Thursday, May 5, 2011

အက်င္႔ဆိုး

Ah Kyint Sho- Than Myat Soe by KoMyoe ဒီဇိုင္း ကိုမ်ဳိး

အက်င္႔ဆိုး


ေရး- ေရႊတိုင္ညႊန္႕

ဆို- သန္းျမတ္စိုး


အလုပ္လုပ္ရာ၀ယ္ အစက သာရယ္

အဆံုးထိေအာင္ပင္ မႀကံခ်င္တယ္

အာေလွ်ာ့တာရယ္ ေပါ့ေရာ့တာရယ္

အဲ့ဒါ အက်င့္ဆိုးတဲ့။


တစ္ေယာက္က ဒီလို၊ တစ္ေယာက္က ဟိုလို

အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု ဂုဏ္ၿပိဳင္တယ္

နည္းလမ္းအပိုေတြ စည္းကမ္းမရိုေသ၊ ရက္ေတြ ကုန္ခဲ့တယ္

ဒီလိုအက်င့္ဆိုး စိတ္မ်ိဳးထားလို ့၊သံသရာ ရွည္လာတယ္

ျမန္မာျပည္မွာကြယ္ ေကာင္းေအာင္အထူး မေနာကရြယ္

ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးတည္း ေျပာသမွ် နာခံတယ္


Cho:

(ငယ္သူဟာ နည္းလမ္းမွားကာ၊ အၾကီးအကဲမ်ားကို မရိုေသတယ္

ရြယ္တူရင္ အသင္းအပင္းဖြဲ ့ေႏွာင္၊ အခ်င္းခ်င္းတည့္ေအာင္ မေပါင္းၾကတယ္

ေသခ်ာစြာ ေနာက္တစ္ထစ္မွတ္ဖြယ္၊ ေကာက္က်စ္တတ္တဲ့ ၀ါသနာရယ္

ဂုဏ္ပါ၀ါမိုးေလာက္မကရင္၊ ကုိယ့္ေအာက္ကလူ ႏွိပ္စက္တယ္


သူလုပ္ေတာ့ အရာရာမတြင္က်ယ္၊ အမ်ားတကာလုပ္ေတာ့ ရွုပ္ဖို ့ၾကံတတ္တယ္

အာက်ယ္တာေတြရယ္၊ စည္ပင္တိုးေစ အမ်ိဳးမတိမ္ဖြယ္

ဒီအက်င့္ဆိုးေတြ ခ်ိဳးႏွိမ္ကာ ေဖ်ာက္ ကြယ္ )


အလိုက္မသိတာေတြရယ္

ကိုယ္အဖို ့ေတာ့ ကိုယ္သိတယ္၊ ေနာက္လူေတာ့ မသိပါရယ္

ဒီဥာဥ္မ်ိဳး အလြန္ဆိုးတယ္

ေရွးစကားေတြကိုပယ္၊ ေခတ္အလုိက္ေတာ့ သူနားမလည္

ဆရာ့ကိုလည္း ပစ္ခါပယ္၊

ဒီဥာဥ္မ်ိဳး အလြန္ဆိုးတယ္။


ကမာၻမွာလည္း ေခတ္မွီဖြယ္၊ ကမာၻမွာလည္း ေခတ္မွီဖြယ္၊

ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးကို တကယ္၊

ဒီသီခ်င္းေတးဟာ ျပည္တြင္းေရးပါ

ဒီသီခ်င္းေတးနဲ ့ မေႏွးပဲ ျပဳျပင္မယ္။


Cho:

......

......

အျပည္႔အစုံ ဖတ္ရန္ ...

Wednesday, May 4, 2011

ႏိုင္ငံတကာ သံတမန္ေရး ထိုးစစ္ႏွင့္ တတိယ အင္အားစု

ေအာင္လင္းထြဋ္ | ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန္႔ရဲ႕ေျမး ေဒါက္တာ သန္႔ျမင့္ဦး ေရးသားခ့ဲတ့ဲ နအဖ အစိုးရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ အေၾကာင္းကို VOA ေရဒီယို သတင္းေဆာင္းပါး က႑ေတြထဲမွာ ၾကားလိုက္ရလို႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ ျမန္မာသံ႐ံုးမွာ က်ေနာ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္ကာလတုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊရဲ႕ မွတ္ခ်က္တခုကို သြားသတိရမိပါတယ္။

စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးဌာနမွာ လုပ္ဖူးတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊရဲ႕ မွတ္ခ်က္ကေတာ့ “မင္းတို႔ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားခ့ဲတ့ဲ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ မိသားစုဝင္ေတြကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး စည္း႐ံုးေပါ့ကြာ၊ ဟိုအမ်ိဳးသမီးန႔ဲ Compare လုပ္ဖို႔” ဆိုတာပါ။ ဟိုအမ်ိဳးသမီးဆိုတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဆိုလိုတာပါ။

ဝါရွင္တန္မွာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီး ဦးလင္းၿမိဳင္က သူ႔ရဲ႕အစ္ကို ဦးေက်ာ္ၿမိဳင္နဲ႔ အေမရိကန္မွာ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်တဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး ပါေမာကၡ တေယာက္ရဲ႕ ဆက္သြယ္ေပးမႈေၾကာင့္ ဦးသန္႔ မိသားစုဝင္မ်ား၊ ဖဆပလ ေခတ္ ဝန္ႀကီးေဟာင္းတဦးရဲ႕ သားမ်ားကို အဆက္အသြယ္ရခ့ဲပါတယ္။ အလားတူ ရန္ကုန္မွ ဆက္သြယ္ေပးမႈေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သားႀကီး ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္၊ ဆန္ဒီေယဂိုမွာေနတဲ့ ဦးေအာင္ဆန္းဦးႏွင့္ဇနီး တို႔ကို နအဖ စစ္အစိုးရက အခ်ိတ္အဆက္မ်ား ရခ့ဲၾကတယ္။ နအဖ၏ ျပည္တြင္းျပည္ပ သံတမန္ထိုးစစ္ (ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးကို ထိုးေဖာက္ျခင္း) နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ အဆိုပါ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို အသံုးခ်ခဲ့ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး အႀကံအစည္ကို သတိထားဖို႔လိုပါမယ္။ လူဆိုတာက တခ်ိန္တံုးက ေရႊထီးေဆာင္းခ့ဲရတ့ဲ အျဖစ္မ်ားကို မေမ့ႏိုင္ၾကသလို နည္းနည္းေလး ပင့္ေျမွာက္ေပးလိုက္႐ံုနဲ႔ အထင္ေရာက္တတ္ၾကတာကိုး။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြရဲ႕ မိသားစုဝင္ေတြကို ရန္ကုန္လႊတ္ၿပီး ျပဳစုေပးလိုက္တ့ဲအခါမွာေတာ့ ထင္ထားတာထက္ေတာင္ စစ္အစိုးရကို ေထာက္ခံျပေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးမိတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ သိမ္းသြင္းခံလိုက္ရၿပီဆိုတာ မရိပ္မိၾကပါဘူး။ သူတို႔သာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကယ္တင္မယ့္ တကယ့္ လူစြမ္းေကာင္းေတြလို႔ အထင္ေရာက္ေစပါတယ္။

