ဗမာႏုိင္ငံ နဲ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳး

ဗမာႏုိင္ငံ နဲ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳး

တူေမာင္ညိဳ။ ဇြန္ ၃၀၊ ၂၀၁၂

ျမန္မာ ဆိုတာ လူမ်ိဴးရဲ႕နာမည္

ေဒါက္တာသန္းထြန္း- ျမန္မာသမုိင္းရွာေတာ္ပံု စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ (၁၀၃- ၁၀၄) တြင္ ယခုလိုေဖၚျပထားပါသည္။

“ျမန္မာလုိ႔ေခၚရင္အစပထမလူမ်ိဳးကိုပဲေခၚတာျဖစ္တယ္။ ေနာက္တစ္ေနရာ တစ္ေနရာတည္းမွာပဲ ျမန္မာေတြ အေနၾကာေတာ့ သူတုိ႔ေနတဲ့ ေနရာကိုပါ ျမန္မာစု၊ ျမန္မာရြာ၊ ျမန္မာျပည္လုိ႔ေခၚတယ္၊ မြန္ေက်ာက္စာ (ခရစ္ ၁၁၀၂ ) ထဲမွာ ျမန္မာ ကို မိရ္မာ (မြန္ေက်ာက္စာ ၉ခ/၄၂၊ဒီ ၂၄၊ အိပ္ခ်္ ၁၂) လို႔ေရးထားတာေတြ႔ရတယ္။ ထိလိုင္မင္ (၁၀၈၄ – ၁၁၁၃) လက္ထက္ နန္းသစ္ ေဆာက္တဲ့ အခါ မြန္၊ ပ်ဴနဲ႔ မိရ္မာ လက္သမားေတြပါတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။

အဲဒါ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ေက်ာက္စာေတြထဲမွာ အေစာဆံုးေတြ႔ရတဲ့ ျမန္မာ အေၾကာင္းပဲျဖစ္ပါတယ္”

“ျမမၼာ” လို႔ေရးတာလည္းေတြ႔ရတယ္လို႔ဆုိပါတယ္။

ဒီေတာ့ “ျမန္မာ” ဆုိတာ ျမန္မာလူမ်ိဳးရဲ႕မူလနာမည္ပဲ။ တုိင္းျပည္နာမည္ မဟုတ္ပါ။

ဗမာႏုိင္ငံ၊ျမန္မာလူမ်ိဳး

တုိ႔ဗမာအစည္းအရံုးသမုိင္း (ပထမတြဲ)၊ အခန္း ၇၊  စာမ်က္ႏွာ (၂၁၃-၂၁၇)တြင္ ယခုကဲ့သုိ႔ေဖၚျပထားပါသည္။

         
 တို႔ဗမာ အစည္းအရံုးသည္ မူလတည္ေထာင္စဥ္မွစ၍ သမုိင္းတေလွ်ာက္လံုး လူမ်ိဳးစုအားလံုး၏ ညီၫြတ္ေရးကို အေလး ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ “တို႔” ဟူေသာစကား၊ “ဗမာ”ဟူေသာစကား၊ “ဗမာႏုိင္ငံ၊ ဗမာျပည္” ဟူေသာ စကားတုိ႔ကို တီထြင္၍ တုိင္းရင္းသား စစ္စစ္ ဟူေသာ အမည္နာမ တပ္ဆင္ခဲ့ျဖင့္ သိသာ ထင္ရွားေပသည္။

         
သခင္မ်ားက ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ျမန္မာျပည္ ဆုိေသာ စကားမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေနထိုင္ေသာျမန္မာႏုိင္ငံဟု အဓိပၸါယ္ေရာက္သည္။

