ဦးေဆာင္ပါတီက လူထုလႈပ္ရွားမႈေဖာ္ေဆာင္ၿပီး တိုက္ပြဲအဆံုးသတ္ေရး

တိုက္ပြဲႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပါတီႏိုင္ငံေရးမွ အေျခခိုင္ေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီသို႔ (၃)

ဦးေဆာင္ပါတီက လူထုလႈပ္ရွားမႈေဖာ္ေဆာင္ၿပီး တိုက္ပြဲအဆံုးသတ္ေရး


ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
(၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလထုတ္ ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္တြင္ ေရးသားခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္)

က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ပထမအေက်ာ့ တိုက္ပြဲႏိုင္ငံေရးကာလ (လြတ္လပ္ေရးတိုက္ ပြဲ ကာလ)နဲ႔ ဒုတိယအေက်ာ့ တိုက္ပြဲႏိုင္ငံေရးကာလ (ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပြဲကာလ)ေတြမွာ ခပ္ဆင္ဆင္တူ တဲ့ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ေတြကို ထူးထူးျခားျခား ေတြ႕ရပါတယ္။

ပထမအေက်ာ့ တိုက္ပြဲႏိုင္ငံေရးကာလကို ျပန္ၾကည့္ရင္ …
(၁) ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ ျဖစ္တယ္။
(၂) ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွာ ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္ ျဖစ္တယ္။
(၃) ၁၉၃၈ ခုႏွစ္မွာ တတိယေက်ာင္းသားသပိတ္ ျဖစ္တယ္ (ေက်ာင္းသားအာဇာနည္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ က် ဆံုးတယ္)။ ေရနံေျမသပိတ္၊ ဒုတိယကုလား-ဗမာအဓိက႐ုဏ္းေတြ ဆက္တိုက္ျဖစ္ေပၚၿပီး ၁၃၀၀ျပည့္အေရး ေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္ပြားတယ္။
(၄) ေက်ာင္းသားသခင္ေတြ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို႔ ဂ်ပန္ကိုသြားၿပီး စစ္ပညာသင္တယ္။ ဘီဒီေအ၊ ဘီအိုင္ေအေတြဖြဲ႕ၿပီး အဂၤလိပ္နဲ႔ ဂ်ပန္ကိုေတာ္လွန္တယ္။
(၅) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရး(ဖဆပလ)အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီး ေပၚေပါက္လာတယ္။
(၆) ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးက တိုက္ပြဲေခၚၿပီး အဂၤလိပ္အစိုးရကို တိုက္တယ္။
(၇) ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ(၁၉)ရက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ လုပ္ၾကံခံရၿပီး ကြယ္လြန္အနိစၥ ေရာက္ခဲ့တယ္။
(၈) က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ဖဆပလေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးကို အရယူခဲ့တယ္။
(၉) ပထမအေက်ာ့တိုက္ပြဲကာလအတြင္း အဂၤလိပ္၊ ဂ်ပန္၊ အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေတြကို တြန္းလွန္ခဲ့ရတယ္။

