၁၀ ဇြန္ ၂၀၀၉
ဒီတေလာ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြ ျပည္ပကိုထြက္တယ္ဆိုတုိင္း ေခြး႐ူးလမ္းထြက္တဲ့အခါ ေတြ႔တဲ့လူတိုင္းကခဲနဲ႔ပစ္၊ တုတ္နဲ႔ ႐ိုက္တာခံရသလို ဝိုင္းဝန္းျပစ္တင္၊ ဆံုးမေတာင္းဆိုတာေတြနဲ႔ခ်ည္း ႀကံဳေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါေတြနဲ႔အတူ သူတို႔ရဲ႕ တာဝန္ရွိသူေတြက ရွက္ရမ္းရမ္းတာ၊ မ်က္စိစံုမွိတ္ျငင္းတာ၊ သူခိုးကလူလူဟစ္တာ၊ အျပန္အလွန္ လက္သိပ္ထိုးတာ စတာေတြကိုလည္း မၾကာခဏ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ဒီအထဲမွာ ႐ုပ္အပ်က္ဆံုးတခုလို႔ ဆိုရမွာကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ အာဆမ္ (ASEM) ေခၚ အာရွဥေရာပေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာပါပဲ။ အဲဒီမွာ သူတို႔ကို ေခ်ာင္ပိတ္ေဝဖန္တာခံေနရသလိုျဖစ္ေတာ့ နအဖစစ္ဗိုလ္ ဒုႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ေမာင္ျမင့္က ကုလားမႏိုင္ရခိုင္မဲဆိုသလို တျခားႏိုင္ငံႀကီးေတြကို ျပန္မေျပာရဲတာနဲ႔ ထိုင္းကိုကက္ကက္လန္ ရန္ေတြ႔ခဲ့တာ မွတ္မိၾကပါလိမ့္မယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့လကုန္ပိုင္းက ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံ၊ ဖႏြမ္းပင္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ အစည္းအေဝးမွာ ႏွာေခါင္းက်ည္ေပြ႔ ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ဒီနအဖ ဒုႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း တေလာကျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း တက္ဆင္ ေထာက္ခံသူေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္သူေတြအၾကား ပဋိပကၡကို ေထာက္ျပၿပီး သူ႔ရဲ႕ ရွက္ေဒါသေတြ ေပါက္ကြဲျပခဲ့ပါတယ္။ ဒုဝန္ႀကီးရဲ႕စကားက ထိုင္းႏိုင္ငံသာပဲ သူတို႔ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ျဖစ္ေပၚေနတာေတြအတြက္ ရင္ၾကားေစ့ေရးေတြ လုပ္သင့္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ဦးေမာင္ျမင့္ဟာ သံတမန္ဂုဏ္သိကၡာေတြ ေရွ႕တန္းထားေနရတဲ့ အစည္းအေဝးမွာ စကားႏိုင္လုသလို ေျပာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ ဒါမ်ိဳးကိစၥေတြကို အေခ်အတင္ ေျပာေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဗမာျပည္ ျပည္သူလူထုကေတာ့ သူ႔စကားရဲ႕အမွားမ်ားနဲ႔ ေစာဒကတက္စရာေတြကို မေျပာဘဲ ေနလို႔မျဖစ္ပါဘူး။
နအဖ ဒုဝန္ႀကီးက ထိုင္းကိုျပန္အျပစ္တင္ရာမွာ ဗမာျပည္တြင္းကအေျခအေနဟာ ထိုင္းက အက်ႌနီ-အက်ႌဝါ ပဋိပကၡလို မဆိုးဘူး။ ေသြးထြက္သံယိုမရွိဘူးလို႔ မာမာတင္းတင္းေျပာခဲ့ပါတယ္။ သူေျပာတဲ့အဓိပၸာယ္က သူတို႔ေၾကာင့္မို႔ ဗမာျပည္အတြင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ “ၿငိမ္-ဝပ္-ပိ-ျပား” ေနတယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစကား ဘယ္ေလာက္မွန္တယ္ဆိုတာကို ဒီပဲယင္းအေရးအခင္း၊ စက္တင္ဘာသံဃာ့အေရးအခင္း စတာေတြကို ေတြ႔ႀကံဳဖူးေနတဲ့ ဗမာျပည္သားေတြက ေကာင္းေကာင္းသိၾကပါတယ္။
