြားတာကို ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ပံုေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြ ဘယ္လို အေထြ ေထြ မ်ားပံုေတြ၊ ဆန္းက်ယ္ပံုေတြ စသည္ျဖင့္ သီခ်င္းဆိုၿပီး ျပေတာ၊့ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ဒီမွာ အျပင္လည္း မေရာက္ေတာ့ကာ၊ ဒီမွာ ရွိေနတဲ့ ထပ္မံၿပီး မြမ္းမံခ်ယ္သထားတဲ့ မဂၤလာ ဒံုေလဆိပ္ႀကီးဟာ ေတာ္ေတာ္ပဲ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေနပါၿပီလား ဆိုၿပီးေတာ့၊ ဪ ဒါ ျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ သူတို႔ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို လုပ္ကိုင္ေပးလိုက္ တာပဲ၊ ေတာေတာ္ႀကီးက်္ပါလားလို႔ ထင္လိုက္တာေပါ့ ဗ်ာ။ ကိုယ္ကလည္း မေတြ႔ဖူးပဲကိုး။ ဒါနဲ႔ သြားရင္းနဲ႔ပဲ ခ်န္ဂိ (Changi) ေလဆိပ္ကို ဆင္းလိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္တည္းပဲ၊ ခ်န္ဂိေလ ဆိပ္ဟာ က်ေနာ္တို႔ မဂၤလာဒံုမွာရွိတဲ့ေလဆိပ္နဲ႔က အျပတ္ကြာသြားတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ဟိုး စစ္အတြင္းတုန္းက တပ္မႉးငယ္ဘ၀နဲ႔ ဒီ ခ်န္ဂိေလဆိပ္ကို ဆင္းဖူးတယ္ ခင္ဗ်။ ခ်န္ဂိေလ ဆိပ္ဟာ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေတာေလဆိပ္လို ပါပဲ။ ဒီေလာက္ မႀကီးဘူး မက်ယ္ဘူး ခင္ဗ်။ ေနာက္တေခါက္ ဆင္းတုန္းကလည္း၊ အဲဒီအခါ က်ေနာ္ တပ္ရင္းမႉးအေနနဲ႔ သြားတဲ့အခါက် ေတာ့ ခ်န္ဂိေလဆိပ္ဟ အလတ္တန္းစားေလာက္ပဲ။ ေနာက္ဆံုးတခါ ဆင္းေတာ့ က်ေနာ္ ဒုကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ဘ၀နဲ႔ ဒု၀န္ႀကီးေပါ ့ဗ်ာ။
ဦးေရာ္နီညိမ္း ။ ။ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ ဒု၀န္ႀကီး အေနနဲ႔ သြားတာေပါ့ ေနာ္။
ဦးတင္ဦး ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ဒု၀န္ႀကီး ဘ၀နဲ႔ on transit ေပါ့ဗ်ာ၊ က်ေနာ္က ပထမဦးဆံုး ကြာလာလမ္ပူ (Kuala Lumpur) ကေန ဆာရာ၀က္ (Sarawak) သြားတယ္။ ဆာရာ၀က္က အျပန္မွာ ခ်န္ဂိမွာ ဆင္းတာေပါ့။
ဦးေရာ္နီညိမ္း ။ ။ ေၾသာ္ မေလးရွားက အျပန္ေပါ့။
ဦးတင္ဦး ။ ။ က်ေနာ္ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့ေနရာ Bokujima ေက်ာင္းေတာင္မွ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒီေနရာမွာ တုိက္ေတြ ဘာေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။
ဦးေရာ္နီညိမ္း ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ အဲဒီေတာ့ အန္ကယ္ ဘယ္လိုခံစားရပါသလဲ ခင္ဗ်။ အရင္တုန္းက ကိုယ္ကသာ ေနရာ ကေန အခု သူမ်ားက ကိုယ့္ထက္ အျပတ္သာသြားတာကို။
ဦးတင္ဦး ။ ။ အရင္တုန္းက က်ေနာ္တို႔က သာေနတယ္ ခံစားရတာကိုး။ အခုေတာ့ …….။ ေျပာေနရင္း ဗ်ာ၊ ဦးေရာ္နီညိမ္း ေရ။ အခု ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ေနာ္ ေျပာေနရင္း မီးျပတ္သြားလို႔ မီးၿငိမ္းသြားၿပီး ဗ်။ ေမွာင္သြားၿပီ။ အဲဒီေတာ့ ကိစၥ မရွိဘူး၊ အေမွာင္ထဲမွာ ပဲ။ အေမွာင္ထဲမွာ စမ္းၿပီး ေျပာၾကတာေပါ့။
