၀ါရင့္သတင္းစာဆရာႀကီး လူထုစိန္၀င္းဟာ ရန္ကုန္ SSC ေရႊဂံုတိုင္
အထူးကုေဆး႐ံုမွာ မေန႔က တနဂၤေႏြေန႔ည ၁၁ နာရီခဲြအခ်ိန္မွာ
ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါတယ္။ က်န္းမာေရး အေျခအေနေၾကာင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီလကတည္းက
စာမေရးႏိုင္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ လူထုဦးစိန္၀င္းဟာ က်န္းမာေရး ပိုဆိုးလာလို႔
SSC ေဆး႐ံုမွာ ဇြန္လ ၁၇ ရက္ေန႔ မနက္ပိုင္းကပဲ ေဆး႐ံုတင္ထားခဲ့ရတာပါ။
ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ အသက္ ၇၁ ႏွစ္အရြယ္ ရိွေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။
လူထုစိန္၀င္းဟာ ေက်ာင္းသားဘ၀ ကတည္းက စာနယ္ဇင္းကိစၥရပ္ေတြမွာ အထူးစိတ္၀င္စားခဲ့သူျဖစ္ၿပီး၊ ေက်ာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ မႏၱေလး လူထုသတင္းစာတိုက္မွာ အယ္ဒီတာအဖဲြ႔၀င္ တဦးအေနနဲ႔ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ လူထုသတင္းစာတိုက္ အပိတ္ခံရတဲ့ အခ်ိန္အထိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာပါ။ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အာဏာသိမ္း စစ္အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်မႈခံခဲ့ရၿပီး၊ ကိုးကိုးကၽြန္းကို ပို႔ေဆာင္ခံခဲ့ရပါတယ္။ အထိန္းသိမ္းခံ ဘ၀ကတည္းက က်န္းမာေရး သိပ္မေကာင္းေတာ့တဲ့ လူထုဦးစိန္၀င္းဟာ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ေထာင္ကထြက္ခ်ိန္မွာ ေလျဖတ္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္တျခမ္း ေသသြားခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဘယ္ဖက္လက္နဲ႔ စာဆက္ေရးၿပီး၊ တဖက္မွာေတာ့ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းေတြ ဖြင့္လွစ္ ပို႔ခ်ခဲ့ပါတယ္။ မကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ ကေလာင္ ၁၅ ခုနဲ႔ အေၾကာင္းရာမ်ိဳးစံုနဲ႔ စာေတြ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ၀င္ေဇာ္ ဆိုတဲ့ ကေလာင္နဲ႔ ေတာင္ဗီယက္နမ္မွာ ငရဲခန္းမ်ားနဲ႔ အလံမလွဲစတမ္း ဘာသာျပန္ စာအုပ္ေတြဟာ ထင္ရွားပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ လူထုစိန္၀င္းဆိုတဲ့ ကေလာင္ကိုပဲ အဓိကထားသံုးပါတယ္။ စာေပ စာနယ္ဇင္း ကိစၥရပ္ေတြအျပင္ လူမႈေရးဆိုင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာေရးရာ ေဆာင္းပါးေတြ စာအုပ္ေတြကို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကိစၥရပ္ေတြကိုလည္း ရဲရဲတင္းတင္း ေရးသားေျပာဆို သေဘာထားေတြ ေပးခဲ့ပါတယ္။ လက္ရိွ ထုတ္ေ၀ေနတဲ့ ဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္း အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း စာနယ္ဇင္းနဲ႔ပတ္သက္တာ၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြကို ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္ ေရးသားခဲ့တာေၾကာင့္၊ စာအေရးႏိုင္ဆံုး စာေရးဆရာတဦးအျဖစ္ မွတ္ခ်က္ျပဳခံရသူပါ။
