(၁)
၂ဝဝ၉ ႏွစ္ဦးပိုင္းေလာက္မွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီတည္ေထာင္ခြင့္ဥပေဒ၊ ေရြးေကာက္ပဲြဥပေဒ ေတြကို နအဖ စစ္အုပ္စု ျပ႒ာန္းေတာ့မယ္။ အတိအက် မဟုတ္တာေတာင္မွ တဆင့္စကား တဆင့္နားၾကားရတဲ့ ေကာလာဟလသတင္းကေန သူတို႔မထင္မွတ္ဘဲ တကယ္လုပ္တတ္ ၾကတဲ့ အာဏာရွင္ေတြမို႔ တကယ္မဟုတ္ႏိုင္ဘူးလို႔လည္း ျငင္းဆန္ရခက္ေနျပန္ေရာ မဟုတ္လား။ တကယ္လို႔မ်ား ဥပေဒ ျပ႒ာန္းလိုက္ရင္ေတာ့ မၾကာခင္ ကာလအတြင္း ႏိုင္ငံေရးပါတီထူေထာင္ခြင့္ေတြ၊ ပါတီစည္း႐ံုးေရးေဖာ္ေဆာင္ခြင့္ေတြ ရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ပါၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕ ဥပေဒပါ အကန္႔အသတ္အတိုင္း စည္း႐ံုးေရးမူေဘာင္ေပါ့ေလ၊ မႀကိဳက္ရင္ေတာ့ အားလံုးဟာ ဥပေဒနဲ႔ ၿငိတာေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနမလားပဲ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ထူေထာင္ခြင့္နဲ႔ ေရြးေကာက္ပဲြဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းလိုက္ရင္ေတာ့ တကယ့္ကိုပဲ ျမန္မာျပည္ႀကီးမွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ဖဲြ႕စည္းထူေထာင္ခြင့္ ရေတာ့မေယာင္ေပါ့။
အဲဒီလို မ်က္စိလည္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္တတ္သူေတြတခ်ဳိ႕အတြက္ေတာ့ အားက်ခ်င္စရာပါ။ နအဖ ႀကိဳးဆဲြရာ လံုးလံုးလိုက္ကတဲ့ ကိုေအးလြင္တို႔ ေက်ာင္းသားပါတီအဖဲြ႕ကေတာ့ ခုကတည္းကိုက စည္း႐ံုးေရးေတြ စတင္ေနၿပီမဟုတ္လား။ တခ်ဳိ႕တိုင္းရင္းသား အဖဲြ႕အစည္းတခ်ဳိ႕ကလည္း မေျပးေသာ္ကန္ရာရွိ ဆိုတဲ့အတိုင္း သူမ်ား မိုးခါးေရေသာက္ရင္ ကိုယ္လည္းေသာက္ရမယ္ မူးမူး ႐ူး႐ူးေပါ့။ ေျခကၽြံသြားမိလို႔ နစ္ေနတဲ့ႏြံထဲကေန ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းေတြကေတာ့ သိသိႀကီးနဲ႔ အမွားထပ္က်ဴးလြန္ၾကမယ့္ပံုပါ။
ပိုၿပီး မ်က္စိလည္သူ၊ မ်က္စိလည္ဟန္ေဆာင္သူေတြကေတာ့ ပါတီဖဲြ႕စည္းခြင့္ဥပေဒေတာင္ မထုတ္ျပန္ေသးဘူး။ ဘယ္ေလာက္လြတ္လပ္ခြင့္ရွိမလဲဆိုတာ မသိေသးဘဲနဲ႔ အခြင့္ထူးအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ပါတီဖဲြ႕စည္းမယ္၊ ခြင့္ျပဳခ်က္ရယူမယ္ အစသျဖင့္ ေလေျပထိုးေနၾကပါၿပီ။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ မ်က္စိ၊ နား၊ ဦးေႏွာက္ သူမ်ားထက္ စိတ္ထင္တိုင္း က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ထားႏိုင္တဲ့ ေနရာေဒသမွာ ရွိေနတာေတာင္ အပင္း၊ အကန္း၊ အအ အျဖစ္ခံၿပီး ကေနဒါႏိုင္ငံကတဆင့္ေတာင္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ဝင္ၿပိဳင္ဖို႔ ညီၫြတ္တဲ့ႏိုင္ငံေရး ပါတီဖဲြ႕ေနပါၿပီ။ တရားဝင္ဖဲြ႕စည္းခြင့္ကို သက္ဆိုင္ရာ သံ႐ံုးကေနတဆင့္ ေလွ်ာက္ထား အံုးမယ္တဲ့။
တခ်ဳိ႕ အန္ဂ်ီအို ေယာင္ေယာင္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ စားဖားေတြကေတာ့ ဥေရာပသမဂၢႀကီးကို မ်က္စိလည္ေအာင္လုပ္ၿပီး ျပည္တြင္းကလူေတြကို ႏိုင္ငံေရးပါတီ ဖဲြ႕စည္းပံုေတြ၊ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပေရးေတြအတြက္ ပညာေပးစည္း႐ံုးေရး လုပ္မယ္ဆိုၿပီး အိတ္ေဖာင္းေအာင္ အစျပဳသူ ေတြကလည္း တစထက္တစ ထင္ထင္ရွားရွားထြက္ေပၚလာပါၿပီ။ ဘာမွမတတ္ႏိုင္တာနဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ ကိုယ့္ျပည္သူအတြက္ ေနာက္ဆံုး မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ မ်က္ကန္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားသူလည္း ရွိၾကပါတယ္။
(၂)
က်ေနာ္တို႔မွာ တကယ္ကိုပဲ အျခားေရြးခ်ယ္စရာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူးလား။
နအဖ က်င္းပမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ကိုယ့္သတ္ကြင္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ တကယ္ဖန္တီးလမ္းျပေပးဖို႔အျပင္ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေျဖရွင္းဖို႔ အျခားေရြးခ်ယ္စရာ နည္းလမ္းတခုခု မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြၿပီးသြားခဲ့ရင္၊ နအဖစစ္အုပ္စုက တရားဝင္အစိုးရျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ဆိုၿပီးေတာ့ ကိုယ့္တပ္ေပါင္းစု၊ အဖဲြ႕အစည္းေတြ ဘယ္လိုဆက္လက္ ရပ္တည္ၾကမလဲ ဆိုတာကို ေတြးေၾကာက္ၿပီး၊ ၂ဝ၁ဝ အလြန္ ျပင္ဆင္ခ်က္ေတြၾကားထဲ နစ္မြန္းၿပီး ရပ္တည္ခ်က္ေတြေဝဝါးရင္း ျပည္သူလူထုတရပ္လံုး ဒုကၡအတိက်ေရာက္ေစမယ့္ ရန္သူရဲ႕ဗ်ဴဟာကို ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ဟာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ တကယ္မွန္ကန္ သင့္ျမတ္တဲ့ ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
က်ေနာ္တို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျဖစ္သင့္တာတခုကေတာ့ နအဖ စစ္အုပ္စုဟာ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြကို တဖက္သတ္က်င္းပၿပီး ဘယ္လိုပဲ လူထုအာဏာကို အဓမၼရယူသြားပါေစ၊ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးအဖဲြ႕အစည္းေတြရဲ႕ လူထုကိုယ္စားျပဳ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ အမ်ဳိးသားေတာ္လွန္ေရး လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ (Mandate) ဟာ ဘယ္လိုမွပ်က္ျပယ္မသြားပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ျပည္သူလူထုဘက္က အစဥ္ရပ္တည္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္မယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ရပ္တည္ခ်က္ ခိုင္ခိုင္မာမာတည္ေဆာက္ရင္း လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္စုစည္းၾကမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြကသာ ဒီေတာ္လွန္ေရးအလုပ္ကို အၿပီးသတ္လုပ္ကိုင္ သယ္ေဆာင္ရမယ့္ တကယ္တာဝန္ရွိသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားဝင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
နအဖ စစ္အုပ္စုဟာ ဘယ္လိုနည္းလမ္းနဲ႔မွ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လူထုကုိယ္စား တရားဝင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ႐ုပ္သိမ္းပိတ္ပင္လို႔ မရပါဘူး။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ႀကီးကို ဘယ္လိုနည္းလမ္း ဗ်ဴဟာနဲ႔မွ ပေပ်ာက္ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ပ်က္စီးသြားေအာင္ လုပ္လို႔မရပါဘူး။
အေကာင္အထည္မေဖာ္ရေသးတဲ့ ၉ဝ ေရြးေကာက္ပဲြရလဒ္ရဲ႕ တရားဝင္မႈကို ပ်က္ျပယ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားေအာင္ ဘယ္လိုမွလုပ္လို႔မရပါဘူး။ တိုင္းရင္းသားအဖဲြ႕အစည္းေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြရဲ႕ လူထုကိုယ္စားျပဳတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေဆာင္မႈကို တရားဝင္ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ရပ္တန္႔သြားေအာင္ ဘယ္လိုမွလုပ္လို႔မရပါဘူး။
အဲဒီလို တကယ္တမ္း ပ်က္ျပယ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၊ တရားမဝင္၊ ရပ္တန္႔သြားေအာင္ တကယ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြကေတာ့ တကယ္ကိုပဲ လက္ရွိေတာ္လွန္ေရးႀကီးထဲမွာ ပါဝင္ထမ္းေဆာင္တာဝန္ယူ ေနၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အဖဲြ႕ဝင္ေတြျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ပါပဲ။ နအဖ စစ္အုပ္စု မဟုတ္ပါဘူး။
(၃)
နအဖ လက္ကိုင္စဲြထားတဲ့ လမ္းျပေျမပံုအဆင့္ဆင့္ အလုပ္မျဖစ္ဘဲ ရပ္တန္႔သြားေအာင္၊
စစ္မွန္တဲ့ လူထုဆႏၵေတာင္းဆိုမႈအတိုင္း ျဖစ္လာေအာင္၊ တိုင္းရင္းသားျပည္သူလူထုကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးေတြ အမွန္တကယ္ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏိုင္မွာမဟုတ္တဲ့ နအဖ တဖက္သတ္ေရးဆဲြၿပီး လူထုဆႏၵကို ဓားျပတိုက္အတည္ျပဳခဲ့တဲ့ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ပ်က္ျပယ္အားေလွ်ာ့သြားေအာင္၊ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာမိဘျပည္သူမ်ားရဲ႕ ဆႏၵကိုမ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး တဖက္သတ္က်င္းပခ်င္တဲ့ ၂ဝ၁ဝ အေထြေထြေရြးေကာက္ပဲြ မက်င္းပႏိုင္ဘဲ နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းကိုလႊဲေျပာင္းၿပီး အားလံုးပါဝင္ပတ္သက္ႏိုင္တဲ့ အခင္းအက်င္းမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔မွာ ရပ္တည္ခ်က္ ေရခံေျမခံေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ၿပီး အားလံုးပါဝင္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအခင္း အက်င္းျဖစ္လာေအာင္လုပ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုၿပီး တရားဝင္ သေဘာထားထုတ္ျပန္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ မွန္ကန္သင့္ေလွ်ာ္တဲ့ သေဘာထားရပ္တည္ခ်က္၊
တက္ႂကြတဲ့ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူ၊ လူ႔အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္းသား လူငယ္၊ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္အဖဲြ႕ဝင္၊ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြကို မတရားဖမ္းဆီး ႏွစ္ရွည္ေထာင္ ဒဏ္ခ်မွတ္တဲ့ နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕ လတ္တေလာလုပ္ရပ္၊ တိုင္းရင္းသားေဒသအတြင္း ဆိုးရြားတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ဆက္တိုက္ခ်ဳိးေဖာက္မႈ၊ နာဂစ္မုန္တိုင္းကိစၥကို တာဝန္ယူမႈကင္းမဲ့စြာ၊ အၾကင္နာတရားကင္းမဲ့စြာ ကိုင္တြယ္ေနတဲ့ နအဖစစ္အုပ္စုကို မိဘျပည္သူနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာမိသားစုႀကီးေတြက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္႐ႈတ္ခ်ေနတာေတြ…။
လက္ရွိျပည္တြင္း၊ ျပည္ပမွာ တက္တက္ႂကြႂကြလႈပ္ရွားေနၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ သေဘာထားနဲ႔ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ေတာင္းဆိုခ်က္အေပၚ ဝိုင္းရံေထာက္ပံ့မႈေတြ…။
တကယ္မိုးထဲေရထဲ အက်ဥ္းအက်ပ္ၾကားမွာရွိတဲ့ အခ်ဳိ႕တိုင္းရင္းသား အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အဖဲြ႕ေတြရဲ႕ နအဖ စစ္အုပ္စု လမ္းျပေျမပံုလုပ္ငန္းစဥ္ကို ႏိုင္ငံေရးပရိယာယ္ႂကြယ္ႂကြယ္ ျငင္းဆန္ကန္႔ကြက္ၿပီး၊ အားလံုးပါဝင္ႏိုင္တဲ့ အခင္းအက်င္းျဖစ္ေအာင္ လမ္းေၾကာင္းေပးေနတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ…။
ျပည္တြင္း ျပည္ပမွာရွိတဲ့ ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ လႈပ္ရွားတက္ႂကြတဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲကို လိုလားတဲ့ ရဟန္းရွင္လူ မိဘျပည္သူေတြ အစရွိတဲ့အလႊာေပါင္းစံုကေန လက္ရွိေတာ္လွန္ေရးႀကီး က်စ္လ်စ္စုစည္းညီၫြတ္ေရးအေပၚ တူညီတဲ့ ေတာင္းဆိုမႈေတြ…။
အစရွိတဲ့ရပ္တည္ခ်က္ေတြဟာ နအဖ စစ္အုပ္စုကို စိန္ေခၚေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုေတြအတြက္ တကယ့္အားေကာင္းခ်က္ေတြပါ။ ဒီမူေတြ၊ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ အေပၚမွာ ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္တည္ၿပီး စုစည္းက်စ္လ်စ္စြာနဲ႔ ဝိုင္းတြန္းၾကမယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာပါတယ္ က်ေနာ္တို႔ ဒီလက္တဆုပ္စာ စစ္အုပ္စုကို ဖယ္ရွားႏိုင္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕မူ၊ ရပ္တည္ခ်က္ေတြေပၚမွာသာ ခိုင္ခိုင္မာမာရပ္တည္ဖို႔လိုတာပါ။
အဲဒီလို က်စ္လ်စ္ခိုင္မာစြာ စုစည္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ ခ်ိန္ဆေနတဲ့အခ်ဳိ႕ေသာ အပစ္ရပ္တိုင္းရင္းသားအဖဲြ႕ေတြ၊ အေၾကာက္တရားမ်ားစြာၾကားမွာ ရွင္သန္ေနရတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူလူထုေတြ၊ က်ေနာ္တို႔ကို ေထာက္ခံခ်င္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ မိသားစုေတြ အစရွိတဲ့ ေထာက္ခံမႈေပါင္းမ်ားစြာကို က်ေနာ္တို႔ ရရွိၾကမွာပါ။
အခုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အေရးႀကီးတာက နအဖ စစ္အုပ္စု တဖက္သတ္က်င္းပမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြကို ျပတ္ျပတ္သားသားဆန္႔က်င္ရမယ္ဆိုတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္အေပၚ တစုတစည္းတည္း ရပ္တည္လႈပ္ရွားၾကဖို႔ပါ။ နအဖ သြားေနတဲ့လမ္းေၾကာင္းကိုေျပာင္းလဲၿပီး ဘက္ေပါင္းစံုပါဝင္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ဳိး ျဖစ္လာေအာင္ စုစည္းလုပ္ေဆာင္ ၾကဖို႔ပါ။
(၄)
