ရဲေဘာ္ႀကီး တိုက္ေမာင္း ရဲ ့ ပံုရိပ္လႊာမ်ား ..... ( အမွတ္တရ )
က်ဳပ္...သင့္ကို ပု႐ြက္ဆိတ္တေကာင္ျဖစ္ခိုင္းလိုက္မယ္။
ၿပီးေတာ့...
အဂၤါၿဂိဳလ္ေပၚတက္
မွန္ေျပာင္းကို ေျပာင္းျပန္ဘက္ကၾကည့္
အလို...သင္မ႐ွိေတာ့ဘူး။
က်ဳပ္...သင့္ကို ႏွားၾကပ္တခု ျဖစ္ခိုင္းလိုက္မယ္။
ၿပီးေတာ့...
တခုခု ဖြင့္ျပမယ္အလုပ္
ခလုပ္ပိတ္လိုက္မယ္ေလ၊
အလို...သင္ႏွားၾကပ္ထဲ ၀င္သြားၿပီလား။
က်ဳပ္...သင့္ကို ဗလာစာအုပ္ ျဖစ္ခိုင္းလိုက္မယ္။
ၿပီးေတာ့...
မွင္မ႐ွိတဲ့ ေဘာပင္နဲ႔စာေရးစမ္းပါ
ဗလာစာအုပ္ဟာ ႐ွက္စရာမလိုဘူး
ဟုတ္ပလား
အလို...သင္ဖ်ားေနၿပီ။
ဒါေတြဟာ ညကအိပ္မက္
ပု႐ြက္ဆိတ္တေကာင္ေၾကာင့္ မီးေလာင္
က်ဳပ္တို႔...ၿဂိဳလ္သားေယာင္ေဆာင္ၾကစို႔ေလ။ ။
(အခုေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ ရင္ကိုဖြင့္ခ်ထားတာ)
ရဲထိန္
Saturday, October 11, 2008
အိပ္မက္ႀကီးကို မီးေလာင္တဲ့ည
Thursday, October 9, 2008
… အခ်ိန္…မေရာက္ ေသး ေသာ…အခ်ိန္…
က်မတို႔မိသားစုဟာ ခရစ္ယာန္မိသားစုဆိုေတာ့ ဆန္းေဒးမွာ ဘုရားေက်ာင္းသြားၾကတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ တေန႔ေသာဆန္းေဒးမွာ မိသားစု စုံစုံလင္လင္ နံနက္စာ စား သုံးၾကၿပီး ဘုရား ေက်ာင္းသြားၾကတယ္။
ဘုရားေက်ာင္း အစီအစဥ္ ၿပီးလို ့မိသားစု စုံစုံ လင္လင္ အိမ္ျပန္ ေရာက္လာၾကတယ္။ အဲ့ဲ ဒီအခ်ိန္မွာ အေဖက အဝတ္အစားလဲ ၿပီး ေရေႏြးအၾကမ္း တခြက္ေသာက္ လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့, ဖိုးခြား အေမ, ငါ့အကိုဆီငါ ခဏသြား လိုက္ အုံးမယ္လို ေျပာၿပီး ထြက္သြားလိုက္ တယ္။
အေဖ ့မွာ ညီအကိုလို ခ်စ္ခင္ရတဲ့ ဦးေလး နွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ တေယာက္က က်မတို႔နဲ႔ တရြာ တည္းမွာပဲ ေနထိုင္ၿပီး က်န္တဲ့တေယာက္က က်မတို႔နဲ႔ သုံးနာရီေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ႔ ရြာေလးမွာ ေနထိုင္ပါတယ္။ က်မလဲ အျပင္မွာ ထိုင္ရင္း ထြက္သြားတဲ႔ အေဖ႔ ေက်ာျပင္ကို ၾကည္႔လိုက္တယ္။ အေဖ ့ အရိပ္ ေပ်ာက္သြား