ေပးပို႔သူ ။ ။ မခင္မမမ်ဳိး
မွ်ေဝသူ ။ ။ ေနာ္မန္
Saturday, January 17, 2009
Wednesday, January 14, 2009
ဆရာ၀န္ (၈) ဦး တၿပိဳင္တည္း အလုပ္ျဖဳတ္ခံရ မတရားအထုတ္ခံရဟု ဆရာ၀န္မ်ားက ယူဆ
မင္းႏုိင္သူ/ ၁၄ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉
မေကြးေဆးတကၠသုိလ္မွ လက္ေထာက္ကထိကတဦးႏွင့္္ မႏၲေလးေဆးတကၠသုိလ္မွ သ႐ုပ္ျပဆရာ ဆရာ၀န္ (၇) ဦးတုိ႔အား တာ၀န္မွ စြန္႔ခြာျခင္း၊ ၀န္ထမ္းစည္းမ်ဥ္းေဖာက္ဖ်က္ျခင္း ဆုိသည့္ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားျဖင့္ ၀န္ထမ္းအျဖစ္မွ ထုတ္ပယ္လုိက္ေၾကာင္း က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာနက အမိန္႔ထုတ္ျပန္ထားသည္။
ေခတ္ၿပိဳင္မွ ဖတ္႐ႈခြင့္ရသည့္ အဆုိပါအမိန္႔ကုိ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ႏုိ၀င္ဘာ (၂၆) ရက္ ေန႔စြဲျဖင့္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးကုိယ္စား ေဆးသိပၸံပညာဦးစီးဌာန ဒု-ၫႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာသန္းေဇာ္ျမင့္က လက္မွတ္ထုိး ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အလုပ္ျဖဳတ္ခံရသည့္ ဆရာ၀န္မ်ားမွာ ေဒါက္တာေအးေအးထြန္း (လက္ေထာက္ကထိက-မေကြး) ႏွင့္ မႏၲေလးေဆးတကၠသုိလ္တြင္ သ႐ုပ္ျပရာထူးျဖင့္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကေသာ ေဒါက္တာေက်ာ္ဇင္သန္႔၊ ေဒါက္တာေသာ္ေသာ္၊ ေဒါက္တာျမမြန္ေအာင္၊ ေဒါက္တာဧကရီသိန္းလင္း၊ ေဒါက္တာသက္၀င္း ၊ ေဒါက္တာၿငိမ္းခ်မ္းဦး၊ ေဒါက္တာေအးခုိင္ဇာလတ္တုိ႔ျဖစ္ေၾကာင္း က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန အမ္ိန္႔စာတြင္ ေဖာ္ျပထားၿပီး အဆုိပါအမိန္႔စာကုိ နအဖ ေကာင္စီဥကၠ႒႐ုံး၊ စရဖ၊ သတင္းတပ္ဖြဲ႕၊ မႈခင္းတပ္ဖြဲ႕တုိ႔အပါအ၀င္ ဌာနေပါင္း (၂၂) ဌာနသုိ႔ ျဖန္႔ေ၀ထားေၾကာင္း သိရသည္။
အလုပ္ထုတ္ခံရၿပီး ျပည္ပႏုိင္ငံတခုသို႔ ေရာက္ရွိလာသည့္ ဆရာ၀န္တဦးကုိ ေခတ္ၿပိဳင္က ေမးရာ အလုပ္ထုတ္ခံရသည့္ ဆရာ၀န္မ်ားကုိ ဆမလုိင္စင္ပါ သိမ္းလုိက္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။
“အလုပ္ကေန ထြက္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ရတဲ့လစာနဲ႔မေလာက္လုိ႔ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ က်ဴတာဘ၀ဆုိေတာ့ ရတာက ရွစ္ေသာင္းခြဲေပါ့။ အဲဒီေငြနဲ႔က ဘယ္လုိမွ အဆင္မေျပဘူးေလ။ ဆီ၀ယ္ထည့္ရင္ေတာင္ တလစာဒီဇယ္ဖုိးမရဘူးေလ။ က်ေနာ္တုိ႔လုိ ေက်ာင္းမွာစာသင္ၾကားေနတဲ့ လူေတြအဖုိ႔က အျပင္၀င္ေငြဆုိတာလည္း ရွိတာမဟုတ္ဘူးေလ။ သင္ၾကားေရးကုိ ၀ါသနာပါလုိ႔ သင္ၾကားေရးပုိင္းကုိ ၀င္ခဲ့ၾကတာပါ။ ေနာက္ တခ်ဳိ႕ကလည္း ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ေနလုိ႔ရၿပိီး အျပင္အလုပ္ကေလးေေတြ လုပ္လုိ႔ရေနတာလည္း
တပုိ္င္းေပါ့ေလ။ ေနာက္၀န္ထမ္းေတြကုိ လစာတုိးၿပီးေနာက္ပုိင္း အလုပ္ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ မနက္ (၉) နာရီကေန ညေန (၄) နာရီအထိ ရွိရမယ္တုိ႔ျဖစ္လာေတာ့ အရင္ကတည္းက လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တဲ့အထဲ ပုိၿပီးတြန္းအားေပးလုိက္သလုိျဖစ္ၿပီး အလုပ္ကေနထြက္ခဲ့ၾကတာေပါ့” ဟု ၎က ဆုိသည္။