လြန္ခဲ့တဲ့ ေမလလူထုဆႏၵခံယူပဲြကို ကန္႔ကြက္တဲ့လႈပ္ရွားမႈအေပၚ အေျခခံၿပီး သံုးသပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း လက္ရွိ နအဖ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြဟာ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူလူထုေတြအတြက္ ဘယ္လိုမွ မွန္ကန္တဲ့ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ဳိး ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။
ေမလလူထုဆႏၵခံယူပဲြဟာ တရားမွ်တမႈလံုးဝမရွိျခင္း၊ ႏိုင္ငံတကာေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာေရးအဖဲြ႕မ်ားမပါရွိျခင္း၊ နအဖစစ္အုပ္စုတို႔ရဲ႕ ျပည္သူလူထုဆႏၵကို မသမာတဲ့့ နည္းလမ္းေပါင္းစံုျဖင့္ တဖက္သတ္အႏိုင္ယူခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို လူထု (၉၂) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ေထာက္ခံတယ္လို႔ သူတို႔ ဘယ္လိုပဲ လိမ္လည္ ၿပီး ေၾကညာေနပါေစ အဲဒီအေျဖရလဒ္ဟာ တရားမဝင္ဘူး။ ဘယ္သူမွ အသိအမွတ္ မျပဳပါဘူး။
က်ေနာ္တို႔ ပေလာင္အလုပ္အဖဲြ႕ရဲ႕ ေမလလူထုဆႏၵခံယူပဲြဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈ အေတြ႕အႀကံဳအရ နအဖ စစ္အုပ္စုက်င္းပမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြကို ဝင္ေရာက္ စိတ္ကူးယဥ္ဖို႔ ဘယ္လိုမွ မသင့္ေတာ္တဲ့အခ်က္တခ်ဳိ႕တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ဟာ နမ့္ဆန္၊ နမ့္ခမ္း၊ မူဆယ္၊ ကြတ္ခိုင္၊ လား႐ႈိး၊ သီေပါ၊ ေက်ာက္မဲ၊ နမၼတူ၊ မန္တုန္ အစရွိတဲ့ ပေလာင္ျပည္သူေတြ ေနထိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ မဲ႐ံုမႉးေတြ၊ မဲ႐ံုႀကီးၾကပ္ေရး အဖဲြ႕ေတြမွာ က်ေနာ္တို႔စိတ္ခ်ယံုၾကည္ထားတဲ့လူေတြ ေျမာက္ျမားစြာ ျမႇဳပ္ႏွံေစာင့္ၾကပ္ ခဲ့တာေတာင္မွ နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕ ညစ္ပတ္နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လူထုဆႏၵကို အတင္းအဓမၼ ရယူခဲ့တာကို က်ေနာ္တို႔ မဟန္႔တားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ လူထုဆႏၵခံယူပဲြၿပီးသြားမွ စစ္အုပ္စု ဘယ္လိုနည္းလမ္းနဲ႔ ညစ္ပတ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို အမ်ားျပည္သူသိေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္တာ တခုပဲ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။
ဖဲြ႕စည္းထားေပးတဲ့ ဆႏၵခံယူပဲြက်င္းပေရးေကာ္မရွင္က ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ဆႏၵခံယူပဲြ လုပ္ထံုး လုပ္နည္း ဥပေဒေတြကို မဲ႐ံုမႉးနဲ႔ မဲ႐ံုအဖဲြ႕ဝင္ေတြဟာ လမ္းၫႊန္ထားတဲ့ အတိုင္းမလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ မဲ႐ံုမႉးနဲ႔အဖဲြ႕ဝင္အမ်ားစုဟာ ဆႏၵခံယူပဲြလုပ္ထံုးလုပ္နည္းဥပေဒကိုလည္း ဖတ္႐ႈနားလည္ထားျခင္း မရွိပါဘဲနဲ႔ အထက္ကလာတဲ့ အမိန္႔အတိုင္း မဲ႐ံုႀကီးၾကပ္ၿပီး လူထုဆႏၵကို အဓမၼလုယူခဲ့တာပါ။
က်ေနာ္တို႔ ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္အရဆိုရင္ ဆႏၵခံယူပဲြက်င္းပခ်ိန္မွာ မဲ႐ံုေတြမွာ မဲ႐ံုမႉးနဲ႔ မဲ႐ံုအဖဲြ႕ဝင္ေတြဟာ ေထာက္ခံမဲျခစ္ထားေသာ မဲျပားေတြ ထုတ္ေပးတာ၊ မဲ႐ံုေစာင့္ေတြက မဲေပးသူေတြ ကိုယ္စား ေထာက္ခံမဲျခစ္ေပးတာ၊ မဲ႐ံုေစာင့္ေတြ မဲေပးတဲ့ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခန္းအတြင္းထိ လိုက္လံၾကည့္႐ႈ ၾကတာ၊ ကိုယ္စားျပဳမဲထည့္ၾကတာ၊ မဲထည့္ပိုင္ခြင့္ကို အေၾကာင္းမဲ့ ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ၾကတာ၊ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ေျခာက္လွန္႔ၿပီး ေထာက္ခံမဲ ေပးခိုင္းတာ၊ ဆႏၵျပဳမဲျပားကို မဲပံုးထဲသို႔မထည့္မီ မဲ႐ံုမႉးေတြက စစ္ေဆးၾကည့္႐ႈခဲ့တာ၊ ကန္႔ကြက္မဲေတြကိုပယ္ဖ်က္ၿပီး ေထာက္ခံမဲအျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္တာ၊ မဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူေတြ မဲလာမေပးေပမယ့္ မဲစာရင္းျပည့္ေအာင္ျပဳလုပ္ခဲ့တာေတြ၊ မဲ႐ံုကိုသတ္မွတ္ခ်ိန္အထိ မက်င္းပဘဲ ပိတ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ပိတ္ပစ္တာ၊ မသမာတဲ့နည္းလမ္းေတြနဲ႔ မဲေရတြက္ခဲ့တာ၊ မဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူထက္ မဲရလဒ္ပိုမ်ားေနတာ အစရွိတဲ့့ မသမာတဲ့နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေနရာေဒသအလိုက္ ခဲြျခားက်င့္သံုးသြားခဲ့တာကို ေတြ႕ရွိခဲ့ရပါတယ္။
အခ်ဳိ႕မဲ႐ံုေတြမွာ ေဖာ္ျပတဲ့အခ်က္ေတြထဲက အားလံုးမဟုတ္သည့္တိုင္ေအာင္ မသမာနည္း (၄-၅) မ်ဳိးကို မဲလာေပးတဲ့ မဲဆႏၵရွင္မ်ား အေပၚမူတည္ၿပီး သင့္ေတာ္သလို အသံုးျပဳ ညစ္ပတ္သြားခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈရွိပါတယ္လို႔ဆိုထားတဲ့ မဲ႐ံုေတြမွာေတာင္ မသမာတဲ့နည္းလမ္းအနည္းဆံုး (၃) မ်ဳိး ေလာက္က်င့္သံုးခဲ့တာကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတာပါ။
(ပေလာင္အဖဲြ႕ကထုတ္တဲ့ လူထုဆႏၵကို ဆန္႔က်င္သည့္မဲျပားမ်ား အစီရင္ခံစာမွာ www.palaungland.org မွာ အေသးစိတ္ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္)
ေမလလူထုဆႏၵခံယူပဲြကေန အဓိကသင္ခန္းစာယူခ်င္တာကေတာ့ နအဖ စစ္အုပ္စု တဖက္သတ္က်င္းပခ်င္တဲ့ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြသာျဖစ္ခဲ့ရင္ က်ေနာ္တို႔ ၁၉၉ဝ ျပည့္တုန္း ကလို အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ သို႔မဟုတ္ လူထုဘက္ အမွန္တကယ္ ရပ္တည္တဲ့ ပါတီေတြ မဲႏိုင္ဖို႔ အလားအလာ လံုးဝမရွိ၊ ဒါမွမဟုတ္ အေတာ္နည္းပါလိမ့္မယ္။
ဖဲြ႕စည္းပံုအရ (၂၅) ရာခိုင္ႏႈန္းရၿပီးတဲ့အျပင္ သူတို႔ကို ထင္သေလာက္ စိန္ေခၚမႈမလုပ္ႏိုင္တဲ့ ပါတီေတြကိုပဲ အနည္းအက်ဥ္း မဲေပးႏိုင္ၿပီး၊ ရာႏႈန္းျပည့္နီးပါး အႏိုင္ရေအာင္လုပ္မယ့္ ေကာက္က်စ္တဲ့နည္းလမ္းေတြကို ေရြးေကာက္ပဲြက်င္းပတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လိုမွ မတားဆီး၊ မကာကြယ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဆႏၵခံယူပဲြတုန္းကလိုပဲ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ မတရားလုပ္တာေတြ အမ်ားသိေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ျပႏိုင္ခဲ့ရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ အမ်ား ျပည္သူအတြက္ ေကာင္းက်ဳိးေတြရွိေစမယ့္ ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ဳိး ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္း အေတာ္နည္းပါတယ္။
အဲဒီအခ်က္ေတြက ကိစၥမရွိပါဘူး။ ဘာမွမရတာနဲ႔စာရင္ သူတို႔ဖဲြ႕စည္းမယ့္အစိုးရထဲမွာ ကိုယ့္လူေတြ တရားဝင္ မဲႏိုင္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ရၿပီး ေထာက္ျပ လႈပ္ရွားႏိုင္ေသးတာပဲ ဆိုၿပီး တခ်ီတပဲြ ႏႊဲခ်င္ေသးတယ္ဆိုတဲ့ စဥ္းစားခ်က္ လုပ္ငန္းစဥ္ကလည္း ဘယ္လိုမွ ရည္ရြယ္တဲ့အတိုင္း အတိုက္ခံလုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္တဲ့ တိုင္းရင္းသားအဖဲြ႕အစည္းေတြရဲ႕ ခါးသီးတဲ့သင္ခန္းစာ၊ စိတ္ေျပာင္းၿပီး အျခားပူးေပါင္းတဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ ႀကိဳးပမ္းၾကည့္ခ်င္တဲ့ ဘက္ေျပာင္းလႈပ္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို စစ္အုပ္စုဘယ္လို ျခယ္လွယ္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္ဆိုတာ လံုေလာက္တဲ့ ေပးဆပ္မႈသင္ခန္းစာေတြပါ။ နစ္နာတဲ့ေပးဆပ္မႈေတြ သိသိႀကီးနဲ႔ ထပ္ၿပီး မဆံုး႐ႈံးသင့္ေတာ့ပါဘူး။
(၅)
နအဖ စစ္အုပ္စု တဖက္သတ္က်င္းပမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြကို စုစည္းညီၫြတ္စြာ ျပတ္ျပတ္သားသားဆန္႔က်င္ရမယ္ဆိုတာ ယေန႔ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ား အတြက္ အသက္သမွ် အေရးႀကီးတဲ့ေတာင္းဆိုမႈျဖစ္ပါတယ္။ နအဖ စစ္အုပ္စုက ဦးေဆာင္က်င္းပဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြကို ေခ်ဖ်က္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ ျပင္ဆင္မႈေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ရပါမယ္။
အဲဒီေရြးေကာက္ပဲြကို ေခ်မႈန္းႏိုင္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေမလ လူထုဆႏၵခံယူပဲြ ဆန္႔က်င္တုန္းက အေတြ႕အႀကံဳေတြအေပၚ အေျခခံၿပီး ထပ္မံ မွားယြင္းမႈေတြမျဖစ္ေအာင္ အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးျပင္ဆင္ရပါမယ္။
ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစု၊ အပစ္ရပ္အင္အားစုေတြ၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြရဲ႕ ရပ္တည္လႈပ္ရွားမႈ…။
ျပည္ပမွာရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသားနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အစရွိတဲ့ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ၊ လူမႈအသင္း အပင္းေတြရဲ႕ တိက်ရွင္းလင္းၿပီး က်စ္လ်စ္ခိုင္မာတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္သေဘာထားနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ဟန္ခ်က္ညီတဲ့ စုစည္းတဲ့လႈပ္ရွားမႈ…။
ႏိုင္ငံတကာအစိုးရေတြကို ထိေရာက္စြာစည္း႐ံုးလႈံ႕ေဆာ္ဖို႔ ရွင္းလင္းတိက်တဲ့ ရပ္တည္လႈပ္ရွားမႈ…။
အဲဒီရပ္တည္လႈပ္ရွားမႈေတြကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ရန္သူအေပၚ သေဘာထား ရွင္းလင္းဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွသာ နအဖရဲ႕ေရြးေကာက္ပဲြကို က်ေနာ္တို႔ စုစည္းက်စ္လ်စ္စြာနဲ႔ ေခ်မႈန္းလမ္းေၾကာင္းလႊဲႏိုင္မွာပါ။
နအဖ စစ္အုပ္စု တဖက္သတ္က်င္းပမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြကို စုစည္းညီၫြတ္စြာ ျပတ္ျပတ္သားသားဆန္႔က်င္ဖို႔အတြက္ အေၾကာင္းအရင္း ျဖစ္စဥ္ေတြ မ်ားစြာရွိပါတယ္။
နအဖ စစ္အုပ္စုေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ လမ္းျပေျမပံုအဆင့္တိုင္းဟာ စစ္မွန္တဲ့လူထုဆႏၵ ထင္ဟပ္ေဖာ္ေဆာင္မႈလံုးဝ မရွိတာ…။
တိုင္းရင္းသားျပည္သူလူထုကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးေတြ အမွန္တကယ္ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏိုင္မွာမဟုတ္တဲ့ တဖက္သတ္ေရးဆဲြၿပီး လူထုဆႏၵကို ဓားျပတိုက္ အတည္ျပဳခဲ့တဲ့ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုသာ လက္ခံက်င့္သံုးမယ္ဆိုရင္ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ ဘဘ ဦးဝင္းတင္ ေျပာသလို “အဲဒီဖဲြ႕စည္းပံုအတိုင္းသာသြားရင္ အားလံုး ငရဲေရာက္မယ္” ဆိုတဲ့အတိုင္း ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘဝကို အာဏာရွင္ေတြ စိတ္တိုင္းက် ျခယ္လွယ္ဖိႏိွပ္ေသြးစုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္တဲ့ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျဖစ္ေနတာ…။
အတိုက္အခံအင္အားစုအေပၚ၊ သေဘာထားကဲြလြဲသူေတြအေပၚ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္းသား၊ လူငယ္၊ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ တိုင္းရင္းသား မခဲြျခားဘဲ အျပတ္သတ္ဖိႏွိပ္ဖမ္းဆီး၊ တဖက္သတ္ စီရင္ခ်က္ခ်ၿပီး ရာဇဝတ္မႈက်ဴးလြန္သူေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ဆိုးရြားတဲ့ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ ဒဏ္ေတြ ခ်မွတ္ေနတာ…။
၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပဲြရလဒ္ကို ယေန႔အထိ လက္ခံအေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ျပဳဖို႔ ျငင္းဆန္ေနတာ…။
အစရွိတဲ့အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္ေတြအျပင္ အျခားမေဖာ္ျပႏိုင္တဲ့ နအဖ စစ္အုပ္စုရဲ႕မတရားတဲ့လုပ္ရပ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာဟာ နအဖ စစ္အုပ္စုရဲ႕ လက္ရွိႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ တဖက္သတ္လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို က်ေနာ္တို႔ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြအေနနဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ သံုးသပ္ၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသားဆန္႔က်င္လႈပ္ရွားတာကလြဲလို႔ အျခားနည္းလမ္းမရွိေတာ့ဘူးလို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။
တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြေကာ၊ အျခားအင္အားစုေတြပါ နအဖ က်င္းပေပးမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြကို ဝင္ၿပိဳင္မယ္ဆိုတာ ျပည္သူလူထုအတြက္ ေကာင္းက်ဳိးေတြထက္ ေနာက္ဆက္တဲြဆိုးက်ဳိးေတြက ေျမာက္ျမားစြာပါ…။
တိုင္းရင္းသားျပည္သူလူထုကို အမွန္တကယ္ကိုယ္စားျပဳတဲ့ေခါင္းေဆာင္၊ အဖဲြ႕အစည္း ျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္တဲ့ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြကို ဝင္ၿပိဳင္ဖို႔ လံုးဝမစဥ္းစားသင့္ပါ…။
