အေျခအေနက ေတာင္းဆိုေနတဲ႔ ေျမေအာက္လႈပ္႐ွားမႈ

၁ ဇြန္ ၂၀၀၉

ခလုတ္ထိမွ အမိတတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းပါ။ သူမွ ဒီလိုျဖစ္တယ္။ ကိုယ္မွ ဒီလိုျဖစ္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႔ဘဝမွာ ျဖစ္ႏိုင္ ေျခအားလံုးအတြက္ ျပင္ဆင္ၿပီးသားျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စဥ္းစားရသေရြ႕ကိုေတာ့ စဥ္းစားျပင္ဆင္ထားရပါမယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မတရား႐ံုးတင္အက်ဥ္းခ်ဖို႔ နအဖက ႀကိဳးစားလာေတာ့ တခ်ိဳ႕က အင္းစိန္ေထာင္ကို ခ်ီတက္ၾကၿပီး တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အလစ္အငိုက္ပိုစတာကပ္တာေတြ၊ စာရြက္ႀကဲတာ ေတြလုပ္ၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ တိုက္ပြဲသဏၭာန္ အမ်ိဳးအမည္မ်ား တာမို႔ ဝမ္းသာရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တဆက္တည္း ေတြ႔လာရတာ က ဒါေလာက္နဲ႔ မလံုေလာက္၊ လံုးဝမလံုေလာက္ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါျဖင့္ရင္ တိုက္ပြဲအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚေပါက္ေအာင္ သဏၭာန္ကို ဘယ္လိုေဖာ္ထုတ္မလဲ။ ကိုယ့္အတြက္ အထိအခိုက္ အနည္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ေရရွည္သယ္ေဆာင္ သြားဖို႔ ဘာနဲ႔လုပ္မလဲ။ လက္ေတြ႔လုပ္မယ့္လူဟာ လက္ေတြ႔စဥ္းစားရပါမယ္။

ဒီလိုနဲ႔ အခုေတာ့ ေျမေအာက္လုပ္ငန္း အေဆာက္အအံုေတြ၊ ကြန္ရက္ေတြ လိုအပ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ နားလည္ လာတဲ့သူေတြ မ်ားသတက္မ်ားလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တည္ေဆာက္ၾက၊ လုပ္ကိုင္ၾကတာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စစ္ေရာက္မွျမားခၽြန္ ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း ေျမေအက္ဆိုတာ ဘယ္လိုလုပ္ရသလဲလို႔ အခုမွစူးစမ္း၊ ေမးျမန္း၊ ေလ့လာတာေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ မလုပ္တာနဲ႔စာရင္ ေနာက္က်တာက ေတာ္ေသးတယ္လို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔။

ဘာျဖစ္လို႔ ေျမေအာက္လုပ္ၾကတာလဲ ဆိုတာကို သေဘာမေပါက္ၾကလို႔ ေနာက္က်ၾကတာလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ေျမေအာက္လုပ္တယ္ဆိုတာ လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ ေျမေပၚမွာလုပ္မရလို႔ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မတရားဖိႏွိပ္မႈ ျပင္းထန္လွတဲ့ အုပ္စုိးသူေတြရဲ႕လက္ေအာက္မွာ ေနရတဲ့ အဖိႏွိပ္ခံတို႔က မိမိတို႔ရဲ႕ ထြက္ရပ္လမ္းကို ရွာၾကရာမွာ ေျမေအာက္လုပ္ငန္း ဟာ မျဖစ္မေန လုပ္ရတဲ့ လုပ္ငန္းတခု ျဖစ္လာပါတယ္။ ျပည္သူတရပ္လံုး ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြ အျပည့္အဝခံစား ခြင့္ရရင္ ဘယ္သူမွ ေျမေအာက္လုပ္မေနပါဘူး။ လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္က ခြင့္မျပဳပါဘူး။ ေပၚေပၚထင္ထင္၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လုပ္လို႔ရတဲ့ ကိစၥတရပ္ကို ဘယ္သူကမွ အသက္အႏၲရာယ္ စြန္႔စားၿပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္သဲဖို လုပ္မေနပါဘူး။