တာနဲ ့ ခြဲစိတ္ထားၿပီးေသာ သစ္ျပား အျပည္ ့ တင္ထားတဲ ့ သစ္ကား တစီး လာရပ္ ၿပီး ဦးေလး တေယာက္ ဆင္းလာတာ က်မ ေတြ ့လိုက္ တယ္။သူကေတာ႔ အေဖရဲ႕ ညီလို အေဖ ခ်စ္ခင္ရတဲ႔ ၊က်မတို႔နဲ႔ သုံးနာရီေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ႔ ရြာေလးမွာ ေနထိုင္တဲ႔ ဦးေလး ပါ။ အဲ ့ဒီ ဦးေလး က က်မ ကိုေတြ႔ လိုက္တာနဲ ့ သမီး ေနေကာင္း လား? ၊ အေဖ ေကာ လို ့, က်မကို ေမးခြန္း ေတြ ထုတ္ လိုက္တယ္။
က်မ လဲ အပါး မရွိဘူး လို ့ျပန္ေျဖ ရင္း ဦးေလးကို အိမ္ထဲဝင္ဖို ့ေခၚလိုက္ခ်ိန္မွာ အိမ္ခန္းထဲမွ အလုပ္ ရွ ုပ္ ေနတဲ့အေမ တေယာက္ ထြက္လာၿပီး ေဟ ့… ေကဗရယ္ နင္ ့အစ္ကို တေယာက္ အခု ပဲ သူ ့အစ္ကို ဆီသြားတယ္,လို ့့ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ အဲ ့ဒီ ဦးေလးကလဲသူ ့ မွာ ပါလာတဲ့အထုပ္ ေတြခ်ရင္း ‘‘ ၿမိဳ႕က ကြ်န္ေတာ ့အသိတေယာက္ သစ္ေတြမွာလာတာ ကြ်န္ေတာ္သြားပို ့မလို ့” အစ္ကိုႀကီးေတြကိုေခၚသြားမလို ့, လို ့ျပန္ေျဖ လိုက္တယ္။
အေမကလည္း ‘‘ ရတယ္ေလ, ဘယ္ႏွစ္ရက္ၾကာမွာလဲလို ့” ျပန္ေမးလိုက္တယ္၊ ဦးေလး ကလည္း မသိ ဘူး လို႔ျပန္ေျပာ ရင္း ေရခ်ိဳး ဖို ့ျပင္ ေနတာ ကို က်မေတြ ့လိုက္တယ္။
အဲ ့ဒါ နဲ ့အေမ က က်မကို သမီး နင္ ့အပါး သြားေခၚ လို ့ေျပာ လိုက္ ခ်ိန္ မွာ ဦးေလးက ရတယ္...သမီး မသြားနဲ႔ ဦး ပဲ သြားလိုက္မယ္၊ သူတို ့နွစ္ေယာက္လုံးကို ေခၚသြားမလို ့ ,လို ့ က်မ ကို ထပ္ေျပာျပန္ တယ္။
ဦးေလး လဲ ေရခ်ိဳး အဝတ္အစား လဲၿပီး အေဖ သြားတဲ ့ ဦးမိုးဇက္ တို ့အိမ္ ကို သူ လိုက္ သြားလိုက္ တယ္။ တစ္နာရီ ေလာက္ အၾကာ မွာဦးေလး တေယာက္ ျပန္ ေရာက္ လာၿပီး အစ္ကို ႀကီးတို ့မရွိ ဘူး၊ ဘယ္သြား မွန္း မသိဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ ဒီမွာပဲ ေစာင့္ေနေတာ႔မယ္လို႔ အေမ႔ကို ေျပာၿပီး ဧည့္ခန္းထဲမွာလွဲရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ မြန္း လြဲ သုံးနာရီ ေလာက္ ည ေနစာ အတြက္ အေမ နဲ ့ အစ္ကို က မီးဖို ခန္းမွာ ခ်က္ျပဳတ္ရင္း အလုပ္ ရွ ုပ္ ေန ၾက တယ္။ ဦးေလးလဲ နိုးလာၿပီး က်မနဲ ့ဟိုေျပာ ဒီေျပာေပါ႔။ အဲ ့ ဒါနဲ ့ မီးဖို မွာ အလုပ္ ရွ ုပ္ ေနတဲ့အေမ ထြက္ လာၿပီး ည ေနစာ စား ဖို ့က်မ တို ့ကို ေခၚ လိုက္တယ္။
