(တစ္)
သမီး . . .
အဲသည့္မနက္က
ေဖေဖရန္ကုန္တကၠသုိလ္ထဲကေန ထြက္လာခဲ့ၿပီးလွည့္တန္းေစ်းဘက္ကုိ သြားစရာ
ရွိတာနဲ႔ျပည္လမ္းကုိ ျဖတ္ကူးလိုက္တဲ့အခါ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ကုိ
တစ္ခါျပန္ေတြ႕ရျပန္တာပါပဲ။ အသက္ကေတာ့ ေျခာက္ဆယ္နီးနီး၊ ဒါမွမဟုတ္
ေျခာက္ဆယ္စြန္းစြန္းေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္ပါရဲ႕။
ဆံပင္တုိတုိပါးပါးကေတာ္ေတာ္ေလးျဖဴေနပါၿပီ။ လူကလည္းပါးပါးလ်ားလ်ားပါပဲ။
အက်ႌလက္တုိ အကြက္ကေလးနဲ႔၊ ခ်ည္လုံခ်ည္ အႏြမ္းကေလးနဲ႔၊ သူ႔ၾကည့္ရတာ
ပင္စင္စားေတြ၊ ဘာေတြမ်ားလား မသိပါဘူး သမီးရယ္။
ထုံးစံအတုိင္းေပါ့
သမီးရယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာ လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာစာရြက္ကေလးေတြနဲ႔။ လမ္းသြားလမ္း
လာေတြကုိ သူလက္လွမ္းမီသေလာက္ တစ္ရြက္ခ်င္းတစ္ရြက္ခ်င္း ကမ္းေနလုိက္တာ။
လူတုိင္းလုိလုိ ကသူကမ္းလာတဲ့ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ကေလးေတြကုိ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔
ယူသြားလုိက္ၾကတာပါပဲ။ အင္း . . . ေဖေဖကလည္း တစ္ရြက္ေပါ့။
ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္း
ေၾကာ္ျငာစာရြက္ကေလးသမီးရဲ႕။ Computer Basic ဆုိတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာအေျခခံ
သင္တန္းရယ္၊ DTP လုိ႔ဆုိတဲ့ ႐ုံးသုံးစာစီစာ႐ုိက္သင္တန္းရယ္၊ Graphic
Designer လုိ႔ဆုိတဲ့ ဓာတ္ပုံနဲ႔ ဒီဇုိင္းသင္တန္းရယ္၊ ေနာက္ Internet နဲ႔
E-mail သင္တန္းတဲ့၊ Auto CAD တဲ့စုံေနတာပါပဲ။ သင္တန္း စမယ့္ရက္၊
သင္တန္းရွိရာလိပ္စာ၊ ေနာက္ဘယ္ႏွရာခုိင္ႏႈန္း သင္တန္းေၾကးေလွ်ာ့မယ္ဆုိတာေတြ
လည္း သည္လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာစာရြက္ကေလးထဲမွာ ပါ,ပါရဲ႕။
ေဖေဖလည္း
သည္ေၾကာ္ျငာစာရြက္ကေလးဖတ္ၿပီး သင့္ရာေလ်ာ္ရာစာအုပ္တစ္အုပ္ၾကား ညႇပ္ထား
လုိက္တာပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း အမႈိက္ပုံးထဲေပါ့။ မၾကာခဏဆုိသလုိ
သည္လုိလက္ကမ္း ေၾကာ္ျငာကမ္းသူေတြက ရွိတတ္ၾကတယ္မဟုတ္လား။
လွည္းတန္းလမ္းဆုံတစ္ဝုိက္မွာ တစ္ခါတစ္ ေလေပၚလာတတ္တဲ့
ဦးေလးႀကီးကလည္းၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာ ေပးေဝးသူေတြထဲက
တစ္ေယာက္ပဲေပါ့။
(ႏွစ္)
သည္လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာေတြကလည္း
အမ်ဳိးအစားကုိစုံေနတာပါပဲ။ Beauty Parlour လို႔ေခၚတဲ့အလွ
ျပင္ဆုိင္ေၾကာ္ျငာေတြလည္း ပါရဲ႕။ ဘာသာစကားသင္တန္းေက်ာင္းေတြရဲ႕
ေၾကာ္ျငာေတြလည္းပါရဲ႕။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားဖူးကားေၾကာ္ျငာ၊
အလုပ္သစ္အကုိင္သစ္ေၾကာ္ျငာ စုံေနတာပါပဲသမီးရယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕
ပလက္ေဖာင္းေတြေပၚမွာ၊ က်ဴရွင္ေလွကား အဆင္းအတက္မွာ၊ ဘတ္စ္ကားမွတ္တုိင္မွာ၊
ေစ်းအဝင္ဝမွာ တစ္ဝမ္းတစ္ခါးအတြက္ လုပ္ငန္းမ်ဳိးစုံကုိ အသိေပးေနတဲ့ သူေတြေလ။