အခုလို လူထုစိန္၀င္း ကြယ္လြန္သြားတာေၾကာင့္ ျမန္မာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းအတြက္ ဆံုး႐ံႈးမႈတရပ္ ျဖစ္တယ္လို႔ စာေပအသိုင္းအ၀ိုင္း ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအ၀ိုင္းက ပုဂၢိဳလ္အေတာ္မ်ားမ်ားက မွတ္ခ်က္ ျပဳၾကပါတယ္။ သူနဲ႔အတူ လူထုသတင္းစာတိုက္မွာ အတူတူ လုပ္ကိုင္ခဲ့သလို၊ ေထာင္က်စဥ္ ကိုးကိုးကၽြန္းမွာလည္း အတူတူ ရပ္တည္ခဲ့သူ တဦးျဖစ္တဲ့ လူထုတိုက္အႏြယ္ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္းကေတာ့ လူထုစိန္၀င္းဟာ အခုအခ်ိန္အခါမ်ိဳးမွာ ႏိႈင္းယွဥ္စရာရွားပါးတဲ့ အစားထိုးမရသူတဦး ျဖစ္တယ္လို႔ ဗီြအိုေအ ျမန္မာပိုင္းကို ေျပာပါတယ္။ ကိုသားညြန္႔ဦးက ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္းကို ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားတာပါ။
“က်ေနာ္နဲ႔ ကိုစိန္၀င္းကေတာ့ လူထုသတင္းစာရဲ႕ ပံုမွန္ လုပ္ငန္းေတြထဲမွာ အတူ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္ဗ်။ လူထုသတင္းစာဆိုတာလည္း အားလံုး သိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ။ အစိုးရက အၿငိဳျငင္ခံရတဲ့ သတင္းစာတေစာင္။ အဲဒီအထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ အတူ ျဖတ္သန္းရတဲ့အခါက်ေတာ့ တျခား သတင္းစာေတြလို မဟုတ္ပါဘူး။ အခက္အခဲေတြက ဒီမုိကေရစီ အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြၾကားထဲက ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္တခါလည္း သူနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ စစ္အစိုးရ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈကုိ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့ အေရးအခင္းေတြမွာ သ႑ာန္မ်ိဳးစံုန႔ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ လက္တြဲ ပါ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေထာင္ထဲမွာေတာင္မွ က်ေနာ္တုိ႔ အတူတူ၊ ကိုးကိုးကၽြန္းမွာေတာင္မွ က်ေနာ္တုိ႔ အတူတူ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဆုိေတာ့ အင္မတန္မွလည္း သံေယာဇဥ္ႀကီးပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း အသက္ ၂၀ မျပည့္ခင္ကစၿပီး သူနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့တာ။ သူ႔ရဲ႕ အမွန္တရား အေပၚမွာ သူယံုၾကည္တဲ့ အမွန္တရားအေပၚမွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္မႈ၊ အဲဒီအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ႏိုင္မႈ၊ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔တယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ သာမန္ အနစ္နာခံမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေျပာစရာရွိရင္ ေျပာကိုေျပာရမွ ဆိုတဲ့ဟာမ်ိဳး။ ဘယ္သူ႔မွ မေထာက္ထားဘဲ ေျပာႏိုင္တဲ့ဟာမ်ိဳး။ က်ေနာ္ေတာ့ ႏိႈင္းယွဥ္စရာ အခုခါမွာဆိုရင္ အေတာ္ကို ရွားသြားၿပီလို႔ ထင္တယ္။ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး။ အဲဒီလို လူတစ္ေယာက္ ဆံုး႐ံႈးရတာဟာ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုး႐ံႈးမႈႀကီးတခုပါ။ မီဒီယာ သေဘာနဲ႔တင္ မကပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး သေဘာအရနဲ႔ေရာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ေရးရာအတြက္လည္း တိုင္းျပည္အတြက္ ဆံုး႐ႈံးပါတယ္။ အဲဒါအျပင္ လူထု မိသားစုနဲ႔ က်ေနာ့္ တေယာက္အတြက္လည္း အင္မတန္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုး႐ႈံးမႈလို႔ ခံစားမိပါတယ္။ က်ေနာ္ အင္မတန္ ေက်ကြဲမိပါတယ္။”
ကိုဖိုးသံေခ်ာင္းနဲ႔ ဆိုရင္ သူနဲ႔ လူထုတုိက္မွာလည္း အတူတူ လုပ္ခဲ့တယ္။ ေထာင္ထဲ၊ ကၽြန္းေပၚမွာလည္း အတူတူ လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ သူနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဆရာလူထုစိန္၀င္းက ဘယ္လိုမ်ိဳး ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးလဲ။ ထူးထူးျခားျခား ရွိတာေလး။ မွတ္မွတ္ရရ ရွိတာေလး ေျပာျပေပးလို႔ရမလား ခင္ဗ်။
“ဟုတ္ကဲ့။ လူတေယာက္ အေနနဲ႔က သူလည္း လူတေယာက္ပါပဲ။ ဆိုလုိတာ ေပ်ာ္စရာရွိရင္ ေပ်ာ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေဘာလံုးကန္တာ ၀ါသနာပါတယ္။ သူလည္း ၀ါသနာပါတယ္။ စစ္တုရင္ထိုးတာ ၀ါသနာပါတယ္။ သူလည္း ၀ါသနာပါတယ္။ ရယ္စရာရွိရင္ ရယ္တယ္။ ငိုစရာရွိရင္ ငိုတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္လုပ္ငန္းန႔ဲ႔ ပတ္သက္လာလို႔ရွိရင္ လုပ္ငန္းဆုိတဲ့ေနရာမွာ ႏွစ္မ်ိဳးပါ။ တခုက ႏိုင္ငံေရးအလုပ္မွာ။ တခုက သတင္းစာအလုပ္မွာ။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္လာလို႔ရွိရင္ သူဟာ အင္မတန္ စနစ္က်တယ္။ ေဇာက္ခ်ၿပီး လုပ္တယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ ဘယ္ဟာကမွ အထိအခိုက္မခံဘူး။ ၀ါသနာေတြ ဘာေတြကေနၿပီးေတာ့ သူ႔လုပ္ငန္း မူအေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့ အထိအခိုက္မခံပါဘူး။ အဲဒါ သူ႔ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ပါ။”
သူကေတာ့ အခု ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ စာေတြ ေရးသားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ သူ႔ကို စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာအေနနဲ႔ လူသိမ်ားပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းကို သိပ္မသိၾကပါဘူးခင္ဗ်။ ကိုဖိုးသံေခ်ာင္း ေျပာျပေပးလုိ႔ရမလားခင္ဗ်။
“သူနဲ႔က်ေနာ္တို႔ ႀကီးျပင္းရတာက အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ႀကီးျပင္းရတာက ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ မဆလ ေခတ္ေနာက္ပိုင္းမွာ ႀကီးျပင္းရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မိုလို႔ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းပဲ လုပ္ၾကတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္မိုလို႔ သူ ဘာလုပ္တယ္ဆိုတာကို အတိအက် က်ေနာ္က သိပ္ေျပာလို႔ မရဘူးခင္ဗ်။ သူကလည္း ရန္ကုန္မွာလုပ္တာ ပိုမ်ားတယ္။ က်ေနာ္က မႏၱေလးမွာ လုပ္တာမ်ားေတာ့ အတိအက်ေျပာရတာ အေတာ္ခက္တယ္။ ေထာင္ထဲေရာက္ေတာ့မွပဲ၊ ေအာ္… သူလည္းပဲ ဒီလိုင္းကပါလား၊ ငါလည္းပဲ ဒီလိုင္းကပါလား ဆိုၿပီးေတာ့ သြားၿပီးေတာ့ သိၾကတာ။ အဲဒီေတာ့ ဘာေတြလုပ္တယ္ဆိုတာ အတိအက် ေျပာရတာကေတာ့ ခက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူနဲ႔အတူ က်လာတဲ့၊ ေထာင္ထဲေရာက္လာတဲ့သူေတြ ကေရာ၊ အရင္တုန္းက လုပ္ဖူးတဲ့သူေတြက သူ႔အေပၚမွာ ခင္မင္ေလးစား ရွိၾကတယ္။ သူ႔ရပ္တည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း အေကာင္းပဲ ေျပာၾကတာ ၾကားဖူးပါတယ္။”