အခုတိုက္ပြဲ၀င္ေနဆဲ ဒုတိယအေက်ာ့ တိုက္ပြဲႏိုင္ငံေရးကာလကို ျပန္ၾကည့္ရင္လည္း …

(၁) ၁၉၆၂ခုႏွစ္ ဇူလိုင္(၇)ရက္မွာ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းျဖစ္တယ္။
(၂) ၁၉၇၄-၇၆မွာ ဦးသန္႔၊ မိႈင္းရာျပည့္ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းေတြျဖစ္တယ္။
(၃) ၁၉၈၈ခုႏွစ္ မတ္လမွာ အာအိုင္တီေက်ာင္းသားအေရးအခင္း ျဖစ္တယ္ (ေက်ာင္းသားအာဇာနည္ ကိုဖုန္း ေမာ္ က်ဆံုးတယ္။ ဇြန္-ေက်ာင္းသားအေရးအခင္း၊ ကုလား-ဗမာအဓိက႐ုဏ္းေတြ (ကုလား-ဗမာအဓိက႐ုဏ္း လို လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္းေတြကေတာ့ အုပ္စိုးသူေတြက သူတို႔အေပၚက်ေရာက္ေနတဲ့ လူထုရဲ႕ေဒါသကို လမ္း လႊဲဖို႔ ၾကံရာမရတဲ့အခါ လုပ္ၾကံဖန္တီးတာျဖစ္ပါတယ္) ဆက္တိုက္ျဖစ္ေပၚၿပီး ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္ပြားတယ္။
(၄) စစ္တပ္က အာဏာျပန္သိမ္းၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းသားေတြ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို႔ ေတာခို တယ္။ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္(ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္)ကို ဖြဲ႕စည္းတယ္။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ အစည္းေတြနဲ႔အတူ ဒီကေန႔အထိ န၀တနဲ႔ နအဖစစ္အုပ္စုေတြကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ဆဲျဖစ္တယ္။
(၅) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီး ေပၚေပါက္လာတယ္။
(၆) အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ၁၉၉၀ျပည့္ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရရွိခဲ့ေပမယ့္ အာဏာလႊဲေျပာင္း မႈ ျဖစ္ေပၚေရးအတြက္ အၾကမ္းမဖက္ဘဲ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးနည္းနဲ႔ အေျဖရွာဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။
(၇) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲႀကီးနဲ႔ နအဖက လုပ္ၾကံတယ္ (ကံ ေကာင္းေထာက္မၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ေပမယ့္ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အဖမ္းခံေနရဆဲျဖစ္တယ္)။
(၈) အျပင္မွာက်န္ရွိေနတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ (မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ) က ေၾကညာခ်က္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးထုတ္ၿပီး ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ေတာင္းဆိုေနဆဲ ျဖစ္တယ္။
(၉) ဒုတိယအေက်ာ့ တိုက္ပြဲကာလအတြင္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၊ မဆလ၊ န၀တ၊ နအဖစစ္အုပ္စုေတြရဲ႕ ဖိ ႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေတြကို ဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့၊ ၀င္ေနရဆဲျဖစ္တယ္။

အမွတ္စဥ္(၁)ကေန (၉)အထိ တူညီတဲ့ အမွတ္စဥ္တခုခ်င္းကို ယွဥ္ၾကည့္ရင္ တိုက္ပြဲျဖစ္စဥ္ေတြဟာ ခပ္ဆင္ ဆင္တူေနတာကို ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ပထမအေက်ာ့တိုက္ပြဲကာလ ပြဲသိမ္းခါနီး(လြတ္လပ္ေရးရခါ နီး)မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑ေတြက အခရာ က်ခဲ့သလို အခုဒုတိယအေက်ာ့တိုက္ပြဲကာလ ပြဲသိမ္းခါနီး (ဒီမိုကေရစီေအာင္ပြဲရခါနီး) မွာလည္း ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑က လံုး၀အခရာက် ေနတယ္ဆိုတာ ျငင္းမရတဲ့ အခ်က္ပါ။

ဒါေပမယ့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑က (၁၈)ႏွစ္ေက်ာ္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေမး ခြန္းထုတ္စရာေတြ တသီႀကီးျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြအေနနဲ႔ ၁၉၉၀ျပည့္ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ၿပီးကတည္းက NLD ဦးေဆာင္မႈကို ေ၀ဖန္ဆန္႔က်င္မႈမရွိဘဲ တေလွ်ာက္လံုး တညီတၫြတ္တည္း ေထာက္ခံ အားေပးခဲ့ၾကတာပါ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ရန္သူနအဖ ၀မ္းသာအားရျဖစ္မွာစိုးလို႔ မွားတယ္ထင္လည္း ေထာက္ခံ၊ မွန္လည္း ေထာက္ခံခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အားမလိုအားမရျဖစ္ရမႈေတြ မ်ားလာတာ ရယ္၊ အက်ပ္အတည္းကို သည္းမခံႏိုင္ေတာ့တာရယ္ေၾကာင့္ NLD ရဲ႕ဦးေဆာင္မႈအေပၚ ေ၀ဖန္ေျပာၾကားမႈေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္လာၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

NLD ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈကို ေ၀ဖန္တယ္ဆိုရာမွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဆရာဦး၀င္းတင္တို႔လို တတ္သိ ပညာရွင္အုပ္စုေတြက အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး ေထာင္က်သူက်၊ ေသသူေသျဖစ္ေနၾကေတာ့ အျပင္မွာ (၁၈)ႏွစ္လံုးလို လိုရွိၿပီး ဦးေဆာင္ေနတဲ့ (မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းအုပ္စု၀င္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့) ဦးၾကည္ေမာင္(ကြယ္လြန္)၊ ဦးေအာင္ ေ႐ႊနဲ႔ ဦးလြင္တို႔ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေတြကို အဓိကေ၀ဖန္ေျပာၾကားတာဆိုရင္ ပိုမွန္မယ္ထင္တယ္။ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ ေဟာင္းေတြဟာ အာဏာရွင္ဦးေန၀င္းရဲ႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ႏြယ္ပတ္သက္ခဲ့ၾကသူေတြပါ။ တနည္းအားျဖင့္ ဦးေန၀င္းနဲ႔ စစ္တပ္ရဲ႕ေက်းဇူးနဲ႔ ကင္းၾကသူေတြမဟုတ္ေတာ့ နအဖစစ္အုပ္စုနဲ႔ လက္၀ါး႐ိုက္ၿပီး ပြဲၾကာေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲထားေလသလားဆိုတဲ့ သံသယေမးခြန္းေတြနဲ႔ ေ၀ဖန္လာၾကပါၿပီ။ သံသယျဖစ္စရာ အေၾကာင္းတရား ေတြကလည္း ရွိေနေလေတာ့ ေမးခြန္းထုတ္သူေတြကို အဆိုးလို႔ မဆိုသာပါဘူး။