အဆုိပါအမ္ိန္္႔စာႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေနျပည္ေတာ္ရွိ ေဒါက္တာသန္းေဇာ္ျမင့္သုိ႔ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာ ေဒါက္တာသန္းေဇာ္ျမင့္က ၎လက္မွတ္ထုိးေသာ စာဟုတ္မဟုတ္ အတည္ျပဳေပးႏုိင္ျခင္းမရွိဘဲ အျခားဖုန္းနံပါတ္တခုသုိ႔ ဆက္သြယ္ရန္သာ ျပန္ၾကားခဲ့သည္။ ယင္းဖုန္းရွိ အမ်ဳိးသမီး ၀န္ထမ္းတဦးကလည္း အတည္ျပဳေျပာဆုိႏုိင္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မရွိပါေၾကာင္း ျပန္ၾကားၿပီး ဖုန္းခ်သြားခဲ့သည္။
အထုတ္ခံရသည့္ ဆရာ၀န္တဦးကမူ တရား၀င္ထြက္စာတင္ခြင့္မရသည့္အတြက္ အေၾကာင္းမၾကားဘဲ ထြက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ ေျပာသည္။
“မလုပ္ခ်င္ေတာ့လုိ႔ ထြက္တာလည္း က်ေနာ္တို႔က တရား၀င္ထြက္စာတင္လုိ႔မရဘူးဗ်။ ထြက္စာတင္လုိ႔မရလုိ႔ အေၾကာင္းမၾကားဘဲ ထြက္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ သက္ဆုိင္ရာတကၠသုိလ္မွာ အလုပ္စ၀င္ကတည္းက (၁၈) ႏွစ္လုပ္ရမယ္ဆုိၿပီး လက္မွတ္ထုိးခုိင္းထားတာေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ လစာနဲ႔ ေလာက္င မႈမရွိတဲ့အျပင္ လြတ္လပ္စြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္မရတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းကုိ မသြားခဲ့ၾကတာပါ။ တျခားျပစ္ခ်က္တစုံတရာမရွိခဲ့ပါဘူး။ လြတ္လပ္စြာပညာသင္ၾကားခြင့္ မရဘူးဆုိတာက တျခား၀န္ႀကီးဌာနမွာ ေတာ့မရွိဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးကေတာ့ ဘာထုတ္ထားလဲဆုိေတာ့ ဘြဲ႕လြန္တက္မယ္ဆုိရင္ ဇီးပင္ႀကီးမွာရွိတဲ့ ပုံမွန္သုံးလခြဲသင္ၾကားေပးေနတဲ့ ၀န္ထမ္းေလ့က်င့္ေရးဆုိတာကို မတက္မေနရ တက္ရမယ္။ အဲဒါမတက္ထားတဲ့ ၀န္ထမ္းသည္ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ မည္သည့္ဘြဲ႕လြန္ကုိမွ် ေျဖဆုိခြင့္မရွိဆုိၿပီးေတာ့ကို ထုတ္ထားတာေပါ့။ က်ေနာ္သိသေလာက္ေတာ့ တျခား၀န္ႀကီးဌာနေတြမွာ အဲဒီစည္းမ်ဥ္း မရွိဘူးဗ်ာ။ အဲဒီသင္တန္းမတက္ရင္ ရာထူးမတက္တာဘဲရွိတာ။ က်ေနာ္တုိ႔ ၀န္ႀကီးကေတာ့ အလုိေတာ္ရိဆုိေတာ့ အဲလုိမ်ဳိးကုိထုတ္ထားေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔မွာ ဘြဲ႕လြန္တက္ခ်င္ေပမယ့္ တက္လုိ႔မရဘူး။ တက္ခ်င္တဲ့့လူေတြ သုံးလခြဲေလာက္ ေအာင့္အည္းၿပီး တက္ၾကရတာေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ခံယူခ်က္တမ်ဳိးဆုိေတာ့ မတက္ဘဲနဲ႔ ထြက္လုိက္တာပါပဲ” ဟု ျပည္ပသုိ႔ေရာက္ရွိလာေသာ ဆရာ၀န္က ၎တုိ႔အေနျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္မရခဲ့ျခင္းႏွင့္ အလုပ္ထြက္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကုိ ရွင္းလင္းေျပာဆုိသည္။
က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ဘြဲ႕လြန္ေၾကးႏွင့္ ပညာသင္ေလ်ာ္ေၾကးေငြ (၅) သိန္းစီ ေပးေလ်ာ္ရမည့္သူ (၅) ဦး၊ ဆမလုိင္စင္ အကန္႔အသတ္မရွိ ပိတ္သိမ္းခံရသူ (၅) ဦးႏွင့္ ဆမလုိင္စင္ (၅) ႏွစ္ ပိတ္သိမ္းခံရသူ (၃) ဦးပါရွိေၾကာင္းကုိလည္း ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားသည္။
