၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးရဲ ႔ အျမင္မ်ား
စစ္အစုိးရက က်င္းပဖုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကို ေျပာင္းလဲေစႏုိင္မလား၊ ဒါမွမဟုတ္ စစ္အစိုးရအတြက္ ထြက္ေပါက္လား၊ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြအတြက္ ေထာင္ေခ်ာက္ပဲလား ဆုိတာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေတာင္တန္းေဒသ ျပည္သူေတြရဲ ႔ ခံစားမႈ၊ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးက ပုဂၢိဳလ္ေတြ ရဲ ႔ အျမင္ေတြကို သံုးသပ္ေဆြးေႏြးထားပါတယ္။
ဒီစကားဝိုင္းမွာ ပါဝင္ေဆြးေႏြးၾကသူေတြကေတာ့ ပအုိ႔ဝ္ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔ ဥကၠ႒ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ခြန္ဥကၠာ၊ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ ဦးေအာင္ထက္ နဲ႔ ျမန္မာ့စစ္ေရးႏုိင္ငံေရးအကဲခတ္ပုဂၢိဳလ္ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာ တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးခင္ေမာင္စုိးက စီစဥ္တင္ဆက္ထားပါတယ္။
စကားဝိုင္း ကို နားဆင္ရန္ >>> ဒီမွာ ကလစ္ပါ ခင္ဗ်ား ။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://www.rfa.org မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါသည္။
Saturday, March 21, 2009
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးရဲ ႔ အျမင္မ်ား
ကိုဇာဂနာ ၏ မိခင္ စာေရးဆရာမၾကီး (ေဒၚ) ၾကည္ဦး ကြယ္လြန္
စာေရးဆရာမၾကီး (ေဒၚ) ၾကည္ဦး (၁၉၂၅ - ၂၀၀၉) ကြယ္လြန္ မိုးမခ
မတ္ ၂၀၊၂၀၀၉
ယေန႔ ရန္ကုန္အခ်ိန္ ည ၈ နာရီ ခြဲ ခန္႔ ရန္ကင္းေနအိမ္တြင္ ကြယ္လြန္သည္ဟု သိရသည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ စာေရးဆရာ နန္းညြန္႔ေဆြ ႏွင့္ ယခု ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအျဖစ္ ေထာင္ ခ်ခံထားရသူ အႏုပညာရွင္ ဇာဂနာ အပါအ၀င္ သားသမီး ေျမးမ်ား က်န္ရစ္သည္။ စေနေန႔ ေန႔ ၁၂ နာရီတြင္ ရန္ကင္းေနအိမ္မွ ေရေ၀းသုႆန္သို႔ ပို႔ေဆာင္သင္းျဂိဳလ္မည္ဟု သိရသည္။
မကြယ္လြန္မီက ၂၀၀၇ သံဃာအေရးေတာ္ပုံ ႏွင့္ ၂၀၀၈ နာဂစ္မုန္တိုင္းကယ္ ဆယ္ေရးတို႔တြင္ အသက္အရြယ္ ၾကီးရင့္ျပီး နာမက်န္းသည့္ၾကားက လူငယ္မ်ားႏွင့္အတူ ၀ိုင္း၀န္းအားေပး ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ႏႈတ္ပိတ္ခံျပည္သူမ်ား၊ အဖမ္းဆီးခံ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား၊ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားကိုယ္စား စစ္အစုိးရကို ရဲ၀ံ့စြာ ေ၀ဖန္ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ၃ လ နီးပါး အစားမစားႏိုင္ဘဲ ျမန္မာျပည္အေရးကိစၥမ်ားကို တသီးပုဂၢလေဆာင္ရြက္ခဲ့ျပီး လူၾကီးေရာဂါႏွင့္ အိပ္ယာထဲလဲမွ ရပ္နားသည္။ ထိုေနာက္ ရက္အနည္းငယ္အတြင္း ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
ဆရာမၾကီး (ေဒၚ) ၾကည္ဦး ကြယ္လြန္သည့္အတြက္ မိုးမခ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႔က ၀မ္းနည္းေၾကာင္း မွတ္တမ္းျပဳလိုက္ပါသည္။