         
 ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိသည္မွာ ျမန္မာပေဒသရာဇ္မ်ားက ေပးေသာနာမည္ျဖစ္သည္။ မမွန္ကန္။ ဗမာႏုိင္ငံသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳး တမ်ိဳးတည္းေနထုိင္ေသာ ႏုိင္ငံမဟုတ္။ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ကယား၊ ခ်င္း၊ ေတာင္သူ၊ ပအိုး၊ ပေလာင္၊ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း စေသာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္းစံု ေနထိုင္ေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ျမန္မာျပည္ဟုမသံုး၊ ဗမာႏုိင္ငံ ဗမာျပည္ ဟုသံုး သည္။ သုိ႔မွသာ ညီၫြတ္မွန္ကန္မည္။

ဗမာႏုိင္ငံတြင္ေနထုိင္ၾကေသာ တုိင္းရင္းသားအားလံုးကို ဗမာဟုေခၚသည္။

        
 မြန္လူငယ္ မြန္သင္းလိႈင္၊ မြန္သန္း၊ မြန္ထြန္းဦးစသည္တုိ႔သည္ သခင္သင္းလိႈင္၊ သခင္သန္း၊ သခင္ထြန္းဦး

         
ထားဝယ္လူငယ္ ကိုဗသိန္းတင္၊ကုိစံဝင္း၊ ကိုဗေဆြ စသူတို႔သည္ သခင္ဗသိန္းတင္၊ သခင္စံဝင္း၊ သခင္ဗေဆြ

         
ရခုိင္လူငယ္ ကုိေအာင္ႀကီး၊ ကိုစန္ေရႊ၊ ကိုဗတင္ စသူတို႔သည္ သခင္ေအာင္ႀကီး၊ သခင္စန္ေရႊ၊ သခင္ဗတင္

         
 ရွမ္းလူငယ္ ကိုခြန္တီး၊ ကုိခင္ေမာင္၊ ကိုေငြ ကိုသစ္ စသူတို႔သည္ သခင္ခြန္တီး၊ သခင္ခင္ေမာင္ (ကမာရြတ္)၊ သခင္ေငြ (ဗိုလ္ေစာေအာင္)၊ သခင္သစ္ (ဗိုလ္ေစာေနာင္)

        
 ခ်င္းလူငယ္ ကိုဝမ္းသူေမာင္၊ ကိုေအာင္မင္း စသူတို႔သည္ သခင္ဝမ္းသူေမာင္၊ သခင္ေအာင္မင္း

            ပအိုးလူငယ္ ကိုသိမ္းေမာင္၊ ကုိဗေရႊ စသူတို႔သည္ သခင္သိန္းေမာင္၊ သခင္ဗေရႊ

         
 ကရင္လူငယ္ ကုိဘုိးကြယ္(ေျမာင္းျမ) ၊ ကုိစုိန္ေရႊ(ေျမာင္းျမ) တုိ႔သည္ သခင္ဘုိးကြယ္၊ သခင္စိန္ေရႊ ဟူ၍ သခင္အမည္ခံ ယူ ခဲ့ၾကသည္။

         
 ထို႔အတူ မစၥတာနာရရန္ဆင္၊ နာရီဒူး၊ ဆင္းဂုပၸတား၊ ဘဲလ်ား၊ အပၸနား စေသာ အိႏၵိယအမ်ိဳးသားမ်ားသည္ သခင္နာရရန္ဆင္၊ သခင္နာရီဒူး၊ သခင္ဆင္းဂုပၸတား၊ သခင္ဘဲလ်ား၊ သခင္အပၸနား

        
 ကုိတိတ္ဂြမ္ (ရန္ကုန္)၊ ကုိေဇယ်ေခၚ အင္ပီး (ေျမာင္းျမ)၊ စူးတူး (ေခၚ) ကံဆင့္(ေျမာင္းျမ)၊ ခ်ိန္တိတ္(ေညာင္ဦး)၊ ဂင္စိန္(ၿမိတ္) စေသာ တရုတ္အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ သခင္တိတ္ဂြမ္၊ သခင္ေဇယ်၊ သခင္ကံဆင့္၊ သခင္ခ်န္တိတ္၊ သခင္ဂင္စိတ္ စသျဖင့္ သခင္ဘဲ႔ြခံယူၿပီး တို႔ဗမာအစည္းအရံုးတြင္ ဝင္ေရာက္ကာ တုိက္ပြဲအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကသည္။