သမီးကုိေဖေဖေျပာျပခ်င္တဲ့ေန႔က ဆူးေလဘုရားလမ္းမႀကီးေပၚမွာ သမီးရဲ႕။ ခုံးေက်ာ္တံတားႀကီးေပၚ မွာေလ။ ေဖေဖေလွကားထိပ္မွာ ေၾကာ္ျငာကမ္းတဲ့ လူငယ္ကေလးႏွစ္ေယာက္၊ ေၾကာ္ျငာကုိယ္စီကမ္း လုိ႔၊ ကုိယ္အမူအရာက ယုိ႔ယုိ႔က်ဳိးက်ဳိးနဲ႔၊ ဘာေၾကာ္ျငာ အမ်ဳိးအစားမွန္းေတာ့ ေဖေဖလည္းမသိဘူးေပါ့ သမီးရယ္။ ဒါေပမဲ့သူ႔အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းကုိ ေလးစားတဲ့အေနနဲ႔ ေဖေဖလွမ္းယူလုိက္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ႕ခ်ဳိ႕ေသာလူအမ်ားစုကုိေတာ့ ေဖေဖအံ့ၾသသြားမိတယ္။ ေၾကာ္ျငာကုိေတာ့ယူလုိက္တယ္ ေပါ့သမီးရယ္။ ဒါေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္းဆုိမွခ်က္ခ်င္း၊ အခုခ်က္ခ်င္း ေျခတစ္လွမ္းလြန္ၿပီးတာနဲ႔ တံတားေပၚ ပစ္ခ်လႊင့္ပစ္လုိက္တာပါပဲ။ မုိးေရစပ္စပ္မွာ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ကေလးေတြ တံတားၾကမ္းျပင္အႏွံ႔ ျပန္႔က်ဲ တြယ္ကပ္လုိ႔၊ မဖတ္ဘဲလႊင့္ပစ္ခံလုိက္ရတဲ့ လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာစာရြက္ကေလးေတြကုိယ္စား ေဖေဖ နာက်င္လုိက္ရတာ။ ေၾကာ္ျငာကမ္းသူကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္လုံးထဲက အသိအမွတ္အျပဳမခံရလုိ႔ သိမ္ငယ္သြားတဲ့အရိပ္ကုိ ေဖေဖေတြ႕လုိက္ရသလုိပဲ။ ယူေတာ့ယူလုိက္ပါရဲ႕။ ဆတ္ခနဲဆုိ လႊင့္ပစ္ လုိက္၊ ဆတ္ခနဲလႊင့္အစ္လိုက္နဲ႔။ တခ်ဳိ႕ခ်ဳိ႕ေသာလူေတြေပါ့။
(သုံး)
သမီးရယ္ . . .
အစည္းအေဝး
တစ္ခုလို႔ပဲဆိုပါေတာ့။ လူတစ္ေယာက္ထၿပီး တင္ျပလာတာကုိ ေဖေဖတုိ႔သမီးတုိ႔
သေဘာတူခ်င္မွ သေဘာတူမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူေျပာေနတာကုိေတာ့
ေဖေဖတုိ႔နားေထာင္ရမယ္ေလ။ မေျပာနဲ႔လုိ႔ ပိတ္ပင္တာမ်ဳိး၊
နားမေထာင္ဘဲေနတာမ်ဳိးေတာ့ မလုပ္အပ္ဘူးလုိ႔ ေဖေဖထင္မိတာပါပဲ။ ဆုိၾကပါစုိ႔
လူတစ္ေယာက္က လူတစ္ေယာက္ဆီကေန ေမတၱာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေငြေၾကး၊ ဒါမွမဟုတ္
တစ္ခုခုေတာင္းခံလာတာမ်ဳိး ဆုိပါေတာ့။ ျငင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လက္ခံတာပဲျဖစ္ျဖစ္
အဲဒါကေဖေဖတို႔ သမီးတုိ႔ရဲ႕ အခြင့္အေရး၊ ဒါေပမဲ့သူေျပာခြင့္၊ သူေတာင္းဆုိခြင့္ကုိေတာ့ ေဖေဖတုိ႔အသိအမွတ္ျပဳရ၊ ေလးစားရေပမေပါ့။
သိေစခ်င္လုိ႔ကမ္းလာတဲ့
ေၾကာ္ျငာကေလးကုိယူၿပီးရင္ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ေနရာတစ္ေနရာ ဖတ္လုိက္ေပါ့။
မဖတ္ခ်င္တဲ့အဆုံး မျမင္ကြယ္ရာမွာ လႊင့္ပစ္လုိက္ေပါ့။
ခုေတာ့ကမ္းသူရဲ႕ေရွ႕ေမွာက္မွာတင္ လႊင့္ပစ္ လုိက္တာမ်ဳိးကေတာ့ . . . ။
ေဖေဖကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အႏွံ႔ေလွ်ာက္သြား၊ ေပးလာတဲ့လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာကေလးေတြကုိ လွမ္းယူ၊ ၿပီးေတာ့ကုိယ္နဲ႔ဆိုင္သလား မဆုိင္သလားဖတ္ၾကည့္။ ေနာက္ေတာ့လည္း လႊင့္ပစ္တာပဲေပါ့ သမီး ရယ္။ တစ္ခုပါပဲ။ သူတုိ႔ရဲ႕အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈကုိ ေလးစားတဲ့အေနနဲ႔ သူတို႔ေရွ႕မွာေတာ့ ဘယ္ ေတာ့မွ ေဖေဖလႊင့္မပစ္ဘူး။
ေဟာၾကည့္ . . . လူတစ္ေယာက္က ေဖ့ေဖ့ကုိေၾကာ္ျငာကေလးတစ္ရြက္ လွမ္းေပးေနျပန္ပါၿပီ။ ကုိယ္ ကေလးကုိ ယုိ႔လုိ႔၊ မ်က္ႏွာေလးကုိ ေအာက္ခ်လုိ႔၊ ေဖေဖကေတာ့ လွမ္းၿပီးယူလုိက္ျပန္ပါၿပီသမီးရယ္။
ေမာင္သာခ်ဳိ
source by : http://www.maukkha.org