Photo Captions - ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြကာလက ေဒၚၾကည္ဦးအမည္အရင္း ေဒၚလွၾကည္၊ သထံုခ႐ုိင္၊ ဘီးလင္းၿမိဳ႕နယ္၊ ေတာင္စြန္း ဇာတိ ျဖစ္သည္။ အဖ ဗိေႏၵာဆရာႀကီး ဦးသက္ႏွံႏွင့္ အမိ ေဒၚေငြယုန္တို႔မွ ၁၂၈၇ ခုႏွစ္၊ ဝါဆို လဆန္း ၅ရက္၊ (၂၃ - ၆ - ၁၉၂၅) တြင္ ဖြားျမင္သည္။ ေမြးခ်င္း ေျခာက္ေယာက္တြင္ ငါးေယာက္ေျမာက္ ျဖစ္သည္။ အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္၊ အစ္မႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ညီမတေယာက္ ရွိသည္။
ေတာင္စြန္း ဆရာႀကီး ဦးထြန္းလွ၏ မူလတန္းေက်ာင္းတြင္ ငယ္စဥ္က ပညာ သင္ယူခဲ့သည္။ စစ္ၿပီးေခတ္တြင္ မိသားစုႏွင့္ အတူ ရန္ကုန္သို႔ ေျပာင္းလာသည္။ ျပည္ဆရာႀကီး ဦးေလ၊ ဆရာႀကီး မြန္းဓာတု ပညာရိပ္သာတို႔မွာ ပညာ ဆက္လက္ သင္ယူ၍ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း ေျဖဆိုသည္။
ဗလစ လူငယ္ အစည္းအ႐ံုးမွ ဖြင့္လွစ္ သင္ၾကားေပးသည့္ သိုင္းသင္တန္းသို႔ တက္ေရာက္ရင္း သိုင္းပညာ ျပန္႔ပြားေရး အတြက္ ဝတၴဳေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာၿပိဳင္ပြဲ ျပဳလုပ္ရာတြင္ သက္လံု ဝတၴဳျဖင့္ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရသည္။ ဤဝတၴဳကို ဆရာ ဦးခ်စ္သန္းက တိုင္းရင္းေမ ဂ်ာနယ္သို႔ ပို႔ေပးရာမွ စာေပနယ္သို႔ စတင္ ေရာက္ရွိသည္။
၁၉၅၂ ခုႏွစ္၊ ျမဝတီ မဂၢဇင္း ထုတ္ေဝေသာ အခါ မဂၢဇင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အၾကံျပဳ ေဝဖန္စာ ၿပိဳင္ပြဲ ျပဳလုပ္ရာ၌ ေဝဖန္စာ ေပးပို႔လွ်င္ ဆုရသျဖင့္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဗိုလ္မွဴး ဘေသာင္း (ေမာင္သုတ) က သူေရးသားသည့္ 'တစ္ကၽြန္းသို႔' စာအုပ္ႏွင့္ ေငြ ႏွစ္ဆယ့္ငါးက်ပ္၊ ပတ္ကားငါးဆယ့္တစ္ ေဖာင္တိန္ တေခ်ာင္း ခ်ီးျမႇင့္သည္။
၁၉၅၃ ခုႏွစ္တြင္ လူထု ပညာေရး ေကာင္စီမွ ထုတ္ေဝသည့္ လူထုပညာ စာေစာင္တြင္ လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာ ျဖစ္လာသည္။ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ေနာ္ရထာ၊ သမဝါယမ၊ စာေပဗိမာန္၊ အေထာက္ေတာ္၊ ျမတ္ရတနာ စသည့္ မဂၢဇင္းမ်ား၌ ဝတၴဳ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားခဲ့သည္။ ေတးပေဒသာ မဂၢဇင္းတြင္ ပင္တိုင္အျဖစ္ လစဥ္ဝတၴဳ တပုဒ္ ေရးရသည္။ ေငြတာရီ၊ ျမဝတီ၊ ႐ႈမဝ၊ မိုးေဝတို႔တြင္ ေဆာင္းပါးမ်ားစြာ ေရးခဲ့သည္။
၁၉၅၉ ခုႏွစ္တြင္ ဖြဲ႕စည္းသည့္ 'ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေပ ျပန္႔ပြားေရး အသင္း' တြင္ စတင္ တည္ေထာင္သူ အျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ယုဝတီဂ်ာနယ္တြင္ ဆရာမႀကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး လက္ထက္မွ စ၍ ဆရာမႀကီး ကြယ္လြန္ၿပီးသည္ အထိ အယ္ဒီတာ အျဖစ္ ၆ ႏွစ္ခန္႔ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။