အခုေဆာင္းပါးမွာ အဲဒီမိသားစုဝင္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကုလသမဂၢမွာ စစ္အစိုးရရဲ႕ အသံုးခ်ခ့ဲပံုကို အနည္းငယ္ ေဖာ္ျပလိုပါတယ္။ နအဖ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္မတိုင္မီအခ်ိန္အထိ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္း နားမလည္ၾကေသးတာအမွန္ပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္မယ္၊ ဘယ္သူ႔ဂ႐ုစိုက္ရမလဲဆိုတဲ့ လူမိုက္စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး ထားၾကၿပီး ႏိုင္ငံတကာမွာ သူတို႔စစ္အစိုးရပံုရိပ္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနသလဲ ဂ႐ုမျပဳၾကတဲ့သူေတြပါ။

အထူးသျဖင့္ ဒီလိုစိတ္ဓာတ္မ်ိဳးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ထံမွာရွိေနေတာ့ အမိန္႔နာခံၾကရတဲ့ လက္ေအာက္ခံ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားအတြက္ ဆုတ္လည္းဆူး စားလည္း႐ႈး ျဖစ္ခ့ဲၾကရတ့ဲ ကိစၥေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ခ့ဲၾကတာပါ။ ဥပမာ ကေလးစစ္သား စုေဆာင္းတာမ်ိဳး၊ အတင္းအဓမၼ လုပ္အားေပး ခိုင္းေစတာမ်ိဳး၊ အတင္းအဓမၼ ရြာေတြေရႊ႕ခိုင္းတာမ်ိဳးေတြကို ႏိုင္ငံတကာဥပေဒအရ မလုပ္ရဘူးဆိုတာကို သူနားမလည္ခ့ဲပါဘူး။ ကုလသမဂၢမွာရိွတ့ဲ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ ျမန္မာအစိုးရအဆက္ဆက္ လိုက္နာပါမယ္လို႔ ထိုးထားတဲ့စာခ်ဳပ္ေတြက ဘာေတြလဲဆိုတာ သူမသိဘူး။ သိရိွနားလည္တ့ဲ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးက တင္ျပဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့လည္း လက္မခံဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥ ျပႆနာဟာ ကုလသမဂၢမွာ ပိုၿပီး က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျဖစ္လာေတာ့တယ္။ ဒီျပႆနာေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ အဲဒီအခါက်မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ စဥ္းစားမိလာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊရဲ႕ စိတ္ဓာတ္က အခ်င္းခ်င္းေျပာတာကို လက္ခံေလ့မရွိဘူး။ ကုလသမဂၢက အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ထိပ္တန္းအရာရိွႀကီးတဦးျဖစ္တဲ့ မစၥတာ ဂ်ိဳးဇက္ ဗာနာ ရိဒ္ ကေန ဒါေတြဒီလို လုပ္သင့္ပါတယ္လို႔ေျပာမွ သံတမန္ေရးထိုးစစ္ (ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး ထိုးေဖာက္ျခင္း) မဟာဗ်ဴဟာ ခ်မွတ္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔စည္းေတြမွာ နအဖကို ေထာက္ခံသူ မ်ားလာေအာင္လုပ္ခ့ဲၾကပါတယ္။

အဲဒီမွာ ျပည္ပေရာက္ ထင္ရွားၿပီးအေရးပါတ့ဲ မဟာျမန္မာႀကီးေတြဟာ နအဖ ရဲ႕ ပစ္မွတ္မ်ား ျဖစ္လာခ့ဲၾကပါတယ္။ ဒုတိယ ပစ္မွတ္ကေတာ့ ပညာတတ္အသိုင္းအဝန္းက ျမန္မာလူငယ္မ်ားနဲ႔ တတိယ ပစ္မွတ္ကေတာ့ ျမန္မာ့အေရးကို စိတ္ဝင္စားၾကတ့ဲ ႏိုင္ငံျခားသား ပညာရွင္မ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။

ဦးသန္႔ရဲ႕ မိသားစုဝင္ေတြကေတာ့ ပထမ ပစ္မွတ္ေတြပါ။ ၁၉၈၈ အေရးခင္းၿပီးေတာ့ ဦးသန္႔ရဲ႕ မိသားစုဝင္ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြဘက္က ေတာ္ေတာ္ေလး တက္တက္ႂကြႂကြ လႈပ္ရွားခ့ဲၾကတာေတြရယ္၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဦးသန္႔အေရးခင္းမွာ စစ္တပ္က အျပစ္မ့ဲျပည္သူေတြကို ပစ္သတ္ထားတာေတြေၾကာင့္ စစ္တပ္ရဲ႕ စည္း႐ံုးမႈကို အလြယ္တကူမွ လက္ခံပါ့မလားဆိုၿပီး အစ ပထမမွာ စိတ္ပူမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထင္သေလာက္ အခက္အခဲ မရွိခ့ဲပါဘူး။

ဦးသန္႔ရဲ႕ မိသားစုဝင္ေတြဟာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အေရးပါပံု၊ ျမန္မာျပည္၏ ဒီမိုကေရစီ အေရးအတြက္ အေရးပါပုံ အစရိွတ့ဲ ခ်ီးမြမ္းခန္းေတြကို ဖြင့္ၿပီးတ့ဲအခါမွာေတာ့ မိသားစုဝင္ေတြ အသီးသီး အစိုးရဧည့္သည္ေတာ္ေတြအျဖစ္နဲ႔ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံကို ခ်ီတက္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ နအဖ က ေကာင္းေကာင္း သိမ္းသြင္းလိုက္ပံုရပါတယ္၊ ျပန္လာၿပီးတ့ဲ အခါမွာေတာ့ စစ္တပ္ကို မုန္းတ့ဲစိတ္ ေပ်ာက္သြားၿပီး ျမန္မာ့ႏိုင္ငံကို ကယ္တင္မယ့္ နအဖ ရဲ႕ အက်ိဳးေဆာင္ေတြအျဖစ္ နအဖ က ႏိုင္ငံတကာကို ေျပာခ်င္တာေတြကို နအဖ ကိုယ္စားေျပာေပးေနတာ အခုအထိေတြ႔ေနရဆဲပါပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ နအဖ ဟာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ခုနေျပာခဲ့တဲ့ မစၥတာ ဂ်ိဳးဇက္ ဗာနာ ရိဒ္ ရဲ႕ အႀကံေပးခ်က္အရ ႏွစ္စဥ္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံ ကာလျဖစ္တဲ့ ၾသဂုတ္လကေန ႏိုဝင္ဘာလ အတြင္းမွာ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္၊ ကေနဒါ၊ ဂ်နီဗာနဲ႔ ျပင္သစ္က ျမန္မာ သံအမတ္ႀကီးမ်ားဟာ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ရွိ ကုလသမဂၢ႐ံုးမွာ လာေရာက္စုစည္းရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံတကာက ေရာက္လာၾကတ့ဲ သံတမန္မ်ားနဲ႔ နယူးေယာက္မွာ ရိွၾကတ့ဲ ႏိုင္ငံတကာ သံတမန္မ်ားကို စစ္အစိုးရအတြက္ ေထာက္ခံမႈရေအာင္ ေရွ႕မ်က္ႏွာ ေနာက္ထားကာ လန႔ဲခ်ီ စည္း႐ံုးေရးဆင္း ဆြယ္တရားေဟာ (Lobby) လုပ္ေနခ့ဲၾကတာ ယေန႔အထိ ေတြ႔ေနရဆဲပါ။

ဒါေပမယ့္ နအဖ ကိုယ္တိုင္လုပ္တာထက္ သာမန္အစိုးရနဲ႔ မဆိုင္တ့ဲသူမ်ားကလုပ္တာ ပိုၿပီး ထိေရာက္မႈ ရွိႏိုင္တယ္လို႔ အႀကံျပဳခ်က္အရ နအဖရဲ႕ ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ပစ္မွတ္ေတြကို စုစည္းၿပီး တတိယအင္အားစုကို ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ အေကာင္ထည္ေဖာ္ခ့ဲၾကပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာကို စည္း႐ံုးတဲ့အခါမွာ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန္႔ ရဲ႕အမည္ဟာ စစ္အစိုးရအတြက္ သံတမန္ေရးထိုးစစ္ (ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး ထိုးေဖာက္ျခင္း) လုပ္ငန္းကို အက်ိဳးရိွပါတယ္။ အလားတူ ဦးသန္႔ရဲ႕ မိသားစုဝင္ေတြဟာလည္း အသံုးအလြန္တည့္ခ့ဲပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီလုပ္ငန္းေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔ ျဖဳတ္ခံရၿပီးတ့ဲေနာက္ ေခတၱရပ္သြားခ့ဲေပမ့ဲ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဝါရွင္တန္ သံအမတ္ႀကီးေဟာင္း ဝန္ႀကီး ဦးေသာင္းရဲ႕ တင္ျပခ်က္အရ အေမရိကန္သမၼတ အိုဘားမား အစိုးရကို စည္႐ံုးမႈေတြ ျပန္လုပ္ဖို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက ခြင့္ျပဳခ့ဲတ့ဲအတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပ တတိယအင္အားစုေတြ ျပန္လည္လႈပ္ရွားခြင့္ရခ့ဲၾကပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညႊန္႔ ျပဳတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း တျဖည္းျဖည္း အားယူေပၚထြက္လာတဲ့ တတိယ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြထဲမွာ Myanmar Egress ဟာလည္း တခုအပါအဝင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္း ကာလတုန္းက အေနာက္ႏိုင္ငံက အမ်ိဳးသမီး သံအမတ္တဦးကလည္း တတိယအင္အားစုေတြ ေပၚထြက္ေရးမွာ အဓိက အားေပးအားေျမွာက္ ျပဳခဲ့တာေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။

စစ္အစိုးရရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲကို သိသိသာသာ ေထာက္ခံျခင္းျဖင့္ သူတို႔ရပ္တည္မႈကို ျပည္တြင္းျပည္ပက ေမးခြန္းထုတ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ အေစာပိုင္းတုန္းက ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအသင္း (ယခု ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ) ရဲ႕ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ဦးေဌးဦးနဲ႔ ေဒါက္တာ သန္႔ျမင့္ဦးကို ဘန္ေကာက္မွာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေစတာမ်ိဳးေတြကို Myanmar Egress က ၾကားဝင္ၿပီး ညွိေပးတာမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့တယ္။

ယမန္ႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလတုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ႏွစ္ရက္ၾကာ လာေရာက္ခဲ့တဲ့ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ရဲ႕ အထူးကိုယ္စားလွယ္ ဗီေဂ် နမ္ဘီယားနဲ႔ တတိယအင္အားစုေတြ ေတြ႔ဆံုၿပီး သူတို႔ အျမင္ေတြကို တင္ျပတဲ့အထိလည္း ေျခလွမ္းက်ယ္ခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာ့အေရးကို ၾကားဝင္ေစ့စပ္ဖို႔ ခန္႔အပ္ခံခဲ့ရတဲ့ ကုလသမဂၢ အထူးကိုယ္စားလွယ္ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားက မစၥတာ ဂမ္ဘာရီကို မွတ္မိၾကဦးမွာပါ။ သူ ျမန္မာျပည္ကို ပထမဆံုးမသြားခင္ ၂၀၀၆ ေမလ မတိုင္ခင္ေလးမွာ နယူးေယာက္က ကုလသမဂၢ႐ံုးမွာ က်င္းပတဲ့ ျမန္မာ့အေရး ေဆြးေႏြးပြဲ က်ိတ္ဝိုင္းေလး ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ တက္ခဲ့သူေတြကေတာ့ ျမန္မာ မဟုတ္တဲ့သူေတြ မ်ားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ “ျမန္မာ့အေရး ကြ်မ္းက်င္သူ” ေတြနဲ႔ ကုလသမဂၢ အရာရွိေတြပါ။ ဦးသန္႔ရဲ႕ေျမးလည္း တက္ခဲ့ပါတယ္။ ထူးျခားတာကေတာ့ အဲဒီ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးက ေမ့ထားလိုက္ဖို႔ဆိုတဲ့ အဆိုကို လူတခ်ိဳ႕က တင္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုလသမဂၢ အထူးကိုယ္စားလွယ္ကေတာ့ ဒါကို ေနာက္ဆံုးမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