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈတိုင္း၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိုင္း၊ သေဘာထားရပ္တည္ခ်က္တိုင္းဟာ နအဖ စစ္အုပ္စုရဲ႕လမ္းျပေျမပံုလုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို အားျဖည့္ ေထာက္ပံ့ေပးေစမယ့္ ပံုစံ အလားအလာမျဖစ္ဖို႔ အထူးဂ႐ုျပဳၾကရမွာပါ...။
က်ေနာ္တို႔ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ တိုင္းရင္းသားနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြအၾကားမွာ နအဖ စစ္အုပ္စု တဖက္သတ္က်င္းပမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြကို စုစည္းညီၫြတ္စြာ ျပတ္ျပတ္ သားသားဆန္႔က်င္ရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထားရပ္တည္ခ်က္ကို ခိုင္ခိုင္မာခ်မွတ္ၿပီး ျမန္မာျပည္သူလူထုတရပ္လံုး အတိဒုကၡဘဝကေနလြတ္ေျမာက္ဖို႔ အဓိကရည္ရြယ္ရင္း ေတာ္လွန္ေရးႀကီးထဲမွာ ပါဝင္တဲ့လူ၊ အဖဲြ႕အစည္းတိုင္းက ႏိုင္ငံေရးတာဝန္ရွိမႈ၊ ႐ိုးသားမႈ အေျခခံကေန စုစည္းညီၫြတ္စြာ ဝိုင္းတြန္းၾကမယ္ဆိုရင္ “ၿပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ ေရြ႕ႏိုင္ပါသည္” လို႔ ႐ိုးသားစြာ တိုက္တြန္းအႀကံျပဳ ေရးသားလိုက္ပါတယ္။
ဘုန္းေက်ာ္ (လက္ဖက္ေျမ) / ၉ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉
မွ်ေဝသူ ။ ။ ေနာ္မန္
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://www.khitpyaing.org မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါ၏ ။
Saturday, January 10, 2009
ၿပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ ေရြ႕ႏိုင္ပါသည္
Friday, January 9, 2009
၂၀၀၉ လႈပ္႐ွားမႈ႔ စတင္
ရွမ္းျပည္လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔ က ယေန႔(၇.၁.၂၀၀၉)ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ႏွင့္ ရွမ္းျပည္ လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔ တံဆိပ္ပါေသာပရိတ္ႀကီး(၁၁)သုတ္တရားစာအုပ္အလွ်ား x အနံ ( ၃.၅ x ၂.၂ )( ၉၀၀၀ )ေထာင္ကို ပဲခူးၿမိဳ႕ ၊ျပည္ၿမိဳ႕၊ ေတာင္ငူၿမိဳ႕၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ ၊ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕၊ မံုရြာၿမိဳ႔၊ ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ႕၊ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ႏွင့္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ တို႔တြင္ အဖြဲ႕ႏွစ္ဖြဲ႕ ပထမဦးဆံုး ႏွစ္သစ္လွဳပ္ရွားမွဳအျဖစ္ ေန႔လည္(၁)နာရီ အခ်ိန္တြင္ စတင္ ခဲ့ေၾကာင္း အသိေပး အေၾကာင္းၾကား အပ္ပါသည္။ လိုအပ္သလို ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေပးနိဳင္ပါရန္။
ေလးစားစြာျဖင့္
စိုင္းမ်ိဳး၀င္း
အတြင္းေရးမွဴး
ရွမ္းျပည္လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႕
SHRG+FBF
မွ်ေဝသူ ။ ။ ေနာ္မန္
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://komoethee.blogspot.com မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါ၏ ။
Thursday, January 8, 2009
Tuesday, January 6, 2009
အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အတြက္ ႏွစ္သစ္သံႏၷိဌာန္
Tuesday, 06 January 2009 19:14 မင္းဇင္
အကယ္၍ သမိုင္းတေက်ာ့ ျပန္လည္ခဲ့ပါလွ်င္ အေပ်ာ္ရႊင္ ဆံုးသူမွာ ျမန္မာ စစ္အစိုးရသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ဦးေဆာင္မႈ ေအာက္တြင္ ကာလ ၾကာရွည္စြာ အလုပ္ျဖစ္၊ ေအာင္ပြဲရခဲ့ေသာ စစ္အစိုးရက ကစားနည္းေဟာင္း၊ ဗ်ဴဟာအေဟာင္းမ်ားကိုသာ ျပန္လည္ အသံုးခ်လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
စစ္အစိုးရ၏ ကစားပြဲ အစီအစဥ္တြင္ ျမင္သာသည့္နည္းတခုမွာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည့္ အင္အားအသံုးျပဳမႈႏွင့္ ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ႏွိပ္ကြပ္ျခင္းကို ေျပာင္အသံုးခ်ေနသည့္ တခ်ိန္တည္း၌ အျခားတဖက္တြင္ ႏိုင္ငံေရးထိုးစစ္ဆင္ကာ အတိုက္ အခံမ်ားကို အင္အားခ်ိနဲ႔ေစရန္ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ႏိုင္ငံတကာဖိအားကို ေလ်ာ့က်ေစရန္ ႀကိဳးပမ္းေနျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။
စစ္အစိုးရ၏ မူ၀ါဒခ်မွတ္သူမ်ားက ဤသို႔ေအာင္ပြဲရရန္ေသခ်ာသည့္ နည္းနာမ်ဳိးကုိ တဖန္ျပန္လည္ အသံုးျပဳမည္ဟုေသခ်ာ ေနသည့္ကာလ၌ မလြဲမေသြ ေမးရမည့္ ေမးခြန္းမ်ားရွိေနသည္။ ပထမေမးခြန္းမွာ ၎တို႔၏ အႀကံအစည္ကို ဆန္႔က်င္တုန္႔ျပန္ရန္ မည္သို႔လုပ္ေဆာင္ၾကမည္နည္း ဆိုသည့္ ေမးခြန္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္ေမးခြန္းမွာ အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္ျဖစ္သည့္ ႏိုင္ငံေရး အသြင္ေျပာင္းလဲေရး၊ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပန္လည္ျပဳျပင္ေရးဆြဲေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရး စသည့္ ရလဒ္မ်ား ရရွိေစရန္ မည္သို႔ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ၾကမည္နည္း ဟူသည့္ ေမးခြန္းျဖစ္သည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားအတြင္း ဘ၀ဆံုးပါးရမည့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂၁၀၀ ၏ အေရးကို မည္သို႔ ေဆာင္ရြက္ၾကမည္နည္း။ ၎တို႔အနက္မွ ၂၃၄ ဦးသည္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ဆႏၵျပပြဲမ်ား အၿပီးတြင္မွ ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းခ်ခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္ၿပီး အမ်ားစုမွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ ၆၈ ႏွစ္စီ အသီသီး ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ခံခဲ့ရသူမ်ား ျဖစ္သည္။
ယခုကဲ့သို႔ ျပင္းထန္သည့္ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ခံရျခင္းမွာလည္း စစ္အစိုးရက အားစိုက္ႀကိဳးပမ္းေနသည့္ “ဒီမို ကေရစီလမ္းျပေျမပံု” အဆင့္ ၇ ဆင့္၏ ပဥၥမအဆင့္ျဖစ္ေသာ လာမည့္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေပၚေပါက္လာႏိုင္ သည့္ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားကို ႀကိဳတင္ရွင္းလင္းထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္သြားေစရန္ စစ္ဆင္ေရးတခု ဆင္ႏႊဲျခင္းသာျဖစ္ၿပီး လူထုမ်ားအၾကား အေၾကာက္တရား လႊမ္းမိုးေနေစရန္ႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီကာလတြင္ အေၾကာက္တရား ႀကီးစိုးေန သည့္ ၀န္းက်င္တခု ဖန္တီးထားေရးသာ ျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ျပည္သူလူထု အဖို႔ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ကင္းကင္းေနေစေရးျဖစ္ၿပီး လာမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ သူတို႔ စစ္အစိုးရ စိတ္ႀကိဳက္ မဲခိုး၊ မဲလိမ္ ခ်ယ္ လွယ္ႏိုင္ေစရန္ ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံတကာမွ ျပစ္တင္ရႈံ႕ခ်မႈမ်ားမွာလည္း အခ်ိန္မွန္မွန္ ထြက္ေပၚေနခဲ့ၿပီး ယခုတခါ ေနာက္ထပ္တႀကိမ္ ျပစ္တင္ေျပာဆိုေန ျပန္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ကုလသမဂၢအတြင္းရွိ သတင္းအရင္းအျမစ္မ်ား အဆိုအရ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဘန္ကီ မြန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ သူ၏ သံတမန္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကိုပင္ ဆိုင္းငံ့ထားရန္ စဥ္းစားေနသည္ဟု ဆိုလာသည္။ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္ နီးစပ္သည့္ သတင္းရင္းျမစ္မ်ား၏ အဆိုအရ တ႐ုတ္ႏွင့္ ႐ုရွား ႏိုင္ငံတို႔ကလည္း ေနျပည္ေတာ္ရွိ ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကို ကုလ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္၏ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ပူးေပါင္း ဆက္ဆံရန္ ဖိအားမ်ား ေပးေနၾကသည္ဟု အတည္ျပဳ ေျပာၾကားၾကသည္။ ထို႔အျပင္ လာမည့္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြး ေကာက္ပြဲမတိုင္မီ ျပင္းထန္လာမည့္ ႏိုင္ငံတကာ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္မႈမ်ားကို ေလ်ာ့က်သြားေစရန္အတြက္ အျပဳသေဘာ ေဆာင္သည့္ လိုက္ေလ်ာမႈမ်ား ျပဳရန္လည္း တိုက္တြန္းနားခ်ေနၾကသည္။
သမိုင္းက တေက်ာ့ျပန္လည္လာၿပီဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးအေနႏွင့္ ၎ကိုေထာက္ခံေန ၾကသည့္ ႏိုင္ငံတကာ အင္အားစုမ်ား ေက်နပ္ေစရန္ ၀ွက္ဖဲတခ်ပ္ ထုတ္သံုးရေတာ့မည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ေနေပၿပီ။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ တခုမွာ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဗဲလ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပန္လႊတ္ေပးႏိုင္ေျခ ရွိေနသည္။ အနီးစပ္ဆံုး ေမလ၊ သို႔မဟုတ္ ေနာက္အက်ဆံုး ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ ျပန္လႊတ္ေပးလာဖြယ္ ရွိသည္။ ဤသို႔ လႊတ္ေပးျခင္းျဖင့္ စစ္အစိုးရအဖို႔ မ်က္ႏွာသာရလာစရာ အေၾကာင္း ရွိေနပါသည္။
ပထမအခ်က္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပန္လႊတ္ေပးျခင္းျဖင့္ တ႐ုတ္၊ ႐ုရွား၊ အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ စစ္အစိုးရ ဘက္ေတာ္သား ေထာက္ခံေနသူမ်ားအၾကား ျဖစ္ေပၚေနသည့္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ား ေလ်ာ့က်သြားလိမ့္မည္ကို သူသိေနသည္။ မၾကာေသးမီက ဖိႏွိပ္ေခ်မႈန္းေနမႈမ်ားေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ပင္ ေထာက္ခံေျပာဆိုေပးရန္ ခပ္ခက္ခက္ ျဖစ္ေနၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား။
အကယ္၍ စစ္အစိုးရကသာ ပါးနပ္လိမၼာပါက ကုလသမဂၢ၏ အထူးကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ အီဗရာဟင္ ဂန္ဘာရီ သို႔မဟုတ္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္ကို သူတို႔ဘက္ ပါလာေအာင္ ဆြဲေဆာင္စည္း႐ံုး ႏိုင္ပါေသးသည္။ ကုလသမဂၢ၏ ျမန္မာ့အေရးေဆာင္ရြက္ေနသည့္ သံလုပ္ငန္းအေနျဖင့္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ လာမႈအေပၚ ေအာင္ျမင္မႈတခုသဖြယ္ ဂုဏ္ယူေနရန္ ရွိပါသည္။
ဤသို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပန္လႊတ္ေပးျခင္းျဖင့္ စနစ္တက် ဖိႏွိပ္ၿဖိဳခြဲေခ်မႈန္းေရး လုပ္ေနသည့္အေပၚ ႏိုင္ငံတကာက ျပစ္တင္ေ၀ဖန္မႈမ်ားကို ပါးနပ္စြာ ေရွာင္လႊဲႏိုင္ၿပီး ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို မလႊဲမေရွာင္သာ ေထာက္ခံ အသိအမွတ္ျပဳရမည့္ အေျခအေနမ်ဳိးလည္း ဆိုက္ေစႏိုင္သည္။
စစ္အစိုးရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ နည္းနည္းမွ် အေပးအယူမလုပ္ဘဲ လႊတ္ေပးလိုက္လွ်င္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ကို သိၾကသည္။ အကယ္၍ စစ္အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးလိုက္လွ်င္ေသာ္မွ ေဒၚစုက ေရြးခ်ယ္ရခက္လွသည့္ အေျခအေနမ်ဳိး ႀကံဳရႏိုင္သည္။ စစ္အစိုးရကို ထပ္၍ ေ၀ဖန္မည္ဆိုလွ်င္လည္း ေနာက္တႀကိမ္ အခ်ဳပ္ထဲ ျပန္၍ထည့္ထားခံရမည့္ တ၀ဲလည္လည္ သံသရာထဲ ျပန္က်ေရာက္သြားလိမ့္မည္။
လက္ရွိ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရဆိုလွ်င္ မည္သို႔ေသာ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ဳိးမွ ဆက္လက္ျဖစ္ထြန္းလာရန္ မရွိ ပါ။ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား လုပ္ႏိုင္သည္ ဆိုဦးေတာ့ စစ္တပ္က လႊမ္းမိုးထားေသာ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္း စစ္အစိုးရဆင္ထားသည့္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေနအထားတြင္ တျဖည္းျဖည္း ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ မႈမ်ား လုပ္ေဆာင္သြားရန္ပင္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ မရွိပါ။
ထို႔ေၾကာင့္ ေမးခြန္းမ်ား ထပ္မံေပၚေပါက္လာျပန္သည္။ စစ္အစိုးရ၏ မဟာဗ်ဴဟာကို အတိုက္အခံမ်ားက မည္သို႔ တန္ျပန္ၾကမည္နည္း၊ အေရးအပါဆံုး ရလဒ္ ၂ ခုျဖစ္သည့္ "ႏိုင္ငံေရး အသြင္ေျပာင္းလဲေရး၊ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပန္လည္ျပဳျပင္ေရးဆြဲေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရး" ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ရရွိေစရန္ မည္သို႔ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ၾကမည္နည္း ဟူသည့္ ေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ ၂၀ ကာလအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားက မူအေပၚခိုင္က်ည္စြာ ရပ္တည္၍ ဤ ရပ္တည္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာသည့္ အစြမ္းခြန္အားကို ျပသခဲ့ၾကသည္။ ယခုတႀကိမ္တြင္လည္း မူအေပၚရပ္တည္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာသည့္ ခြန္အားအစြမ္းကို တဖန္ျပန္၍ ျပသရေတာ့မည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ေနေပၿပီ။