အခုေနာက္ပိုင္းမွာဆုိလို႔ရွိရင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပတ္ျပတ္သားသား သူ ေရးသား ေတာင္းဆိုတာ ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံေရးတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ တျခား လူမႈေရးကိစၥေတြ၊ တျခားကိစၥေတြ ေရးသားလာတာ ရွိပါတယ္ခင္ဗ်။ ဒီေရးသားခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေရာ ကိုသံေခ်ာင္း ဘယ္လို ယူဆပါသလဲ။
“က်ေနာ္ကေတာ့ သူဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ သိပ္ကိုအက်ိဳးျပဳႏိုင္တဲ့ ကေလာင္တေခ်ာင္းလို႔ ျမင္မိပါတယ္။ သူလိုမွ မေျပာရင္ မျဖစ္တဲ့ကိစၥေတြ၊ တုိင္းျပည္အတြက္ တကယ္ ေျပာဖို႔လို္ေနတဲ့ကိစၥေတြ သူ ၀င္ ၀င္ေျပာေနတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
သူမရွိရင္ ဘယ္သူမွ မေျပာေတာ့မွာကို က်ေနာ္ စိုးရိမ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ ဆုိေတာ့ သူ ကေလာင္ေရးတာဟာ ဘာကိုမွ ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ေရးေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္က်ိဳးမဖက္တဲ့ တကယ္လည္း တိုင္းျပည္အေပၚမွာ၊ အထူးသျဖင့္ ဆင္းရဲသား ျပည္သူေတြအေပၚမွာ၊ ျမန္မာ တမ်ိဳးသားလံုးအေပၚမွာ ေစတနာရွိတဲ့ ကေလာင္ရွင္မ်ိဳးက မ်ားမ်ားမရွိဘူးလို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။”
နားဆင္ရန္
source by : http://www.voanews.com
လူထုစိန္၀င္းဟာ ေက်ာင္းသားဘ၀ ကတည္းက စာနယ္ဇင္းကိစၥရပ္ေတြမွာ အထူးစိတ္၀င္စားခဲ့သူျဖစ္ၿပီး၊ ေက်ာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ မႏၱေလး လူထုသတင္းစာတိုက္မွာ အယ္ဒီတာအဖဲြ႔၀င္ တဦးအေနနဲ႔ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ လူထုသတင္းစာတိုက္ အပိတ္ခံရတဲ့ အခ်ိန္အထိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာပါ။ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အာဏာသိမ္း စစ္အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်မႈခံခဲ့ရၿပီး၊ ကိုးကိုးကၽြန္းကို ပို႔ေဆာင္ခံခဲ့ရပါတယ္။ အထိန္းသိမ္းခံ ဘ၀ကတည္းက က်န္းမာေရး သိပ္မေကာင္းေတာ့တဲ့ လူထုဦးစိန္၀င္းဟာ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ေထာင္ကထြက္ခ်ိန္မွာ ေလျဖတ္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္တျခမ္း ေသသြားခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဘယ္ဖက္လက္နဲ႔ စာဆက္ေရးၿပီး၊ တဖက္မွာေတာ့ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းေတြ ဖြင့္လွစ္ ပို႔ခ်ခဲ့ပါတယ္။ မကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ ကေလာင္ ၁၅ ခုနဲ႔ အေၾကာင္းရာမ်ိဳးစံုနဲ႔ စာေတြ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ၀င္ေဇာ္ ဆိုတဲ့ ကေလာင္နဲ႔ ေတာင္ဗီယက္နမ္မွာ ငရဲခန္းမ်ားနဲ႔ အလံမလွဲစတမ္း ဘာသာျပန္ စာအုပ္ေတြဟာ ထင္ရွားပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ လူထုစိန္၀င္းဆိုတဲ့ ကေလာင္ကိုပဲ အဓိကထားသံုးပါတယ္။ စာေပ စာနယ္ဇင္း ကိစၥရပ္ေတြအျပင္ လူမႈေရးဆိုင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာေရးရာ ေဆာင္းပါးေတြ စာအုပ္ေတြကို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကိစၥရပ္ေတြကိုလည္း ရဲရဲတင္းတင္း ေရးသားေျပာဆို သေဘာထားေတြ ေပးခဲ့ပါတယ္။ လက္ရိွ ထုတ္ေ၀ေနတဲ့ ဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္း အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း စာနယ္ဇင္းနဲ႔ပတ္သက္တာ၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြကို ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္ ေရးသားခဲ့တာေၾကာင့္၊ စာအေရးႏိုင္ဆံုး စာေရးဆရာတဦးအျဖစ္ မွတ္ခ်က္ျပဳခံရသူပါ။
အခုလို လူထုစိန္၀င္း ကြယ္လြန္သြားတာေၾကာင့္ ျမန္မာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းအတြက္ ဆံုး႐ံႈးမႈတရပ္ ျဖစ္တယ္လို႔ စာေပအသိုင္းအ၀ိုင္း ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအ၀ိုင္းက ပုဂၢိဳလ္အေတာ္မ်ားမ်ားက မွတ္ခ်က္ ျပဳၾကပါတယ္။ သူနဲ႔အတူ လူထုသတင္းစာတိုက္မွာ အတူတူ လုပ္ကိုင္ခဲ့သလို၊ ေထာင္က်စဥ္ ကိုးကိုးကၽြန္းမွာလည္း အတူတူ ရပ္တည္ခဲ့သူ တဦးျဖစ္တဲ့ လူထုတိုက္အႏြယ္ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္းကေတာ့ လူထုစိန္၀င္းဟာ အခုအခ်ိန္အခါမ်ိဳးမွာ ႏိႈင္းယွဥ္စရာရွားပါးတဲ့ အစားထိုးမရသူတဦး ျဖစ္တယ္လို႔ ဗီြအိုေအ ျမန္မာပိုင္းကို ေျပာပါတယ္။ ကိုသားညြန္႔ဦးက ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္းကို ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားတာပါ။
“က်ေနာ္နဲ႔ ကိုစိန္၀င္းကေတာ့ လူထုသတင္းစာရဲ႕ ပံုမွန္ လုပ္ငန္းေတြထဲမွာ အတူ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္ဗ်။ လူထုသတင္းစာဆိုတာလည္း အားလံုး သိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ။ အစိုးရက အၿငိဳျငင္ခံရတဲ့ သတင္းစာတေစာင္။ အဲဒီအထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ အတူ ျဖတ္သန္းရတဲ့အခါက်ေတာ့ တျခား သတင္းစာေတြလို မဟုတ္ပါဘူး။ အခက္အခဲေတြက ဒီမုိကေရစီ အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြၾကားထဲက ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္တခါလည္း သူနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ စစ္အစိုးရ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈကုိ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့ အေရးအခင္းေတြမွာ သ႑ာန္မ်ိဳးစံုန႔ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ လက္တြဲ ပါ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေထာင္ထဲမွာေတာင္မွ က်ေနာ္တုိ႔ အတူတူ၊ ကိုးကိုးကၽြန္းမွာေတာင္မွ က်ေနာ္တုိ႔ အတူတူ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဆုိေတာ့ အင္မတန္မွလည္း သံေယာဇဥ္ႀကီးပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း အသက္ ၂၀ မျပည့္ခင္ကစၿပီး သူနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့တာ။ သူ႔ရဲ႕ အမွန္တရား အေပၚမွာ သူယံုၾကည္တဲ့ အမွန္တရားအေပၚမွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္မႈ၊ အဲဒီအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ႏိုင္မႈ၊ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔တယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ သာမန္ အနစ္နာခံမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေျပာစရာရွိရင္ ေျပာကိုေျပာရမွ ဆိုတဲ့ဟာမ်ိဳး။ ဘယ္သူ႔မွ မေထာက္ထားဘဲ ေျပာႏိုင္တဲ့ဟာမ်ိဳး။ က်ေနာ္ေတာ့ ႏိႈင္းယွဥ္စရာ အခုခါမွာဆိုရင္ အေတာ္ကို ရွားသြားၿပီလို႔ ထင္တယ္။ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး။ အဲဒီလို လူတစ္ေယာက္ ဆံုး႐ံႈးရတာဟာ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုး႐ံႈးမႈႀကီးတခုပါ။ မီဒီယာ သေဘာနဲ႔တင္ မကပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး သေဘာအရနဲ႔ေရာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ေရးရာအတြက္လည္း တိုင္းျပည္အတြက္ ဆံုး႐ႈံးပါတယ္။ အဲဒါအျပင္ လူထု မိသားစုနဲ႔ က်ေနာ့္ တေယာက္အတြက္လည္း အင္မတန္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုး႐ႈံးမႈလို႔ ခံစားမိပါတယ္။ က်ေနာ္ အင္မတန္ ေက်ကြဲမိပါတယ္။”
ကိုဖိုးသံေခ်ာင္းနဲ႔ ဆိုရင္ သူနဲ႔ လူထုတုိက္မွာလည္း အတူတူ လုပ္ခဲ့တယ္။ ေထာင္ထဲ၊ ကၽြန္းေပၚမွာလည္း အတူတူ လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ သူနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဆရာလူထုစိန္၀င္းက ဘယ္လိုမ်ိဳး ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးလဲ။ ထူးထူးျခားျခား ရွိတာေလး။ မွတ္မွတ္ရရ ရွိတာေလး ေျပာျပေပးလို႔ရမလား ခင္ဗ်။
“ဟုတ္ကဲ့။ လူတေယာက္ အေနနဲ႔က သူလည္း လူတေယာက္ပါပဲ။ ဆိုလုိတာ ေပ်ာ္စရာရွိရင္ ေပ်ာ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေဘာလံုးကန္တာ ၀ါသနာပါတယ္။ သူလည္း ၀ါသနာပါတယ္။ စစ္တုရင္ထိုးတာ ၀ါသနာပါတယ္။ သူလည္း ၀ါသနာပါတယ္။ ရယ္စရာရွိရင္ ရယ္တယ္။ ငိုစရာရွိရင္ ငိုတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္လုပ္ငန္းန႔ဲ႔ ပတ္သက္လာလို႔ရွိရင္ လုပ္ငန္းဆုိတဲ့ေနရာမွာ ႏွစ္မ်ိဳးပါ။ တခုက ႏိုင္ငံေရးအလုပ္မွာ။ တခုက သတင္းစာအလုပ္မွာ။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္လာလို႔ရွိရင္ သူဟာ အင္မတန္ စနစ္က်တယ္။ ေဇာက္ခ်ၿပီး လုပ္တယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ ဘယ္ဟာကမွ အထိအခိုက္မခံဘူး။ ၀ါသနာေတြ ဘာေတြကေနၿပီးေတာ့ သူ႔လုပ္ငန္း မူအေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့ အထိအခိုက္မခံပါဘူး။ အဲဒါ သူ႔ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ပါ။”