စစ္အစိုးရရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က အရင္ထက္စာရင္ နည္းနည္းေျပာင္းလဲတာက ေရြးေကာက္ပြဲ၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရသစ္ကို ႏိုင္ငံတကာ ကအသိအမွတ္ျပဳခံရဖို႔နဲ႔ မေျပာင္းလဲခဲ့တာကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ ဆိုတာေတြပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊရဲ႕ တီးကြက္အတိုင္း လိုက္ကေနၾကရတာပါ။

က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ တတိယ အင္းအားစုေတြကို ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာက ပညာတတ္၊ ဂုဏ္သိကၡာရွိသူေတြ အေနနဲ႔ အာဏာရွင္ႀကီးရဲ႕ အသုံးခ်ခံေနရမႈကို သတိႀကီးႀကီးထားၿပီး ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။ ရာထူးႀကီးသူမ်ား ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသူမ်ား ေျပာစကားေတြထက္ အေျခခံ စစ္ဖက္ အရပ္ဖက္ လူတန္းစားေတြရဲ႕ စကားေတြကိုလည္း ေလ့လာနားေထာင္သင့္ပါတယ္။ တကယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ အစိုးရကိုေရာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြကိုပါ ေဝဖန္ရဲတဲ့ သတိၱရွိဖို႔လိုပါတယ္။ အစိုးရဘက္ကခ်ည္း လိုက္ေျပာေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပညာတတ္ ဂုဏ္သိကၡာရွိသူေတြလို႔ ယူဆေနၾကတ့ဲ တတိယအင္အားစုေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္လို႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ ။

(ဗိုလ္မႉးေဟာင္း ေအာင္လင္းထြဋ္သည္ တန္ျပန္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာသံ႐ံုး၌ သံမႉးႀကီး စသည့္ တာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္၌ ႏိုင္ငံေရးခိုလႈံခြင့္ ေတာင္းခံခဲ့သည္။)

source by : http://www.irrawaddy.org

အျပည္႔အစုံ ဖတ္ရန္ ...

Tuesday, May 3, 2011

ဒုတိယအႀကိမ္ ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္ဆုအတြက္ ဆန္ခါတင္အမည္စာရင္း ထုတ္ျပန္ျခင္း

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ျမန္မာမိသားစုမ်ား၏ ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္ (Citizen of Burma Award)
www.citizenofburma.org


ဒုတိယအႀကိမ္ ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္ဆုအတြက္ ဆန္ခါတင္အမည္စာရင္း ထုတ္ျပန္ျခင္း


ေန႔စြဲ - ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေမလ ၂ ရက္

ျမန္မာျပည္တြင္း၌ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း လူမႈလုပ္ငန္းမ်ားကို ကိုယ္က်ုိးစြန့္ ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားအား ၎တို႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ဝမ္းေျမာက္ ဂုဏ္ယူပါေၾကာင္း ဂုဏ္ျပဳမည့္ ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္ (Citizen of Burma Award) ဆု ဒုတိယအႀကိမ္ ေရြးခ်ယ္ေပးအပ္ဂုဏ္ျပဳပြဲကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္ ဆန္ဖရန္စစၥကို(ေဘးဧရိယာ)၌ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပမည္ ျဖစ္ပါသည္။

အဆိုပါဆုအတြက္ လူပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႔အစည္းတို႔၏ အမည္စာရင္းမ်ား တင္သြင္းျခင္းကို ဧၿပီလ ၁၅ ရက္ေန႔အထိ လက္ခံခဲ့ရာ အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္ ၃၄ ဦး အဆုိျပဳခဲ့ပါသည္။ ယင္းတို႔အနက္ ၂၀ ဦးကို ဂုဏ္ျပဳပြဲအခမ္းအနားမ်ား က်င္းပေရး ဗဟိုလုပ္ငန္းေကာ္မတီက ပဏာမ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါသည္။

ထိုပဏာမ အမည္စာရင္းမွ ဆန္ခါတင္ ၅ ဦးကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအတြင္းရွိ ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္အဖြဲ႔၀င္မ်ားေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕အသီးသီးက ေမလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကၿပီး စုစုေပါင္း ဆႏၵမဲအမ်ားဆံုးရရွိသူ စာရင္းမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္ပါသည္။


၁။ ဦးဇာဂနာ (လူရႊင္ေတာ္၊ ဒါရိုက္တာ၊ လူမႈ၀န္ထမ္း)

၂။ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း (ေတာင္ဒဂံု အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီစင္တာ တာဝန္ခံ)

၃။ ေဒၚရႈ (အက်ဥ္းက် သံဃာေတာ္မ်ားအား ေစာင့္ေရွာက္ေနသူ)

၄။ ဦးရန္နိုင္ေအာင္ (ေခၚ) ဦးဖိုးျဖဴ (နိုင္ငံေရးအမႈလိုက္ေရွ႕ေန)

၅။ လူမႈအေထာက္အကူျပဳအဖြဲ႔ (အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္)

