Wednesday, January 15, 2014

"ငါ ဆက္ေလွ်ာက္မယ္"

မည္သို႔ပင္
ပိတ္ဆို႔ တားဆီးေစကာမူ
ငါ့လမ္းကို
ငါ ဆက္ေလွ်ာက္မယ္။

ငါဟာ- လူ႔ေလာကထဲကို
ေခတၱေရာက္လာတဲ့
ဧည့္သည္တေယာက္၊
တေခ်ာင္းပဲပါတဲ့
အသက္ေသသြားေတာ့လဲ
အလည္ခရီး
ျပီးဆံုးသြားတာပဲ။

ဒါေၾကာင့္- ငါ့အသက္ကို
သတ္ပစ္လိုက္မယ္လို႔
မျခိမ္းေခ်ာက္ပါနဲ႔ မိတ္ေဆြ၊
အသက္ရဲ႕ မျမဲေသာ
သဘာ၀ကို ငါသိတယ္။

ငါ့ရုပ္ခႏၶာဟာ
တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
ပုပ္ပြေဆြးေျမ့သြားရမယ့္
ျဖစ္တည္မွဳတခု၊
အပုပ္ေကာင္ကို
အရုပ္ေဆာင္ဖို႔
အေမြးနံ႔သာ
အ၀တ္တန္ဆာေတြနဲ႔႔
လႊမ္းျခံဳထားျခင္းသာ။

ခႏၶာကိုယ္ျပင္ပမွာ
ဒဏ္ရာမရရင္ေတာင္
ခႏၶာကိုယ္တြင္းက
အသည္းကလီစာေတြကေတာ့
တစထက္တစ
ေဆြးေျမ့ပ်က္စီးသြားမွာပဲ။

ဒါေၾကာင့္- ငါ့ခႏၶာကို
ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပမ္းလိုက္မယ္၊
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားမယ္လို႔
မျခိမ္းေခ်ာက္နဲ႔ မိတ္ေဆြ၊
ရုပ္နဲ႔နာမ္ကို
ငါခြဲျခားတတ္တယ္။

ငါ့ဘ၀ဟာ
ေလာကဓံတရားရဲ႕
ထိန္းေက်ာင္းမွဳေအာက္မွာသာ၊
နိမ့္တံု၊ ျမင့္တံု၊ ျဖစ္ပ်က္စံုနဲ႔႔
မလြဲမေသြ၊ ၾကံဳရဦးမွာပဲ။

ဒါေၾကာင့္- ငါ့ဘ၀ကို
ဖ်က္ဆီးလိုက္မယ္လို႔
မျခိမ္းေခ်ာက္နဲ႔ မိတ္ေဆြ၊
ေလာကဓံတရားကို
ငါသိတယ္။

ငါ့ပညာဟာ
ဇြဲ၊ လံု႔လ၊ ၀ီရိယနဲ႔႔
တည္ေဆာက္ထားတဲ့အရာ၊
ပညာရဲ႕ အႏွစ္သာရဆိုတာ
လူ႕ေလာကအက်ိဳး
ေဆာင္က်ဥ္းဖို႔ရန္သာ။

ဒါေၾကာင့္- ငါ့ပညာကို
ေရႊေငြဂုဏ္ ပကာသန၊
ရာထူးစည္းစိမ္ေတြနဲ႔
၀ယ္ယူပစ္လိုက္မယ္လို႔
မၾကံစည္ေလနဲ႕ မိတ္ေဆြ၊
ပညာရဲ႕ အႏွစ္သာရကို
ငါနားလည္တယ္။

ငါ့အသက္နဲ႔ ငါ့ခႏၶာ
ငါယံုၾကည္ရာအတြက္
လွဴဒါန္းထားတယ္၊
ငါ့ဘ၀နဲ႔ ငါ့ပညာ
ေလာကအက်ိဳးအတြက္
ေပးလွဴထားတယ္။

မည္သို႕ပင္
ပိတ္ဆို႔ တားဆီးေစကာမူ
ငါ့လမ္းကို ငါ ဆက္ေလွ်ာက္မယ္။

ခင္မမမ်ိဳး (၂၀၁၃)