ေရးသား ထုတ္ေဝခဲ့သည့္ စာအုပ္မ်ားမွာ ျမန္မာ့႐ုိးရာ စကားထာ၊ ကေလးေၾကးမံု ငွက္မ်ဳိးစံု၊ ကေလးေၾကးမံု ပင္မ်ဳိးစံု၊ ေရွးထံုးစဥ္လာ ျမန္မာမႈမ်ား၊ ကိုကိုတို႔ အ႐ြယ္၊ ေမ့ကြက္ကိုရွာ၊ အေလာင္းေတာ္ကႆပ ေတာလား၊ လူဝင္စားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း၊ ဗုဒၶဂယာ ဓမၼခရီး၊ ထူးဆန္းအံ့ဘြယ္ ပရေလာကနယ္ စသည့္ စာအုပ္မ်ား ျဖစ္သည္။
ရန္ကင္း၊ ၃ - ရက္ကြက္၊ တုိက္ ၂၁၆/ အခန္း ၆ တြင္ ေနထိုင္သည္။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူ စာေရးဆရာ နန္းညြန္႔ေဆြ၊ သား ေမာင္၀ဏၰ (ကြယ္လြန္)၊ ေမာင္ေတဇႏွင့္ ေမာင္သူရ (ဇာဂနာ) တို႔ ရွိသည္။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://zarganar-windoor.blogspot.com မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါသည္။
Wednesday, March 18, 2009
၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက ဖန္တီးႏုိင္တဲ႔ အေျပာင္းအလဲတခု
မတ္လ(၁၇) ရက္၊ ၂၀၀၉
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ နီးလာေလေလ တခ်ဳိ႕ လူေတြ မ႐ိုးမရြျဖစ္ေလ ျဖစ္ေနတာကို ဒီေန႔ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ျပည္သူလူထုက နည္းနည္းမွ စိတ္မဝင္စားတဲ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို အင္အားစုေပါင္းစံုက အမ်ိဳးမ်ိဳး တုံ႔ျပန္ ေနၾကပံုေတြဟာ စိတ္ဝင္စားစရာေတာ့ အေကာင္းသားလို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္အႏိုင္ရၿပီးမွ စစ္အစိုးရက အသိအမွတ္ျပဳတာ ျငင္းပယ္ျခင္းခံရတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဒီကိစၥကို စကားထဲေတာင္ ထည့္အေျပာမခံပါဘူး။ ျပည္ပေရာက္ အင္အားစုေတြထဲမွာ တခ်ဳိ႕ က ေရြးေကာက္ပြဲကို အသိအမွတ္မျပဳဘူးလို႔ ေၾကညာေနၾကသလို တခ်ိဳ႕ ကေတာ့လည္း “ႏွစ္ခါေခၚမွ” ဆိုတာမိ်ဳး ညိဳျမလုပ္ေနၾကပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာလည္း နအဖက အသံေလးေပး လိုက္တာနဲ႔ ခ်ိဳ(ဂ်ိဳ) ႂကြေနၾက သူေတြဟာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဝင္ေရးစီမံကိန္းေတြကို ေျပာင္ေၾကညာလုပ္ကိုင္ေနၾကပါၿပီ။ တခ်ိဳ ႔ ကေတာ့လည္း ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ ထြက္မလာေသးလို႔ဆိုၿပီး လည္ပင္းကိုးေတာင္ေက်ာ္ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ျပည္တြင္းေရာျပည္ပမွာပါ နအဖကေတာင္ ေမာင္ေမာင္မေခၚေသးဘူး ‘ဗ်ာ’ ထူးၿပီးေနၿပီ ဆိုတဲ့လူမ်ိဳးေတြလည္း မနည္းဘူး ေတြ႔ေနရပါတယ္။
ေျပာရရင္ ဒီေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္လုပ္ေနသူေတြအဖို႔ေတာ့ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ ဘာမွျပႆနာမရွိပါဘူး။ သူတို႔အဖို႔ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အမတ္ေနရာေလး တခုႏွစ္ခုကိစၥပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ တျပည္လံုး ဘာျဖစ္သြားမလဲ ဆိုတာ အေရးမႀကီးပါဘူး။ တခ်ိဳ ႔ ကဆိုရင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဝင္မပါတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲဆႏၵ႐ွင္ ေတြဟာ နအဖဘက္ရဲ႕ အမတ္ေလာင္းနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ အေ႐ြးခံသူ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို မဲေပးမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ဖို႔ အလားအလာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တြက္ၾကဟန္တူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔တေတြက တက္ႂကြေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို အေျခခံက်က် ဆန္႔က်င္သူေတြက်ေတာ့ နအဖရဲ႕ ဒီဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဟာ တကယ့္ျပႆနာႀကီး ျဖစ္ေနပါတယ္။
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ေသနတ္ျပၿပီး မဲထည့္ခို္င္းထားတဲ့ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ နိဒါန္းကေန ေနာက္ဆံုး အခန္း (၁၅) အထိ ျပႆနာေတြ ဒင္းၾကမ္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ နိဒါန္းတခုလံုးရဲ ႔ အႏွစ္သာရဟာ သူတို႔ရဲ႕ “အမ်ိဳးသားညီလာခံ” ဆိုတာႀကီးက ခ်မွတ္တဲ့ အေျခခံမူေတြ၊ အေသးစိတ္မူေတြကို အတင္းလက္ခံခိုင္းၿပီး “ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲ” ရလဒ္ကို အတည္ျပဳေပးပါတယ္လို႔ အတင္းလက္ခံ သေဘာတူခိုင္းတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ သူတို႔ႀကိဳက္တဲ့ လူေတြနဲ႔ ႀကိဳက္သလိုလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ “အမ်ိဳးသားညီလာခံ” ဆိုတာႀကီးကိုပါ အသိအမွတ္ျပဳခိုင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ အခန္း (၁၄) မွာက်ေတာ့ နဝတ-နအဖ အာဏာရစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက မာရွယ္ေလာ ေခတ္မွာ တတိုင္းျပည္လံုး ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ သူတို႔လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ခဲ့သမွ်ကို သင္ပုန္းေခ်၊ လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ ေပးထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ဥပေဒအမိန္႔ေတြကိုလည္း ဆက္လက္အတည္ျပဳ လက္ခံသြားရမယ္လို႔ ေတာင္းဆိုထားပါတယ္။ ဒါက ဒီ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ ထိပ္နဲ႔ဘိတ္ကိုသာ အလြယ္ျမင္သာေအာင္ ေထာက္ျပထားတာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္က်ေတာ့ ဒီဥပေဒတခုလံုး၊ တအုပ္လံုး၊ အခန္းတိုင္းကို ေသခ်ာၾကည့္လုိက္ရင္ ဗမာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တည္ၿမဲေနေရးအတြက္ ေရးထားတာ ခ်ည့္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒကို ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္၊ ၾကည့္ျမင္တယ္ဆိုတာဟာ ဒီေန႔ ႏိုင္ငံေရးမွာ အင္မတန္ အဓိကက်တဲ့ စံတခုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီတေကြ႔မွာ ဒီဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒကို ေထာက္ခံတယ္ (နအဖ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ေနရလို႔ ေျပာင္မဆန္႔က်င္ႏိုင္သူေတြကို မဆိုလိုပါ)၊ မေထာက္ခံဘူးဆိုတာဟာ ရပ္တည္ခ်က္ ျပႆနာျဖစ္ေနပါတယ္။ မူဆိုင္ရာျပႆနာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ေရရွည္ကမၻာတည္ေအာင္ စီမံထားမွန္း ဒါေလာက္သိသာေနပါလ်က္နဲ႔ ဒီဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒကို ေထာက္ခံတယ္ဆိုတာဟာ သာမာန္သေဘာထား ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး။ နအဖနဲ႔ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာေရးကို ေတာင္းဆိုေနၾက တဲ့အခ်ိန္မွာ မေတြ႔ဆံု၊ စကားမေျပာရဘဲ သူတို႔ခ်ျပတဲ့ အခ်က္ေတြကိုပဲ တခ်ိဳးတည္း လက္ခံလိုက္တာမ်ိဳးျဖစ္ေနေတာ့ ဒါဟာ ဘယ္အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္သလဲ စဥ္းစားစရာျဖစ္ပါတယ္။ တဖက္ကပစ္ေပးတာကို အလံုးလိုက္ အခဲလိုက္ မ်ိဳခ်သလိုျဖစ္ေနတာကို အားမနာတမ္းေျပာရရင္ ဒါဟာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အေရးေတာ္ပံုနဲ႔ လက္ရွိျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံု တို႔ကို သစၥာေဖာက္ရာက်ပါတယ္။ ေထာင္ထဲေရာက္ဖူးသူေတြ အေနနဲ႔ဆိုရင္ “ေပးတာယူ၊ ေကၽြးတာစား၊ စကား မမ်ားနဲ႔”ဆိုတဲ့ အင္မတန္နားခါးစရာ ေကာင္းတဲ့ ဆူေငါက္သံေတြကို ျပန္သတိရၾကမွာပါ။
ေနာက္ေတြ႔ေနရတာတခုက ဒီေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းကိုပဲေျပာၿပီး လူေတြကို ဒီကိစၥထဲမွာပဲနစ္ေန၊ အာ႐ံုေမ်ာေန ေအာင္လုပ္တာပါပဲ။ အဓိကလုပ္ရမယ့္ နအဖဆန္႔က်င္ေရးကြန္ရက္တည္ေဆာက္ေရး၊ တက္ႂကြသူေဖာ္ထုတ္ေရး၊ ကြန္ရက္ေတြခ်ိတ္ဆက္ေရး စတဲ့လုပ္ငန္းေတြကို ေဘးခ်ၿပီး ဒီေရြးေကာက္ပြဲကိစၥကိုပဲ ေရးႀကီးခြန္းက်ယ္၊ တကယ့္ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းႀကီးလို ျဖစ္ေအာင္ တမင္လုပ္ေနသူေတြ ႐ွိေနပါတယ္။ သူတို႔ဟာ နအဖက ခိုင္းလို႔မ်ား လုပ္ေနတာလားလို႔ေတာင္ စဥ္းစားစရာျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ကဆိုရင္ ဒါဟာ ေနာက္ဆံုးရထား မမီလိုက္မရွိေစနဲ႔လို႔ လက္ယပ္ေခၚလို႔မ်ားေတာင္ ေနပါတယ္။
အခုအခ်ိန္အထိ နအဖစစ္အစုိးရက ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ၊ ပါတီထူေထာင္ခြင့္ဥပေဒ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာမွမေျပာေသးတာဟာ သူတို႔စစ္တပ္ထဲက ဘယ္သူေတြကို ဘာတာဝန္ယူခိုင္းရမယ္၊ ဘာပါတီနာမည္ခံခိုင္းရမယ္၊ ဘယ္ေဒသမွာ အမတ္ဝင္ေရြးခိုင္းရမယ္၊ ဘာဝန္ႀကီးလုပ္ရမယ္ စတဲ့ ေနရာခ်ထားမႈေတြ မၿပီးျပတ္ေသးလို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ တပ္တြင္းေရာ၊ တပ္ျပင္ပါ အမ်ားႀကီး ကုလားဖန္ထိုးရအုန္းမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတခါ က်င္းပမယ့္ ေလးလပတ္အစည္းအေဝးမွာေတာင္မွ ျပတ္ပါ့မလား မသိပါဘူး။ ဒါမ်ိဳးဟာ အေဝမတည့္ရင္တသက္လံုး မေျပႏိုင္တဲ့ရန္ညႇိဳးျဖစ္သြားႏိုင္တယ္၊ ဂိုဏ္းဂဏႀကီးေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ အာဏာရွင္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အသိဆံုးပဲျဖစ္ပါတယ္။