သို႔ေသာ္ အနည္းငယ္ ကသိကေအာင့္္ႏိုင္လွသည့္ အခ်က္ရွိေနသည္။ ၎အခ်က္မွာ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားက ခြန္အားအာဏာအျဖစ္ က်င့္၀တ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိစၥကို အဓိကထားအေျခခံကာ မဟာဗ်ဴဟာ ခ်မွတ္ေရး ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ စစ္အစိုးရက အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈ မေဆာင္ရြက္လွ်င္၊ အတိုက္အခံမ်ားက ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအေပၚ ျပန္လည္သံုးသပ္ႏိုင္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးမႈ မျပဳႏိုင္လွ်င္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္ တျခား အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ပါ၀င္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း မူအရ တိတိလင္းလင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာရန္ လိုအပ္ေနသည္။
ဤမဟာဗ်ဴဟာမွာ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားအၾကား မိမိက မွန္သည့္ဘက္မွ ရပ္တည္သည္ဟု ရဲရဲယံုၾကည္၍ စင္ေပၚက ေနႏိုင္ေသာ ဗ်ဴဟာတရပ္ ျဖစ္ရံုမွ်မက အေကာင္အထည္ရွိသည့္ ႏိုင္ငံေရး ရလဒ္ ၃ ခု ရႏိုင္ရန္အတြက္ ကစားစရာ ၀ွက္ဖဲတခ်ပ္လည္း ျဖစ္ေနသည္။
ပထမတခ်က္မွာ တႏိုင္ငံလံုး အႏွံ႔အျပားရွိေနသည့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ေအာက္ေျခအင္အားစုမ်ား၊ ေထာက္ခံသူမ်ားကို ျပန္လည္တက္ႂကြလာေအာင္ ႏိႈးေဆာ္ႏိုင္႐ံုမွ်မက အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ေနာက္ဆုတ္၍ ခုခံစစ္ဆင္ေနကာ စစ္အစိုးရေနာက္က လိုက္၍ တုံ႔ျပန္ေန႐ံုသာ လုပ္ေနေသာေၾကာင့္ ေဘးဖယ္၍ ၾကည့္ေနၾကသည့္ တရား၀င္ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားကိုပါ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးျငင္းခုန္မႈမ်ားအတြင္း ျပန္၀င္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ ႏိုင္ေစလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
လူအမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံစကားေျပာရန္ အစဥ္သျဖင့္ ေရွာင္ဖယ္ေနခဲ့သည့္ NLD ပါတီ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊအေနႏွင့္လည္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ထြက္၍ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ အသံလႊင့္ေနသည့္ ျပည္ပအေျခစိုက္ ေရဒီယိုဌာနမ်ားတြင္ ဤရပ္တည္ခ်က္ မူ၀ါဒႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာဆိုသင့္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ NLD ပါတီအေနႏွင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မပါ၀င္ရန္ ဆံုးျဖတ္ထား ေၾကာင္းႏွင့္ ပါတီ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားက မည္သို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္သူလူထုကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အသိေပးေျပာၾကား သင့္ၿပီ ျဖစ္သည္။
ပါတီေခါင္းေဆာင္မႈ အေနႏွင့္လည္း မိမိတို႔၏လႈပ္ရွားမႈသည္ အေရးပါ အရာေရာက္သည့္ေနရာတြင္ ရွိေနၿပီးသားဟု အလြယ္ ယူဆမထားသင့္ပါ။ သူတို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို လူအမ်ားသိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္ၿပီး က်င့္၀တ္ ေရးရာအရ (မူအရ) ထုိးစစ္ဆင္ျခင္းအျဖစ္ ရွင္းလင္းေသခ်ာစြာ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္။ ျမႇင့္တင္သင့္သည္။
ဒုတိယအခ်က္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ျခင္းအားျဖင့္ စစ္အစိုးရ၏ အင္အား အေျခခံမ်ားကို ေလ်ာ့နည္းသြားေစ လိမ့္မည္။ အထူးသျဖင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ ၂၀ ကာလအတြင္း စစ္အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ျပဳထားၾကသည့္ တိုင္းရင္း သား အင္အားစုမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မည့္ အေရးကို ျပန္၍ စဥ္းစားလာၾကပါလိမ့္မည္။
စစ္အစိုးရ၏ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒသည္ သူတို႔လိုလားသည့္ အခြင့္အေရးမ်ားထက္ မ်ားစြာနိမ့္ေနေၾကာင္း တိုင္းရင္းသား အုပ္စုမ်ားကလည္း ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ထားၾကပါသည္။
ကခ်င္ လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ (KIO) ႏွင့္ ၀ျပည္ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးတပ္မေတာ္ (UWSA) စသျဖင့္ေသာ အဖြဲ႔မ်ားက သူတို႔ ၏ အဆြယ္အပြားႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမွတဆင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါ၀င္ၾကရန္ ျပင္ဆင္မႈ ရွိေကာင္းရွိေနႏိုင္ေသာ္ လည္း စစ္အစိုးရ အလိုက် သူတို႔က ေထာက္ခံပံ့ပိုးေပးလိုက္ရသည့္ အျဖစ္မ်ဳိး မျဖစ္ရေလေအာင္ ႀကိဳးပမ္းႏိုင္ေစ ပါလိမ့္မည္။ အထူးသျဖင့္ သူတို႔၏လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား လက္နက္ျဖဳတ္ေရးကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လာသည့္အခါ စဥ္းစားစရာ အခ်က္ အမ်ားအျပား ရွိေနပါလိမ့္မည္။
အတိုက္အခံ အဖြဲ႔မ်ားက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ျငင္းပယ္ျခင္းအားျဖင့္ တိုင္းရင္းသား အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အဖြဲ႔မ်ားက လည္း ဤအခ်က္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ အေၾကာင္းျပခ်က္ ရေစႏိုင္ၿပီး မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ ကစားႏိုင္မည့္ အခြင့္ အေရးတရပ္လည္း ေပၚေပါက္လာႏိုင္သည္။ စစ္အစိုးရက NLD ကိစၥႏွင့္ လံုးပန္းေနရင္း အခ်ိန္ကုန္ေစမည္ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ စစ္အစိုးရက ေဆာင္ရြက္လာမည့္ လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းေရး အစီအစဥ္ကို အံတုဆန္႔က်င္ခြင့္ ႀကံဳေစမည္ ျဖစ္သည္။
ထိုအေျခအေန ႀကံဳရပါက စစ္အစိုးရ၏ ႏိုင္ငံေရး ကစားကြက္ကို ပိုမို ရႈပ္ေထြးခက္ခဲလာေစမည္ ျဖစ္သည္။ အဆိုးဆံုး အေနအထားအရ ဆိုလွ်င္ တခ်ဳိ႕ေဒသမ်ား၌ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ား၏ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲမ်ား ျပန္လည္ ျဖစ္ ေပၚလာႏိုင္ဖြယ္ပင္ ရွိေနသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ အင္အားေကာင္းသည့္ ၀၊ ကခ်င္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေျခခ်ေနၾကသည့္ တ႐ုတ္ -ျမန္မာ နယ္စပ္၏ ျပန္လည္ေပါက္ကြဲလုနီး အေျခအေနအေပၚ မူတည္၍ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကလည္း ျမန္မာ့အေရးကို ပိုမို သတိႀကီးႀကီးထား ကိုင္တြယ္လာလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ က်င့္၀တ္ေရးရာအရ အေပၚစီးယူ၍ သပိတ္ေမွာက္သည့္ ဗ်ဴဟာေၾကာင့္ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ား ရလာႏိုင္သည့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဳိးအျမတ္တခုမွာ ႏိုင္ငံတကာ အင္အားစုမ်ားအေပၚတြင္ သိသိသာသာ ဖိအားျဖစ္ေပၚလာေစႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ စစ္အစိုးရ၏ "လမ္းျပေျမပံု" ကို ျမန္ျမန္အဆံုးသတ္ေစလိုေသာေၾကာင့္ အတိုက္အခံအဖြဲ႔မ်ားကို သင့္ေလ်ာ္သည့္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားသာ လုပ္ေစခ်င္ေနုေသာ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနႏွင့္လည္း စဥ္းစား ခ်င့္ခ်ိန္ဖြယ္ ရလာေစမည္ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ဤအေျခအေနမ်ားအားလံုး သက္၀င္ ျဖစ္ေပၚမလာမီ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအေနႏွင့္ ေပ်ာ့ေျပာင္း ညင္သာမႈျပသရန္ လိုေနပါေသးသည္။ စစ္အစိုးရ၏ လမ္းျပေျမပံုတခုလံုးကို လံုး၀ျငင္းပယ္ေနျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္းကို လည္း ေသခ်ာရွင္းလင္း ေျပာျပထားသင့္ပါသည္။
အကယ္၍ စစ္အစိုးရက ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးေရးအတြက္ သေဘာတူလာခဲ့ပါလွ်င္ အတိုက္အခံအဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနႏွင့္ စစ္အစိုးရ၏ လမ္းျပေျမပံုကို ေထာက္ခံရန္ စဥ္းစားႏိုင္ပါ သည္။ ထိုမွ်မက အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားက ႏိုင္ငံတကာ၏ စာနာမႈဆိုင္ရာ အကူအညီမ်ားကို မကန္႔ကြက္ေၾကာင္း၊ ႀကိဳဆိုေၾကာင္းလည္း ႀကိဳတင္ရွင္းလင္းစြာ ေျပာထားသင့္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနမွာ ဆင္းရဲတြင္း နက္သထက္ နက္လာေနၿပီး ပိုမို ခက္ခဲၾကပ္တည္းသည့္ ကပ္ေဘးဆိုက္ေနရၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း ဤသို႔ အကူအညီမ်ား ရရွိရန္ လိုအပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုအခ်က္မ်ား အားလံုးကိုၿခံဳလွ်င္ ယခုအေျခအေနသည္ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားအေနႏွင့္ က်င့္၀တ္ေရးရာအရ အျမင့္ ဆံုးေနရာကို ယူ၍ သိမ္းပိုက္ရေတာ့မည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ က်င့္၀တ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ အသာစီးရေနမႈကို ခြန္အားအာဏာႏွင့္ အခြင့္ေကာင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ အသံုးခ်ရမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဤေရြးခ်ယ္လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရမည့္ အေရးမွာ မလြယ္ကူလွပါ။ စစ္အစိုးရက နည္းမ်ဳိးစံုသံုး ညစ္ပတ္၍ အတိုက္အခံအင္အားစု မ်ားကို ၿဖိဳခြင္းေခ်မႈန္းမႈႏွင့္ ႀကံဳရႏိုင္ပါေသးသည္။
တခ်ဳိ႕ေသာေ၀ဖန္သူမ်ားက ဤနည္းဗ်ဴဟာသည္ ျမန္မာအတိုက္အခံမ်ားအတြက္ အသစ္မဟုတ္လွေၾကာင္း၊ အမွန္တရားဖက္က ရပ္သည့္မူကို ကိုင္ၿပီး ကစားခဲ့သည့္ ကစားပြဲတြင္ ယခုတိုင္ ရႈံးနိမ့္ေနရေသးေၾကာင္း ဆိုလာႏိုင္ပါေသးသည္။
သို႔ေသာ္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အေနႏွင့္ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္ သေဘာထား ရပ္တည္ခ်က္မ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပသခဲ့ၿပီး အက်ဳိးမျဖစ္ခဲ့သည္မွာ အထင္အရွားပင္ ျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ အတိုက္အခံမ်ားက ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္ေနသည့္ အခ်က္မွာ က်င့္၀တ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ မွန္ကန္သည့္၊ မူအရမွန္သည့္ အေပၚစီးအေနအထားကို ယူ၍ ပါးနပ္စြာ လူ အမ်ား လက္ခံလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေရးပင္ ျဖစ္သည္။ ဤမူကို မဟာဗ်ဴဟာအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္း၍ အခ်ိန္ကိုက္ ေသခ်ာ သတ္မွတ္ထားသည့္ ႏိုင္ငံေရးရလဒ္မ်ား ရရွိေရးအတြက္ ပူးေပါင္းဆက္စပ္မႈရွိစြာ ေဆာင္ရြက္ေရးပင္ ျဖစ္သည္။
ဤအခ်က္သည္ပင္ အတိုက္အခံမ်ားအတြက္ ပထမဦးဆံုး ပင္မ ခြန္အားအာဏာျဖစ္ၿပီး ဤလမ္းအတိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္ မည္ဟု ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြက္ သံႏၷိဌာန္ခ်မွတ္ ေဆာင္ရြက္သင့္ေပသည္။
မင္းဇင္ေရးသားသည့္ New Year’s Resolutions for the NLD ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။
ကိုမင္းဇင္သည္ ျပည္ပအေျခစိုက္ ျမန္မာသတင္းေထာက္ တဦးျဖစ္ၿပီး ကယ္လီဖိုးနီးယား တကၠသိုလ္ (ဘာ့ကေလ) သတင္းစာပညာ ေက်ာင္းတြင္ စာသင္ၾကား ပို႔ခ်ေနသည့္ဆရာ ျဖစ္ပါသည္။
မွ်ေဝသူ ။ ။ ေနာ္မန္
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://www.irrawaddy.org မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါ၏ ။
Sunday, January 4, 2009
ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး အေရးေတာ္ပုံ
ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး အေရးေတာ္ပုံ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း - ေရးသည္
(ဤေဆာင္းပါးမွာ ဂ်ပန္ေခတ္ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔ထုတ္ ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာတြင္ ပါ႐ွိေသာ ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္)