အထက္ေဖာ္ျပပါ ဆန္ခါတင္ ၅ ဦး/ဖြဲ႔၏ အမည္စာရင္းကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အေနာက္ဘက္ကမ္း ပစိဖိတ္စံေတာ္ခ်ိန္ ေမလ ၄ ရက္ ည ၁၂ နာရီ မွ ေမလ ၁၄ ရက္ ည ၁၂ နာရီအထိ ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ www.citizenofburma.org တြင္ အမ်ားျပည္သူ၏ ဆႏၵမဲ ေကာက္ခံသြားမည္ျဖစ္ၿပီး ဆႏၵမဲအမ်ားဆံုး ရရွိသူကို ေမလ ၁၅ ရက္ေန႔ ဂုဏ္ျပုပြဲအခမ္းအနား၌ ေၾကညာ၍ ျပည္သူ့ဂုဏ္ရည္ဆု ခ်ီးျမွင့္ဂုဏ္ျပဳသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ ။

ဒုတိယအႀကိမ္ ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္ဆုေပးအပ္ပြဲ က်င္းပေရးေကာ္မတီ

ဆက္သြယ္ရန္။ ။

ကိုေက်ာ္၀ဏၰ (၀၁) ၆၂၆ ၄၇၈ ၇၇၁၇

ကိုေလး (၀၁) ၆၂၆ ၃၈၃ ၆၉၀၁

ကိုေ၀လ (၀၁) ၆၄၆ ၄၆၂ ၉၀၁၇

ကိုထိန္လင္း (၀၁) ၄၁၅ ၅၃၁ ၃၇၆၁

ကိုေဂ်စင္ (၀၁) ၅၁၀ ၄၀၂ ၇၇၇၉


source by : http://2011.citizenofburma.org

အျပည္႔အစုံ ဖတ္ရန္ ...

ဘင္လာဒင္ ကို ဘယ္လို သတ္ခဲ့သလဲ?

႐ုပ္ပံုေပၚ ကလစ္ႏွိပ္၍ အႀကီးၾကည့္ပါ။

ေမွာင္မုိက္ ေနတဲ့ညမွာ အေမရိကန္ ရဟတ္ယာဥ္ေတြဟာ နံရံၿမင့္ႀကီးေတြ ကာရံထားတဲ့ ေနရာ တခုကုိ ခ်ဥ္းကပ္ ခဲ့ပါတယ္။ အေႀကာင္း ကေတာ့ ကမာၻ႕ အဆုိးရြားဆုံး အႀကမ္းဖက္ ေခါင္းေဆာင္ ဘင္လာဒင္ကုိ ဖမ္းဖုိ႔ (၀ါ) သတ္ဖုိ႔ပါ။

ထုိသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး မိနစ္ ၄၀ မျပည့္ခင္မွာပဲ ဘင္လာဒင္ဟာ အေပါင္းအပါ ၄ ဦးနဲ႔ အတူ ေသဆုံး ခဲ့ရပါတယ္။ ၂၀၁၁ စက္တင္ဘာ ၁၁ အေမရိကန္ ကုန္သြယ္ေရး အေဆာက္အအုံ အၾကမ္းဖက္ တုိက္ခုိက္မႈ ေနာက္ပုိင္း လုိက္လံ ႏွိမ္ႏွင္းေနတဲ့ အယ္ေကးဒါး ေခါင္းေဆာင္ ဘင္လာဒင္ကုိ သယ္ေဆာင္ လာနိင္ခဲ့ပါတယ္။

သမၼတ အုိဘားမားက အိမ္ျဖဴေတာ္မွ တနဂၤေႏြ ညမွာ ေအာင္ျမင္စြာ ၀င္ဆီး ႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာဆုိ လုိက္ပါတယ္။ အစုိးရ ထိပ္တန္း အရာရွိမ်ားကလည္း ဘင္လာဒင္ ပုန္းေနတယ္လုိ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ကတည္း ယူဆထားတဲ့ ေနရာကုိ ၀င္ေရာက္ တုိက္ခုိက္ ပုံမ်ားကုိ ထပ္မံ ထုတ္ျပန္ လုိက္ၾကပါတယ္။

ေနရာက အက္ေဘာ့တာဘက္ဒ္ (Abbottabad)မွာပါ။ ပါကစၥတန္ ႏုိင္ငံ ၿမဳိ႕ေတာ္ အစၥလမ္မာဘတ္ ၿမဳိ႕နဲ႔ ၃၁ မုိင္ အကြာမွာ ရွိပါတယ္။ ေတာင္ကုန္းေတြ ထူထပ္တဲ့ ေနရာ တစ္ခု ျဖစ္ၿပီး လူေတြ သိပ္မေနတဲ့ ေနရာ တခုပါ။ ေနထုိင္သူ အမ်ားစုဟာ စစ္မႈထမ္းေတြသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

အေမရိကန္ ေရ တပ္မေတာ္သာ မပါ၀င္ခဲ့ရင္ ဒီမစ္ရွင္ဟာ ေအာင္ျမင္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး လုိ႔လည္း ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန အႀကီးတန္း အရာရွိေတြက ဆုိပါတယ္။




ႏွစ္အတန္ၾကာ ေထာက္လွမ္းမႈေတြ လုပ္ၿပီးေနာက္ ဘင္လာဒင္ရဲ႕ အက္ေဘာ့တာဘက္ဒ္ (Abbottabad) ေနရာကုိ ေနာက္ေယာင္ ခံႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။

ေနရာက လမ္းက အလြန္ ဆုိးၿပီး သြားဖုိ႔ အလြန္ ခက္တဲ့ သီးျခား ေနရာ တခု ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ႏွစ္ အနည္းငယ္ အတြင္း ေနထုိင္သူေတြ ပုိမုိ မ်ားျပား လာေပမဲ့လည္း လမ္းက ဆုိးေနဆဲပဲ။ လမ္းက ရွည္လွ်ား ၿပီး အလုံၿခဳံဆုံး ေနရာလုိ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာျပ ပါတယ္။

လႈပ္ရွားမႈကုိ ေသာၾကာေန႔မွာ စတင္ဖုိ႔ သမၼတ အုိဘားမားက အမိန္႔ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ပထမ တံတုိင္းက ၁၈ ေပ ျမင့္ၿပီး ထိပ္မွာ သံဆူးႀကဳိးေတြ တပ္ဆင္ ထားၿပီး လုံၿခဳံေရး ဂိတ္ ၂ ခုနဲ႔ အတူ အတြင္း မွာလည္း အျခား တံတုိင္းေတြ ရွိေသးတယ္လုိ႔ အေမရိကန္ အႀကီးတန္း အရာရွိေတြက ေျပာပါတယ္။ ပင္မ အေဆာက္အဦက ၃ ထပ္ အေဆာက္အဦ ျဖစ္ၿပီး ၿခံ၀င္း အျပင္ဘက္ကုိ မ်က္ႏွာ မူထားတဲ့ ျပတင္းေပါက္ အနည္းငယ္သာ တပ္ဆင္ ထားတယ္။ တတိယထပ္ဟာ ၇ ေပရွိ သီးျခား နံရံ တစ္ခု ရွိေနတယ္။