နအဖစစ္အစိုးရဟာ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို လာေရာက္စစ္ေဆးႏိုင္ပါတယ္လို႔ “အင္မတန္သေဘာထားႀကီးစြာ” ေျပာေနတာ၊ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ ဗမာႏိုင္ငံသားေတြ၊ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔ေတြအပါကို ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ တိုက္တြန္းေနတာ စတာေတြကို ေထာက္ရင္ ဒင္းတို႔တေတြ ဒီေရြးေကာက္ပြဲအေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အမ်ားႀကီး ထားတယ္ဆိုတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါမယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ျဖတ္သန္းလိုက္တာနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရဟာ နတ္ေရကန္ထဲခုန္ခ်လိုက္သလို ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ဝင္ဆံ့တဲ့ အရပ္သားအစိုးရတရပ္ ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ယူဆေနပါတယ္။ ဒါ႔အျပင္ သူတို႔လူေတြသာ ေနရာမ်ားမ်ားအႏိုင္ရလိုက္လို႔ကေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊ တို႔တေတြက “သားေရႊအိုး ထမ္းလာတာေတြ႔ရတယ္” လို႔ ယူဆသြားမွာပါ။
ဒီေတာ့ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္မယ္တကဲကဲလုပ္ေနသူေတြ အေနနဲ႔ အစာကိုပဲငမ္းၿပီး အရမ္းတိုးဝင္ရင္ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ေရာက္သြားလိမ့္မယ္ဆိုတာ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ တဘဝလံုးလုပ္ခဲ့ သမွ် ဒီတလွမ္း၊ ဒီတကြက္နဲ႔ ပ်က္စီးသြားႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ေသၿပီး တဲ့ေနာက္ေတာင္မွ အမည္းကြက္ႀကီးအျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့မွာပါ။ ဘယ္လိုမွဖ်က္မရႏိုင္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ အႀကိမ္ႀကိမ္လက္နက္ခ်ေနသူ ေတြကိုၾကည့္ၿပီး လက္နက္ခ်တာမ်ား ခက္တာမွတ္လို႔ ဆိုတာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး။ အင္မတန္အစဥ္အလာႀကီးပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြ လက္နက္တခါ ခ်လိုက္တာနဲ႔ ဘဝတခုလံုး လုပ္ခဲ့တာေတြအပါ ေျမာင္းထဲေရာက္သြားတာကို မေမ့သင့္ပါဘူး။
အတိုက္အခံေတြထဲမွာ ဒီေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းျပၿပီး ကတၱီပါလမ္းခြဲျဖစ္သြားတာ၊ ေက်ာခိုင္းၾကတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ မိတ္ေဆြအျဖစ္ကေန ရန္သူျဖစ္သြားတာမ်ိဳးေတာင္ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြထဲမွာ ေတာင္မွ ဒါမ်ိဳးေတြကို မၾကာမၾကာေတြ႔ေနရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြခ်င္း၊ ဘယ္သူမွ အဲဒီလိုမျဖစ္ခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီသမိုင္းတေကြ႔ဟာ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ ထူးျခားတဲ့အေကြ႔ ႀကီးတခု မဟုတ္ပါလား။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://www.khitpyaing.org မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါသည္။
Sunday, March 15, 2009
ျပည္ၿမိဳ ႔ က ႏွင္းဆီနီ(သို႔မဟုတ္) ရဲေဘာ္၀င္းေက်ာ္
ျပည္ၿမိဳ ႔ က ႏွင္းဆီနီ(သို႔မဟုတ္) ရဲေဘာ္၀င္းေက်ာ္
-ရဲေဘာ္၀င္းေက်ာ္ ေရ…..