         
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ တို႔ဗမာသီခ်င္းတြင္

 “ တို႔ဗမာ— ၊ ေဟ့— တို႔ဗမာ၊ ဗမာေျပတဝွမ္းအကုန္ တို႔အိမ္မွတ္ပါ၊ တို႔ယာမွတ္ပါ၊ အဲဒါ တို႔ဗမာ”ဟု ထည့္သြင္းသီဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထို႔အတူ မူလႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းတြင္လည္း “ဗမာေျပ”ဟုသာ ထည့္သြင္းေရးသားသီဆိုခဲ့ၾကသည္။

         
 နယ္ခဲ်႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကသည့္ပါတီအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ အမည္မ်ားကိုလည္း ဤသို႔ ေရးသား ေဖၚျပခဲ့ၾကပါသည္။

-       ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (ဗကသ)

-       ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂုိဏ္း

-       ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ဗကပ)

-       ဗမာ့လက္ရံုးတပ္

-       ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္

-       ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေတာင္သူလယ္သမားအစည္းအရံုး — သျဖင့္ျဖစ္သည္။

တို႔ဗမာအစည္းအရံုးဝင္ တိုင္းရင္းသားလူငယ္မ်ားကလည္း ၄င္းတုိ႔အမည္ကို ဤသို႔ေျပာင္းလဲခဲ့ၾကသည္။

သမိုင္းကိုျပင္တာမဟုတ္၊ ဖ်က္ဆီးေနတာ

ယင္းသုိ႔ သမုိင္းအခ်က္အလက္မ်ား တိတိက်က်၊ ထင္ထင္ရွားရွားရွိခဲ့ပါလ်က္ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရလက္ထက္တြင္ ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ သမုိင္းအခ်က္အလက္မွန္မ်ားကို ေျပာင္းျပန္ေဇာက္ထိုး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထင္သလို ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။

 တကယ္ေတာ့သမုိင္းကို သမုိင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ေနျခင္း၊ ဖ်က္ဆီးေနျခင္းသာျဖစ္သည္။

မည္သည့္လူမ်ိဳးပင္ျဖစ္ပါေစ အျခားလူမ်ိဳး၏ ဘာသာစကားႏွင့္အသံထြက္ကို အတိအက်ေျပာဆို အသံထြက္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္၊  အနီးစပ္ဆုံးသာ ေျပာဆိုအသံထြက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

“အသံထြက္မပီကလာပီကလာျဖင့္” ျမန္မာကို (Burma/ဘားမား) လုိ႔အသံထြက္တာ၊ (Burma)လုိ႔ သံုးတာဟာ “လူမ်ိဳးေရး ေသြးကြဲေစရန္” အစီအမံရွိတာျဖစ္တယ္ဟု ဆိုေသာ ေျပာဆိုေရးသားမႈမ်ားဟာ ဆီေလ်ာ္မႈမရွိတဲ့ ဇင္ႏုိဖုိဘီးယား (Xenophobia) အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားသာျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာဆိုတာ လူမ်ိဳးရဲ႕နာမည္သာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေက်ာက္စာအေထာက္အထားနဲ႔ အျခားအိမ္နီးခ်င္းေခတ္ၿပိဳင္ အေထာက္ အထားေတြမွာ (Mien-tien) (မီရန္တင့္ ) အထင္အရွားေတြ႔ျမင္ေနရပါလ်က္ ျမန္မာ ဆိုသည္မွာ တုိင္းရင္းသားအားလံုးကိုကိုယ္စားျပဳၿပီး ဗမာ ဆိုသည္မွာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏အမည္လို႔ ေျပာင္းလဲလိုက္ျခင္း/ ေျပာင္းလဲလုိျခင္း ကသာလွ်င္ သမုိင္းကို ေျပာင္းျပန္ေဇာက္ထိုးျပဳလုပ္ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။   မိမိတုိင္းျပည္သမုိင္းႏွင့္ လူမ်ိဳးသမုိင္းကို ဖ်က္ဆီးပစ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