ဒီေတာ့သမိုင္းမွာ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းကို ဖက္ဆစ္နာဇီေတြလက္ေအာက္၊ ကိုလိုနီအုပ္စိုးသူေတြ လက္ေအာက္မွာ လုပ္ၾကတာ ရွိသလို နအဖလို ဖိႏွိပ္တဲ့ အာဏာရွင္ေတြ ေအာက္မွာလည္း လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းဆိုတာ မတရားဖိႏွိပ္တဲ့ အစိုးရတရပ္ကို ဆန္႔က်င့္ဖို႔အတြက္ အဲဒီ အစိုးရမသိေအာင္ ဖြဲ႔စည္းလႈပ္ရွားတာမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မူးယစ္ေဆးဝါးလုပ္ငန္းလို၊ မာဖီးယားဂိုဏ္းလို၊ ေမွာင္ခိုစီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြလို ဟာေတြကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ဦးစြာ ရွင္းေအာင္ေျပာထားဖို႔ လိုပါတယ္။ အခုေျပာေနတဲ့ ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းဆိုတာဟာ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာက အစျပဳၿပီး ႏိုင္ငံေရး ဦးတည္ခ်က္တခုအတြက္ လႈပ္ရွားတဲ့ လုပ္ငန္း ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရ ခြင့္မျပဳတဲ့လုပ္ငန္းတိုင္းကို မဆိုလိုပါဘူး။

ေျမေအာက္လုပ္ငန္းဆိုတာ သူ႔ခ်ည္းလႈပ္ရွားရတာ၊ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲနဲ႔ တြဲဖက္လႈပ္ရွားရတာ၊ လူထုအံုႂကြမႈနဲ႔ တြဲဖက္ရတာ စသျဖင့္ အေနအထားကိုလိုက္လို႔ သူ႔ရဲ႕အခန္းက႑ေတြက ကြဲျပားပါတယ္။ ဒါကိုတနည္းျပန္ေျပာရရင္ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းဟာ တိုက္ပြဲသဏၭာန္ေပါင္းစံုကို အေထာက္အကူေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းအားလံုးဟာ လူထုကိုအေျခခံၿပီး လူထုရဲ႕ေထာက္ခံအားေပးမႈကို အားျပဳလုပ္ကိုင္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေျမေအာက္လုပ္ငန္းဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚမွာ တခါတေလမွာ အရန္အခန္း၊ တခါတေလမွာ အဓိကအခန္းရယ္လို႔လည္း အေျခအေနအရ ကြဲျပားပါေသးတယ္။

အထက္မွာေျပာခဲ့သလိုပဲ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းလုပ္တယ္ဆိုတာ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြက မိမိတို႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ကို လြတ္လပ္စြာအေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ မရတဲ့အတြက္ သယ္ေဆာင္တဲ့နည္းနာတခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ေျပာင္းျပန္ အုပ္စိုးသူ၊ အာဏာရေနသူေတြက ေျမေအာက္လိုလုပ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာခုိးေၾကာင္ခိုးဝွက္၊ ကလိမ္ကက်စ္ လုပ္တာသာျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေျပာထားဖို႔ လိုပါတယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံအေပၚသူလွ်ိဳလုပ္တာ၊ ေထာက္လွမ္းေရး လုပ္တာကိုလည္း ေျမေအာက္လုပ္ငန္းလို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။


တကယ္ေတာ့ ဗမာျပည္ ျပည္သူေတြဟာ ေျမေအာက္လုပ္ငန္း အေတြ႔အႀကဳံ အင္မတန္ႂကြယ္ဝတယ္လို႔ ေျပာရင္ ရပါတယ္။ တႏိုင္ငံလံုး သူ႔ကၽြန္ဘဝေရာက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီ ေတြကို ျပန္ခ်ဖို႔ျပင္ဆင္ၾကတဲ့ မင္းညီ မင္းသားမ်ားနဲ႔ လူထုေတြ၊ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြက စတြက္လိုက္ရင္ ဗမာျပည္ရဲ႕ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းသမိုင္းဟာ ႏွစ္ေပါင္း (၁၂ဝ) ေက်ာ္ပါၿပီ။ ဒီလိုေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈေတြကေန ဗမာ့ထြက္ရပ္ ဂိုဏ္း၊ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ စတာေတြေပၚ ထြက္လာၿပီး လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲကို သယ္ေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေထာင္ထဲကေန ေျမေအာက္လုပ္ငန္းလုပ္သူေတြကတဆင့္ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကို ေခါင္းေဆာင္ၾကပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ တည္ရွိခဲ့ၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚ လူထုအံုႂကြမႈႀကီးေတြ အေျမာက္အျမားကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာလည္း အလားတူ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ေျပာမကုန္ပါ။

ဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္ရဲ႕ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း အုပ္စိုးသူလူတန္းစား၊ အထူးသျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ ႏႊယ္ေနတဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းကို အႀကီးအက်ယ္ေၾကာက္ရြံ႕ ရြံမုန္းၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူတို႔ဟာ ျပည္သူေတြကို ဖိႏွိပ္ဖို႔၊ ေျခာက္လွန္႔ဖို႔၊ အထူးသျဖင့္ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းေတြကို ရွာေဖြဖ်က္ဆီးဖို႔အတြက္ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွာ နာမည္ဆိုးနဲ႔ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးယႏၲရားႀကီးတခုကို တည္ေဆာက္ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ အဲဒီေထာက္လွမ္းေရးဆိုတာႀကီးပဲ အစိပ္စိပ္အႁမြာႁမြာ ၿပိဳကြဲဖ်က္သိမ္းခံခဲ့ရၿပီး ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းေတြကေတာ့ ဆက္လက္တည္ရွိေန၊ ထပ္မံေပါက္ဖြားေနပါတယ္။ ဒါက ေဖာ္ျပေနတာက စစ္အုပ္စုရဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးယႏၲရားဟာ တပြဲခ်င္းမွာ ျပည္သူ႔အင္အားစုေတြအေပၚမွာ အႏိုင္ရတာေတြရွိေပမယ့္ တရားတခုလံုး အေနနဲ႔ေတာ့ အဆံုးမွာ သူတို႔ပဲအ႐ံႈးနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းရတယ္ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အုပ္စိုးသူအာဏာရွင္မ်ားဟာ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းေတြ တည္ရွိေနသေရြ႕ သူတို႔အတြက္ အႏၲရာယ္ႀကီး လွတာမို႔ ၿဖိဳခြဲဖို႔အတြက္ ေထာက္လွမ္းေရးလို အဖြဲ႔အစည္းေတြ ဆက္ထူေထာင္ေနအုန္းမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုးခ်ဲ႕ေန၊ အားျဖည့္ေနအုန္းမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

နအဖအစိုးရဟာ အခုလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အမႈဆင္ ႐ံုးတင္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ မယ့္လမ္း၊ ေရွ႕ဆက္က်င့္သံုးမယ့္ လမ္းစဥ္တို႔ကို ေဖာ္ျပလိုက္တာျဖစ္တယ္ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ အဓိပၸာယ္က ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲေတြရဲ႕ ေနာက္မွာလည္း အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အဓိကဦးတည္ရန္သူအျဖစ္ သေဘာထား၊ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္က လက္က်န္အင္အားစုေတြကို မေသမရွင္ထား၊ တက္ႂကြသူေတြကို ေထာင္ထဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ ျပည္ပ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေတာထဲကိုေမာင္းပို႔ဆိုတဲ့ ေပၚလစီကို ဆက္လက္က်င့္သံုးသြားမယ္ ဆိုတာပါပဲ။

ဗမာျပည္ရဲ႕ ေရွ႕အလားအလာဟာ အလင္းေရာင္မျမင္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကူးယဥ္လို႔မရတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ လူသားစားက်ားကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္းနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ပဲစားလာေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးသြားမယ္ဆို တာမ်ိဳး မေတြးသင့္ပါဘူး။ ေရရွည္တိုက္ပြဲအတြက္ စနစ္တက်ျပင္ဆင္ရပါမယ္။ အဲဒီလို ျပင္ဆင္ရာမွာ အခ်ိဳ႕ေသာ တက္ႂကြသူေတြက ေျမေအာက္လုပ္ငန္းအတြက္ သီးသန္႔ျပင္ဆင္တာကိုလည္း အာ႐ံုထားလုပ္ရပါမယ္။

အေပ်ာ္တမ္းဆံမႈ၊ တပြဲတိုးဆံမႈေတြကို ဆန္႔က်င္ၿပီး ေရရွည္အတြက္ အျမင့္ဆံုးစြန္႔လႊတ္မႈကိုပါ ပိုင္းျဖတ္ၿပီး စနစ္တက် လုပ္ရပါမယ္။ ယူဂ်ီလုပ္တယ္ဆိုတာ အခ်ိန္အားရွိလို႔ အေပ်ာ္ကစားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သေဘာတရား တခုကို လက္တည့္စမ္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း၊ ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိလုပ္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ စစ္တိုက္သလိုပဲ အသက္ေပါင္း၊ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာကို အရင္းအႏွီးျပဳၿပီး လုပ္ကိုင္ရတာျဖစ္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ဖို႔ဟာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။

ေနရာတကာ၊ အလႊာေပါင္းစံု၊ လူတန္းစားေပါင္းစံု၊ လုပ္ငန္းေပါင္းစံုထဲမွာ ေျမေအာက္ကြန္ရက္ေတြျဖန္႔ၾကက္ တည္ေဆာက္ရပါမယ္။ ဒီလိုနဲ႔ နအဖစစ္အာဏာရွင္ေတြကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဘယ္လိုလႈပ္ရွားမႈမ်ိဳးကိုမဆို နည္းမ်ိဳးေပါင္းစံုနဲ႔ တြဲဖက္ေပါင္းစပ္ကာ ေအာင္ပြဲဆီ အတူတက္လွမ္းႏိုင္ပါမယ္။


ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း


မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://www.khitpyaing.org မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါသည္။