“က်ေနာ္သိေစခ်င္တာက အလုပ္မ၀င္ေသးတဲ့ ေက်ာင္းၿပီးစေက်ာင္းသားေတြ မလုပ္ခင္ စဥ္းစားၾကဖုိ႔ေပါ့။ က်ေနာ္တုိ႔ဆုိရင္ ဆမလုိ္င္စင္ အသိမ္းခံရတယ္။ ေနာက္ ျပည္ပထြက္ခြင့္မရေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ စာရင္းေတြကို ပတ္စ္ပုိ႔႐ုံးကို ေပးထားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဆုိ ကုိးတန္းေအာင္နဲ႔ ထြက္ခဲ့ရတာ။ ထြက္သြားၿပီးတဲ့သူေတြ ျပန္လာရင္လည္း ေလဆိပ္မွာတင္ ပတ္စ္ပုိ႔သိမ္းတယ္။ အလုပ္လုပ္ကုိင္ခြင့္ မျပဳဘူး။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္ သိသေလာက္ဆုိရင္ စရဖေတြ ဘာေတြအထိ ပုိ႔ထားတာေပါ့ေလ။ တကယ္ဆိုရင္ ဒါေတြက ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေန တာမဟုတ္ဘူးေလ။ က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္ပမွာ ေက်ာင္းတက္ခ်င္တယ္၊ ဘြဲ႔ထပ္ယူခ်င္တယ္ဆုိလည္း ေထာက္ခံခ်က္မေပးဘူး။ ေထာက္ခံခ်က္ မေပး႐ုံတင္မကဘူး။ ဒီဘက္ေက်ာင္းက လွမ္းေမးရင္ေတာင္မွ ဒီဆရာ၀န္ကုိ မသိဘူး။ မဟုတ္ဘူးဆုိၿပီး ျငင္းတာမ်ဳိးအထိေတာင္ လုပ္တယ္ဗ်ာ။ အဲလုိလုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ က်င့္၀တ္ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ လုပ္ခဲ့လုိ႔လားဆုိၿပီး အထင္ခံရတာေတြရွိတယ္။ သူမ်ားႏုိင္ငံက ဆရာ၀န္ေတြ ထြက္ေျပးတယ္ဆုိတာက ဒါမ်ဳိးေတြေၾကာင့္ဆုိေပမယ့္ ျမန္မာႏုိ္င္ငံက ဆရာ၀န္ေတြ ထြက္ကုန္ၾကတာက အလုပ္လုပ္လုိ႔မရလုိ႔ပါ။ တကယ္ဆုိ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ကုိယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ လုပ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ က်ေနာ္ဆုိရင္ လစာခုႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ ကစၿပီး လုပ္ခဲ့တာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔အလုပ္ ဆက္မလုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ တကယ့္ရန္သူႀကီးလုိ အဆက္ဆံခံၾကရတာပါ” ဟု အထက္ပါပုဂၢဳိလ္က ဆုိသည္။
ယင္းကဲ့သုိ႔ ဆရာ၀န္မ်ားအလုပ္မွ ထြက္ခြာမႈမွာ ေဆးသိပၸံပညာဦးစီးဌာနအတြင္း အမ်ားဆုံးျဖစ္ပြားေနၿပီး က်န္းမာေရးဦးစီးဌာနမွ ဆရာ၀န္မ်ားလည္း ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္း အလုပ္ထြက္ခြာမႈမ်ားရွိခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္္လအတြင္း သိပၸံႏွင့္နည္းပညာ၀န္ႀကီးဌာနက အလုပ္မွထြက္ခြာသြားေသာ ပါရဂူဘြဲ႔ရ ဆရာ၊ ဆရာမ (၂၃) ဦးအား ၎တုိ႔ပုိင္၀က္ဘ္ဆုိက္မွ ထုတ္ျပန္ကာ ေလ်ာ္ေၾကးေငြေတာင္းခံခဲ့ေၾကာင္း ေခတ္ၿပိဳင္က ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ေတာင္းခံမႈတြင္ သက္ဆုိင္ရာဘြဲ႔မ်ားအလုိက္ ျမန္မာေငြ (၅) သိန္းမွ (၃၄) သိန္းအထိ ပါ၀င္သည္။
မွ်ေဝသူ ။ ။ ေနာ္မန္
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://www.khitpyaingnews.org မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါ၏ ။
Tuesday, January 13, 2009
၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို စစ္အာဏာနဲ႔ ဖ်က္လို႔မပ်က္ႏိုင္
ရဲေဘာ္ ဖုိးသံေခ်ာင္း / ၁၃ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉
လာမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို နအဖက က်င္းပလို႔ၿပီးသြားရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ျဖစ္ေစခ်င္သလို ေအာင္ျမင္သြားရင္ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ ရလဒ္ဟာ ပ်က္ျပားသြားမွာလား။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕အခန္း ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွာလဲ။ တေလာက တေယာက္ကေမးလာပါတယ္။ သူက ေလးေလးနက္နက္နဲ႔ တကယ္ကိုသိခ်င္လို႔ေမးတာပါ။ ဒီအတြက္ သူပူပင္ေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဒီလိုေတြးေတာပူပင္မႈဟာ သူတေယာက္တည္းမွာသာ ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ တခ်ိဳ႕လူေတြမွာလည္း ရွိတယ္ဆိုတာ သတိထားမိလာပါတယ္။
ျပႆနာက အေျခခံစဥ္းစားနည္းျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ တခုက ဒီေန႔ နအဖလက္ထက္မွာ ျဖစ္ပ်က္တည္ရွိ္တာေတြဟာ တရားဝင္တယ္ မဝင္ဘူး၊ တရားဥပေဒနဲ႔ညီတယ္၊ မညီဘူး စသ ျဖင့္ ျငင္းခုန္ေနၾကတာေတြကို ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ တကယ္ကေတာ့ နအဖလက္ထက္ ဗမာ ျပည္မွာ ဒီဟာေတြအားလံုးဟာ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္ခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔အခါမွာ လူသတ္တာ မွန္သလား မွားသလား၊ သူမ်ားပစၥည္းခိုးတာ မွန္သလား မွားသလား၊ ဒီလိုအင္မတန္ စင္းတဲ့ကိစၥေလးေတြကိုပဲ ျငင္းစရာ၊ ေျပာစရာေတြ ရွိေနတယ္မဟုတ္ပါလား။ သူ႔ဘက္က ေျပာရင္တမ်ိဳး၊ ျပည္သူေတြဘက္က ေျပာရင္တမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာေတြဟာ မ်ားျပားလွပါတယ္။ သူ႕ဘက္က ေျပာရင္ သံဃာေတာ္ေတြကို သတ္တာကေတာင္မွ တရားတယ္၊ မွန္ကန္တယ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒီလိုပဲ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ပ်က္သြားသလား၊ ပ်က္မသြားဘူးလား ဆိုတာဟာလည္း နအဖေျပာတာကတမ်ိဳး၊ ျပည္သူေတြ ေျပာတာကတမ်ိဳးပဲျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္က ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အဲဒီကရလဒ္ေတြ တည္ရွိမႈကို ဘယ္သူမွ ဖ်က္လို႔မရပါဘူး။ သမိုင္းရဲ႕ တကယ့္ျဖစ္ရပ္တိုင္းလိုပဲ ဒီကိစၥကို နအဖလည္း မဖ်က္ႏိုင္၊ ဒီခ်ဳပ္လည္း မဖ်က္ႏိုင္ပါဘူး။ လူ႔ဆႏၵနဲ႔ကင္းစြာ တည္ရွိေနတာေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ ရလဒ္ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳတယ္၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္တယ္ဆိုတာ ကေတာ့ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔႔ကိုယ္၊ ဆႏၵအရပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ခ်က္ရဲ႕ မတူျခားနားခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိထားဖို႔ လိုပါတယ္။ တိုင္းျပည္မွာ အာဏာရထားတဲ့ နအဖ အစိုးရက