တကယ္က်ေတာ့ အခုတေလာၾကားေနရတဲ့ ဗမာျပည္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေတြမွာ မၿငိမ္သက္မႈေတြဟာ ထိပ္ဆံုးက ေရာက္ေနတာပါ။ နအဖရဲ႕စစ္ဖက္ေရးရာ လံုၿခံဳေရးတာဝန္ခံ ဗိုလ္ရဲျမင့္တေယာက္ ရဟတ္ယာဥ္ကို အိမ္လုပ္ၿပီး ျပည္နယ္တကာမွာ လနဲ႔ခ်ီၿပီးသြားလာ ေနရတာဟာ “ၿငိမ္-ဝပ္-ပိ-ျပား” ေနလို႔လား၊ ၿငိမ္းေတြမၿငိမ္ ေတာ့လို႔ဘဲ မဟုတ္ပါလား။ ရန္ကုန္မွာ ႀကံ့ဖြံ႔ေတြ ဓားေသြး၊ ေလာက္ေလးခြ ျပင္ေနၾကတာကေရာ “ၿငိမ္-ဝပ္-ပိ-ျပား” ေနလို႔ပါလား။ အင္းစိန္ေထာင္ဗူးဝမွာလူေတြစု၊ စာရြက္ေတြ ေနရာတကာမွာ ႀကဲခ်ေနလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ရဲ႕အေျခအေနဟာ “ငါ့စေကာ-ငါ့စေကာ” လို႔ ဟစ္ရာကေန စစ္ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး အခ်ိန္မေရြး ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။တဖက္မွာလည္း အခုလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အမႈဆင္ဖမ္း၊ ေထာင္ခ်ဖို႔လုပ္လာေတာ့ ျပည္သူေတြအဖို႔ မိမိတို႔ရဲ႕ ၾကမၼာ ဘယ္လိုျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ပိုသတိျပဳမိလာပါတယ္။ နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပံုႀကီးကို တိုးလုပ္ေလ၊ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်မႈနဲ႔ ေသြးထြက္သံယိုမႈေတြ ပိုမ်ားေလ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာကို ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔လာေနၾက ရပါတယ္။ ေမတၱာပို႔ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို သတ္ျဖတ္တဲ့၊ ဒီပဲယင္းလမ္းမွာ လူအုပ္နဲ႔အႏိုင္က်င့္ သတ္ျဖတ္တဲ့ “စည္းကမ္းရွိတဲ့ဒီမိုကေရစီ” ႀကီး ေရာက္လာေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ လူတိုင္းဘာလုပ္ၾကမလဲလို႔ စဥ္းစားၾကေတာ့တာပါပဲ။
ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ အၾကမ္းမဖက္ေရး လမ္းကပိတ္ေနရင္ ေဖာက္ထြက္ၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းေပါင္းစံုရွာ ၾကေတာ့မွာပါ။ ဒါကလည္း ေနရာမွာတင္ တန္႔ေနလို႔ကေတာ့ ႀက့ံဖြံ႔ေတြ ႐ိုက္တာနဲ႔ပဲ ေသေၾကကုန္ရမယ္ဆိုတာ ရွင္းေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုျပည္တြင္းအေျခအေနဟာ နအဖရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရးဝါဒအေပၚ တိုက္႐ိုက္သက္ေရာက္မႈ ရွိေနပါတယ္။ တဖက္က ျပန္ေျပာရရင္ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းက အခုလို နအဖအစိုးရကို သြားေလရာ ၿငိေနတဲ့ဆူးလွည္းႀကီးအျဖစ္ ၾကည့္ျမင္ေနၾကတာဟာလည္း ဒီျပည္တြင္းအေျခအေနေတြေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္တိုင္းျပည္မဆို ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဓနအင္အား၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အား၊ စစ္ေရးအင္အား စတာေတြအေပၚ အေျခခံၿပီး ႏိုင္ငံျခားေရးဝါဒကို ခ်မွတ္ၾကတာခ်ည့္ပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရးအင္အားဆိုတာမွာ ျပည္တြင္းေသြးစည္းညီၫြတ္မႈ၊ ကိုယ့္ျပည္သူလူထုရဲ႕ေထာက္ခံမႈ၊ ႏိုင္ငံတည္ၿငိမ္မႈ စတာေတြပါဝင္ပါတယ္။ နအဖစစ္အစိုးရလည္း ဒီတရားေတြကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရးမူဝါဒဟာ သူတို႔ရဲ႕ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရးအင္အားတို႔ အေပၚမွာ အဓိကမူတည္ၿပီး ခ်မွတ္လုပ္ေဆာင္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ နအဖအဖို႔ တျခားအခ်က္ေတြထက္ ျပည္တြင္းမတည္ၿငိမ္မႈ၊ အမ်ိဳးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး ပ်က္ျပားမႈ၊ လူထုႀကီးရဲ႕ဆန္႔က်င္မႈကို တေလွ်ာက္လံုး ရင္ဆိုင္ေနရမႈဆိုတာကိုပဲ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေနရေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရးဝါဒဟာ အခုလို ငပြႀကီး ႏိုင္ငံျခားေရးဝါဒ ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။
