ေသာင္ရင္းကမ္းစပ္က ဆုေတာင္း

“ေသာင္ရင္းကမ္းစပ္က ဆုေတာင္း”

ဒီကေန႔ရဲ႕အနာဂတ္ဟာ
နက္ျဖန္ခါမွာ ပစၥဳပန္ျဖစ္ေတာ့
ေၾသာ္... ဒီလုိဟုိလိုေတြ
လွိမ့္တခ်ီ ျပန္တလွည့္နဲ႔
ေရႊေရစိမ္သရဖူအတြက္ ၾကိဳး၀ိုင္းက
ကႏၱာရဆန္လွတယ္ကြယ္...

အလဲထိုးခံလိုက္ရတဲ႔
ေရွာင္ခ်ိန္မဲ့ ၀ိုက္လက္သီးမ်ား
အားေပးသူမရွိေပမယ့္ လွလိုက္တဲ႔ပြဲ
ေလာကဓံနဲ႔ လူ၊ လူနဲ႔ ေလာကဓံသာ...

လီယိုေတာ္စတိြဳင္းရဲ႕
“လူတေယာက္ေျမဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားလိုသလဲ”
ဒါဟာ ယေန႔ဒစ္ဂ်စ္တယ္လ္ရာစုရဲ႕
လမ္းေဘးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဟာသျဖစ္ခဲ႔ေပါ့
ရယ္ရမလို ငိုရမလိုဘ၀မ်ား
ေျပာမဆံုးေအာင္ မိုးလင္းခဲ႔ရ ညမ်ားနဲ႔
ေရႊတို႔ရဲ႕ ငိုခ်င္းရွည္...

ဒီေသြးျမစ္တစင္းေပၚ
မိုးခါးေရေတြ အလ်ံအပယ္ရြာခ်
ဟျပဲေနတဲ႔ ပါးစပ္မ်ားသာ
ရီရယ္လစ္ဇမ္ ျဖစ္သြားခဲ႔ျပီ...

ဒါေတြအားလံုး ျပည္ဖံုးကားခ်
အိမ္ျပန္လမ္းေတြ ျဖဴးေျဖာင့္
တျခမ္းပဲ႕အသိုက္ေတြကင္းလို႔
ကဗ်ာဆရာေတြ အမိေျမေပၚ
ကဗ်ာရြတ္နိုင္ၾကေစသား...



ရဲ၀င့္သူ
၁၇.၃.၂၀၀၈


မွ်ေဝသူ ။ ။ ေနာ္မန္
မွတ္ခ်က္ ။ ။ http://www.yewintthu.co.cc မွ ကူးယူ မွ်ေဝပါ၏ ။