၁၉၃၈ ခု၊ေအာက္တိုဘာလတြင္ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံးသို႔ သခင္အျဖစ္ စာရင္းသြင္းခဲ့၏။ ဥပေဒတန္း၌ စခန္းကုန္သင္ရန္ ကိစၥကို၎၊ ကြၽႏု္ပ္၏ ေ႐ွ႕အလားအလာမ်ားကို၎ တပါတည္းအၿပီးသတ္စြန္႔လႊတ္ကာ ကြၽႏု္ပ္သည္ ၾသဂုတ္လအတြင္း ႏွစ္ဝက္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ရသည့္အခါမွစ၍ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွ ထြက္ခဲ့၏။
ဥေရာပတိုက္တြင္ ျမဴနစ္အေရး ေပၚေပါက္လာျခင္းသည္ပင္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး မလြဲျဖစ္ရမည့္အေရးကို ကြၽႏု္ပ္၏ အသိဥာဏ္အတြင္း ထင္းကနဲ ေပၚေစေတာ့၏။ ထို႔ထက္ေစာစြာကပင္ ၁၉၃၉၄ဝခုေလာက္၌ ကမၻာစစ္ ျဖစ္မည့္အေရးကို ကြၽႏု္ပ္တို႔တစ္စုတြက္ဆၿပီးျဖစ္၏။ ထိုအခ်ိန္ေလာက္တြင္ လက္နက္ျဖည့္တင္းေရးကိစၥမ်ားသည္ ႏုိင္ငံႀကီး မ်ား၌ လုံးဝၿပီးစီးမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းကမၻာႏွင့္အမွ် စစ္မီးေလာင္ကြၽမ္းခ်ိန္တြင္ တို႔ဗမာမ်ား မည္သို႔ ေျခလွမ္းလွမ္းၾကမည္ကို ကြၽႏု္ပ္တို႔ လူစုမေတြးဘဲ မေျပာဘဲ မေနႏုိင္ၿပီ။ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾက၏။
သို႔ေသာ္ ထိုအခါက ကမၻာစစ္ႀကီး မလဲျြဖစ္ေတာ့မည္ကို တြက္ဆမိ႐ုံသာ တြက္ဆမိ၍ ဧကန္ အတိအက်ကား ေျပာဆိုႏုိင္ခဲ့သည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ျမဴးနစ္ၿမိဳ႔၌ အဂၤလိပ္နန္းရင္းဝန္ ခ်ိန္ဘာလိန္သည္ မိမိႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး၏ ဂုဏ္သိကၡာကိုမွ် မင့ဲ မေထာက္ႏုိင္႐ွာေတာ့ဘဲ ဟာရ္ဟစ္တလာ ေၾကေအးႏွစ္သိမ့္ေရးအတြက္ ဦးႏွိမ္လိုက္သည့္ အခါတြင္ကား ကမၻာစစ္ႀကီး တံခါးမ၌ ဆိုက္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကို သဲထိပ္ရင္ဖို သိ႐ွိရ ေလေတာ့၏။
ကမၻာစစ္ႀကီးအမွန္ျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္။ ဗမာ့အေျခအေနကား အသို႔နည္း။ ဗမာေတြ ဘာလုပ္ၾကမည္နည္း။ ဤျပႆနာမ်ားကားကြၽႏု္ပ္ေ႐ွ႕တြင္ အလွ်ိဳလွ်ဳိ တသီႀကီး ေပၚလာေလေတာ့၏။ တခုတည္းေသာ အဓိဌါန္ကို ႐ုတ္ျခည္းျပဳလုိက္၏။
ငါ့အတြက္ ျဖစ္လိုရာ ျဖစ္ေစေတာ့၊ ႏုိင္ငံေရး ဂယက္ဝဲအတြင္းသို႔ ေျခစုံပစ္၍ ဇြတ္ဆင္းကာ ငါ၏ ႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးအတြက္မေနမနား စြန္႔စားလုံးပမ္းေတာ့အံ့။
ဤအဓိဌါန္ကို သန္သန္ႀကီး ျပဳလုိက္မိေတာ့၏။ မည္သူသည္ ဤသို႔ အခါေကာင္း အခြင့္ထူး ေ႐ႊလမ္းႀကီး ျဖဴးေနသည့္ အခိုက္မ်ဳိးတြင္ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ စြန္႔စားေရးကို လက္လြတ္ခံႏုိင္ခ်ိမ့္မည္နည္း။ ဟိသစၥံ၊ ထိုစကားမွန္၏။ ကြၽႏု္ပ္အတြက္ မွန္လွ၏။ ကြၽႏု္ပ္လက္လြတ္မခံ။ စြမ္းအား႐ွိသေလာက္ ကိုယ့္လူမ်ဳိး ႀကဳံေတ႔ေြ .ရေသာ ၾကမၼာဆိုးကို ကေျပာင္းကျပန္ ေမွာက္လွန္ထုေတြ အျမစ္ပါ ႏုတ္၍ေခ်ေတာ့အံ့။ သခင္အစည္းအ႐ုံးမွ တဆင့္ ႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရး တိုက္ရန္ တုိက္ပဲအြ တြင္းသို႔ ကြၽႏု္ပ္စတင္ သက္ဆင္းမိခဲ့ေလသည္။
ကြၽႏု္ပ္ သခင္ ဘဝတြင္းဆင္းမိသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သပိတ္ေမွာက္မႈ၊ စီတန္းလမ္းေလ်ာက္ အင္အားျပမႈ ေတာ္လွန္ေရးဒီလိႈင္းတံပိုးတို႔သည္ တႏုိင္ငံလုံး ဖုံးလႊမ္းသြားခဲ့ေလသည္။ ၿဗိတိသွ် အစိုးရကလည္း ထႂကြမႈမ်ားကို ငဲ့ညာမႈမ႐ွိ ျပင္းထန္စြာ တန္ျပန္ တိုက္ေလေတာ့၏။ ကြၽႏု္ပ္ႏွင့္တကြ ႀကံရာပါ ေဖၚတသင္းသည္ (ကြၽႏု္ပ္တို႔ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ လုိက္သည့္ အဂၤလိပ္မင္းႀကီး စကားအတုိင္း သုံးရက) အစိုးရအဖြဲ႔ကို အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ေတာ္လွန္လုပ္ႀကံမႈျဖင့္ အစစ္အေဆးမ႐ွိ ရန္ကုန္ေထာင္တြင္း အတန္ၾကာမွ် အက်ဥ္းခ်ထားျခင္း ခံလိုက္ၾကရ၏။
အမွန္မွာလည္း ထိုေတာ္လွန္မႈမ်ားတြင္ ကြၽႏု္ပ္၏ အနည္းငယ္မွ်ေသာ လက္ရာသည္ ပါသည္မွန္၏။ ေျပာျပ ေလာက္ေသာလက္ရာကား မဟုတ္လွပါ။ ဤအေရးမ်ားသည္ အ႐ွိန္ယူေနၿပီျဖစ္ေသာ ကမၻာစစ္ႀကီးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေပၚလာရမည့္ မေဝးလွေတာ့ေသာဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအေရးေတာ္ပုံႀကီး၊မဟာအခါႀကီးမ်ားအတြက္ နိဒါန္း ကေလးမွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ထင္ျမင္မိေတာ့၏။
ဥေရာပစစ္
ကြၽႏု္ပ္ထင္သကဲ့သို႔ပင္ အမွန္ပင္ စစ္ျဖစ္ရေတာ့၏။ ၁၉၃၉ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ ဥေရာပစစ္ စတင္ တိုက္ေလသည္။ (ကြၽႏု္ပ္၏ အမွတ္အသား မမွားပါက) စစ္မေၾကျငာမီ ၂ ရက္ကပင္ တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး ျပည္လုံးဆိုင္ရာ အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၏ အထူးအစည္းအေဝးပြဲကို က်င္းပကာ ပါတီမေ႐ြး ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးကို ခ်စ္သူအားလုံးပါဝင္၍ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႏွင့္ ေဒါက္တာဘေမာ္ ၏ ဆင္းရဲသား အစည္းအ႐ုံးကို အေျခထားလ်က္ ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂုဏ္းတခု တည္ေထာင္ရန္ကုိ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကေလသည္။
အမွန္ေပၚေပါက္လာေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ ကမၻာစစ္ကို ႀကိဳတင္၍ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ျခင္းျဖစ္၏။ ဤ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အတိုင္းပင္ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂုဏ္းႀကီးကိုလည္း ဖြဲ႔စည္းမိေလသည္။ ထိုဂုဏ္းႀကီး ျပန္႔ပြါးမႈအတြက္ အနည္းငယ္ မွ်သာ စီမံရစဥ္မွာပင္ ၿဗိတိသွ် အစိုးရသည္ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈမ်ားကို စတင္ျပဳလုပ္လုပ္ရကား အဖမ္းခံ ရသူမ်ားအထဲတြင္ အရာေရာက္ေသာ ထြက္ရပ္ဂုဏ္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား အားလုံးေလာက္ ပါဝင္သြားေလေတာ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း - ေရးသည္
(ဤေဆာင္းပါးမွာ ဂ်ပန္ေခတ္ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔ထုတ္ ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာတြင္ ပါ႐ွိေသာ ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္)
၁၉၃၈ ခု၊ေအာက္တိုဘာလတြင္ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံးသို႔ သခင္အျဖစ္ စာရင္းသြင္းခဲ့၏။ ဥပေဒတန္း၌ စခန္းကုန္သင္ရန္ ကိစၥကို၎၊ ကြၽႏု္ပ္၏ ေ႐ွ႕အလားအလာမ်ားကို၎ တပါတည္းအၿပီးသတ္စြန္႔လႊတ္ကာ ကြၽႏု္ပ္သည္ ၾသဂုတ္လအတြင္း ႏွစ္ဝက္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ရသည့္အခါမွစ၍ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွ ထြက္ခဲ့၏။
ဥေရာပတိုက္တြင္ ျမဴနစ္အေရး ေပၚေပါက္လာျခင္းသည္ပင္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး မလြဲျဖစ္ရမည့္အေရးကို ကြၽႏု္ပ္၏ အသိဥာဏ္အတြင္း ထင္းကနဲ ေပၚေစေတာ့၏။ ထို႔ထက္ေစာစြာကပင္ ၁၉၃၉၄ဝခုေလာက္၌ ကမၻာစစ္ ျဖစ္မည့္အေရးကို ကြၽႏု္ပ္တို႔တစ္စုတြက္ဆၿပီးျဖစ္၏။ ထိုအခ်ိန္ေလာက္တြင္ လက္နက္ျဖည့္တင္းေရးကိစၥမ်ားသည္ ႏုိင္ငံႀကီး မ်ား၌ လုံးဝၿပီးစီးမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းကမၻာႏွင့္အမွ် စစ္မီးေလာင္ကြၽမ္းခ်ိန္တြင္ တို႔ဗမာမ်ား မည္သို႔ ေျခလွမ္းလွမ္းၾကမည္ကို ကြၽႏု္ပ္တို႔ လူစုမေတြးဘဲ မေျပာဘဲ မေနႏုိင္ၿပီ။ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾက၏။
သို႔ေသာ္ ထိုအခါက ကမၻာစစ္ႀကီး မလဲျြဖစ္ေတာ့မည္ကို တြက္ဆမိ႐ုံသာ တြက္ဆမိ၍ ဧကန္ အတိအက်ကား ေျပာဆိုႏုိင္ခဲ့သည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ျမဴးနစ္ၿမိဳ႔၌ အဂၤလိပ္နန္းရင္းဝန္ ခ်ိန္ဘာလိန္သည္ မိမိႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး၏ ဂုဏ္သိကၡာကိုမွ် မင့ဲ မေထာက္ႏုိင္႐ွာေတာ့ဘဲ ဟာရ္ဟစ္တလာ ေၾကေအးႏွစ္သိမ့္ေရးအတြက္ ဦးႏွိမ္လိုက္သည့္ အခါတြင္ကား ကမၻာစစ္ႀကီး တံခါးမ၌ ဆိုက္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကို သဲထိပ္ရင္ဖို သိ႐ွိရ ေလေတာ့၏။
ကမၻာစစ္ႀကီးအမွန္ျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္။ ဗမာ့အေျခအေနကား အသို႔နည္း။ ဗမာေတြ ဘာလုပ္ၾကမည္နည္း။ ဤျပႆနာမ်ားကားကြၽႏု္ပ္ေ႐ွ႕တြင္ အလွ်ိဳလွ်ဳိ တသီႀကီး ေပၚလာေလေတာ့၏။ တခုတည္းေသာ အဓိဌါန္ကို ႐ုတ္ျခည္းျပဳလုိက္၏။
ငါ့အတြက္ ျဖစ္လိုရာ ျဖစ္ေစေတာ့၊ ႏုိင္ငံေရး ဂယက္ဝဲအတြင္းသို႔ ေျခစုံပစ္၍ ဇြတ္ဆင္းကာ ငါ၏ ႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးအတြက္မေနမနား စြန္႔စားလုံးပမ္းေတာ့အံ့။
ဤအဓိဌါန္ကို သန္သန္ႀကီး ျပဳလုိက္မိေတာ့၏။ မည္သူသည္ ဤသို႔ အခါေကာင္း အခြင့္ထူး ေ႐ႊလမ္းႀကီး ျဖဴးေနသည့္ အခိုက္မ်ဳိးတြင္ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ စြန္႔စားေရးကို လက္လြတ္ခံႏုိင္ခ်ိမ့္မည္နည္း။ ဟိသစၥံ၊ ထိုစကားမွန္၏။ ကြၽႏု္ပ္အတြက္ မွန္လွ၏။ ကြၽႏု္ပ္လက္လြတ္မခံ။ စြမ္းအား႐ွိသေလာက္ ကိုယ့္လူမ်ဳိး ႀကဳံေတ႔ေြ .ရေသာ ၾကမၼာဆိုးကို ကေျပာင္းကျပန္ ေမွာက္လွန္ထုေတြ အျမစ္ပါ ႏုတ္၍ေခ်ေတာ့အံ့။ သခင္အစည္းအ႐ုံးမွ တဆင့္ ႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရး တိုက္ရန္ တုိက္ပဲအြ တြင္းသို႔ ကြၽႏု္ပ္စတင္ သက္ဆင္းမိခဲ့ေလသည္။
ကြၽႏု္ပ္ သခင္ ဘဝတြင္းဆင္းမိသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သပိတ္ေမွာက္မႈ၊ စီတန္းလမ္းေလ်ာက္ အင္အားျပမႈ ေတာ္လွန္ေရးဒီလိႈင္းတံပိုးတို႔သည္ တႏုိင္ငံလုံး ဖုံးလႊမ္းသြားခဲ့ေလသည္။ ၿဗိတိသွ် အစိုးရကလည္း ထႂကြမႈမ်ားကို ငဲ့ညာမႈမ႐ွိ ျပင္းထန္စြာ တန္ျပန္ တိုက္ေလေတာ့၏။ ကြၽႏု္ပ္ႏွင့္တကြ ႀကံရာပါ ေဖၚတသင္းသည္ (ကြၽႏု္ပ္တို႔ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ လုိက္သည့္ အဂၤလိပ္မင္းႀကီး စကားအတုိင္း သုံးရက) အစိုးရအဖြဲ႔ကို အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ေတာ္လွန္လုပ္ႀကံမႈျဖင့္ အစစ္အေဆးမ႐ွိ ရန္ကုန္ေထာင္တြင္း အတန္ၾကာမွ် အက်ဥ္းခ်ထားျခင္း ခံလိုက္ၾကရ၏။
အမွန္မွာလည္း ထိုေတာ္လွန္မႈမ်ားတြင္ ကြၽႏု္ပ္၏ အနည္းငယ္မွ်ေသာ လက္ရာသည္ ပါသည္မွန္၏။ ေျပာျပ ေလာက္ေသာလက္ရာကား မဟုတ္လွပါ။ ဤအေရးမ်ားသည္ အ႐ွိန္ယူေနၿပီျဖစ္ေသာ ကမၻာစစ္ႀကီးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေပၚလာရမည့္ မေဝးလွေတာ့ေသာဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအေရးေတာ္ပုံႀကီး၊မဟာအခါႀကီးမ်ားအတြက္ နိဒါန္း ကေလးမွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ထင္ျမင္မိေတာ့၏။
ဥေရာပစစ္
ကြၽႏု္ပ္ထင္သကဲ့သို႔ပင္ အမွန္ပင္ စစ္ျဖစ္ရေတာ့၏။ ၁၉၃၉ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ ဥေရာပစစ္ စတင္ တိုက္ေလသည္။ (ကြၽႏု္ပ္၏ အမွတ္အသား မမွားပါက) စစ္မေၾကျငာမီ ၂ ရက္ကပင္ တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး ျပည္လုံးဆိုင္ရာ အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၏ အထူးအစည္းအေဝးပြဲကို က်င္းပကာ ပါတီမေ႐ြး ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးကို ခ်စ္သူအားလုံးပါဝင္၍ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႏွင့္ ေဒါက္တာဘေမာ္ ၏ ဆင္းရဲသား အစည္းအ႐ုံးကို အေျခထားလ်က္ ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂုဏ္းတခု တည္ေထာင္ရန္ကုိ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကေလသည္။
အမွန္ေပၚေပါက္လာေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ ကမၻာစစ္ကို ႀကိဳတင္၍ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ျခင္းျဖစ္၏။ ဤ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အတိုင္းပင္ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂုဏ္းႀကီးကိုလည္း ဖြဲ႔စည္းမိေလသည္။ ထိုဂုဏ္းႀကီး ျပန္႔ပြါးမႈအတြက္ အနည္းငယ္ မွ်သာ စီမံရစဥ္မွာပင္ ၿဗိတိသွ် အစိုးရသည္ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈမ်ားကို စတင္ျပဳလုပ္လုပ္ရကား အဖမ္းခံ ရသူမ်ားအထဲတြင္ အရာေရာက္ေသာ ထြက္ရပ္ဂုဏ္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား အားလုံးေလာက္ ပါဝင္သြားေလေတာ့သည္။
ကြၽႏု္ပ္ကား တေယာက္တည္း လြတ္က်န္ရစ္သည္။ ကြၽႏု္ပ္အား အမွန္ဖမ္းမည့္ အေရးမွာလည္း လွ်ိဳ႔ဝွက္ထား ခ်က္ပင္ဆိုေသာ္လည္း အမ်ားသိၿပီးျဖစ္ေလၿပီ။ ကြၽႏု္ပ္မွာလည္း ထိုအခါက အိႏိၵယတြင္ ရမ္ဂါကြန္ဂရက္ အစည္းအေဝးတက္ေရာက္၍ဂႏၵီ၊ဂ်ဝါဟာလ္လာေန႐ူး၊ဆူဘတ္စ္ဘို႔စ္အစ႐ွိေသာကြန္ဂရက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံု ၿပီး ဗမာႏုိင္ငံသို႔ ျပန္ေရာက္စျဖစ္၏။
အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ ကြၽႏု္ပ္တို႔သြားေလရာတို႔၌ ေနာက္က အစိုးရစုံေထာက္မ်ား ဇြဲေကာင္းေကာင္းႏွင့္ လိုက္ ေနေၾကာင္းသိခဲ့၏။ ဗမာႏုိင္ငံသို႔ ကြၽႏု္ပ္ျပန္ေရာက္သည္ဆိုလွ်င္ပင္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ အိႏၵိယတြင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သမွ် ကိစၥမ်ား ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အစီရင္ခံစာတို႔ကို စီရင္စုတိုင္း႐ွိ အရာ႐ွိႀကီးမ်ားထံ ေဝငွေပးပို႔ထားေၾကာင္း သိ႐ွိရ၏။ သခင္ အစည္းအ႐ုံးကို မတရား အစည္းအ႐ုံးအျဖစ္ ေက်ျငာလိမ့္မည္ဟူေသာ သတင္းမ်ားမွာလည္း ျပန္႔လ်က္႐ွိေလသည္။
ေပၚေပါက္လွ်က္႐ွိေသာ အေျခအေနအားလုံးကို ၿခဳံ၍ ထင္ျမင္ေအာင္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေပၚေပၚ ထင္ထင္ မေနဘဲ ခပ္လွ်ဳိးလွ်ဳိးေနျခင္းသာ ေကာင္းမည္ဟု ေတြးေတာမိသည့္အေလ်ာက္ ႀကဳံလာမည့္အေရး ဟူသေ႐ြ႕ကို ရင္ဆိုင္ရန္ အသင့္ စီစဥ္ရေလသည္။ သို႔ေသာ္ကြၽႏု္ပ္ စီစဥ္သေ႐ြ႔ကို အၿပီးအစီးမစီစဥ္ရေသးမီ ကြၽႏု္ပ္၏ ရဲေဘာ္ အားလုံးေလာက္ပင္ ေထာင္တြင္းေရာက္ကုန္ ၾကေလၿပီ။
ေျခရာေပ်ာက္ လွ်ိဳး၍ေနရန္ကို ေလာေလာဆယ္ ကြၽႏု္ပ္စီမံရေလေတာ့၏။ ေျခရာေဖ်ာက္မိၿပီး မၾကာမီပင္ ကြၽႏု္ပ္အား ဖမ္းဆီးရန္ ဝရမ္း ထြက္၍ လာေလေတာ့သည္။ ဆံျခည္တစ္လုံးျခား လြတ္ေျမာက္သြားရျခင္းတည္း။ ဤသို႔သာ မလြတ္ေျမာက္ပါက ကမၻာစစ္ႀကီး တာ႐ွည္သေလာက္မွ်သာမကမူဘဲ ကမၻာ႔အေ႐ွ႕ပို္င္းတြင္ အဂၤလိပ္ အေျခေသခ်ာ တည္ၿမဲသည့္ အခ်ိန္ထိ ကြၽႏု္ပ္၏ ဘဝကို အက်ဥ္းေထာင္တြင္ ျမဳပ္ႏွံျခင္း ျပဳရေတာ့မည္ျဖစ္ရကား၊ အလုပ္မ႐ွိ အခ်ိန္အားသည္ႏွင့္အမွ် အေရးမပါသည့္ေဒါသကို မ်ဳိသိပ္ကာသာ ဘာကိုမွ်လုပ္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေသာ ဘဝသို႔ ေရာက္ရေတာ့မည္အမွန္။
ဤေနရာ၌ ၾကားျဖတ္သေဘာျဖင့္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ အျဖစ္အပ်က္ကေလးကို ခ်ဳပ္၍ ေျပာရဦးမည္ျဖစ္၏။ ကြၽႏု္ပ္ ေတာ္လွန္ေရးသမား တေယာက္အျဖစ္ ေ႐ွာင္တိမ္းမေနရခင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ သမဂၢမွ တကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ဝင္ လူႀကီးတစ္ဦးအျဖစ္ေ႐းြ ေကာက္တင္ေျမာက္ခဲ႔၏ ။ အစည္းအေဝးတစ္ႀကိမ္မွ်သာ တက္ေရာက္ ႏုိင္ခဲ့၏။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံႀကီး မလၿႊဲပဳိအက္ ပ်က္ျပားမည့္ အရိပ္နမိတ္တို႔သည္ ထင္႐ွားလာေလသည္။ ျပင္သစ္ သမတ ဥကၠဌ အမ္ေရနဒ္သည္ ႐ုစဘဲ့လ္ထံသို႔ ေနာက္ဆုံး အသနားခံလိုက္ေသာ အခါတည္း။ထိုအခါက ဗမာႏိုင္ငံ ပညာမင္းႀကီးျဖစ္ေသာ ေအ၊ ကင္းဘဲလ္သည္ တကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ဝင္ ပုဂၢိဳလ္ တဦးျဖစ္ခဲ့၏။
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔၏ အစည္းအေဝးအၿပီးတြင္ ကင္းဘဲလ္သည္ ကြၽႏု္ပ္အား သူ႔ကားႏွင့္ တင္ေခၚခဲ့၏။ အဂၤလိပ္ အရံစာရင္းဝင္ ဗိုလ္မႉးေလး(ေမဂ်ာ) တေယာက္ျဖစ္႐ုံသာမက အလြန္ထက္လွသည္ဟု ထင္႐ွားေသာ ကင္းဘဲလ္လို လူမ်ဳိးတေယာက္က ကြၽႏု္ပ္အား ဤသို႔ ကားႏွင့္တင္ေခၚျခင္းမွာ အလြန္ထူးျခားလာေလသည္။ ပိုထူးျခားခ်က္ကား ကြၽႏု္ပ္ကဲ့သို႔ေသာ သံမဏိ ၿဗိတိသွ် ဆန္႔က်င္ေရးသမား တေယာက္ကို ယခု စစ္ႀကီးတြင္ အဂၤလိပ္အား ကူညီပါမည့္အေၾကာင္း သနားစဖြယ္ တုန္ယင္ေသာ အသံျဖင့္ ေတာင္းပန္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ကြၽႏု္ပ္က သူေတာင္းပန္သကဲ့သို႔ မလုပ္ႏုိင္သျဖင့္ ဝမ္းနည္းလွေၾကာင္းႏွင့္ စကားခ်ီကာ အဂၤလိပ္ ဓန႐ွင္စနစ္ကို ၿဖိဳဖ်က္ရန္သာကြၽႏု္ပ္လုပ္ရလိမ့္မည့္ အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာလိုက္ရ၏။
အေ႐ွ႕သို႔
အေရးေတာ္ပုံကို ဆက္ရမည္ဆိုေသာ္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ေထာင္အျပင္ဘက္တြင္ က်န္ရစ္သူတစုမွာ စုေဝးစည္း႐ုံး၍ လက္နက္စြဲကိုင္ကာ ေတာ္လွန္ေရး ျပႆနာကို ေဆြးေႏြးမိၾကေတာ့သည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႔တြင္ လက္နက္လည္းမ႐ွိ၊ ဘယ္သို႔ လက္နက္ရေအာင္ ရွာရမည္နည္း။ ဤ ျပႆနာသည္ ေပၚေပါက္လာေလေတာ့၏။
ေနာက္တစ္လ ႏွစ္လ အခါက ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ဝင္႐ိုးတန္း သူလွ်ိဳတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံမိၾကသျဖင့္ ႏိုင္ငံတြင္းမွေန၍ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဖ်က္ဆီးမႈမ်ားကို အႏွံ႔အျပားျပဳလုပ္ၾကရန္ စီစဥ္ခဲ့ၾကေသး၏။ သို႔ေသာ္ ထိုအစီအစဥ္ မ်ားအတိုင္း ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ျခင္း မ႐ွိခဲ႔ေခ်။ ထိုအတြင္းမွာပင္ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ အဆက္အသြယ္မွာ ေႏွာင့္ယွက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ပ်က္ျပားသြားရေလသည္။ ေနာက္ထပ္တဖန္ အဆက္အသြယ္ရေအာင္ ႀကံၾကပါေသး၏။ ဆက္သြယ္ေရး တာဝန္က်ေသာ ရဲေဘာ္အခ်ဳိ႔ အဖမ္းခံၾကရျပန္သျဖင့္ ေနာက္ထပ္တဖန္ အဆက္အသြယ္ရရန္ အေရးသည္လည္း ပ်က္ျပားရျပန္ေလသည္။
ဗမာ ေရာ္ဂ်ာေကးစ္တစ္ေယာက္ ေပၚေပါက္လာမွ ျဖစ္မည္ဟု ကြၽႏု္ပ္တို႔အားလုံး သေဘာႀကိဳက္ညီၾက၏။ ကြၽႏု္ပ္၏ ကိုယ္ႏွင့္အသက္ကို ပင္ ဗမာေရာ္ဂ်ာေကးစ္အျဖစ္ယူရန္ ႏုိင္ငံအတြက္ စြန္႔လႉလုိက္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄ဝ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔ ဂ်ာမဏီေလတပ္ႀကီးက ရာဇဝင္တြင္ မႀကဳံဘူးေသာ ေလေၾကာင္းစစ္ပဲႀြကီးဆင္ႏႊဲကာ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ႀကီးကို တိုက္ေသာေန႔၊ ထိုေန႔တြင္ပင္ ကြၽႏု္ပ္သည္ ဗမာႏုိင္ငံေတာ္ကို တ႐ုပ္သေဘၤာသားမ်ား စီမံ ခန္႔ခြဲ ေမာင္းႏွင္သည့္ ေနာ္ေဝပုိင္ သေဘၤာေပၚတြင္ .ိတ္တဆိတ္ ပုန္းေအာင္းထြက္ခြါ လုိက္ပါသြားရေလေတာ့သည္။
ယခုအခါ တပ္ေပါင္းစု ဗုိလ္တစ္ဦး ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ရဲေဘာ္တစ္ဦးလည္း ကြၽႏု္ပ္တို႔ႏွင့္အတူ ကူညီေဖၚ အျဖစ္ပါခဲ့၏။ ကြၽႏု္ပ္၏ ခရီးဆုံးဌါနမွာ အမြိဳင္ၿမိဳ႔ျဖစ္၍ ထိုၿမိဳ႔မွေန၍ ကြၽႏု္ပ္၏ လုပ္ေဆာင္စရာ႐ွိသည့္ ကိစၥအမ်ားကို ခန္႔ခြဲ စီမံရမည္ျဖစ္၏။
ကြၽႏု္ပ္အျဖစ္ကား သန္းေခါင္လကြယ္ ေတာအုပ္လယ္၌ ေရာက္သူပမာ ႐ွိေနေတာ့သည္။ ကြၽႏု္ပ္သြားရမည့္ ေနရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြၽႏု္ပ္ ဘာတခုမွ်မသိ၊ ေဆြလည္းမ႐ွိ၊ မ်ဳိးလည္းမ႐ွိ၊ ကမၻာ့အေ႐ွ႕ပို္င္းသားသည္ အေ႐ွ႕ပိုင္း အေၾကာင္း အတုအေယာင္ မွ်ေလာက္သာသိ၏။ သိသမွ်လည္း မေရရာလွ၊ ဆိုး႐ြားေလစြ။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတိုက္၌ တကၠသိုလ္သမဂၢ အိုးေဝမဂၢဇင္း စာတုိက္အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ေနစဥ္ ဦးဥတၱမ ကုိယ္ေတာ္ႀကီး၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို နာၾကားရ၏။ ထိုအခါ အသိဌာဏ္တစ္ခုသည္ ကြၽႏု္ပ္ဦးေႏွာက္တြင္း ပြင္းလင္းလာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သမဂၢ ေက်ညာခ်က္တြင္၎၊ အိုးေဝမဂၢဇင္းတြင္၎ ႏိုင္ငံေတာ္ ပညာေတာ္သင္မ်ားအား အေနာက္ႏိုင္ငံသို႔ လႊတ္႐ိုးလႊတ္စဥ္အတိုင္း မလႊတ္ဘဲ အေ႐ွ႕အာ႐ွဂ်ပန္ႏုိင္ငံသို႔သာ လႊတ္သင့္ေၾကာင္း၊ အေ႐ွ႕ကို ေ႐ွ႕႐ႈသင့္ၾကၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းမ်ားကို ေရးသားခဲ့ဘူး၏။ ဗမာႏိုင္ငံလုံးအႏွံ႔ သပိတ္ေမွာက္မႈမ်ား ေပၚေပါက္လာၿပီးေနာက္ ထိုအခါ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အဖြဲ႔က ပညာေတာ္သင္မ်ားကို ဂ်ပန္သို႔လႊတ္စ ျပဳခဲ့ေလသည္။
ကြၽႏု္ပ္ သခင္ျဖစ္လာသည့္အခါတြင္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ယေန႔တိုင္ လမ္းလႊဲလိုက္လွ်က္ ႐ွိၾကသည္ကို ထင္ျမင္လာ၏။ အာ႐ွႏုိင္ငံေရးသေဘာမ်ားကို ႏွံ႔စပ္ေခ်ာက္ခ်ားေအာင္ ႐ွာေဖြဆည္းပူးသင့္ပါလွ်က္ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ အဖိုးထိုက္လွေသာ အခ်ိန္မ်ားကို မဆီမဆိုင္လွေသာအေနာက္ႏုိင္ငံ အေရးမ်ားကို ေလ့လာရျခင္းျဖင့္ ျဖဳန္းခဲ့ၾကမိသည့္ အမွားကား ႀကီးလွ၏။ ကြၽႏု္ပ္ တကၠသိုလ္တြင္ ပညာဆည္းပူးစဥ္ကႏုိင္ငံသမိုင္းကို ဘာသာတရပ္အျဖစ္ ယူခ့မဲ ိ၏။ ထိုသမိုင္း မွာလည္း အေနာက္ပုိင္းသမိုင္းသာတည္း။
ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အေမြျဖစ္ေသာ အလြန္္ေ႐ွးက်ခဲ့သည့္ ယဥ္ေက်းမႈႀကီးမ်ား ေပါက္ဖြါး တည္ထြန္းရာ တ႐ုပ္ႏိုင္ငံႀကီးႏွင့္ေခတ္သစ္ႏုိင္ငံႀကီးျဖစ္ေသာ ဂ်ပန္စေသာအေ႐ွ႕ႏိုင္ငံမ်ား၏ အေၾကာင္းကိုကား ဝိုးဝါးမေသခ်ာ မွ်သာ သိခဲ့ရ၏။ မဟာ အေ႐ွ႕ အာ႐ွအေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ နပြန္သမိုင္းကို ေလ့လာရန္ စိတ္ပို္င္းျဖတ္မိခ်က္မွာ အထူးေႏွာင္းသြားေလသည္။ စာအုပ္ဆိုင္မ်ား႐ွိ စာအုပ္မ်ားမွာလည္း အဂၤလိပ္၊ အေမရိကန္ ဝါဒျဖန္႔ စာအုပ္မ်ား သာျဖစ္၏။ ဂ်ပန္သည္ အဂၤလိပ္အား တိုက္ရမည္ဟူေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္သာလွ်င္ကြၽႏု္ပ္စိတ္ႀကိဳက္ႏွင့္တိုက္ဆိုင္မိသည္။ ဌိုစာအုပ္ဖတ္ၿပီးသည္က စ၍ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးသည္ အေ႐ွ႕ဘက္တြင္သာ႐ွိ၏။ အေ႐ွ႕႐ွိနိပြန္တို႔ႏွင့္သာ႐ွိ၏ဟူေသာ အခ်က္ကို ကြၽႏု္ပ္မ်ားစြာ ယုံၾကည္ ႏွလုံးသြင္းမိခဲ႔ေတာ႔၏။တကၠသိုလ္တြင္႐ွိစဥ္ကလည္း (ေခတ္သစ္ ဂ်ပန္၏ တစတစ တိုးတက္မႈ)၊ (ေခတ္သစ္ဂ်ပန္)၊ (ဂ်ပန္ႏုိင္ငံျဖစ္) ႏွင့္ႏုိင္ငံျခားေရးရာဆိုင္ရာ အသင္းမွ ၃လတႀကိမ္ထုတ္ေဝသည့္ (ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ပန္) ေခၚ ဂ်ာနယ္ စေသာ စာအုပ္မ်ားေလာက္ကိုသာဖတ္ခဲ့ရဘူး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကြၽႏု္ပ္ အေ႐ွ႕သို႔ ထြက္လာသည့္အေရးမွာ အေမွာင္တိုက္တြင္း သက္ဆင္းသည္ႏွင့္ တူလွ၏ဟု ကြၽႏု္ပ္ဆို၏။ လူငယ္တို႔ တ႐ႈးထိုး (တုံးတုိက္က်ားကိုက္)စိတ္၏ လႈံ႔ေဆာ္မႈ ေၾကာင့္သာ ထြက္ခဲ့မိျခင္းျဖစ္သတည္း။
အလုပ္အစီအစဥ္ဟူ၍ အတိအက် ဘာမွ႐ွိသည္ မဟုတ္ေခ်။ ကြၽႏု္ပ္၏ ေျမာ္ျမင္တတ္သမွ် ဥာဏ္ျဖင့္ သာႀကဳံရမည့္ အေရးဟူသေ႐ြ႕ကို စီမံအုပ္စီးရန္ ကြၽႏု္ပ္၏ ရဲေဘာ္မ်ားက အာဏာကုန္လႊဲအပ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္ေလ သည္။ အဘယ္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ငါသည္ အကယ္၍ေသသြားသည့္တိုင္ေအာင္ ျမတ္ေသာေသျခင္း၊ ႏုိင္ငံအတြက္ ေသျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႏွစ္သိမ့္ရေတာ့၏။ ၁၉၄ဝ ခုႏွစ္၊ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္တြင္ အမြိဳင္ၿမိဳ႔သို႔ ေရာက္ခဲ့ေလသည္။
နိပြန္ႏုိင္ငံတြင္
အမြိဳင္ၿမိဳ႔၌ ၂ လၾကာေစာင့္ဆိုင္းၿပီးေနာက္ နိပြန္ ဗိုလ္မးကေလးတစ္ဦး ကြၽႏု္ပ္တို႔အား အေခၚလႊတ္ကာ ဗမာႏုိင္ငံ႐ွိ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ရဲေဘာ္မ်ားက ပို႔လိုက္ေသာ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ဓါတ္ပုံမ်ားကို ျပသလွ်က္ တိုင္ဝမ္ကြၽန္း႐ွိ မစၥတာ မီနာမီ ဆိုသူႏွင့္ ေတြ႔ႀကဳံလိုစိတ္ ႐ွိမ႐ွိေမးေလသည္။ ေတြ႔ရမည္ဆိုက အထူးဝမ္းေျမာက္သည့္ အေၾကာင္းေျပာျပ သည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ကြၽႏု္ပ္တို႔ တိုက်ဳိၿမိဳ႔ေတာ္သို႔ ၁၉၄ဝ ခု၊ႏိုဝင္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ေရာက္သြားေလ ေတာ့သည္။
ဟေနဒါ ေလယဥ္ပ်ံကြင္းတြင္ ဗိုလ္မးႀကီး (ဝါ) မစၥတာမီနာမီသည္ ကြၽႏု္ပ္တို႔အား သူ႔လက္ေထာက္တဦးႏွင့္ အတူလာေရာက္ႀကိဳဆိုလွ်က္ ႐ွိေလသည္။ ကာနယ္ စူဇူကီးႏွင့္အတူ ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ တိုက်ိဳၿမိဳ႔ေတာ္၌ ၃လၾကာမွ် အလုပ္အစီအစဥ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္စီစဥ္ၾကၿပီးေနာက္ ဂ်ပန္သေဘၤာတစင္းျဖင့္ ဗမာႏုိင္ငံသို႔ ျပန္ခ့၍ဲ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ လုပ္စရာ လုပ္ငန္းမ်ားကို သိ႐ွိေစခဲ့ရ၏။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႔သို႔ ၁၉၄၁ခု၊ မတ္လ ၃ ရက္တြင္ ေရာက္၍ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔ထိေန၏ စစ္ပညာသင္ၾကားရန္ အတြက္ ပထမ ႏုိင္ငံခ်စ္လုလင္တစုကို ကြၽႏု္ပ္ႏွင့္ တပါတည္းေခၚေဆာင္ခဲ့ကာ တိုက်ဳိၿမိဳ႔သို႔ သေဘၤာျဖင့္ ျပန္လာခဲ့၏။ မတ္လ၂၇ ရက္တြင္ တိုက်ဳိၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁ဝ ရက္ခန္႔မွ် တိုက်ဳိတြင္ ေနၿပီးေနာက္ စစ္အတတ္သင္ၾကားရန္ ဟိုင္နန္ကြၽန္းသို႔ ကၽြႏု္ပ္တို႔တစ္စု ထကြ ္ခ့ၾဲကေလသည္။