ဒါ့အျပင္ နအဖအေနနဲ႔ (၁၈)ႏွစ္လံုးလံုးနီးပါး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ တတ္သိပညာရွင္အုပ္စု၀င္ေတြကို ဖမ္း ဆီးေထာင္ခ်ခဲ့ၿပီး NLD အဖြဲ႕ကေန အမ်ဳိးမ်ဳိးပထုတ္ထားေပမယ့္ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းအဖြဲ႔ကိုေတာ့ အျပင္မွာ တေလွ်ာက္လံုး ဦးေဆာင္ခြင့္ျပဳခဲ့ျခင္းဟာ ထူးျခားတဲ့အခ်က္ပါ။ နအဖဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဆရာဦး ၀င္းတင္တို႔လို ေခါင္းေဆာင္ေတြ အျပင္မွာရွိေနရင္ သူတို႔ကို တနည္းနည္းနဲ႔ တိုက္ပြဲေခၚလာမွာကို သိတဲ့အ တြက္ ဘာတိုက္ပြဲမွမေခၚဘဲ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေတာင္း႐ံုေတာင္းၿပီး ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ ေဟာင္းေတြကို အျပင္မွာ ဦးေဆာင္ခြင့္ေပးထားျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆရင္ ျဖစ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းအမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြဟာ နအဖကို အႏၱရာယ္ေပးမယ့္သူေတြ မဟုတ္ဘူးဆို တာ ေသခ်ာလို႔ အျပင္မွာ ဦးေဆာင္ခြင့္ ေပးထားျခင္းပါပဲ။

မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈကို အမွတ္ေပးတဲ့ ေ၀ဖန္မႈေတြကိုလည္း ၾကားရပါတယ္။ ဘာလဲဆို ေတာ့ သူတို႔ဦးေဆာင္ေနလို႔သာ NLD ပါတီ ဒီကေန႔အထိ ရပ္တည္ေနႏိုင္တာတဲ့။ အဲဒါဆိုရင္ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ ခ်င္တာက NLD ပါတီရွိေန႐ံုေလးနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေနၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ဆရာဦး၀င္းတင္တို႔လည္း အ ဖမ္းခံဘ၀နဲ႔ အသက္ေတြႀကီးၿပီးေသ၊ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီတဲ့အထိလည္း ျပည္သူေတြက အငတ္ငတ္အျပတ္ ျပတ္နဲ႔ ဒီအတိုင္း ဆက္ေစာင့္ေနရမွာလားဆိုတာပါပဲ။

လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲတုန္းက ဖဆပလေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အဂၤလိပ္အစိုးရကို ‘ရရင္ရ မရရင္ခ်’ဆိုတဲ့ တိုက္ ပြဲေခၚသံနဲ႔ တိုက္ခဲ့လို႔ အဂၤလိပ္က လြတ္လပ္ေရးေပးခဲ့ရတာပါ။ မေပးရင္ တကယ္ခ်ေတာ့မယ့္ဆိုတာကို အဂၤ လိပ္က သိလို႔လည္း မေပးခ်င္ ေပးခ်င္နဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေပးခဲ့ရတာပါ။ ေသခ်ာတာက ဖဆပလအေနနဲ႔ နအဖ ေလာက္ ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈမရွိတဲ့ အဂၤလိပ္အစိုးရကိုေတာင္ တိုက္ပြဲအဆင့္ဆင့္ေခၚၿပီး တိုက္ခဲ့ရေသးရင္ ဒီကေန႔ လို လူထုအံု ႂကြမႈ ျဖစ္လုဆဲဆဲအေျခအေနမွာ ဖိႏွိပ္ရက္စက္ေနတဲ့ နအဖစစ္အုပ္စုကို NLD ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေနနဲ႔ တိုက္ပြဲေခၚၿပီးတိုက္ဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီဆိုတာ ေဗဒင္ေမးစရာေတာင္မလိုတဲ့ ကိစၥပါ။ လူထုကလည္း တိုက္ ပြဲေခၚေစခ်င္ေနၿပီး ေခၚတာနဲ႔ လိုက္ပါဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားေတြပါ။ ဒါကို ေတာင္း႐ံုထိုင္ေတာင္း ေနၿပီး ‘မရရင္လည္း ေနကြာ’ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ အႀကိမ္မ်ားလာလို႔ အခုလို မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြကို ေ၀ဖန္မႈ ေတြ လုပ္လာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ တိုက္ပြဲကာလ ၾကာေနရျခင္းဟာ အျပင္မွာရွိတဲ့ NLD ေခါင္းေဆာင္ေတြ (မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္း ေတြ) အေနနဲ႔ တိုက္ပြဲမေခၚဘဲ ေတာင္းပြဲေတြ အဆင့္ဆင့္နဲ႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတာကလည္း အဓိကအေၾကာင္းတ ရားတခုပါ။ အေလွ်ာ့ေပးေတာင္းဆိုရင္းနဲ႔ ပုဆိုးတင္မက အတြင္းခံပါ မက်န္ေတာ့တဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ ရေတာ့တာပါပဲ။ အျပင္မွာရွိတဲ့ NLD ေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကို အဆုတ္အတက္မကစားဘဲ ဆုတ္ ခ်ည္းေပးေနရင္း NLD ပါတီရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈခြင္(Space) ပိုပိုၿပီး က်ဥ္းလာရတာပါ။ ကိုယ္က တိုက္မယူတဲ့ အတြက္ ကိုယ့္ေနရာေတြကို တေျဖးေျဖး ဖယ္ေပးလိုက္ရတဲ့ သေဘာပါပဲ။

အဲဒီေတာ့ ျပည္သူလူထုက Mandate ေပးၿပီးသား NLD ပါတီအေနနဲ႔ ဒီကေန႔ကာလမွာ လူထုတိုက္ပြဲကို စေခၚ ဖို႔ ေ၀ဖန္သံုးသပ္သူေတြ ေျပာဆိုေနၾကတာဟာ မလြန္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါကို ႏိုင္ငံေရးပုေရာဟိတ္တဦးက NLD ကို အဆင္းဘီးတပ္ ဆီထည့္ၿပီး တြန္းခ်တယ္လို႔ ျမင္တဲ့အျမင္မ်ဳိး စြပ္စြဲေရးသားမႈကိုလည္း ဖတ္ရပါေသး တယ္။ တိုက္ပြဲမစခင္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေ႐ြးေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ရယ္ဖို႔ေကာင္းတယ္တဲ့။ ဒါက သူရဲ႕ ႏိုင္ငံ ေရးအျမင္မို႔ အျငင္းပြားေနစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။

ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ တိုက္ပြဲက ၁၉၈၈မွာ လူထုတိုက္ပြဲနဲ႔ စခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္။ အဲဒီတိုက္ပြဲထဲကေန လူထု ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဦးေဆာင္ပါတီ NLD တို႔ ေပၚခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ကာလက ေပၚထြက္ၿပီးသား ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဦးေဆာင္ပါတီက လူထုတိုက္ပြဲေခၚၿပီး တိုက္ပြဲကို အဆံုးသတ္ရမယ့္ အ ခ်ိန္ပါ။ ဒါကို အဆိုပါပုေရာဟိတ္ မ်က္စိလည္ေနတာ အံ့ၾသစရာပဲ။

နိဂံုးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ လက္ရွိအျပင္မွာရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ(မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ)အေနနဲ႔ ေရွ႕က လည္းမသြား၊ ေဘးကိုလည္းမဖယ္၊ ေနာက္ကလည္းမလိုက္ဆိုသလို ျဖစ္ေနတဲ့အေပၚ အတိုက္အခံအင္အားစု ေတြထဲက ေ၀ဖန္ေျပာၾကားမႈေတြ မ်ားမ်ားလာတာကို က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ အဆင္းဘီးတပ္ေပးတယ္လို႔ မျမင္မိပါဘူး။ NLD ေခါင္းေဆာင္ေတြက တိုက္ပြဲကို ဦးမေဆာင္ဘဲ လူထုဆိုတဲ့ ဘီးႀကီး တျခားအေၾကာင္းတ ရားေတြေၾကာင့္ လိမ့္လာတဲ့အခါ NLD ကို ျဖတ္နင္းသြားမွာစိုးလို႔ အမုန္းေတာ္ခံၿပီး သတိေပးေနၾကတယ္လို႔သာ ထင္ျမင္မိပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

မွ်ေဝသူ ။ ။ ေနာ္မန္
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://drlunswe.blogspot.com မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါ၏ ။