လ အနည္းငယ္ ေထာက္လွမ္းမႈေတြ လုပ္ၿပီးေနာက္ ေသခ်ာ ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ဒီလုိ အေဆာက္အဦဟာ အဆင့္ျမင့္ အၾကမ္းဖက္မႈ အတြက္သာ ျဖစ္မယ္၊ ေသခ်ာတာ ကေတာ့ ဘင္လာဒင္ရဲ႕ ေနရာပဲ ျဖစ္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ ခဲ့ၾကပါတယ္။

အရာရွိေတြ သတိထား မိတာက တယ္လီဖုန္း မရွိ အင္တာနက္လည္း မရွိဘူး၊ အျခား ေနထုိင္သူ ေတြလုိပဲ အမိႈက္ မီးရႈိ႕တာ ၊ ေစ်း၀ယ္ထြက္တာ ေလာက္ပဲ ရွိတယ္ ဆုိတာပါပဲ။ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁ သန္း မက တန္လိမ့္မယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္း ၾကပါတယ္။

မစ္ရွင္ နာမည္ကုိ (the U.S. operation a surgical raid) လုိ႔ေခၚၿပီး အဖြဲ႔ငယ္ အျဖစ္သာ ဖြဲ႔စည္းၿပီး ဆုံးရႈံးမႈ နည္းပါးရန္ စီမံ ခဲ့ပါတယ္။ စတင္ ၀င္ေရာက္ တုိက္ခုိက္စဥ္ ခုခံမႈနဲ႔ ရင္ဆုိင္ ခဲ့ရၿပီး ဘင္လာဒင္ရဲ႕ လူ ၃ ဦးရဲ႕ ပစ္ခတ္မႈနဲ႔ ရင္ဆုိင ္ခဲ့ရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

အဆုံး မွာေတာ့ လူသားဒုိင္း အျဖစ္ အသုံးျပဳခံ ခဲ့ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီး တဦး အပါအ၀င္ ၿခံ၀န္း ထဲမွ တုိက္ခုိက္သူ ေလးဦးကုိ အေသ ပစ္သတ္ ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဘင္လာဒင္ ကုိေတာ့ ဦးေခါင္းကုိ မွန္ေအာင္ ပစ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။

၀င္ေရာက္ တုိက္ခုိက္စဥ္ ရဟတ္ယာဥ္ တစီး စက္ခ်ဳိ႕ယြင္းလုိ႔ ပ်က္စီးခဲ့တာ ေလာက္ပဲ ရွိၿပီး အုိဘားမားနဲ႔ အႀကီးတန္း အရာရွိေတြ ကေတာ့ ၎တုိ႔ ဘက္မွ ထိခုိက္ ဒဏ္ရာ ရမႈ မရွိ ခဲ့ဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဘင္လာဒင္ ဟုတ္မဟုတ္ ေသခ်ာေအာင္ နည္းလမ္း အေတာ္မ်ားမ်ား အသုံးျပဳ စစ္ေဆးခဲ့ၿပီး ထုိအထဲမွ မ်က္ႏွာ အေနအထားကုိလည္း တုိက္ဆုိင္ စစ္ေဆး ႏုိင္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

လုံၿခဳံေရး အႀကီးတန္း အရာရွိက ခႏၶာကုိယ္နဲ႔ မ်က္ႏွာဟာ တုိက္ဆုိင္ စစ္ေဆး ႏုိင္တဲ့ အေနအထား ရရွိခဲ့တာေၾကာင့္ပါလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဘင္လာဒင္ရဲ႕ ရုပ္အေလာင္းကုိ ပင္လယ္ ေရမ်က္ႏွာျပင္ ေအာက္မွာ အစၥလာမ္ ထုံစံ အရ သၿဂႋဳလ္ ၿပီးၿပီလုိ႔ ေျပာပါတယ္။

ဘင္လာဒင္ ရွိႏုိင္မည့္ ေနရာကုိ စုံစမ္းဖုိ႔ ၂၀၁၁ အစ ပုိင္းမွာ စတင္ခဲ့ၿပီး ေဖေဖာ္၀ါရီ လလယ္မွာ ေနရာ အတိအက် အေထာက္အထားေတြကုိ အတည္ျပဳႏုိင္ ခဲ့ၾကပါတယ္။

အစီအစဥ္ေတြ တုိးျမႇင့္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ အုိဘားမားကုိ ေစာင့္ေနခဲ့ရပါတယ္။ ဘာလုိ႔လည္း ဆုိေတာ့ အုိဘားမားက ၅ ႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသား လုံၿခဳံေရး ေကာင္စီ အစည္းအေ၀းကုိ မတ္လ လယ္မွ ဧၿပီလ ကုန္ထိ တက္ေရာက္ ေနခဲ့ရလုိ႔ပါ။

အစည္းအေ၀းက ၂၈.၄.၂၀၁၁ ေန႔မွာ ၿပီးခဲ့လုိ႔ ေနာက္ တစ္ေန႔ ၂၉.၄.၂၀၁၁ ေန႔ကမွ မစ္ရွင္ အတြက္ အမိန္႔ထုတ္ ႏိုင္ခဲ့တယ္။

အဓိက ေသာ့ခ်က္ ကေတာ့ ဘင္လာဒင္ရဲ႕ လူယုံ တေယာက္နဲ႔ ပါတ္သက္ ခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္က ေထာက္လွမ္းေရး ေတြဟာ ထုိလူယုံနဲ႔ သူ႔ညီ ေနရာကုိ ေျခရာခံႏုိင္ ခဲ့ၿပီး ၂၀၁၀ ၾသဂုတ္လ ေရာက္မွ အက္ေဘာ့တာဘက္ဒ္ (Abbottabad) ဘင္လာဒင္ရဲ႕ ေနရာကုိ ရွာေဖြ ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