ဇူလိုင္လေလာက္တြင္ ဗမာႏုိင္ငံတြင္းသို႔ လက္နက္မ်ား ပို႔ေဆာင္ေရးကို မစၥတာစူဇူကီးႏွင့္အတူ ေဆာင္႐ြက္ရန္ ကြၽႏု္ပ္ ဟုိင္နန္မွ ယိုးဒယားသို႔ ထြက္ခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနားကို အတူပူးေပါင္း ကာကြယ္ေရး စာခ်ဳပ္တခု နိပြန္ႏွင့္ ျပင္သစ္တို႔ ခ်ဳပ္ဆိုၿပီးသည့္အခါတြင္ကား ႏုိင္ငံခ်င္း ဆက္သြယ္ေရးသည္ အေတာ္ပင္ ပ်က္ျပား ဆိုး႐ြားလာေလရကား ကြၽႏု္ပ္မွာ ေနာက္ပိတ္ဆုံး အစီအစဥ္မ်ားကိုအၿပီးသတ္ စီစဥ္ေဆြးေႏြးျပဳလုပ္ရန္ ဟိုင္နန္သို႔ျပန္ခဲ့ရ၏။ ထိုမွတဖန္ တိုက်ဳိၿမိဳ႔သို႔သြားရျပန္ေလသည္။ ေအာက္တိုဘာလ အတြင္း၌တဖန္ ဘန္ေကာက္သို႔ ထြက္ခဲ့ရျပန္၏။ သို႔ေသာ္ အေ႐ွ႔အာ႐ွ စစ္မေက်ျငာမီ ၂ ရက္ေလာက္တြင္ ဆိုင္ဂြန္းၿမိဳ႔သို႔ ျပန္ေျပးခဲ့ရ၏။ စစ္ေက်ျငာၿပီးေနာက္ ယိုးဒယားေန ဗမာမ်ားႏွင့္ပင္ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ ဖြဲ႔စည္းရန္အတြက္ ဘန္ေကာက္သို႔ျပန္သြားရ၏။
ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္
ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္သည္ စစ္ေၾကာင္းသုံးေၾကာင္း ျဖန္႔ကာ ဗမာႏုိင္ငံအတြင္းသို႔ ဝင္ခဲ့၏။ (တနသၤာရီမွ ဝင္သည္)။ေျမာက္ဖက္၌ မဲေဆာက္ၿမိဳ႔မ၎၊ တပ္မႀကီးသည္ ျမစ္သာမ၎၊ ဝိတိုရိယအငူမွ၎ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾက၏။ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္သည္ ရန္သူ႔သံခ်ပ္ကာ ကားမ်ားႏွင့္ပင္ ပဲခူးအနီး၌ တိုက္ၾကရ၏။ ၿမိတ္ၿမိဳ႔ကို သိမ္းခဲ့၏။ ထားဝယ္သိမ္းရန္ကို နိပြန္တို႔အား တြဲဖက္ကူညီေပးခဲ့၏။ ဟသၤာတတြင္၎၊ ဖ်ာပုံတြင္၎ တုိက္ပဲမြ ်ားကို ႏႊဲလိုက္ေသး၏။ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ တစ္ခုလုံးကို သိမ္းရာတြင္ ပုသိမ္၊ ေျမာင္းျမတို႔ကို သိမ္းႏိုင္ခဲ၏။
ေဒးဒရဲ၌ ေလယဥ္ပ်ံႏွစ္စင္းကို ပစ္ခ်ခဲ့၏။ ေ႐ႊေတာင္တိုက္ပြဲတြင္ကား ျပင္းထန္႐ြတ္ခြၽံစြာ တိုက္ခိုက္ၾက၏။ ေ႐ႊက်င္မွာလည္းတိုက္ခဲ့သည္။ အထက္ႏုိင္ငံ သိမ္းယူတုိက္ခိုက္ေရးတြင္ ရန္သူမ်ားအား စစ္ပရိယာယ္ဆင္၍ ဝုိင္းမိေအာင္ နိပြန္တပ္မေတာ္ႀကီးအားကူညီရာ၌ ဧရာဝတီအေနာက္ေၾကာင္း ခ်ီတက္ကူညီေပးခဲ့၏။ နိပြန္တို႔ႏွင့္အတူ တိုက္ကာ ရခိုင္ကို သိမ္းၾက၏။ ႏုိင္ငံတြင္း ၿငိမ္ဝိပ္ပိျပားမႈကိုတဖက္တလမ္း ကူညီေဆာင္႐ြက္လိုက္ရျပန္၏။
ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္
အၿမဲတမ္း စစ္တပ္ႀကီး တစ္ခု၏ အေျခမ်ဳိးေရာက္ေအာင္ ၁၉၄၂ ခု၊ ဇူလိုင္လတြင္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ကို ဗမာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ ဟူ၍ ေျပာင္းလဲဖဲ႔စြ ည္းလုိက္ေလသည္။ ကြၽႏု္ပ္မွာ ထို တပ္မေတာ္၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ရ၏။ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သည္ ယခုအခါ စစ္မ်က္ႏွာ၌ နိပြန္တို႔ႏွင့္ အတူ တြဲဖက္ တိုက္ခိုက္ေနေပၿပီ။
ငါတို႔၏လုပ္ငန္း
ဗမာႏုိင္ငံ၏ ၾကမၼာႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြၽႏု္ပ္သည္ ဘယ္အခါကမွ် စိတ္သက္သာမႈ မရ႐ွိခဲ႔ေပ။ အိပ္မက္မ်ားတြင္မွာပင္ ကြၽႏု္ပ္သည္ ကြၽႏု္ပ္၏ မလြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံအတြက္ ေယာင္ယမ္းငိုခဲ့၏။ ေဒါသထြက္ခဲ့မိ၏။ ယခုအခါ ဗမာႏုိင္ငံေတာ္သည္ လြတ္လပ္ၿပီျဖစ္သျဖင့္ အထူးႏွစ္သိမ့္ ေက်နပ္ရေတာ့၏။
သို႔ေသာ္ ဗမာႏိုင္ငံေတာ္သည္ အႏၱရယ္ ထူေျပာလွေသာ ကႏၱာရႀကီးကို လုံးဝေက်ာ္လြန္ၿပီ မဟုတ္ေသး။ စစ္ႀကီးကား တိုက္လွ်က္႐ွိေသး၏။ အေရးေတာ္ပုံႀကီး၏ သည္းထန္ေသာ ေဝဒနာႀကီးကို ကြၽႏု္ပ္တို႔ ႏုိင္ငံသည္ ခံရဆဲျဖစ္၏။ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ၿပီ ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံကို ကြၽႏု္ပ္တို႔ ေအာ္ၾကရန္ မသင့္ေသး။ ဗမာတိုင္း ဗမာတိုင္းအတြက္ ႀကီးေလးလွေသာ တာဝန္မ်ားသည္ ေ႐ွ႕တြင္အမ်ားအျပားပင္ ႐ွိၾကကုန္၏။ ထိုတာဝန္မ်ားကို ေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ႏုိင္မွ အေရးေတာ္ပုံ လုံးဝေအာင္ျမင္မည္ျဖစ္၏။
ဤသို႔အခ်က္အျခာ ေသေရး႐ွင္ေရး အခါႀကီးမ်ဳိးတြင္ အစိုးရ၏ ဥာဏ္စြမ္းဥာဏ္စ တစ္ခုတည္း အေပၚမွာသာ အားကိုးမည့္အစား မိမိတို႔၏ ဥာဏ္စြမ္းဥာဏ္စ၊ မိမိတို႔ဖာသာ စည္း႐ုံးမႈ၊ အခ်င္းခ်င္း ယိုင္းပင္းကူညီမႈမ်ား အေပၚတြင္ အားထားေဆာင္႐ြက္ၾကရန္ ဗမာတိုင္း၊ ဗမာတုိင္းနားလည္သင့္၏။ ႏုိင္ငံသူ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈမ႐ွိေသာ အစိုးရသည္ အခ်ည္းအႏွီးသာျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ လမ္းပန္းအဆက္သြယ္ ပ်က္ျပား၍ အရာရာ႐ွားပါးလွ ေသာ ေခတ္ဆိုးအခါမ်ဳိးတြင္ ႏုိင္ငံသူ ကူညီယိုင္းပင္းမႈ မ႐ွိပါက အစိုးရမွာ ဘာကိုမွ် တတ္ႏုိင္မည္ မဟုတ္။
လက္ေတ႔ထြ င္႐ွားေသာ သာဓက တခုကိုျပအံ့။ ႏုိင္ငံႏွင့္အႏွံ႔ ျပန္႔ကာ႐ွိေသာ ဓါးျပမႈမ်ားကို ၾကည့္ပါကုန္။ ၿမိဳ႔႐ြာမ်ားကို ဓါးျပေဘးရန္မွ ကာကြယ္ရန္အတြက္ ရဲအဖ႔၏ြဲ အကာအကြယ္ခ်ည္း အားကိုးေနမည္ထက္ မိမိတို႔ အခ်င္းခ်င္း စည္းလုံးကာကြယ္မႈကို ပိုအားထားရမည္ မဟုတ္ပါေလာ။ အေသးအဖြဲကစ အစိုးရလုိက္၍ စြက္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ၿမိဳ႔တို္င္း႐ြာတိုင္းတြင္ ၿမိဳ႔သား၊ ႐ြာသားမ်ားသည္ၿမိဳ႕႐ြာကာကြယ္ေရးအဖြဲ႔မ်ားဖြ႔ဲစည္း ကာကြယ္ႏိုင္ ရမည္။ မိမိ႐ြာႏွင့္ဆိုင္ရာ နယ္တြင္းမွ၊ မိမိၿမိဳ႔ႏွင့္ ဆိုင္ရာနယ္တြင္းမွ လူဆိုးကို မိမိတို႔ဘာသာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ ႏုိင္ပါေစ။ ကာကြယ္ေရး၊ စည္းကမ္းေသဝပ္ေရး၊ ေစာင့္ေ႐ွာက္ကူညီေရး၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုကိုယ္ အားထားယုံၾကည္ေရး၊ လတ္တေလာ အေရးႀကီးသည့္ ေလေၾကာင္းရန္ ကာကြယ္ေရး၊ မီးသတ္ေရးမ်ားကို ၿမိဳ႔တုိင္း႐ြာတိုင္း ကိုယ့္လူ ကိုယ္ၫြန္ၾကား သင္ျပႏုိင္ၾကပါေစ။
ေဖၚျပခဲ့သည္တို႔မွာ ေစာင့္ေ႐ွာက္ရန္႐ွိသမွ် ကိစၥမ်ားမွ တခုတည္းမွ်ကိုသာ အၾကမ္းအားျဖင့္ ေဖၚျပျခင္း ျဖစ္၏။ အၾကမ္းသက္သက္ မွ်သာ ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳေလာ့။ တို႔ဗမာတုိင္း ကိုယ့္႐ြာအတြက္ တာဝန္ကို၎၊ ကိုယ့္ႏုိင္ငံႏွင့္ ဆိုင္ရာ တာဝန္ကို၎ ကိုယ့္ဖာသာ ေတြးဆ ထားပါေလ။ အေရးႀကဳံလွ်င္ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ ေက်ပြန္ရန္ အဆင္သင့္႐ွိပါေစ။
ဤသို႔ စည္းလုံးမႈ၊ ကူညီယိုင္းပင္း ေဆာင္႐ြက္မႈ႐ွိေသာ လူမ်ဳိးသည္ ဓါးျပေဘးရန္ေလာက္ကိုသာမဟုတ္၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္မည့္ ရန္သူမ်ားကိုေသာ္မွ ခုခံႏုိင္စြမ္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို (နယ္တစ္နယ္ကို တိုက္ခိုက္သိမ္းယူရန္ လြယ္ေသာ္လည္း၊လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးကို သိမ္းသြင္းရန္မွာ မလြယ္) ဟူေသာ ေသနဂၤပရိယာယ္က်မ္းတြင္ အတိအလင္းလာ႐ွိသည့္ ဆို႐ိုးစကားတစ္ခုက ထင္႐ွားေစေလၿပီ။ ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
မွ်ေဝသူ ။ ။ ေနာ္မန္
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://www.nguyinpyin.net မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါ၏ ။
ေပၚေပါက္လွ်က္႐ွိေသာ အေျခအေနအားလုံးကို ၿခဳံ၍ ထင္ျမင္ေအာင္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေပၚေပၚ ထင္ထင္ မေနဘဲ ခပ္လွ်ဳိးလွ်ဳိးေနျခင္းသာ ေကာင္းမည္ဟု ေတြးေတာမိသည့္အေလ်ာက္ ႀကဳံလာမည့္အေရး ဟူသေ႐ြ႕ကို ရင္ဆိုင္ရန္ အသင့္ စီစဥ္ရေလသည္။ သို႔ေသာ္ကြၽႏု္ပ္ စီစဥ္သေ႐ြ႔ကို အၿပီးအစီးမစီစဥ္ရေသးမီ ကြၽႏု္ပ္၏ ရဲေဘာ္ အားလုံးေလာက္ပင္ ေထာင္တြင္းေရာက္ကုန္ ၾကေလၿပီ။
ေျခရာေပ်ာက္ လွ်ိဳး၍ေနရန္ကို ေလာေလာဆယ္ ကြၽႏု္ပ္စီမံရေလေတာ့၏။ ေျခရာေဖ်ာက္မိၿပီး မၾကာမီပင္ ကြၽႏု္ပ္အား ဖမ္းဆီးရန္ ဝရမ္း ထြက္၍ လာေလေတာ့သည္။ ဆံျခည္တစ္လုံးျခား လြတ္ေျမာက္သြားရျခင္းတည္း။ ဤသို႔သာ မလြတ္ေျမာက္ပါက ကမၻာစစ္ႀကီး တာ႐ွည္သေလာက္မွ်သာမကမူဘဲ ကမၻာ႔အေ႐ွ႕ပို္င္းတြင္ အဂၤလိပ္ အေျခေသခ်ာ တည္ၿမဲသည့္ အခ်ိန္ထိ ကြၽႏု္ပ္၏ ဘဝကို အက်ဥ္းေထာင္တြင္ ျမဳပ္ႏွံျခင္း ျပဳရေတာ့မည္ျဖစ္ရကား၊ အလုပ္မ႐ွိ အခ်ိန္အားသည္ႏွင့္အမွ် အေရးမပါသည့္ေဒါသကို မ်ဳိသိပ္ကာသာ ဘာကိုမွ်လုပ္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေသာ ဘဝသို႔ ေရာက္ရေတာ့မည္အမွန္။
ဤေနရာ၌ ၾကားျဖတ္သေဘာျဖင့္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ အျဖစ္အပ်က္ကေလးကို ခ်ဳပ္၍ ေျပာရဦးမည္ျဖစ္၏။ ကြၽႏု္ပ္ ေတာ္လွန္ေရးသမား တေယာက္အျဖစ္ ေ႐ွာင္တိမ္းမေနရခင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ သမဂၢမွ တကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ဝင္ လူႀကီးတစ္ဦးအျဖစ္ေ႐းြ ေကာက္တင္ေျမာက္ခဲ႔၏ ။ အစည္းအေဝးတစ္ႀကိမ္မွ်သာ တက္ေရာက္ ႏုိင္ခဲ့၏။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံႀကီး မလၿႊဲပဳိအက္ ပ်က္ျပားမည့္ အရိပ္နမိတ္တို႔သည္ ထင္႐ွားလာေလသည္။ ျပင္သစ္ သမတ ဥကၠဌ အမ္ေရနဒ္သည္ ႐ုစဘဲ့လ္ထံသို႔ ေနာက္ဆုံး အသနားခံလိုက္ေသာ အခါတည္း။ထိုအခါက ဗမာႏိုင္ငံ ပညာမင္းႀကီးျဖစ္ေသာ ေအ၊ ကင္းဘဲလ္သည္ တကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ဝင္ ပုဂၢိဳလ္ တဦးျဖစ္ခဲ့၏။
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔၏ အစည္းအေဝးအၿပီးတြင္ ကင္းဘဲလ္သည္ ကြၽႏု္ပ္အား သူ႔ကားႏွင့္ တင္ေခၚခဲ့၏။ အဂၤလိပ္ အရံစာရင္းဝင္ ဗိုလ္မႉးေလး(ေမဂ်ာ) တေယာက္ျဖစ္႐ုံသာမက အလြန္ထက္လွသည္ဟု ထင္႐ွားေသာ ကင္းဘဲလ္လို လူမ်ဳိးတေယာက္က ကြၽႏု္ပ္အား ဤသို႔ ကားႏွင့္တင္ေခၚျခင္းမွာ အလြန္ထူးျခားလာေလသည္။ ပိုထူးျခားခ်က္ကား ကြၽႏု္ပ္ကဲ့သို႔ေသာ သံမဏိ ၿဗိတိသွ် ဆန္႔က်င္ေရးသမား တေယာက္ကို ယခု စစ္ႀကီးတြင္ အဂၤလိပ္အား ကူညီပါမည့္အေၾကာင္း သနားစဖြယ္ တုန္ယင္ေသာ အသံျဖင့္ ေတာင္းပန္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ကြၽႏု္ပ္က သူေတာင္းပန္သကဲ့သို႔ မလုပ္ႏုိင္သျဖင့္ ဝမ္းနည္းလွေၾကာင္းႏွင့္ စကားခ်ီကာ အဂၤလိပ္ ဓန႐ွင္စနစ္ကို ၿဖိဳဖ်က္ရန္သာကြၽႏု္ပ္လုပ္ရလိမ့္မည့္ အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာလိုက္ရ၏။
အေ႐ွ႕သို႔
အေရးေတာ္ပုံကို ဆက္ရမည္ဆိုေသာ္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ေထာင္အျပင္ဘက္တြင္ က်န္ရစ္သူတစုမွာ စုေဝးစည္း႐ုံး၍ လက္နက္စြဲကိုင္ကာ ေတာ္လွန္ေရး ျပႆနာကို ေဆြးေႏြးမိၾကေတာ့သည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႔တြင္ လက္နက္လည္းမ႐ွိ၊ ဘယ္သို႔ လက္နက္ရေအာင္ ရွာရမည္နည္း။ ဤ ျပႆနာသည္ ေပၚေပါက္လာေလေတာ့၏။
ေနာက္တစ္လ ႏွစ္လ အခါက ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ဝင္႐ိုးတန္း သူလွ်ိဳတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံမိၾကသျဖင့္ ႏိုင္ငံတြင္းမွေန၍ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဖ်က္ဆီးမႈမ်ားကို အႏွံ႔အျပားျပဳလုပ္ၾကရန္ စီစဥ္ခဲ့ၾကေသး၏။ သို႔ေသာ္ ထိုအစီအစဥ္ မ်ားအတိုင္း ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ျခင္း မ႐ွိခဲ႔ေခ်။ ထိုအတြင္းမွာပင္ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ အဆက္အသြယ္မွာ ေႏွာင့္ယွက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ပ်က္ျပားသြားရေလသည္။ ေနာက္ထပ္တဖန္ အဆက္အသြယ္ရေအာင္ ႀကံၾကပါေသး၏။ ဆက္သြယ္ေရး တာဝန္က်ေသာ ရဲေဘာ္အခ်ဳိ႔ အဖမ္းခံၾကရျပန္သျဖင့္ ေနာက္ထပ္တဖန္ အဆက္အသြယ္ရရန္ အေရးသည္လည္း ပ်က္ျပားရျပန္ေလသည္။
ဗမာ ေရာ္ဂ်ာေကးစ္တစ္ေယာက္ ေပၚေပါက္လာမွ ျဖစ္မည္ဟု ကြၽႏု္ပ္တို႔အားလုံး သေဘာႀကိဳက္ညီၾက၏။ ကြၽႏု္ပ္၏ ကိုယ္ႏွင့္အသက္ကို ပင္ ဗမာေရာ္ဂ်ာေကးစ္အျဖစ္ယူရန္ ႏုိင္ငံအတြက္ စြန္႔လႉလုိက္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄ဝ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔ ဂ်ာမဏီေလတပ္ႀကီးက ရာဇဝင္တြင္ မႀကဳံဘူးေသာ ေလေၾကာင္းစစ္ပဲႀြကီးဆင္ႏႊဲကာ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ႀကီးကို တိုက္ေသာေန႔၊ ထိုေန႔တြင္ပင္ ကြၽႏု္ပ္သည္ ဗမာႏုိင္ငံေတာ္ကို တ႐ုပ္သေဘၤာသားမ်ား စီမံ ခန္႔ခြဲ ေမာင္းႏွင္သည့္ ေနာ္ေဝပုိင္ သေဘၤာေပၚတြင္ .ိတ္တဆိတ္ ပုန္းေအာင္းထြက္ခြါ လုိက္ပါသြားရေလေတာ့သည္။
ယခုအခါ တပ္ေပါင္းစု ဗုိလ္တစ္ဦး ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ရဲေဘာ္တစ္ဦးလည္း ကြၽႏု္ပ္တို႔ႏွင့္အတူ ကူညီေဖၚ အျဖစ္ပါခဲ့၏။ ကြၽႏု္ပ္၏ ခရီးဆုံးဌါနမွာ အမြိဳင္ၿမိဳ႔ျဖစ္၍ ထိုၿမိဳ႔မွေန၍ ကြၽႏု္ပ္၏ လုပ္ေဆာင္စရာ႐ွိသည့္ ကိစၥအမ်ားကို ခန္႔ခြဲ စီမံရမည္ျဖစ္၏။