အသိအမွတ္မျပဳဘူး၊ အေကာင္အထည္မေဖာ္ဘူးဆိုတာနဲ႔ ကိစၥေတြအားလံုးၿပီးျပတ္၊ ေပ်ာက္ ကြယ္သြားတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုလည္း သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္လို႔ မရတာရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ထာဝရအေကာင္အထည္ ေဖာ္မရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္မဟုတ္ပါဘူး။ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မယ့္လူေတြရွိေန သေရြ႕ အလားအလာဟာတည္ရွိၿမဲ တည္ရွိေနတာျဖစ္ပါတယ္။
အလြယ္ဆံုးေျပာရရင္ နအဖစစ္အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ဗကသ၊ တကသ စတဲ့အဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ ဒီကမာၻေပၚမွာ မတည္ရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ေခါင္းထဲမွာေတာ့ ဒီအဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ ဆက္လက္ တည္ရွိေနပါတယ္။ အနည္းဆံုး ေျမေအာက္ သဏၭာန္နဲ႔ တည္ရွိေနပါတယ္။ ရွိတာမွေခါင္းထဲမွာ သညာတခုအေနနဲ႔ တည္ရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္အသက္ဝင္ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အစိုင္အခဲတခုအေနနဲ႔ကို တည္ရွိေနတာပါ။
၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ သာမာန္အျဖစ္အပ်က္တခုမဟုတ္ပါဘူး။ ႐ွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ အသီးအပြင့္၊ စံက်တဲ့ ကိုယ္စားျပဳ အမွတ္အသားတခုျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာတျပည္လံုးက ျပည္သူေတြရဲ႕ သမိုင္းဝင္ဂုဏ္ယူစရာရလဒ္တခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ဗမာျပည္မွာ ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ တိုက္ပြဲေတြ၊ ဖိႏွိပ္မႈေတြ၊ လိမ္ညာမႈေတြ၊ အားလံုးဟာ ဒီအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲေတြျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာရရင္ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ ဗမာျပည္က စစ္အုပ္စုေတြအတြက္ ေသရာအထိ ပါမယ့္ က်ိန္စာတမ်ိဳးသာ ျဖစ္ပါတယ္။
သမိုင္းလကၡဏာေဆာင္တဲ့ အေရးေတာ္ပံုတရပ္ဟာ လူတဦး၊ အဖြဲ႕တဖြဲ႕၊ အစိုးရတရပ္က ေပ်ာက္ေစ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေပ်ာက္သြားၿပီလို႔ဆိုတာနဲ႔ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာ မဟုတ္သလို အေရးေတာ္ပံုရဲ႕သမိုင္း၊ အသီးအပြင့္နဲ႔ရလဒ္ေတြကိုလည္း ဘယ္သူ႔အမိန္႔၊ ဘယ္သူ႔ အာဏာနဲ႔မွ ေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ လုပ္လို႔မရပါဘူး။ သမိုင္းအရ ဒီအေရးေတာ္ပံု ႀကီးရဲ႕ အခန္းၿပီးဆံုးသြားမွသာ အားလံုးၿပီး၊ ေပ်ာက္၊ ျပယ္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္အေရးႀကီးအခ်က္တခ်က္ ထည့္ေျပာရမွာက ဗမာျပည္ျပည္သူလူထုရဲ႕အခန္းပါ။ ျပည္သူလူထုဟာ လက္မေလွ်ာ့ေသးပါဘူး။ လူထုႀကီးက လက္မေလွ်ာ့သမွ် အေရးေတာ္ပံုဟာ ရွင္သန္ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေတြ၊ တိုက္ပြဲေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူေတြက လက္ေျမႇာက္အ႐ံႈးေပးသြားေပမယ့္ လူထုက အ႐ံႈးမေပးဘဲ ဆက္တိုက္တယ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ကမၻာ့သမိုင္းမွာ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ရွိပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္၊ အေရးေတာ္ပံုတရပ္ကိုအမွီျပဳၿပီး အျမတ္ထုတ္တယ္ဆိုတာကို လူထုက မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္လို႔ အမည္ခံတဲ့လူေတြသာ လုပ္ခ်င္ရင္လုပ္လို႔ရပါတယ္။ လူထုႀကီး အဖို႔ကေတာ့ ေအာင္ပြဲအၿပီး အပိုင္ရမွသာ အက်ိဳးခံစားရတာပါ။ ဒီေတာ့ သူတို႔အေနနဲ႔ အဖက္ဖက္၊ အရပ္ရပ္ကို ေစာင့္ၾကည့္၊ အကဲခပ္၊ သံုးသပ္ၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ ပါဝင္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့လူေတြရဲ႕ အေျခခံအက်ဆံုးနဲ႔ ပထမဆံုးလုပ္ရတဲ့အလုပ္ဟာ လူထုကို နားလည္ေအာင္ လုပ္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ လူထုရဲ႕စီးပြားေရးဘဝကိုသာမက သမိုင္း၊ အနီးသမိုင္း၊ အေဝးသမိုင္း၊ လူထုရဲ႕လက္ရွိစိတ္ဓာတ္နဲ႔ စဥ္းစားနည္းေတြကို နားလည္ေအာင္ မုခ်လုပ္ရပါမယ္။ လူနာအေျခအေနမသိဘဲ ေဆးအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။
ျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ဒီေန႔အခါမွာ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ပ်က္ျပယ္လား၊ တည္ရွိေနေသးလားဆိုတဲ့ ျပႆနာမရွိပါဘူး။ နအဖရဲ႕ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ၿပီးသြားလို႔လည္း ဒီျပႆနာမရွိပါဘူး။ ျပည္သူလူထုက ထိုးထားတဲ့ေမာ္ကြန္းတခုဟာ ျပည္သူလူထုကိုယ္တိုင္က သူ႔အခန္းကုန္ၿပီလို႔ ဆံုးျဖတ္မွသာ တကယ္တမ္း ကုန္ဆံုးသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ တဆက္တည္းမွာ ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာရမွာက ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲပ်က္ျပားတာပဲျဖစ္ေစ၊ ဒါမွမဟုတ္တည္ရွိေနတဲ့အတြက္ျဖစ္ေစ ျပည္သူလူထုရဲ႕တိုက္ပြဲဟာ အႏွစ္သာရ အရေရာ၊ သဏၭာန္အရပါ ျခားနားမႈ၊ ေျပာင္းလဲမႈ မရွိပါဘူး။
ဒါကိုျပည္သူလူထုက နည္းနည္းမွ မ်က္စိမလည္ပါဘူး။ နအဖရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျဖစ္ေစ၊ နအဖေရြးေကာက္ပြဲက တင္ေျမႇာက္လုိက္သူေတြပဲျဖစ္ပေစ အားလံုးဟာ မဆလအစိုးရနဲ႔ မဆလဖြဲ႕စည္းပံု ဇာတ္သိမ္းပံုအတိုင္း ဇာတ္သိမ္းသြားမယ္ဆိုတာ သူတို႔ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါတယ္။ အခုအခါမွာ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးသြားရင္ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ပ်က္ျပယ္သြားမယ္လို႔ ေျပာေနတာဟာ နအဖရယ္၊ သူ႔လူေတြရယ္၊ ေနာက္ၿပီး တမင္အေတြးအေခၚ႐ႈပ္ေအာင္ ဖန္တီးေနသူေတြရယ္တို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။
မွ်ေဝသူ ။ ။ ေနာ္မန္
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://www.khitpyaing.org မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါ၏