(နဝတ)စစ္အစုိးရက (၁၈ – ၆- ၁၉၈၉) ေန႔တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းတြင္ပါဝင္သည့္ “ဗမာ” ဆိုသည့္ စကားရပ္ကို “ျမန္မာ” ဆိုသည့္စကားရပ္ျဖင့္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေအာင္ေျပာင္းခဲ့သည္။ (နဝတ) စစ္အစုိးရဥပေဒအမွတ္ (၁၆/၈၉) ျဖင့္ (Burma) ကို (Myanmar) ဟု တစ္ဖက္သတ္ထင္သလို ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚေစခဲ့ၾကျခင္းသာျဖစ္သည္။

တို႔ဗမာအစည္းအရံုးသမုိင္းတြင္ေဖၚျပသကဲ့သို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိသည္မွာ ျမန္မာပေဒသရာဇ္မ်ားက ေပးေသာနာမည္ျဖစ္သည္။

ထုိပေဒသရာဇ္မ်ားသည္သူတလူငါတမင္းျဖင့္ အဖကိုသားသတ္၊ ညီကအကိုကုိသတ္ စသျဖင့္ ေသြးခင္း၍ နန္းလုခဲ့ၾကသည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ ပေဒသရာဇ္ဘုရင္ကို ကိုလုိနီနယ္ခ်ဲ႕သမားက ရာဇပလႅင္ေပၚကဆြဲခ်ပစ္ခဲ့သည္။ ၾကက္ကေလးငွက္ကေလး သဖြယ္ ပါေတာ္မူသြားၾကရသည္။ ထိုပေဒသရာဇ္မ်ား၊ ထိုပေဒသရာဇ္ သက္ဦးဆံပုိင္စနစ္၏ အစဥ္အလာမ်ားကို အဘယ့္ေၾကာင့္ဖက္တြယ္ လြမ္းဆြတ္ တသေနၾကမည္နည္း။ ကိုးကြယ္ေနၾကမည္နည္း။

တန္ဖိုးထားၾကမည္ဆိုလွ်င္ ကိုလုိနီနယ္ခ်ဲ႕သမားမ်ားကုိ ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကသည့္ သမိုင္းႏွင့္ ယင္းသို႔ေတာက္ေျပာင္ေသာ သမုိင္း အစဥ္အလာမ်ားကိုသာ တန္ဖိုးထားၾကရမည္မဟုတ္ပါေလာ။

အုပ္စုိးသူအစုိးရအဆက္ဆက္သည္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္က်င့္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးသမုိင္းႏွင့္ သမုိင္းဝင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ရဟန္း ရွင္လူပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ သမုိင္းအခ်က္ အလက္မ်ား၊ အထိမ္းအမွတ္မ်ားကိုေတာ့ ကြယ္ေပ်ာက္၊ ပ်က္ပ်ယ္၊ မႈံဝါးသြားေစရန္ စနစ္တက် စီမံ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ လုပ္ေဆာင္ေနဆဲလည္း ျဖစ္သည္။

(နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရႏွင့္ လက္ရွိအစိုးရသည္ သက္ဦးဆံပုိင္ပေဒသရာဇ္ အစဥ္အလာမ်ားကုိသာ ဖက္တြယ္ထားလိုၾကသည္။ သူတို႔သည္ သူတုိ႔မျမင္ဖူးခဲ့ေသာ (အေနာ္ရထာ၊ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရား) ဘုရင္မ်ားကုိ အရုပ္ထု၍ ကိုးကြယ္ေနၾကသည္။ ဂုဏ္ယူ ေနၾကသည္။

ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ကို ရဲရဲဝ့ံဝံ့တြန္းလွန္ခဲ့ေသာ “စစ္သူႀကီးမဟာဗႏၶဳလ”ကို ေနျပည္ေတာ္မွာ အရုပ္ထုၿပီး ဘာေၾကာင့္ မကိုး ကြယ္ရတာလဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕သမားကို ဆန္က်င့္ခဲ့သူ၊ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ခဲ့သူ၊ တုိင္းရင္းသား စည္းလံုးညီၫြတ္ေရး(ပင္လံုစာခ်ဳပ္) တည္ေဆာက္ခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ယင္းသို႔ ေတာက္ေျပာင္ခမ္းနားေသာ နယ္ခဲ်႕ဆန္က်င့္ေရးဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး၊ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုး ညီၫြတ္ေရး သမုိင္းအစဥ္အလာအေမြကို မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ား ဆက္ခံရမည္မဟုတ္ပါလား။

ယခုေတာ့ သမုိင္း ႏွင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားကို အဆက္ျဖတ္ပစ္ေနၾကသည္။ အဆက္ျပတ္ေအာင္လုပ္ေနၾကသည္။

လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာႀကီး၊ တပ္မေတာ္ဖခင္ႀကီးဟု လက္ရွိအစိုးရ “ပါးစပ္”က ေျပာေနေသာ္လည္း ေနျပည္ေတာ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းရုပ္ထု မရွိပါ။ ေငြစကၠဴမ်ားတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဓါတ္ပံုထည့္သြင္း ရုိက္ႏွိပ္ျခင္းမရွိပါ။

ဒါေၾကာင့္ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရအုပ္စုိးခဲ့တဲ့ကာလ (၁၉၈၈ – ၂၀၁၁) ကုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသမုိင္း ေသးသိမ္ ေမွးမွိန္ ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ကာလလို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ အေျပာလြန္ရာၾကမည္မထင္ပါ။

ထုိ႔အျပင္ လက္ရွိ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရကလည္း Burma ပါလွ်င္ “ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (ဗကသ)” တရား ဝင္ဖြဲ႔စည္းခြင့္ကို  လက္မခံသလို၊ (ဗကသ) လႈပ္ရွားမႈကိုလည္း ဟန္႔တား၊ ပိတ္ပင္၊ ၿခိမ္းေခ်ာက္ေနပါသည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္ရလွ်င္

ေက်ာက္စာအေထာက္အထား၊ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံ၏ေခတ္ၿပိဳင္မွတ္တမ္းမ်ားအရ လူမ်ိဳးကို “ျမန္မာ”(Myanmar) ဟု ေခၚေဝၚျခင္း ကသာ မွန္ကန္ပါမည္။

ထိုနည္းတူပင္ ႏုိင္ငံကိုလည္း သမုိင္းအစဥ္အလာႀကီးမားေသာ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးႀကီးက စနစ္တက် တီထြင္ ေပးအပ္ခဲ့ ေသာ၊ ကၽြန္သေဘာက္ဘဝကို ရြံမုန္းၿပီး၊ သခင္တုိင္းျပည္ သခင္လူမ်ိဳးမ်ား ဘဝေရာက္ရွိလာေအာင္ (သခင္မ်ိးေဟ့ ဒုိ႔ဗမာ) ရဲတင္းသံ ေပးခဲ့ေသာ၊ တုိင္းရင္းသား ေပါင္းစံုကုိ ကိုယ္စားျပဳေသာ “ဗမာႏုိင္ငံ” (Burma)ဆိုသည့္ အမည္ကို တိတိက်က် ေခၚေဝၚသံုးစြဲျခင္းကသာ လွ်င္ မွန္ကန္ ဆီေလ်ာ္ ကုိက္ညီပါလိမ့္မည္။

ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ ဗမာႏုိင္ငံလို႔ေခၚၾကစုိ႔။

(၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၁၃ ရက္)

ကုိးကား

-       တို႔ဗမာအစည္းအရံုးသမုိင္း (ပထမတြဲ) ပထမအႀကိမ္ပံုႏိွပ္ျခင္း၊ ၁၉၇၆

-       ေဒါက္တာသန္းထြန္း- ျမန္မာသမုိင္းရွာေတာ္ပံု ပထမအႀကိမ္၊ ၂၀၀၃၊ ေအာက္တုိဘာ၊ ေဒါင္းစာေပ

source by : http://moemaka.com