(ကိုဒြန္း ေရ…..)
ေႏြေရာက္ၿပီ
သာမီတိုက္ ကိုး႐ြာအစု
ေမာင္းထု“အမွ်”ေပးၾကေစ
ေမာင္းထု“သာဓု”ေခၚၾကေစ….။
-တေပါင္းေႏြ
ေခ်ာင္းေရမွာ လွဲေလွာင္းစိမ္လို႔
အဲဒီမွာ ဇိမ္က်ေနၿပီလား
ဒါမွမဟုတ္
ခရီး႐ွည္ခ်ီတက္ေနၿပီလား………ကိုဒြန္း။
-အိပ္မက္ထဲ“သကၤန္း၀တ္႐ံု”နဲ႔ ေတြ႔လိုက္ရလို႔
နိဗၺာန္ဘံုမွာလား
တရားအားထုတ္က်င့္ႀကံေနသလား
ဘယ္ဘ၀ ဘယ္ေနရာမွာပါလိမ့္….ကိုဒြန္းေရ
(က်ေနာ္) တကယ္ပဲ သတိတရနဲ႔
ရင္ထဲ……တမ္းတလြမ္းဆြတ္ေနတုန္းပ။
-ခင္းဗ်ား အ႐ိုးစု
ခင္းဗ်ား အေလာင္း
ခင္းဗ်ား ခႏၶာ
အေသအခ်ာျမဳပ္ႏွံခြင့္မရ
ေခ်ာင္းေရျပင္တ၀ိုက္ျပန္႔က်ဲ
အညၾတဆန္ဆန္က်ဆံုး
ယူက်ံဳးမရျဖစ္
က်ေနာ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရေသာ………ရဲေဘာ္ေရ……
ကိုဒြန္း ေရ။
-ခင္းဗ်ား တကယ္ပဲ“ ျဖတ္သန္း ”ခဲ့တာ
သက္ဆံုးတိုင္ ေခါင္းေျမခ်တဲ့အထိေပါ့
ထာ၀ရတြင္ရစ္ေနမွာပါ ကိုဒြန္း…………။
-လူထုၾကားမွာပဲ
နာယူသင္ၾကားေနထုိုင္ရင္း
စည္း႐ံုးရင္း
သီခ်င္းေလးတၿငီးၿငီးနဲ႔
ခပ္ေအးေအးပဲေနတတ္တဲ့
ေသနတ္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးတပ္သားႀကီးအျဖစ္နဲ႔
ၿပံဳးရႊင္ေပ်ာ္ပိုက္လို႔
“တိုက္ပြဲ”ေတြကလည္း အလီလီေပါ့…။
-ေႏြေနပူၿပီ…. ကိုဒြန္း
ဧရာ၀တီ ျမစ္ျပင္လည္း
သဲေသာင္ကို၀တ္ဆင္လို႔ငိုက္မ်ဥ္းေနရဲ႕
ဟိုတုံုးကလိုမဟုတ္ေတာ့ၿပီ
(အခုေတာ့)… ျပည္မွာ ေႏြေပ့ါ………………
ညေနဘက္ ျမစ္ထဲ ေရသြားကူးေသးသလား
ေမခလာ မွာထိုင္ျဖစ္သလား
ညေဈးတန္းမွာ႐ွိေနမလား
ဆံုဆည္းရာမွာ ထိုင္ေနသလား
တလမ္းေမာင္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနသလား
ကိုၾကည္စန္းနဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္သလား
ကိုဆန္းလင္းေအာင္နဲ႔ေရာ စကားေျပာျဖစ္သလား