အေမရိကန္ အႀကီးတန္း အရာရွိ တေယာက္က အဲ့ဒီ ညီအကုိ ေနတဲ့ ေနရာကုိ ေတြ႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေတာ္ေတာ္ကုိ အံၾသ သြားတယ္၊ အရမ္း သီးျခား ျဖစ္ေနတဲ့ ၿခံ၀န္းႀကီးပဲ။ ၿခံ၀န္းႀကီးက ေျမျပင္ က်ယ္ႀကီးမွာ ေဆာက္ထားၿပီး အိမ္က ထုိေဒသက အရပ္သားေတြ ေနအိမ္ထက္ ၈ ဆေလာက္ ႀကီးတယ္ဗ်ာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ေထာက္လွမ္းေရး စမ္းစစ္မႈက ဒီလုိ တမင္ ဒီဇုိင္း ဆြဲထားဟာ အလြန္ ထူဆန္းတဲ့ လကၡဏာ ရွိသူ တဦးဦး ေနဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ ခ်ခဲ့တယ္။ ကြ်မ္းက်င္ သူေတြရဲ႕ ဘင္လာဒင္ရဲ႕ ေနရာလုိ႔ပဲ ယူဆမႈေတြနဲ႔လည္း တထပ္တည္း ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

လုံၿခဳံေရးေၾကာင့္ မစ္ရွင္ မစခင္ ပါကစၥတန္ အပါအ၀င္ ဘယ္ႏုိင္ငံကုိမွ အသိ မေပးခဲ့ဘူး၊ အဖြဲ႔ငယ္ေလးနဲ႔ပဲ လႈပ္ရွားခဲ့ၿပီး အေမရိကန္ အစုိးရပုိင္း အရာရွိေတြေလာက္သာ ႀကဳိတင္ သိရွိခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပါကစၥတန္ ေထာက္လွမ္းေရး အႀကီးတန္း အရာရွိ ကေတာ့ ပါကစၥတန္ ေထာက္လွမ္းေရး ေတြလည္း ထုိေနရာ တ၀ုိက္မွာ ရွိေန ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္ ေျဖ႐ွင္းဖုိ႔ နည္းလမ္း မ႐ွိ ျဖစ္ေနေသးလုိ႔ပါလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

CNN, How U.S. forces killed Osama bin Laden ကို ျပန္ဆုိ ပါသည္။

ရဲသူရိန္မင္း
GMT 15:22
02.05.2011

source by : http://www.deyea.org

အျပည္႔အစုံ ဖတ္ရန္ ...

" ေဟာ- ဟိုမွာ "

ေဟာ- ဟိုမွာ

ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္၊

မႏၱေလးျမစ္ဆိပ္က

က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္ေလးမွာ

သူေနတယ္။


သူ႔အလုပ္က

"ညဘက္ဆိုရင္

ကုန္စိမ္းဒိုင္ကိုလာတဲ့

ကုန္ကားေတြေပၚက

ေဂၚဖီထုပ္ေတြ၊ ပန္းမုန္လာေတြကို

အလစ္သြားသုပ္တယ္၊

နံနက္ဘက္က်ေတာ့

အမွိဳက္ေကာက္တယ္၊

ေန႔လည္က်ေတာ့

ေတာင္းစားတယ္" တဲ့ေလ။


ပညာသင္ေပးခ်င္တဲ့

ေစတနာဆရာမေလးကို

သူေျပာလိုက္တဲ့စကားက

"စားဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္

စာဘယ္လိုသင္ႏိုင္မွာလဲ

အစ္မရယ္" တဲ့။


ဘ၀အေမာေတြနဲ႔

ႏြမ္းလ်ေနတဲ့

ဒီကေလးငယ္ေလးကို

အခ်ိဳရည္ေလး တခြက္နဲ႔

အေမာေျဖေစေတာ့

"အဖြားကို တိုက္ခ်င္လို႔

အိတ္နဲ႔ထည့္ေပးလို႔ ရလား" တဲ့။


ေၾသာ္- ေခတ္စနစ္ဆိုးရဲ႕

အရိပ္မည္းေတြေအာက္မွာ

ကေလးငယ္ေလးေတြရဲ႕

အနာဂတ္ေတြလဲ

ေပ်ာက္ဆံုးလို႔။


ခင္မမမ်ိဳး (၂၊ ၅၊ ၂၀၁၁)

အျပည္႔အစုံ ဖတ္ရန္ ...

Monday, May 2, 2011

ဘင္လာဒင္ကို အေမရိကန္ အေသဖမ္းဆီးရမိ

၁၉၉၈ ခုႏွစ္က အာဖဂနစၥတန္ႏုိင္ငံ တေနရာမွ အုိစမာ ဘင္လာဒင္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားစဥ္။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္က အာဖဂနစၥတန္ႏုိင္ငံ တေနရာမွ အုိစမာ ဘင္လာဒင္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားစဥ္။
ဓာတ္ပံု AP

ကမၻာေပၚမွာ အလုိအရွိဆံုး အၾကမ္းဖက္သမား အယ္လ္ခုိင္းဒါး (al Qaeda) အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ အုိစမာ ဘင္လာဒင္ (Osama bin Laden) ေသဆံုးသြားၿပီလို႔ အေမရိကန္ သမၼတ ဘရက္ခ္ အုိဘားမား (Barack Obama) က ေၾကညာလိုက္ပါတယ္။

ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ အစၥလမၼာဘတ္ (Islamabad) ၿမိဳ႕ ေျမာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ အေဘာ့တဘတ္ (Abbotabad) ၿမိဳ႕ထဲက ၿခံဝန္းတခုအေပၚ အေမရိကန္ အထူးတပ္ဖဲြ႕ အနည္းငယ္က ပစ္မွတ္ထား ဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့တာလို႔ သမၼတက အိမ္ျဖဴေတာ္ကေန တနဂၤေႏြေန႔ ညဘက္မွာ တႏုိင္ငံလံုးကို ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေပၚကေန မိန္႔ခြန္းေျပာ အသိေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘင္လာဒင္ကို အေမရိကန္တပ္ေတြက သုတ္သင္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး သူ႔အေလာင္းကို သက္ေသအျဖစ္ သိမ္းဆည္းခဲ့တယ္လို႔ သမၼတက ေျပာပါတယ္။