ဒါနဲ႔တဆက္တည္းမွာ သူတို႔တေတြ အက်ပ္အတည္းေတြ႔ရေလ တျခားႏိုင္ငံေတြကိုေကာ္ဆဲေလ ျဖစ္လာေနတာလည္း ေတြ႔ေနၾကရပါတယ္။ ၾကာေလ အထီးက်န္ျဖစ္လိုက္လာေနတဲ့ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြ ေနာင္ဆိုရင္ ျပည္ပကိုေတာင္ ထြက္ရဲပါ့အုန္းမလား စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနပါတယ္။ အခုကိုပဲ ဗိုလ္သန္းေရႊတေယာက္ ဘယ္ကိုမွ သိပ္မထြက္ဝ့ံတဲ့ အေျခအေန ေရာက္ေနပါၿပီ။
လက္ေတြ႔က်က်ေျပာရရင္ ဒီေန႔ နအဖအစိုးရရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရးဝါဒ အက်ပ္အတည္းဟာ ရွစ္ေလးလံုး ကာလေနာက္ပိုင္းမွာ အဆိုးဝါးဆံုး အက်ပ္အတည္းျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအက်ပ္အတည္းမ်ိဳးကို ဗိုလ္ေနဝင္းလည္း မႀကဳံခဲ့ဖူးပါဘူး။
စစ္ေအးကာလတုန္းက အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္အၾကား ပဋိပကၡကိုအသံုးခ်ၿပီး ဗိုလ္ေနဝင္း အေနေခ်ာင္ခဲ့သလို နအဖစစ္အုပ္စုကလည္း တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္အၾကား ခေလာက္ဆန္ကစားၿပီး ျပည္တြင္းမွာ သူတို႔လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္မယ္လို႔ စဥ္းစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခတ္က မတူေတာ့ပါဘူး။ တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္ဟာ ႐ုရွားနဲ႔ အေမရိကန္တုန္းကလို သူျဖဴရင္ငါမည္းမွလို႔ လုပ္ေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကမာၻ႔အခင္းအက်င္းအေျပာင္းအလဲကို သူတို႔က ေကာင္းေကာင္းသတိထားမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ သူတို႔ခ်င္း အျပန္အလွန္ ေျပာဆို တိုက္ခုိက္ၾကတာေတြ ရွိသလို တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာက်ေတာ့လည္း သူတို႔ခ်င္း အျမင္တူ၊ တသံတည္းလို ထြက္တတ္ ၾကပါတယ္။
အခု ဗမာျပည္ကိစၥမွာ သူတို႔ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကား တူညီတဲ့ ေလသံေတြ ေတြ႔လာေနရၿပီ မဟုတ္ပါလား။ အခုအခါမွာ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းႀကီးကို ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံတိုင္းဟာ ဗမာျပည္ျပႆနာကို ႏိုင္ငံတကာစားပြဲ ဝိုင္းေတြေပၚကေန ဖယ္ရွားပစ္ခ်င္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ သတိထားမိရဲ႕လား မသိဘူး။ ဗမာျပည္ ျပႆနာတက္လာတိုင္း သခြတ္ပင္ကမီးတက်ည္က်ည္လို႔ပဲ ယူဆၾကေတာ့မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ တာဝန္သိတဲ့ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ မီးတက်ည္က်ည္မို႔ ေပယ်ာလကံျပဳထားလိုက္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ၿပီးျပတ္သြားေအာင္ တခုခု ဆံုးျဖတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့အခါမွာ နအဖ ဒုႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးက အခုလို ဝါးလံုးရွည္နဲ႔ သိမ္းရမ္းလို႔ေကာ သူတို႔အဖို႔ အႏၲရာယ္ေတြက လြတ္ကေရာတဲ့လား။ ေနာင္မွာလည္း ႏိုင္ငံတကာ အစည္းအေဝးေတြ ေပၚလာတိုင္း နအဖေခါင္းေဆာင္ေတြအဖို႔ ဒီလိုေခ်ာင္ပိတ္ခံရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးေတြ ႀကံဳေနရအုန္းမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အဖို႔ေတာ့ ေစာေစာတုန္းက သူမ်ားေတြက ေမာင္ေမာင္လို႔ ေခၚေနတုန္းမွာ ဗ်ာမထူးခဲ့တာအမွားႀကီး မွားသြားတာပါပဲ။
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://www.khitpyaing.org မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါသည္။