ကြၽႏု္ပ္အျဖစ္ကား သန္းေခါင္လကြယ္ ေတာအုပ္လယ္၌ ေရာက္သူပမာ ႐ွိေနေတာ့သည္။ ကြၽႏု္ပ္သြားရမည့္ ေနရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြၽႏု္ပ္ ဘာတခုမွ်မသိ၊ ေဆြလည္းမ႐ွိ၊ မ်ဳိးလည္းမ႐ွိ၊ ကမၻာ့အေ႐ွ႕ပို္င္းသားသည္ အေ႐ွ႕ပိုင္း အေၾကာင္း အတုအေယာင္ မွ်ေလာက္သာသိ၏။ သိသမွ်လည္း မေရရာလွ၊ ဆိုး႐ြားေလစြ။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတိုက္၌ တကၠသိုလ္သမဂၢ အိုးေဝမဂၢဇင္း စာတုိက္အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ေနစဥ္ ဦးဥတၱမ ကုိယ္ေတာ္ႀကီး၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို နာၾကားရ၏။ ထိုအခါ အသိဌာဏ္တစ္ခုသည္ ကြၽႏု္ပ္ဦးေႏွာက္တြင္း ပြင္းလင္းလာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သမဂၢ ေက်ညာခ်က္တြင္၎၊ အိုးေဝမဂၢဇင္းတြင္၎ ႏိုင္ငံေတာ္ ပညာေတာ္သင္မ်ားအား အေနာက္ႏိုင္ငံသို႔ လႊတ္႐ိုးလႊတ္စဥ္အတိုင္း မလႊတ္ဘဲ အေ႐ွ႕အာ႐ွဂ်ပန္ႏုိင္ငံသို႔သာ လႊတ္သင့္ေၾကာင္း၊ အေ႐ွ႕ကို ေ႐ွ႕႐ႈသင့္ၾကၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းမ်ားကို ေရးသားခဲ့ဘူး၏။ ဗမာႏိုင္ငံလုံးအႏွံ႔ သပိတ္ေမွာက္မႈမ်ား ေပၚေပါက္လာၿပီးေနာက္ ထိုအခါ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အဖြဲ႔က ပညာေတာ္သင္မ်ားကို ဂ်ပန္သို႔လႊတ္စ ျပဳခဲ့ေလသည္။
ကြၽႏု္ပ္ သခင္ျဖစ္လာသည့္အခါတြင္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ယေန႔တိုင္ လမ္းလႊဲလိုက္လွ်က္ ႐ွိၾကသည္ကို ထင္ျမင္လာ၏။ အာ႐ွႏုိင္ငံေရးသေဘာမ်ားကို ႏွံ႔စပ္ေခ်ာက္ခ်ားေအာင္ ႐ွာေဖြဆည္းပူးသင့္ပါလွ်က္ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ အဖိုးထိုက္လွေသာ အခ်ိန္မ်ားကို မဆီမဆိုင္လွေသာအေနာက္ႏုိင္ငံ အေရးမ်ားကို ေလ့လာရျခင္းျဖင့္ ျဖဳန္းခဲ့ၾကမိသည့္ အမွားကား ႀကီးလွ၏။ ကြၽႏု္ပ္ တကၠသိုလ္တြင္ ပညာဆည္းပူးစဥ္ကႏုိင္ငံသမိုင္းကို ဘာသာတရပ္အျဖစ္ ယူခ့မဲ ိ၏။ ထိုသမိုင္း မွာလည္း အေနာက္ပုိင္းသမိုင္းသာတည္း။
ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အေမြျဖစ္ေသာ အလြန္္ေ႐ွးက်ခဲ့သည့္ ယဥ္ေက်းမႈႀကီးမ်ား ေပါက္ဖြါး တည္ထြန္းရာ တ႐ုပ္ႏိုင္ငံႀကီးႏွင့္ေခတ္သစ္ႏုိင္ငံႀကီးျဖစ္ေသာ ဂ်ပန္စေသာအေ႐ွ႕ႏိုင္ငံမ်ား၏ အေၾကာင္းကိုကား ဝိုးဝါးမေသခ်ာ မွ်သာ သိခဲ့ရ၏။ မဟာ အေ႐ွ႕ အာ႐ွအေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ နပြန္သမိုင္းကို ေလ့လာရန္ စိတ္ပို္င္းျဖတ္မိခ်က္မွာ အထူးေႏွာင္းသြားေလသည္။ စာအုပ္ဆိုင္မ်ား႐ွိ စာအုပ္မ်ားမွာလည္း အဂၤလိပ္၊ အေမရိကန္ ဝါဒျဖန္႔ စာအုပ္မ်ား သာျဖစ္၏။ ဂ်ပန္သည္ အဂၤလိပ္အား တိုက္ရမည္ဟူေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္သာလွ်င္ကြၽႏု္ပ္စိတ္ႀကိဳက္ႏွင့္တိုက္ဆိုင္မိသည္။ ဌိုစာအုပ္ဖတ္ၿပီးသည္က စ၍ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးသည္ အေ႐ွ႕ဘက္တြင္သာ႐ွိ၏။ အေ႐ွ႕႐ွိနိပြန္တို႔ႏွင့္သာ႐ွိ၏ဟူေသာ အခ်က္ကို ကြၽႏု္ပ္မ်ားစြာ ယုံၾကည္ ႏွလုံးသြင္းမိခဲ႔ေတာ႔၏။တကၠသိုလ္တြင္႐ွိစဥ္ကလည္း (ေခတ္သစ္ ဂ်ပန္၏ တစတစ တိုးတက္မႈ)၊ (ေခတ္သစ္ဂ်ပန္)၊ (ဂ်ပန္ႏုိင္ငံျဖစ္) ႏွင့္ႏုိင္ငံျခားေရးရာဆိုင္ရာ အသင္းမွ ၃လတႀကိမ္ထုတ္ေဝသည့္ (ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ပန္) ေခၚ ဂ်ာနယ္ စေသာ စာအုပ္မ်ားေလာက္ကိုသာဖတ္ခဲ့ရဘူး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကြၽႏု္ပ္ အေ႐ွ႕သို႔ ထြက္လာသည့္အေရးမွာ အေမွာင္တိုက္တြင္း သက္ဆင္းသည္ႏွင့္ တူလွ၏ဟု ကြၽႏု္ပ္ဆို၏။ လူငယ္တို႔ တ႐ႈးထိုး (တုံးတုိက္က်ားကိုက္)စိတ္၏ လႈံ႔ေဆာ္မႈ ေၾကာင့္သာ ထြက္ခဲ့မိျခင္းျဖစ္သတည္း။
အလုပ္အစီအစဥ္ဟူ၍ အတိအက် ဘာမွ႐ွိသည္ မဟုတ္ေခ်။ ကြၽႏု္ပ္၏ ေျမာ္ျမင္တတ္သမွ် ဥာဏ္ျဖင့္ သာႀကဳံရမည့္ အေရးဟူသေ႐ြ႕ကို စီမံအုပ္စီးရန္ ကြၽႏု္ပ္၏ ရဲေဘာ္မ်ားက အာဏာကုန္လႊဲအပ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္ေလ သည္။ အဘယ္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ငါသည္ အကယ္၍ေသသြားသည့္တိုင္ေအာင္ ျမတ္ေသာေသျခင္း၊ ႏုိင္ငံအတြက္ ေသျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႏွစ္သိမ့္ရေတာ့၏။ ၁၉၄ဝ ခုႏွစ္၊ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္တြင္ အမြိဳင္ၿမိဳ႔သို႔ ေရာက္ခဲ့ေလသည္။
နိပြန္ႏုိင္ငံတြင္
အမြိဳင္ၿမိဳ႔၌ ၂ လၾကာေစာင့္ဆိုင္းၿပီးေနာက္ နိပြန္ ဗိုလ္မးကေလးတစ္ဦး ကြၽႏု္ပ္တို႔အား အေခၚလႊတ္ကာ ဗမာႏုိင္ငံ႐ွိ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ရဲေဘာ္မ်ားက ပို႔လိုက္ေသာ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ဓါတ္ပုံမ်ားကို ျပသလွ်က္ တိုင္ဝမ္ကြၽန္း႐ွိ မစၥတာ မီနာမီ ဆိုသူႏွင့္ ေတြ႔ႀကဳံလိုစိတ္ ႐ွိမ႐ွိေမးေလသည္။ ေတြ႔ရမည္ဆိုက အထူးဝမ္းေျမာက္သည့္ အေၾကာင္းေျပာျပ သည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ကြၽႏု္ပ္တို႔ တိုက်ဳိၿမိဳ႔ေတာ္သို႔ ၁၉၄ဝ ခု၊ႏိုဝင္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ေရာက္သြားေလ ေတာ့သည္။
ဟေနဒါ ေလယဥ္ပ်ံကြင္းတြင္ ဗိုလ္မးႀကီး (ဝါ) မစၥတာမီနာမီသည္ ကြၽႏု္ပ္တို႔အား သူ႔လက္ေထာက္တဦးႏွင့္ အတူလာေရာက္ႀကိဳဆိုလွ်က္ ႐ွိေလသည္။ ကာနယ္ စူဇူကီးႏွင့္အတူ ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ တိုက်ိဳၿမိဳ႔ေတာ္၌ ၃လၾကာမွ် အလုပ္အစီအစဥ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္စီစဥ္ၾကၿပီးေနာက္ ဂ်ပန္သေဘၤာတစင္းျဖင့္ ဗမာႏုိင္ငံသို႔ ျပန္ခ့၍ဲ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ လုပ္စရာ လုပ္ငန္းမ်ားကို သိ႐ွိေစခဲ့ရ၏။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႔သို႔ ၁၉၄၁ခု၊ မတ္လ ၃ ရက္တြင္ ေရာက္၍ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔ထိေန၏ စစ္ပညာသင္ၾကားရန္ အတြက္ ပထမ ႏုိင္ငံခ်စ္လုလင္တစုကို ကြၽႏု္ပ္ႏွင့္ တပါတည္းေခၚေဆာင္ခဲ့ကာ တိုက်ဳိၿမိဳ႔သို႔ သေဘၤာျဖင့္ ျပန္လာခဲ့၏။ မတ္လ၂၇ ရက္တြင္ တိုက်ဳိၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁ဝ ရက္ခန္႔မွ် တိုက်ဳိတြင္ ေနၿပီးေနာက္ စစ္အတတ္သင္ၾကားရန္ ဟိုင္နန္ကြၽန္းသို႔ ကၽြႏု္ပ္တို႔တစ္စု ထကြ ္ခ့ၾဲကေလသည္။
ဇူလိုင္လေလာက္တြင္ ဗမာႏုိင္ငံတြင္းသို႔ လက္နက္မ်ား ပို႔ေဆာင္ေရးကို မစၥတာစူဇူကီးႏွင့္အတူ ေဆာင္႐ြက္ရန္ ကြၽႏု္ပ္ ဟုိင္နန္မွ ယိုးဒယားသို႔ ထြက္ခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနားကို အတူပူးေပါင္း ကာကြယ္ေရး စာခ်ဳပ္တခု နိပြန္ႏွင့္ ျပင္သစ္တို႔ ခ်ဳပ္ဆိုၿပီးသည့္အခါတြင္ကား ႏုိင္ငံခ်င္း ဆက္သြယ္ေရးသည္ အေတာ္ပင္ ပ်က္ျပား ဆိုး႐ြားလာေလရကား ကြၽႏု္ပ္မွာ ေနာက္ပိတ္ဆုံး အစီအစဥ္မ်ားကိုအၿပီးသတ္ စီစဥ္ေဆြးေႏြးျပဳလုပ္ရန္ ဟိုင္နန္သို႔ျပန္ခဲ့ရ၏။ ထိုမွတဖန္ တိုက်ဳိၿမိဳ႔သို႔သြားရျပန္ေလသည္။ ေအာက္တိုဘာလ အတြင္း၌တဖန္ ဘန္ေကာက္သို႔ ထြက္ခဲ့ရျပန္၏။ သို႔ေသာ္ အေ႐ွ႔အာ႐ွ စစ္မေက်ျငာမီ ၂ ရက္ေလာက္တြင္ ဆိုင္ဂြန္းၿမိဳ႔သို႔ ျပန္ေျပးခဲ့ရ၏။ စစ္ေက်ျငာၿပီးေနာက္ ယိုးဒယားေန ဗမာမ်ားႏွင့္ပင္ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ ဖြဲ႔စည္းရန္အတြက္ ဘန္ေကာက္သို႔ျပန္သြားရ၏။
ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္
ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္သည္ စစ္ေၾကာင္းသုံးေၾကာင္း ျဖန္႔ကာ ဗမာႏုိင္ငံအတြင္းသို႔ ဝင္ခဲ့၏။ (တနသၤာရီမွ ဝင္သည္)။ေျမာက္ဖက္၌ မဲေဆာက္ၿမိဳ႔မ၎၊ တပ္မႀကီးသည္ ျမစ္သာမ၎၊ ဝိတိုရိယအငူမွ၎ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾက၏။ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္သည္ ရန္သူ႔သံခ်ပ္ကာ ကားမ်ားႏွင့္ပင္ ပဲခူးအနီး၌ တိုက္ၾကရ၏။ ၿမိတ္ၿမိဳ႔ကို သိမ္းခဲ့၏။ ထားဝယ္သိမ္းရန္ကို နိပြန္တို႔အား တြဲဖက္ကူညီေပးခဲ့၏။ ဟသၤာတတြင္၎၊ ဖ်ာပုံတြင္၎ တုိက္ပဲမြ ်ားကို ႏႊဲလိုက္ေသး၏။ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ တစ္ခုလုံးကို သိမ္းရာတြင္ ပုသိမ္၊ ေျမာင္းျမတို႔ကို သိမ္းႏိုင္ခဲ၏။
ေဒးဒရဲ၌ ေလယဥ္ပ်ံႏွစ္စင္းကို ပစ္ခ်ခဲ့၏။ ေ႐ႊေတာင္တိုက္ပြဲတြင္ကား ျပင္းထန္႐ြတ္ခြၽံစြာ တိုက္ခိုက္ၾက၏။ ေ႐ႊက်င္မွာလည္းတိုက္ခဲ့သည္။ အထက္ႏုိင္ငံ သိမ္းယူတုိက္ခိုက္ေရးတြင္ ရန္သူမ်ားအား စစ္ပရိယာယ္ဆင္၍ ဝုိင္းမိေအာင္ နိပြန္တပ္မေတာ္ႀကီးအားကူညီရာ၌ ဧရာဝတီအေနာက္ေၾကာင္း ခ်ီတက္ကူညီေပးခဲ့၏။ နိပြန္တို႔ႏွင့္အတူ တိုက္ကာ ရခိုင္ကို သိမ္းၾက၏။ ႏုိင္ငံတြင္း ၿငိမ္ဝိပ္ပိျပားမႈကိုတဖက္တလမ္း ကူညီေဆာင္႐ြက္လိုက္ရျပန္၏။
ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္
အၿမဲတမ္း စစ္တပ္ႀကီး တစ္ခု၏ အေျခမ်ဳိးေရာက္ေအာင္ ၁၉၄၂ ခု၊ ဇူလိုင္လတြင္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ကို ဗမာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ ဟူ၍ ေျပာင္းလဲဖဲ႔စြ ည္းလုိက္ေလသည္။ ကြၽႏု္ပ္မွာ ထို တပ္မေတာ္၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ရ၏။ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သည္ ယခုအခါ စစ္မ်က္ႏွာ၌ နိပြန္တို႔ႏွင့္ အတူ တြဲဖက္ တိုက္ခိုက္ေနေပၿပီ။
ငါတို႔၏လုပ္ငန္း
ဗမာႏုိင္ငံ၏ ၾကမၼာႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြၽႏု္ပ္သည္ ဘယ္အခါကမွ် စိတ္သက္သာမႈ မရ႐ွိခဲ႔ေပ။ အိပ္မက္မ်ားတြင္မွာပင္ ကြၽႏု္ပ္သည္ ကြၽႏု္ပ္၏ မလြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံအတြက္ ေယာင္ယမ္းငိုခဲ့၏။ ေဒါသထြက္ခဲ့မိ၏။ ယခုအခါ ဗမာႏုိင္ငံေတာ္သည္ လြတ္လပ္ၿပီျဖစ္သျဖင့္ အထူးႏွစ္သိမ့္ ေက်နပ္ရေတာ့၏။
သို႔ေသာ္ ဗမာႏိုင္ငံေတာ္သည္ အႏၱရယ္ ထူေျပာလွေသာ ကႏၱာရႀကီးကို လုံးဝေက်ာ္လြန္ၿပီ မဟုတ္ေသး။ စစ္ႀကီးကား တိုက္လွ်က္႐ွိေသး၏။ အေရးေတာ္ပုံႀကီး၏ သည္းထန္ေသာ ေဝဒနာႀကီးကို ကြၽႏု္ပ္တို႔ ႏုိင္ငံသည္ ခံရဆဲျဖစ္၏။ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ၿပီ ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံကို ကြၽႏု္ပ္တို႔ ေအာ္ၾကရန္ မသင့္ေသး။ ဗမာတိုင္း ဗမာတိုင္းအတြက္ ႀကီးေလးလွေသာ တာဝန္မ်ားသည္ ေ႐ွ႕တြင္အမ်ားအျပားပင္ ႐ွိၾကကုန္၏။ ထိုတာဝန္မ်ားကို ေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ႏုိင္မွ အေရးေတာ္ပုံ လုံးဝေအာင္ျမင္မည္ျဖစ္၏။
ဤသို႔အခ်က္အျခာ ေသေရး႐ွင္ေရး အခါႀကီးမ်ဳိးတြင္ အစိုးရ၏ ဥာဏ္စြမ္းဥာဏ္စ တစ္ခုတည္း အေပၚမွာသာ အားကိုးမည့္အစား မိမိတို႔၏ ဥာဏ္စြမ္းဥာဏ္စ၊ မိမိတို႔ဖာသာ စည္း႐ုံးမႈ၊ အခ်င္းခ်င္း ယိုင္းပင္းကူညီမႈမ်ား အေပၚတြင္ အားထားေဆာင္႐ြက္ၾကရန္ ဗမာတိုင္း၊ ဗမာတုိင္းနားလည္သင့္၏။ ႏုိင္ငံသူ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈမ႐ွိေသာ အစိုးရသည္ အခ်ည္းအႏွီးသာျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ လမ္းပန္းအဆက္သြယ္ ပ်က္ျပား၍ အရာရာ႐ွားပါးလွ ေသာ ေခတ္ဆိုးအခါမ်ဳိးတြင္ ႏုိင္ငံသူ ကူညီယိုင္းပင္းမႈ မ႐ွိပါက အစိုးရမွာ ဘာကိုမွ် တတ္ႏုိင္မည္ မဟုတ္။
လက္ေတ႔ထြ င္႐ွားေသာ သာဓက တခုကိုျပအံ့။ ႏုိင္ငံႏွင့္အႏွံ႔ ျပန္႔ကာ႐ွိေသာ ဓါးျပမႈမ်ားကို ၾကည့္ပါကုန္။ ၿမိဳ႔႐ြာမ်ားကို ဓါးျပေဘးရန္မွ ကာကြယ္ရန္အတြက္ ရဲအဖ႔၏ြဲ အကာအကြယ္ခ်ည္း အားကိုးေနမည္ထက္ မိမိတို႔ အခ်င္းခ်င္း စည္းလုံးကာကြယ္မႈကို ပိုအားထားရမည္ မဟုတ္ပါေလာ။ အေသးအဖြဲကစ အစိုးရလုိက္၍ စြက္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ၿမိဳ႔တို္င္း႐ြာတိုင္းတြင္ ၿမိဳ႔သား၊ ႐ြာသားမ်ားသည္ၿမိဳ႕႐ြာကာကြယ္ေရးအဖြဲ႔မ်ားဖြ႔ဲစည္း ကာကြယ္ႏိုင္ ရမည္။ မိမိ႐ြာႏွင့္ဆိုင္ရာ နယ္တြင္းမွ၊ မိမိၿမိဳ႔ႏွင့္ ဆိုင္ရာနယ္တြင္းမွ လူဆိုးကို မိမိတို႔ဘာသာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ ႏုိင္ပါေစ။ ကာကြယ္ေရး၊ စည္းကမ္းေသဝပ္ေရး၊ ေစာင့္ေ႐ွာက္ကူညီေရး၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုကိုယ္ အားထားယုံၾကည္ေရး၊ လတ္တေလာ အေရးႀကီးသည့္ ေလေၾကာင္းရန္ ကာကြယ္ေရး၊ မီးသတ္ေရးမ်ားကို ၿမိဳ႔တုိင္း႐ြာတိုင္း ကိုယ့္လူ ကိုယ္ၫြန္ၾကား သင္ျပႏုိင္ၾကပါေစ။
ေဖၚျပခဲ့သည္တို႔မွာ ေစာင့္ေ႐ွာက္ရန္႐ွိသမွ် ကိစၥမ်ားမွ တခုတည္းမွ်ကိုသာ အၾကမ္းအားျဖင့္ ေဖၚျပျခင္း ျဖစ္၏။ အၾကမ္းသက္သက္ မွ်သာ ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳေလာ့။ တို႔ဗမာတုိင္း ကိုယ့္႐ြာအတြက္ တာဝန္ကို၎၊ ကိုယ့္ႏုိင္ငံႏွင့္ ဆိုင္ရာ တာဝန္ကို၎ ကိုယ့္ဖာသာ ေတြးဆ ထားပါေလ။ အေရးႀကဳံလွ်င္ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ ေက်ပြန္ရန္ အဆင္သင့္႐ွိပါေစ။
ဤသို႔ စည္းလုံးမႈ၊ ကူညီယိုင္းပင္း ေဆာင္႐ြက္မႈ႐ွိေသာ လူမ်ဳိးသည္ ဓါးျပေဘးရန္ေလာက္ကိုသာမဟုတ္၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္မည့္ ရန္သူမ်ားကိုေသာ္မွ ခုခံႏုိင္စြမ္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို (နယ္တစ္နယ္ကို တိုက္ခိုက္သိမ္းယူရန္ လြယ္ေသာ္လည္း၊လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးကို သိမ္းသြင္းရန္မွာ မလြယ္) ဟူေသာ ေသနဂၤပရိယာယ္က်မ္းတြင္ အတိအလင္းလာ႐ွိသည့္ ဆို႐ိုးစကားတစ္ခုက ထင္႐ွားေစေလၿပီ။ ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
မွ်ေဝသူ ။ ။ ေနာ္မန္
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://www.nguyinpyin.net မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါ၏ ။