က်မ တို ့လဲ အေဖ မပါ တဲ ့ထမင္းဝိုင္း မိန္႐ွိ ုက္ စြာနဲ ့ၿပီးသြားၾက တယ္။ ထမင္း စား ၿပီး က်မ က ေရေႏြးးအၾကမ္း နဲ ့ ကြမ္းဘူး ယူၿပီး ဦးေလး ကိုခ် ထား ေပးလိုက္ တယ္။ အဲ ့ဒီ အခ်ိန္ မွာညေန ဝတ္ျပဳ ဖို ့ ဘုရား ေက်ာင္းမွ ပထမ အႀကိမ္ ေခါင္းေလာင္းသံ ထြက္လာတယ္။က်မ တို ့က ဘုရား ေက်ာင္း သြားဖို ့ အသီးသီးျပင္ ဆင္ ၾက တယ္။ ဦးေလးလဲ အေမ ့ ကို အစ္မ…ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကိုတို႔ကို မေစာင္႔ေတာ႔ဘူး ကြ်န္ေတာ္ သြားေတာ႔မယ္လို႔ ေျပာၿပီး သြားလိုက္တယ္။ က်မတို႔လဲ ဘုရားေက်ာင္းကို သြား လိုက္ ၾက တယ္။ ဘုရား ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔ အစီအစဥ္ မစ ေသးလို႔ အျပင္မွာစကား ေတြ ေျပာ ေန ၾကတယ္။ စကား ဝိုင္း တခု မွာ အ ေဖ ့ကို က်မ ေတြ ့ လိုက္တယ္။
က်မ လဲ အေဖ ့ ဆီသြား ၿပီး …အပါး ဦးေလး အပါး ကို လာ ေစာင္ ့ ေနတာ တေန ့ ကုန္ပဲ,အပါး ကို ၿမိဳ ့ ေခၚ သြားဖို ့ တဲ ့..လို ့ သြား ေျပာ လိုက္ တယ္။ အေဖ လဲ က်မ ကို…ဟုတ္လား …အပါး ျပန္ လာ ေတာ ့ အိမ္ေရွ ့ မွာ သစ္ကား တစ္စီး ရပ္ထားတာ ေတြ ့လိုက္တယ္..အခ်ိန္ မရိွေတာ႔လို ့ အပါး အိမ္ ထဲ မဝင္ေတာ ့ပဲ ဘုရား ေက်ာင္း တမ္း လာလိုက္ တယ္..အခု သူ သြားလိုက္ၿပီ လား..သူ အပါး ကို စိတ္ ဆိုး ေတာ ့မွာပဲလို ့ ေျပာၿပီး ဘုရား ေက်ာင္း အစီအစဥ္ စ ေတာ ့ မွာ မို ့ အထဲ ဝင္ လိုက္ တယ္။ ဘုရား ေက်ာင္းအ စီစဥ္ ၿပီးၿပီ မို ့ က်မ တို ့ မိသား စု အစုံ အလင္ အိမ္ ကို ျပန္ ေရာက္ လာ တယ္။ အိမ္ေရာက္ ေတာ ့ မိသား အစုံ အလင္ စကား ဝိုင္းထိုင္ ၾက ရင္း အေမ က မိသားစု အိမ္မွာပုတီး စိပ္၊ ဆု ေတာင္း ဖို ့ အစီအစဥ္ စဖို ့ အစ္ကို ကို ေျပာလိုက္ တယ္။ က်မ တို ့ လဲအစီအစဥ္ စ ဖို ့ လုပ္ ေန ခ်ိန္ မွာ ဘုရား ေက်ာင္း မွ ေခါင္း ေလာင္း အသံ တခု ထပ္ၾကားလိုက္ တယ္။ အဲ ့ ဒီအခ်ိန္ မွာ က်မ တို ့ မိသားစု တေယာက္ မွ အသံ မထြက္၊ မ်က္ လုံးအဝိုင္း သား နွင္ ့ တေယာက္ မ်က္ နွာတေယာက္ ၾကည္ ့ရင္း ၿငိမ္ ေနခိုက္ အျပင္ မွာတခါး ေခါက္ သံ တခု ၾကား လိုက္ တယ္။ အေဖ လဲ တခါး ထပ္ ဖြင္ ့လိုက္ ခ်ိန္ မွာဦးေလးဝင္ လာ တယ္။ အေဖလဲ တခုခုေျပာဖို ့ ပါးစပ္ ဟ လိုက္ခ်ိန္မွာ ဦးေလး ျပန္ေပ်ာက္သြားတာ က်မတို ့မိသားစု တစုလုံး တကယ္ကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ အဲ ့ ဒီအခ်ိန္က်မ တို ့ မိသားစု တခု လုံး အသက္မဲ ့တဲ ့ ေက်ာက္ ရုပ္ လို ျဖစ္ သြား ၾက ပါတယ္ ။
ဆယ္ ့ငါး မိနစ္ ေလာက္ ၾကာ မွ အေဖ ့ ဆီ မွ မေၾက မနပ္ …“သြား ၿပီ ငါ ့ ညီ သြားၿပီ ”…ဆို တဲ ့ အသံ နွင္ ့ အတူ အေဖ တခါး ဖြင္ ့ ထြက္သြားမွ က်မ တို ့သတိ ျပန္ ဝင္ လာၾက ၿပီး အသံ ၿပိဳင္ အမိုး လို ့ ေခၚ မိၾက တယ္။ အေမလဲ က်မ တို ့ကို ဘာမွ မေျပာႏုိင္္ ပဲ ေၾက ကြဲ စြာ နဲ ့ ေခါင္း ကေလး ငုပ္ ထား လိုက္ တယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး ,အေဖတေယာက္ ျပန္ ေရာက္ လာၿပီး ဦးေလး သတင္း ေျပာျပ တယ္။
က်မ တို ့ရြာ နဲ ့ သုံးနာရီေလာက္ ကား ေမာင္း ရတဲ ့ ခရီး တေနရာမွာ ဦးေလး တို ့ကား ေမွာက္ ၿပီး ဦးေလး ဆုံးသြားတဲ ့ ဝမ္းနည္း ေၾက ကြဲ ဖြယ္ သတင္း ျဖစ္ ပါတယ္။ ဦးေလး အတြက္ စိတ္ မေကာင္းေပမဲ့,အေဖ အတြက္ က်မ ဘုရား သခင္ ကို ေက်းဇူး တင္လိုက္ တယ္။ဘုရား ရဲ႕လက္ထဲ မွာ သာ ရွိ တဲ ့…အခ်ိန္…မေပး လိုက္ ေသး တဲ့အတြက္ ၊ လူေတြေျပာတဲ့ “ ကံ ေကာင္းတယ္ ”ဆိုတဲ့ ..အခ်ိန္..ေလး အတြက္ျဖစ္ပါတယ္ ။ အေဖ ကိုယ္တိုင္…ဩ..ငါ ့ညီ သြား တာငါ ့ကို ပါ ေခၚ သြား ခ်င္တာ ကို…ဘုရား သခင္ က ငါ့ အတြက္ အခ်ိန္ မတန္ ေသး ေတာ ့မ ထည္ ့ ေပး တာ ျဖစ္ မယ္..လို ့ေျပာ ပါ တယ္။ အခု လဲ က်မ အေဖ မရွိေတာ ့ပါဘူး။
ေနာက္ ခုနွစ္နွစ္, ေလာက္ အသက္ ဆက္ရွင္ခြင့္ ...“ အခ်ိန္… ”ေပး ၿပီး ေခၚ သြား လိုက္ပါ တယ္။ က်မ တို ့ လဲ ေလာကမွာ ေဒါသ,ေမာဟ ေတြ နဲ ့ ရုန္းကန္ေနစဥ္အတြင္းမွာ “ ဒီ…အခ်ိန္…” ဆို တာ ဘုရား က ဘယ္ ပုံ စံ ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ခ်မွတ္ ေပးမယ္ ဆိုတာေလး ေတြး မိ ၾက ပါ ေစ ။