သူကေတာ့ အခု ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ စာေတြ ေရးသားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ သူ႔ကို စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာအေနနဲ႔ လူသိမ်ားပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းကို သိပ္မသိၾကပါဘူးခင္ဗ်။ ကိုဖိုးသံေခ်ာင္း ေျပာျပေပးလုိ႔ရမလားခင္ဗ်။
“သူနဲ႔က်ေနာ္တို႔ ႀကီးျပင္းရတာက အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ႀကီးျပင္းရတာက ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ မဆလ ေခတ္ေနာက္ပိုင္းမွာ ႀကီးျပင္းရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မိုလို႔ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းပဲ လုပ္ၾကတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္မိုလို႔ သူ ဘာလုပ္တယ္ဆိုတာကို အတိအက် က်ေနာ္က သိပ္ေျပာလို႔ မရဘူးခင္ဗ်။ သူကလည္း ရန္ကုန္မွာလုပ္တာ ပိုမ်ားတယ္။ က်ေနာ္က မႏၱေလးမွာ လုပ္တာမ်ားေတာ့ အတိအက်ေျပာရတာ အေတာ္ခက္တယ္။ ေထာင္ထဲေရာက္ေတာ့မွပဲ၊ ေအာ္… သူလည္းပဲ ဒီလိုင္းကပါလား၊ ငါလည္းပဲ ဒီလိုင္းကပါလား ဆိုၿပီးေတာ့ သြားၿပီးေတာ့ သိၾကတာ။ အဲဒီေတာ့ ဘာေတြလုပ္တယ္ဆိုတာ အတိအက် ေျပာရတာကေတာ့ ခက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူနဲ႔အတူ က်လာတဲ့၊ ေထာင္ထဲေရာက္လာတဲ့သူေတြ ကေရာ၊ အရင္တုန္းက လုပ္ဖူးတဲ့သူေတြက သူ႔အေပၚမွာ ခင္မင္ေလးစား ရွိၾကတယ္။ သူ႔ရပ္တည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း အေကာင္းပဲ ေျပာၾကတာ ၾကားဖူးပါတယ္။”
အခုေနာက္ပိုင္းမွာဆုိလို႔ရွိရင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပတ္ျပတ္သားသား သူ ေရးသား ေတာင္းဆိုတာ ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံေရးတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ တျခား လူမႈေရးကိစၥေတြ၊ တျခားကိစၥေတြ ေရးသားလာတာ ရွိပါတယ္ခင္ဗ်။ ဒီေရးသားခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေရာ ကိုသံေခ်ာင္း ဘယ္လို ယူဆပါသလဲ။
“က်ေနာ္ကေတာ့ သူဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ သိပ္ကိုအက်ိဳးျပဳႏိုင္တဲ့ ကေလာင္တေခ်ာင္းလို႔ ျမင္မိပါတယ္။ သူလိုမွ မေျပာရင္ မျဖစ္တဲ့ကိစၥေတြ၊ တုိင္းျပည္အတြက္ တကယ္ ေျပာဖို႔လို္ေနတဲ့ကိစၥေတြ သူ ၀င္ ၀င္ေျပာေနတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
သူမရွိရင္ ဘယ္သူမွ မေျပာေတာ့မွာကို က်ေနာ္ စိုးရိမ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ ဆုိေတာ့ သူ ကေလာင္ေရးတာဟာ ဘာကိုမွ ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ေရးေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္က်ိဳးမဖက္တဲ့ တကယ္လည္း တိုင္းျပည္အေပၚမွာ၊ အထူးသျဖင့္ ဆင္းရဲသား ျပည္သူေတြအေပၚမွာ၊ ျမန္မာ တမ်ိဳးသားလံုးအေပၚမွာ ေစတနာရွိတဲ့ ကေလာင္ရွင္မ်ိဳးက မ်ားမ်ားမရွိဘူးလို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။”
နားဆင္ရန္
source by : http://www.voanews.com
