အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ လမ္းေတြပတ္ဆို႔မႈ၊ မမွန္သတင္းလႊင့္မႈေတြဟာ သန္႔ရွင္းၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ေရႊးေကာက္ပြဲလုပ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးကို တားဆီးႏိုင္စြမ္း မရွိခဲ့။
ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕ ပူဒုရယ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကို အေျခခံကာ စု႐ံုးခဲ့တဲ့ လူ ၅၀၀ ေလာက္ဟာ လူ ၁၀၀၀၀ အထိ ႀကီးထြားလာခဲ့ၿပီး Petaling လမ္းမႀကီးကေန ေန႔ခင္း ၁၂း၄၀ ေလာက္က စၿပီး ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဂ်လန္ကူဒူရွီ မာေဒးကား အားကစားရံု စုရပ္အေရာက္မွာေတာ့ လူထုႀကီးဟာ လံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြရဲ႕ သံဇကာေတြနဲ႔ တားဆီးပိတ္ဆို႔မႈေတြကို စတင္ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရတယ္။
တၿမိဳ႕လံုးနဲ႔ ရထားဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းေတြကို ျဖတ္ေတာက္ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ အခက္အခဲေတြၾကားထဲက ဘယ္ လို စည္းရံုးလုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသလဲ။ အေျဖကေတာ့ ပုလိပ္ေတြ မ်က္စိေမွာက္ေလာက္ေအာင္ အံ့ၾသဘြယ္ရာ လုပ္ ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ Bersih 2.0 လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ပဲ။ အခ်က္အခ်ာေနရာေတြျဖစ္တဲ့ ဂ်လန္၊ ပဆာစီနီ၊ မတ္ဂ်စ္ဂ်မက္ နဲ႔ မဂ်စ္နဒရ တို႔လို ေနရာမ်ဳိးေတြကို ပုလိပ္က ပိတ္ဆို႔ခဲ့ေပမဲ့ အတုိက္အခံ စာပီတင္လမ္းမႀကီးမ်ဳိးေတြက္ို အေျချပဳၿပီး ခ်ီတက္လာခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ မပိတ္ဆို႔ႏိုင္ခဲ့တာလည္း ျဖစ္တယ္။
ပီတလင္းလမ္းမႀကီးလႈပ္ရွားမႈ
ဘူတာရံုေဟာင္းရွိရာ မဂ်စ္နဂရ အစုအရပ္မွာ ပုလိပ္ေတြက လူေတြကို အုပ္လိုက္ ဖမ္းေနၾကခ်ိန္မွာ ပီတလင္းလမ္းမ ႀကီးမွာေတာ့ လူစုလူေ၀းေတြ အားေကာင္းလာခဲ့တယ္။
မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္ကေန အားေကာင္းလာခဲ့တဲ့ လူစုလူေ၀း တခုဟာ တရုတ္တန္းေစ်းကေန ခ်ီတက္ခဲ့တယ္။
လူထုႀကီး ခ်န္ေလာ့နဲ႔ ဂ်လန္းပီတလင္ အေရာက္မွာေတာ့ လူ ၅၀၀ – ၁၀၀၀ ကေန တိုးသထက္တိုးလာၿပီး မဂ်စ္နာရ၊ ပဆာစီနီနဲ႔ ဒယဘူမိ အေဆာက္အဦကို ဦးတည္ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။
၁၅ မီနစ္အတြင္းမွာ လူစုလူေဝးႀကီးဟာ ၄၀၀၀ ေက်ာ္ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး မားေဒးကား အားကစားရံုနဲ႔ မီတာ ၇၅၀ အကြာရွိ ဂ်လန္း လမ္းမႀကီးကို ျပည့္က်ပ္သြားေစခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီကစၿပီး လူထုခ်ီတက္ပြဲႀကီးဟာ ပြဲေတာ္ႀကီးတခုလို ပန္းေတြ၊ အလံေတြ သီခ်င္း ဂီတေတြနဲ႔ ေ၀ေ၀ဆာဆာႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး၊ သူတို႔ရဲ႕ ေႂကြးေက်ာ္သံဟာ “Bersihkan” ျဖစ္လာခဲ့သည္။