မီးအိမ္႐ွင္
ေ႐ႊ႐ုပ္တု
ရဲေဘာ္
ေႏြလည္လရက္ တရက္မွာ
ငါတို ့ကို ရဲေဘာ္ခြဲထြက္သြားခဲ ့တယ္ ။
ရဲေဘာ္ရဲ ့ စ်ာပနကို
ငို႐ိွ ုုက္ျခင္းနဲ ့ ပို ့ေဆာင္ဂုဏ္ျပဳဖို ့
ငါတို ့မွာ အခ်ိန္မ႐ွိ ။
ရဲေဘာ္ရဲ ့ ႐ုပ္တုကို
ယဥ္ေက်းစြာ ထုလုပ္ဖို ့…..ၿပီးေတာ့
ထိုက္တန္စြာ ထုလုပ္ဖို ့
ငါတို ့မွာ ေ႐ႊသားမ႐ွိ ။
ဒါေပမဲ ့
ေသြးေတြ ႐ႊဲနစ္ေနတဲ ့
ရဲေဘာ္ရဲ ့ အကၤ် ီကို
ငါတို ့ အလံထူလို ့
ေ႐ွ ့သို ့ေ႐ွ ့ကို
ေ႐ွ ့ဆီကို သြားေနၾကတယ္ဆိုရင္
ႏွစ္ႏွစ္ခ်ဳိက္ခ်ဳိက္
အိပ္ေပ်ာ္လိုက္ပါေတာ ့ ရဲေဘာ္ ။ ။
ေဌးေအာင္
Monday, October 6, 2008
အေမအိုရဲ ့ ေတာက္ေခါက္သံ
သမီးတို ့ခံေနရတာ တိုင္းျပည္အတြက္
ဒင္းတို ့စံေနရတာ ငရဲျပည္အတြက္
သမီးတို ့ကို ႀကိဳေနမွာက
အေမ့အျပံဳးနဲ ့ ျပည္သူမ်ားရဲ ့လက္ခုပ္သံ
ဒင္းတို ့ကို ႀကိဳေနမွာက
ယမမင္းနဲ ့ ငရဲသားရဲ ့ငိုညည္းသံ၊
တနဂၤေႏြဆိုတာ ေန ့တိုင္း႐ွိသလို
ဒင္းတို ့တေတြဟာလဲ ေန ့ေစ ့ကံကုန္ၿပီမို ့
အေမအိုရဲ ့ ေတာက္ေခါက္သံနဲ ့အတူ
ႏွလံုးေသြးနဲ ့ေရးၿပီး
အားေပးလိုက္မယ္
မ်ိဳးဆက္သစ္ သမီးတို ့နဲ ့အတူ
ရဲေဘာ္ ရဲဘက္တို ့ေရ
ေအာင့္ထားလိုက္ၾကစမ္း … ေဟ ့ ။
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွ ... အမ်ိဳးသမီးတဦး
Sunday, October 5, 2008
မနက္ျဖန္
အပ္တစင္းရဲ ့ထက္ျမက္ျခင္းဟာ
အသက္ရင္းရဖို ့ မလံုေလာက္သလို
လူတစုရဲ ့ ရက္စက္ျခင္းဟာလဲ
ေတာက္ပျခင္း ၾကယ္စင္ေတြအတြက္
ေဝဝါးျခင္းကို စြမ္းမည္မထင္ ။
ခန္ ့ျငားျခင္း အသိဥာဏ္နဲ ့
ျပန္ ့ကားသည့္ ၾကားျမင္မွ ု ့တို ့သည္
ဆီးတားျခင္း ေက်ာက္ေဆာင္တို ့ကို
အလန္ ့တၾကားျဖစ္ေစလိမ့္မည္ ။
အင္အားမ်ားစုစည္း
ငိုညည္းျခင္း အဆံုးသတ္
အလြမ္းမ်ားရပ္မဲ့ ေန ့
အခမ္းအနားေန ့ အမွတ္တရေန ့
ေ႐ႊေရာင္လႊမ္းမဲ့ ဒီေန ့မွာ
ခြပ္ေဒါင္းပ်ိဳရဲ ့ ႏွဳတ္ခြန္းဆက္သံ
မိုးယံမွာ ဟိန္းလိမ့္မယ္ ၊
သူငယ္ခ်င္း ……. မင္းနားစြင့္လိုက္စမ္း ။
ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွ… အမ်ိဳးသမီးတဦး့