ဘုရား ဘက္ကိုေရာ ေရာက္ေသးလား
ေကာလိပ္ ဘက္မွာ ေငးေမာေနသလား
“ျဂိဳလ္တု”မွာပဲ ထု႐ိုက္ေနၿမဲလား
သိုင္း၀တၳဳေတြေျပာင္းျပီး
ႏိုင္ငံေရးစာအုပ္ေတြနဲ႔လံုးေထြးေနၿပီလား
ျမင္းစီးေနတဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကး႐ုပ္ကို အေလးျပဳေနသလား….။
-ခ်စ္သူအပ်ိဳမရဲ႕ လက္ကေလးကိုေတာင္
ခ်စ္သူ အပ်ိဳမရဲ႕ ပါးေလးကိုေတာင္
ခ်စ္သူအပ်ိဳမရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေလးကိုေတာင္
ခ်စ္သူအပ်ိဳမရဲ႕ ဆံႏြယ္စေလးကိုေတာင္
မကိုင္တြယ္ခဲ့
မေမႊးၾကဴခဲ့
မေပြ႔ဖက္ခဲ့
မထိတို႔ခဲ့ရေသာ…..ကိုလူပ်ိဳ…..ရဲေဘာ္ေရ။
-ႏုနယ္တက္ၾကြစ
ခင္ဗ်ား အသက္အ႐ြယ္မွာ
အေသြးအသားရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္အားလံုး
ဆံုး႐ႈံးစြန္႔လႊတ္ခဲ့ ခ်ဴပ္ထိန္းခဲ့
“တိမ္းယစ္”ေစတဲ့ျမင္မႈ ၾကားမႈ
ထိေတြ႔မႈေတြအားလံုးမ်က္ႏွာလႊဲ
တကယ္ပဲ ေနထိုင္တတ္လိုက္ပံုက
သိကၡာေတာ္ရ“သံဃာတပါးလို”ပ
က်ေနာ္ေလးစားရေသာ
ျပည္ၿမိဳ႕က ႏွင္းဆီနီေရ…..
ေအာက္က်င္းေျမျပန္႔က
အမႊာညီအမေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ငိုလို႔ေပါ့
က်ြဲက်ရြာဘက္
သူတို႔ ….တက္မလာေတာ့ဘူးတဲ့…။
-မတ္လဟာ ရာဇ၀င္တြင္တဲ့ “လ”ေပါ့
“လူ႔အခြင့္အေရးေန႔”မွာမွ
“ကိုဖုန္းေမာ္”က်ဆံုးတဲ့ေန႔မွာမွ
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာပိုလို႔ေတာက္ေျပာင္ေအာင္
ဂုဏ္ေဆာင္လို႔“က်ဆံုး”ျပခဲ့သလား
မတ္လ(၁၃)ဟာ
ထာ၀ရ ထင္က်န္ေနမွာပါ… ကို၀င္းေက်ာ္ ေရ….။
ဗဆန္းေဇာ္
(မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ က်ဆံုးသြားေသာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွ ရဲေဘာ္ ၀င္းေက်ာ္ အတြက္ ဂုဏ္ျပဳကဗ်ာ)