ဦးေရာ္နီညိမ္း ။ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးကေတာ့ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ကို လုပ္လုိက္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ဟာ အရမ္းကို ေခတ္ေနာက္က်သြားတယ္လို႔ သူ႔ စိတ္ထဲမွာ ခံစားရတဲ့သေဘာမ်ိဳး ေရးထားပါတယ္။ အန္ကယ္ေကာ ႏိုင္ငံေရးအရ အခု ဘယ္လိုခံစားရပါသလဲ။
ဦးတင္ဦး ။ ။ အဲဒီလိုပဲ ခံစားရတာေပါ့။ ေတာ္ေတာ့္ကို ေနာက္က်သြားတယ္လို႔ ခံစားရတာေပါ့။ ေနာက္က်တယ္ ဆိုတာက ဒီလိုေလ။ က်ေနာ့္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တခ်ိန္တုန္းက ပညာေရးဌာနနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အႀကီးအကဲလုပ္သြားခဲ့ဖူးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တေယာက္က ကုလသမဂၢကိုသြားၿပီး ပညာေရးဌာနမွာ ၀န္ထမ္းေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ တာ၀န္ ထမ္း ေဆာင္ခဲ့ၿပီး အခုေတာ့ အၿငိမ္းစား ယူသြားၿပီ။ နံမည္ေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ သူက က်ေနာ္နဲ႔ အင္မတန္ ခင္မင္ပါတယ္။ အခု ဒီေရာက္ေတာ့ သူ႔ကို က်ေနာ္လွမ္းၿပီး ဆက္သြယ္လိုက္ ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ စကားေျပာျဖစ္တဲ့အခါ၊ က်ေနာ္က စကၤာပူနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံနဲ႔ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ကြာျခားသြားၿပီ ႏွစ္(၅၀)ေလာက္ ေနာက္က်သြားၿပီလို႔ ေျပာေတာ့ အဲဒီ ပညာရွင္ႀကီးက ျပန္ေျပာပါတယ္။ သူက မဟုတ္ဘူးတ့ဲ။ ႏွစ္(၁၀၀) ေလာက္ေတာင္ ေနာက္က် သြားၿပီ တဲ့။ ေသခ်ာၾကည့္ပါ တဲ့။ အားလံုး ႏွစ္(၁၀၀)ေလာက္ ေနာက္က်သြားတယ္တဲ့။ အစစအရာရာေပ့ါ ေလ။ သူက အဲဒီ လို ေနာက္က်သြားၿပီလို႔ ေျပာတာပါပဲ။
ဦးေရာ္နီညိမ္း ။ ။ သူတို႔က ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ကမွ လြတ္လပ္ေရးရတာ။ က်ေနာ္တို႔ထက္ အမ်ားႀကီး ေနာက္က်တယ္။ (၁၇)ႏွစ္ေလာက္ ေနာက္က်တယ္။ ေနာက္ သူတို႔ စကၤာပူၿမိဳ႕ႀကီး ရဲ႕ စည္ပင္သာယာေရး ဆိုရင္၊ ဒါကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆိုၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ လာၿပီး ေလ့လာခဲ့ရတဲ့ ဘ၀။ အဲဒီလိုမ်ိဳးကေနမွ အခု ဒီေလာက္ အေနအထား ျဖစ္သြားတဲ့အေပၚမွာ အန္ကယ္ က်ေနာ္တို႔ တုိင္းျပည္ကို ဘယ္လုိမ်ိဳး ျပန္ျဖစ္ေစခ်င္သလဲ ခင္ဗ်။
ဦးတင္ဦး ။ ။ အဲဒီလိုေမးေတာ့ က်ေနာ္ေျပာရဦးမယ္။ က်ေနာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို အမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ၊ အမ်ိဳးသားေခါင္း ေဆာင္ႀကီး၊ တပ္မေတာ္ဖခင္ႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ အင္မတန္မွကို သူ႔ ဂုဏ္ေက်းဇူးက ႀကီးမားပါတယ္ ခင္ဗ်။ က်ေနာ္တို႔ commission (စစ္အရာရိွအျဖစ္ စတင္ ခန္႔အပ္ခံရျခင္း) ရေတာ့၊ က်ေနာ္တို႔ဟာ British Subject Commission (ၿဗိတိသွ်စစ္အရာရိွ အျဖစ္ စတင္ခန္႔အပ္ခံရျခင္း) သေဘာမ်ဳိးေပ့ါ ေလ။ ၿဗိတိသွ်တပ္မေတာ္မွာရွိတဲ့ အရာရွိဆိုေတာ့၊ အရာရွိငယ္ေတြ အေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အဲဒီမွာ ေက်ာင္းသြား တက္ရတာေပါ့။ အဲဒါက ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးတဲ့ႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းတက္ရတာေပါ့ ေနာ္။
ဦးေရာ္နီညိမ္း ။ ။ အန္ကယ္ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာ သြားတက္တာလဲ ခင္ဗ်။
ဦးတင္ဦး ။ ။ အဲဒီမွာ ေပါ့။ စကၤာပူေပါ့ ဗ်။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ သြားတက္ရတာ။
ဦးေရာ္နီညိမ္း ။ ။ အန္ကယ္ သြားတဲ့အခ်ိန္တုန္းက မေလးနဲ႔ စကၤာပူနဲ႔က မခြဲရေသးဘူး ေပါ့။
ဦးတင္ဦး ။ ။ မခြဲရေသးဘူး။ လြတ္လပ္ေရး မရေသးဘူး။ ဘာမွ မရေသးဘူး။ ဒီ State Settlement (ၿဗိတိသွ် အစိုးရလက္ေအာက္ခံ) ပဲ။ မေလးယား (Malaya) ပဲ။ British Settlement Malaya (ၿဗိတိသွ်အစိုးရ လက္ေအာက္ခံ မေလးယား)ပဲ။ မေလးရွား (Malaysia) ေတြ ဘာေတြ မဟုတ္ေသးဘူး။ အဲဒီမွာ ဘယ္မွာ တက္ရသလဲဆိုေတာ့ Royal Army Service Corps (ၿဗိတိသွ် ဘုရင့္တပ္မေတာ္ စစ္၀န္ထမ္းေက်ာင္း)၊ RASC ဆိုတာက က်ေနာ္တို႔ အရာရွိငယ္ေတြကို Regimental Duty (တပ္ရင္းအဆင့္ တာ၀န္မ်ား) သင္ ေပးတဲ့ ေက်ာင္းေပ့ါဗ်ာ။ အဲဒီမွာ ေက်ာင္းတက္တုန္းက က်ေနာ္တို႔ကို သိပ္ၿပီးေတာ့ ေလးစားၾကတယ္ခင္ဗ်။ ဟိုတုန္းကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ၊ တႏိုင္ငံနဲ႔တႏိုင္ငံ သြားၾကလာၾက ဆို ေတာ့၊ ျမန္မာဆိုတာကို ေတာ္ေတာ္ကို ရိုေသတယ္ ေလးစားတယ္၊ ျမန္မာ commissioned officer တေယာက္အေနနဲ႔ သူတို႔က ေတာ္ေတာ္ေလးစားၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကို က်ေနာ္က အမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္တယ္ ဆိုတာက အဲဒါေၾကာင့္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ျမန္မာျပည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သိပ္ၿပီးတာ့ ျမင့္မားေနတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ လည္းဆိုေတာ့ ဒီမွာ ICS (Indian Commissioned Service) (အိႏၵိယပဋိဥာဥ္ခံ၀န္ထမ္း) လို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား trained လုပ္ထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြရွိေတာ့ သူတို႔လာၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပညာသင္ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြလည္း ေျပာတယ္ခင္ဗ်။ အထူးသျဖင့္ ေနာက္တခုက CID (Criminal Investigation Department) (မႈခင္းစံု စမ္းစစ္ေဆးေရးဌာန) ေပါ့။ မႈခင္းစစ္ ေဆးတာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပညာရပ္ကို သူတို႔ ဒီမွာ (ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ) လာၿပီး သင္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရဲအရာရွိသင္တန္းတက္ဖို႔ ဆိုၿပီးေတာ့လည္း မႏၲေလးက ဆပ္ေက်ာင္း (ရဲသိပၸံ) ၊ ရဲအုပ္ ျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးတဲ့ေက်ာင္းမွာ သူတို႔ေတြ လာၿပီး တက္ေနၾကရတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ၊ က်ေနာ္တို႔က ဒီက (ျမန္မာႏိုင္ငံက) လာတာဆိုေတာ့ သူတို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးစားၾကတယ္။ ဒါ တႀကိမ္ေပါ့။ ေနာက္တခါ တပ္ရင္းမႉးဘ၀နဲ႔ က်ေနာ္သြားတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ဥပမာ ျမဴနီစီပယ္(စည္ပင္သာယာ) ဌာနပိုင္းက ပုဂၢိဳလ္ေတြဆိုလည္း အရင္က ဒီဘက္မွာ(ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာ) ပညာလာသင္ၿပီး ဟိုမွာ (စကၤာပူမွာ) ျပန္ၿပီး ျဖန္႔ျဖဴးသင္ၾကားပို႔ခ်ေပးတဲ့ သေဘာမ်ိဳးေလးေတြ ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေရနံကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔လည္း သူတို႔ ေျပာတာေတြ ရွိ တယ္။ ေရနံကေတာ့ ဒီမွာ သိပ္အမ်ားႀကီး ရွိပံုေတာ့ မေပၚဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ပညာရပ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေခ်ာက္မွာလည္း သင္ဖူးတယ္ တဲ့။ ဓနိေတာက ဘီအုိစီမွာလည္း သင္ဖူး တယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ ဟိုတုန္းက ပညာက ဟိုက ဒီကို လာသင္ၾကတာ၊ အခုက်ေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္တို႔က အကုန္ က်က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီလို ျဖစ္ကုန္တာပဲ။
ဦးတင္ဦး ။ ။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ေတာ့လည္း ဗ်ာ၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ အခ်ိန္မွာ ဒီမွာက insurrection (ပုန္ကန္ထၾကြမႈ) ျဖစ္တာကိုး။ သူတို႔ဆီမွာလည္း insurrection ျဖစ္တာပဲဗ်၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဆီမွာ ျဖစ္တဲ့ insurrection ကို သူတို႔ စီမံခန႔္ခြဲၿပီးေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုနည္းလမ္းက စနစ္ သိပ္က်သြားတယ္။ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ အဲဒီ က်ေနာ္တို႔ သြားတက္ တုန္းက က်ေနာ္က Tangalli မွာေလ၊ က်ေနာ္တို႔ Far Eastern Land Forces Headquarter (အေရွ႕ဖ်ားေဒသ ၿဗိတိသွ်ေျမျပင္တပ္ဖဲြ႔မ်ား ဌာနခ်ဳပ္) ေခၚတာေပါ့ေလ။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႔က တက္ရတာ၊ Advance Senior Officer Course (အဆင့္ျမင့္ အရာရိွႀကီးမ်ား သင္တန္း) တက္ရတာကိုး၊ တပ္ရင္းမႉးေတြ ဆိုေတာ့ အဲဒီမွာ တက္ၾကရတယ္။ အဲဒီမွာ တက္တုန္းက၊ သူတို႔မွာက ေသာင္းက်န္းမႈရွိေပမယ္လို႔ ွSingapore itself (စကၤာပူ တခုထဲ အေနနဲ႔) ကေတာ့ ေအးခ်မ္းတယ္။ လံုၿခံဳေရးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ယူထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ Main Malaya (မေလး ကၽြန္းဆြယ္ေဒသ) ေပါ့ေနာ္၊ အဲဒီမွာ ေသာင္းက်န္းမႈက ေတာ္ေတာ္ေလး ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႔ သင္တန္းသြား တက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ သူတို႔ Briggs’s Plan ဆိုတာရွိတယ္။ Strategic Hamlet Policy (ဗ်ဴဟာေျမာက္စုစည္းျခင္း) ေပါ့။ Brigadier General Briggs (ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္မွ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ဘရစ္ဂ္စ္) ဗ်။ General Tembla (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တယ္မ္ဘလာ)က General Brigg ကို တာ၀န္ေပးတာက strategic hamlet ေတြလုပ္တာေပါ့ဗ်ာ။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ဗ်ာ၊ ေအးေဆးတဲ့ၿမိဳ႕ေတြ မွာ ေဘးနားမွာရွိတဲ့ ရြာေတြကို စုၿပီးေတာ့ အရံအတားနဲ႔ ထားၿပီးတာ့ အရပ္သူအရပ္သားေတြ ကို identity card (မွတ္ပံုတင္ကဒ္) ထုတ္ေပးၿပီးလို႔ရွိရင္၊ သူတို႔ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ provision (ရိကၡာ) အတြက္ ၀ယ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္၊ လံုၿခံဳေရး အစီအစဥ္နဲ႔ သြား၀ယ္၊ ၿပီးရင္ ျပန္လာၾကေပါ့ေလ၊ (၇) ရက္စာျဖင့္ (၇) ရက္စာ၊ (၁၀)ရက္စာ ျဖင့္ (၁၀) ရက္စာေပ့ါ၊ strategic hamlet ဗ်ဴဟာေျမာက္ ေက်းရြာမ်ားေပါ့။ အဲဒါေတြကို တည္ေဆာက္တယ္။
ဦးေရာ္နီညိမ္း ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ အန္ကယ္။ အဲဒီဟာက က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ ဟိုဟာနဲ႔ သြားမတူဘူးလား ခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ ဆီမွာ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ရွင္းလင္းေရး လုပ္တုန္းက “ျဖတ္(၄)ျဖတ္” နဲ႔ နည္းနည္း မတူဘူးလား။
ဦးတင္ဦး ။ ။ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူးဗ်၊ သူတို႔က ညက္တယ္၊ က်ေနာ္တို႔ဟာက သိပ္မညက္လွဘူး ခင္ဗ်၊ က်ေနာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္တုန္းက ဒီ ကိစၥ လုပ္ဖူးပါတယ္။ သိပ္မညက္ဘူး။ မညက္ဘူး။ သူတို႔က သိပ္ညက္တယ္။ က်ေနာ္ ေျပာျပမယ္။ လူေတြကို ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လူသားအျမင္နဲ႔ ညက္တာကို က်ေနာ္ေျပာတာပါ။
ဦးတင္ဦး ။ ။ ဘယ္လိုလုပ္သလဲ ဆိုရင္္ မေလးယားကၽြန္းဆြယ္တခုလံုးမွာ အင္မတန္ ေသာင္းက်န္းမႈျဖစ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ အဲဒီလိုပဲ လုပ္ၾကရတယ္။ ပထမေတာ့ က်ေနာ္တို႔သြား တုန္းက လူေတြက ဆူတယ္ခင္ဗ်၊ ဆူတယ္ ဆိုတာက ဒီလို လုပ္တာ မလြတ္လပ္ဘူး၊ တရား မမွ်တဘူး၊ သူတို႔ လူမ်ိဳးကို ႏွိမ္တယ္ေပါ့ ဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ လူေတြက သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ သေဘာေပါက္သြားၿပီးေတာ့ သိပ္ႀကိဳက္သြားတယ္ ဗ်၊ ဘာႀကိဳက္သြားလဲ ဆိုေတာ့ နံပါတ္(၁)က သူတို႔ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္နဲ႔ ပတ္သက္တာ အားလံုးကို သူတို႔ အကုန္လံုး စားရတယ္။ ဟိုေပး ဒီေပး (သူပုန္ထေနေသာ မေလးရွားကြန္ျမဴနစ္မ်ားသို႔) လုပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက သူတို႔ ရတဲ့ လုပ္ခလခေတြ သူတို႔ အျပည့္သံုးရတယ္။ ခဲြေၾကး ဆက္ေၾကး မေပးရေတာ့ဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း လံုၿခံဳေနေတာ့၊ ဟိုက (သူပုန္ ဘက္က) ေခၚခိုင္းတဲ့ကိစၥေတြလည္း သြားၿပီး အပိုလုပ္ေပးရတာ မရွိေတာ့ဘူး။ သူတို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်သြားၿပီးေတာ့၊ သူတို႔က ေက်နပ္သြားေတာ့၊ ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ႏွစ္ေတာင္ မၾကာပါဘူး။ ဘာမွ မၾကာပါဘူး။ ေနာက္ တစ္ႏွစ္ေလာက္မွာ ဒါ Merdeca (မေလးဘာသာ) လြတ္လပ္ေရး ရသြားတာပါပဲ။ အဲဒါနဲ႔ မေလးရွားဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားခဲ့တာပဲ။
ဦးေရာ္နီညိမ္း ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ အန္ကယ္္၊ ဟိုဟာေကာ မကြာဘူးလား ခင္ဗ်၊ ဟိုမွာလုပ္သလို ဒီမွာလည္း လုပ္တဲ့အခါ က်ေတာ့ ဟိုဘက္က သူပုန္ဘက္ကေတာ့ ရပ္သူရြာသားေတြ ကို ဘာမွ လာၿပီး ဒုကၡေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္တပ္က ျပန္ၿပီးေတာ့ အဲဒီ ရပ္သူရြာသားေတြကို ဒုကၡ ျပန္ေပးေနတာက်ေတာ့၊ အန္ကယ္ ဘယ္လိုႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး ေျပာမလဲ။
ဦးတင္ဦး ။ ။ အဲဒါက က်ေနာ္တို႔ ဒီမွာလည္းပဲ ဟိုပံုစံေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီ Briggs’s Plan, Strategic Hamlet ဆိုတာ က်ေနာ္ တပ္ထဲမွာကတည္းက စလုပ္မယ္ ဆိုၿပီး ေတာ့လည္း ေနာက္ပိုင္း “ျဖတ္(၄)ျဖတ္” တို႔ ဘာတို႔ဆိုတာ အဲဒီကေန လာတာပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့လည္းပဲ ေအးေဆးေတာ့ ေအးေဆးသြား တယ္။ လူထုကေတာ့ အေတာ္ခံလိုက္ရတာေတာ့ ျဖစ္သြားခဲ့တာေပါ့ေလ။
ဦးေရာ္နီညိမ္း ။ ။ ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးၿပီးစ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ မေလးရွားႏိုင္ငံ၊ စကၤာပူႏိုင္ငံေတြ ၿဗိတိသွ် လက္ေအာက္ကေန လြတ္လပ္ေရး မရခင္မွာ ၿဗိတိသွ်ေတြအုပ္ခ်ဳပ္ကြပ္ကဲတဲ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ တပ္မႉးငယ္တေယာက္အေနနဲ႔ အၿငိမ္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရဦးတင္ဦး စကၤာပူနဲ႔မေလးရွားကၿဗိတိသွ်စစ္တပ္မွာ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာသင္တန္းေတြ တက္ေရာက္ခဲ့စဥ္က အေတြ႔အႀကံဳ၊ တပ္ရင္းမႉးအဆင့္ ဒုတိယကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္(ၾကည္း) စတဲ့ အဆင့္ျမင့္ရာထူးႀကီးေတြမွာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့စဥ္ မေလးရွားနဲ႔ စကၤာပူက အေတြ႔အႀကဳံေတြကို တင္ဆက္ ေပးခဲ့တာပါ ခင္ဗ်ာ။ ေနာက္သီတင္းပတ္ ေအာက္တိုဘာလ(၂၄)ရက္ တနဂၤေႏြေန႔မနက္ “တပ္မႉးတပ္သား ေျပာစကား” အပတ္စဥ္က႑မွာေတာ့ “အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ” ႏိုင္ငံေရးပါတီရဲ႕ ဒုတိယဥကၠဌ လူထုေခါင္းေဆာင္ဘ၀မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတဦးအေနနဲ႔ စကၤာပူမွာ သြားေရာက္ မ်က္ေစ့ခြဲစိတ္ကုသမႈခံယူစဥ္ မတူျခားနားကြဲျပားတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အၿငိမ္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရဦးတင္ဦးရဲ႕ ေျပာစကားေတြကို တင္ဆက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ေစာင့္ေမွ်ာ္နားဆင္ၾကပါ။ က်ေနာ္ ေရာ္နီညိမ္းပါ။
နားဆင္ရန္္
source by : http://www.voanews.com
အျပည္႔အစုံ ဖတ္ရန္ ...
ျပန္ေခါက္ထားခဲ႔ပါဗ်ားးးးး...
ဒါေပမယ့္ အခု နအဖရဲ႕ ႀကံ့ဖြံ႔က ထိပ္သီးေတြ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္မွာ ၀င္အေရြးခံတယ္ ဆုိတာကေတာ့ အဲဒီအဓိပၸာယ္မ်ဳိးေတာ့ လုံး၀မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ႏုိင္မွာ ေသခ်ာတဲ့ ေနရာေတြမွာ ၀င္ၿပိဳင္တာသာျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာ သူတုိ႔တေတြ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ အ႐ႈံးမခံႏုိင္ဘူးဆုိတာပါပဲ။ (တနည္းေျပာရရင္ နအဖဟာ ၾကပ္ေျပးမွာဆုိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ အျပတ္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ဗိုလ္သန္းေရႊတုိ႔တေတြဟာ ေနာက္ေပၚလာမယ့္ အစုိးရမွာ ဘယ္သူက ဘာတာ၀န္ယူဆုိၿပီး တုိက္ရာပါပစၥည္း ခြဲေ၀တာက လုပ္ၿပီးေနပါၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ကားအသစ္၀ယ္ရင္၊ လုိင္းဆြဲေတာ့မယ္ဆုိရင္ ဘုိးဘုိးႀကီး နတ္နန္းကုိသြားၿပီး ျပရတယ္ဆုိတာလုိပဲ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာလည္း သူ႔ဆက္ခံသူေတြကုိ အိမ္နီးနားခ်င္းႏုိင္ငံေတြက ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔လည္း မိတ္ဆက္ေပးၿပီးေနပါၿပီ။ ဒီလုိလ်ာထားမႈေတြ အကုန္လုပ္ၿပီး ျဖစ္ေနေလေတာ့ ထိပ္သီးေတြအတြက္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ နည္းနည္းမွ အတိမ္းအေစာင္း မခံႏုိင္ပါဘူး။ ဆယ္ေရးတေရး၊ ကုိးေရးတရာေတာင္ မစြန္႔စားႏုိင္ပါဘူး။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒအရဆုိရင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အပါ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔၀င္ေတြနဲ႔ တျခားအေရးႀကီး ရာထူးေတြကုိ သမၼတအာဏာနဲ႔ ခန္႔ခ်င္တုိင္း ခန္႔လုိ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကတဆင့္ တက္လာတဲ့လူလည္း ပါဦးမွလုိ႔ စဥ္းစားရပါတယ္။