လူငယ္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု လူထု
ထူးျခားတာက ဆႏၵျပသူေတြဟာ အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္ လူငယ္ေတြျဖစ္ၿပီ၊ ပထမအႀကိမ္ ဆႏၵျပသူေတြ ျဖစ္တယ္။
မားေဒးကား သုေတသနဌာန ဒါရိုက္တာ အီဘရာဟင္ဆဖီယန္ ကေတာ့ သူတို႔ကို “Face Book” မ်ိဳးဆက္လို႔ တင္ စားခဲ့တယ္။
ေတြ႔ေနက် အတိုက္အခံေတြအစား၊ လူသစ္ေတြကိုေတြ႔ရတယ္ဗ် ။ “Bersih” ဟာ face book ကေန ေထာက္ခံ ပူး ေပါင္းမႈေတြလုပ္ခဲ့တာလို႔ တြက္လို႔ရတယ္” လို႔ သူက လူစုလူေဝးနဲ႔အတူ ခ်ီတက္ေနရာကေျပာခဲ့တယ္။
ပုလိပ္အရာရွိေတြဟာ ဒီခ်ီတက္မႈေတြကို အနံ႔ခံလို႔ရခဲ့တဲ့အခါမွာေတာ့ ပုလိပ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔မယ့္ အားကစားရံုႀကီးဆီ ကို ဆက္လက္ မခ်ီတက္ၾကေတာ့ဘဲ။ ဂ်လန္ဆူလတန္နဲ႔ ဂ်လန္ Hs လီ လမ္းေထာင့္မွာ ထူးဆန္းစြာ ရပ္တံ့လိုက္ၾက တယ္။
လူထုအင္အားေၾကာင့္ ၄၀၀၀ ေက်ာ္ လူထုႀကီးဟာ ဂ်လန္းတြန္းပီရက္ နဲ႔ ေမဘဏ္ ေရွ႕မွာ အစုရပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ မဂ်စ္ဂ် မက္က လူ ၁၀၀၀ ေက်ာ္နဲ႔ ထပ္မံေပါင္းစီးမိခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီမွာေတာ့ တကဲ့ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ သူကေတာ့ ေရြးေကာင္ပြဲ ဒါရိုက္တာႏွင့္ Bersih ဦးေဆာင္မႈ အဖြဲ႔၀င္တဦးျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာဟဌရမ္လိ ဆိုသူ ျဖစ္တယ္။ သူရဲ႕ တိုက္ပြဲ၀င္ မိန္႔ခြန္းကေတာ့ “အ၀ါေရာင္ အက်ႌ ၀တ္ဆင္ၿပီး၊ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကစို႔” ျဖစ္တယ္။
အသြင္မတူတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ ညီညြတ္တဲ့ တုိက္ပြဲ
တေအာင့္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ မ်က္ရည္ယိုဗံုး ပစ္ခတ္သံေတြကို စတင္ၾကားလာ ခဲ့ၾကရတယ္။ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ လူအုပ္ႀကီးဟာ ပူဒုရယ ကေန ေမဘဏ္ႀကီးရွိရာကို ဦးတည္ ေျပးလႊားေနၾကတယ္။ မ်က္ႏွာေတြကို ဗံုးဒဏ္ သက္သာေအာင္ ေရေတြနဲ႔ ေဆးေၾကာေနၾကရတယ္။
မ်က္ရည္ယိုဗံုးဒဏ္ေၾကာင့္ လူအုပ္ဟာ ၂ ျခမ္းကြဲသြားခဲ့တယ္။ တစုက ဂ်လန္းပူဒု မွာ ျပန္စုၿပီး ပုလိပ္ႏွင့္ ထိပ္တိုက္ ေတြ႔ၾကတယ္။ ေနာက္တစုကေတာ့ လူစုၿပီး ကြာလာလန္ပူ စီလင္ဂါ အစည္းအေ၀းခန္းမႀကီးမွာ စုရံုးေနၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ အဆမတ္ဆိတ္ ဦးေဆာင္တဲ့ Bersih 2.0 အုပ္စု အီစကာနာနဲ႔ မီတာ ၁၀၀ ေလာက္အလိုမွာ ပိတ္ဆုိ႔တားျမစ္ျခင္း ခံလိုက္ရတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ေတာင္းတိုခ်က္ကို ေကာ္မရွင္မွာ တင္ျပႏိုင္ခြင့္ ဆံုးရွံး ခဲ့ရတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ မူလရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေႏွာက္ယွက္ခံခဲ့ရေသာ္လဲ Bersih 2.0 ဟာ လူ႔အလႊာေပါင္းစံု ေရွးရိုးစြဲ အယူရွိသူေတြ ကေန မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ထုအထိ စည္းရံုးလႈပ္ရွား ႏုိင္ခဲ့တာေတာ အေသခ်ာပဲ ျဖစ္တယ္။
အရင္ဆႏၵျပပြဲေတြနဲ႔မတူ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုပါ၀င္တဲ့ ဆႏၵျပသူေတြကို ညေန ၄ နာရီမွာ လူထုေတြက ကူညီၿပီး ပုလိပ္ ရန္ ကင္းစြာ ခ်ီတက္ႏိုင္တဲ့ ဂ်လန္ဆူလတန္ကို ခ်ီတက္ဖို႔ ညြန္ျပခဲ့ၾကတာေတြ၊ အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးတင္စကား ဆိုၾက တာေတြ၊ အမ်ိဳးသား သီခ်င္းကို ၿပိဳင္တူသီဆိုေနၾကတာေတြသာ မွတ္တမ္းတင္ရမွာ ျဖစ္တယ္။
ပုလိပ္ အဓမၼမႈမ်ား
မေလးရွား ဘီနီသတင္းေထာက္ အာမက္ဇလီ ရဲ႕ သတင္းအရ။ လူ ၁၅၀၀၀ ေက်ာ္ ပါ၀င္တဲ့ တန္ျပန္သပိတ္ဆႏၵျပပြဲကို ေခၚေဆာင္ခဲ့တဲ့ ပါကစ အဖြဲ႔ဟာ လူ ၂၀ ခန္႔နဲ႔ တမံတီတီ၀မ္ဆ ကန္ေရွ႕မွာ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္လို ဆိုတယ္၊ ေနာက္ ပိုင္းမွာေတာ ပါမစ္မရလို႔ ျပန္ၾကတယ္လိုလည္း ဆိုတယ္။
တၿပိဳင္ထည္းမွာပဲ ဘူကစ္ဟင္တန္ ရွိ အူႏို လူငယ္ထုဟာ မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္လို႔ ကိုယ္ကိုကိုယ္တင္ စားကာ လူငယ္ ၅၀၀ ေလာက္စုရံုးၿပီး တန္ျပန္သပိတ္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကတယ္။ မေန႔က အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ လူ ၁,၄၀၀ ထက္စာရင္ အမ်ားႀကီးနည္း ပါတယ္။
ဆႏၵျပပြဲကို အင္းအားသံုးၿပီး၊ မီးသတ္ပို္က္ေတြ၊ ရိုက္ႏွက္မႈေတြ၊ မ်က္ေရယိုဗံုးခြဲ ၿပီး အၾကမ္းဖက္ခဲ့မႈေတြဟာ လက္မခံ ႏိုင္စရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေသြးထြက္သံယိုျဖစ္ေနတဲ့ ဆႏၵျပသူေတြကို ပုလိပ္က ေခၚထုတ္သြားခဲ့တာေတြ၊ လူေတြကို လမ္းေပၚမွာ ရက္ရက္စက္ စက္ ဖိနပ္နဲ႔ နင္းၿပီး အတင္းလက္ထိပ္ခတ္ ကန္ေၾကာက္တာေတြဟာ မလိုလားအပ္တဲ့ အင္းအားသံုးမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ တယ္။
ဒါေတြကို TV , Internet ေတြကတဆင့္ ျမင္ေတြ႔ၾကရတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ အလြယ္တကူနဲ႔ ေမ့ေျပာက္သြားၾကမွာ မဟုတ္သလို၊ အစိုးရရဲ႕ မူ၀ါဒေတြကိုလည္း လြယ္လြယ္နဲ႔ လက္မခံေတာ့မယ့္ အေျခအေနကို ဆုိက္ေရာက္သြားပါ တယ္။
အီဒီလာရာဇက္ … ဇူလိုင္ ၁၀၊၂၀၁၁
source by : http://www.naytthit.net