အယ္လ္ခုိင္းဒါးအဖဲြ႕ကို ႏွိမ္နင္းတဲ့ စစ္ဆင္ေရးထဲမွာ ဒီတခါ စစ္ဆင္ေရးဟာ အထူးျခားဆံုး ျဖစ္တယ္လို႔လည္း သမၼတက ေဖာ္ျပေျပာဆိုၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာကို ယံုၾကည္ေလးစားသူတိုင္းက ဘင္လာဒင္ရဲ႕ က်ဆံုးမႈကို ႀကိဳဆိုသင့္တယ္လို႔လည္း မိန္႔ခြန္းထဲမွာ ေျပာၾကားသြားပါတယ္။ တရားမွ်တမႈနဲ႔အညီ အေရးယူႏိုင္ခဲ့ၿပီလို႔လည္း အေမရိကန္ သမၼတက ေျပာခဲ့ပါတယ္။

အေျခအေနကို ရွင္းလင္းပြဲမွာေတာ့ အေမရိကန္ အစိုးရ တာဝန္ရွိသူေတြက ဝင္ေရာက္စီးနင္း တိုက္ခိုက္မႈဟာ ႐ႈပ္ေထြးၿပီး အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ စစ္ဆင္ေရးတခု ျဖစ္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။

ဘင္လာဒင္ကို ေခ်မႈန္းမယ့္ စစ္ဆင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ဘယ္ႏိုင္ငံကိုမွ မေျပာခဲ့သလို အေမရိကန္ အစိုးရထဲမွာလည္း ဒီအစီအစဥ္ကို ႀကိဳတင္သိသူ အနည္းငယ္သာ ရွိခဲ့တယ္လို႔ တာဝန္ရွိသူက ေျပာပါတယ္။

ဘင္လာဒင္ ေနထိုင္ေနတဲ့ ၿခံဝန္းဟာ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ ၂ ခုရွိ႐ံုမက သံဆူးႀကိဳးေတြ တင္ထားတဲ့ ၁၀ ေပေလာက္ျမင့္တဲ့ ၿခံတံခါးနဲ႔ အင္မတန္ လံုၿခံဳတဲ့ ၿခံျဖစ္တယ္လို႔ တာဝန္ရွိသူက ေဖာ္ျပ ေျပာဆိုပါတယ္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ လူေပါင္း ၃,၀၀၀ နီးပါး ေသဆံုးခဲ့ရတဲ့ အယ္လ္ခုိင္းဒါးအဖြဲ႕ရဲ႕ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၁ ရက္ တိုက္ခိုက္ခံရအၿပီး ၁၀ ႏွစ္နီးပါး အၾကာမွာ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ကို သုတ္သင္ႏိုင္ခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘင္လာဒင္ဟာ မြတ္ဆလင္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ သူဟာ မြတ္ဆလင္ေတြကို အစုလိုက္ အၿပဳံလိုက္ သတ္ျဖတ္သူ ျဖစ္တယ္လို႔ သမၼတ အိုဘားမားက ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ပါကစၥတန္ ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ဘင္လာဒင္ ဘယ္မွာရွိတယ္ ဆိုတာကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဒီစစ္ဆင္ေရး လုပ္ဖုိ႔ကို သူကုိယ္တုိင္ အမိန္႔ေပးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လို႔ အေမရိကန္ သမၼတ ဘရက္ခ္ အုိဘားမားက ေျပာပါတယ္။

နားဆင္ရန္

source by : http://www.voanews.com

အျပည္႔အစုံ ဖတ္ရန္ ...

ဒုကၡသည္ ဘဝကို ပိုၿပီးတန္ဘိုးထားတဲ႔ ေဆးေက်ာင္းသားေဟာင္း ကိုေစာထြန္းထြန္း ရဲ႕ အေတြးအျမင္


source by : http://www.youtube.com/user/irrawaddynews

အျပည္႔အစုံ ဖတ္ရန္ ...

Sunday, May 1, 2011

BURMA SOLDIER - (in Burmese) JOIN THE CLANDESTINE RELEASE INTO BURMA

BURMA SOLDIER - (in Burmese) JOIN THE CLANDESTINE RELEASE INTO BURMA from BURMA SOLDIER on Vimeo.

source by : http://vimeo.com

အျပည္႔အစုံ ဖတ္ရန္ ...

မသန္မစြမ္း Burma Soldier မွသည္ ထက္သန္ႏိုးၾကား ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ျဖစ္လာခဲ့သူ

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီ (၂၅)ရက္ေန႔၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနက၊ ျမန္မာစစ္သားေဟာင္းတဦးရဲ႕ ျဖစ္ရပ္မွန္ ဘ၀ Burma Soldier မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ကို၊ မီဒီယာေတြကို ဘိတ္ၾကားျပသတဲ့ ပဲြမွာ၊ လက္ေထာက္ႏိုင္ငံျခား ေရး၀န္ႀကီး ႏွစ္ဦးနဲ႔အတူ ဒီရုပ္ရွင္ထဲ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္တဲ့၊ တပ္သားေဟာင္း ကိုမ်ိဳးးျမင့္ ပါ တက္ေရာက္ အမွာ စကား ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ေမလ(၁၈)ရက္ေန႔မွာ၊ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနအစီအစဥ္နဲ႔ HBOရုပ္ျမင္သံၾကား ကပါ၊ ဒီရုပ္ရွင္ကို အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုမွာ ျပသမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာနဲ႔ ရိုက္ကူး ထားတဲ့ ဒီရုပ္ရွင္ဟာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ လည္း ပ်ံ႕ႏံွ႔ေနတယ္လို႔၊ ႏုိင္ငံျခားသတင္းေတြမွာ ေဖၚျပၾကပါတယ္။ ၂၀၁၀ Sundance Institute ၊၂၀၁၀ Irish ရုပ္ရွင္ပဲြေတာ္ဆုေတြ ရရိွခဲ့ၿပီး၊၂၀၁၀ ၿဗိတိန္၊ နယ္သာလန္၊ ေနာ္ေ၀၊ ရူေမးနီးယား နဲ႔ ၂၀၁၁ ေျမာက္ကာရိုလိုင္းနား၊ ေဘာ္စတြန္ ရုပ္ရွင္ပဲြေတာ္ေတြမွာ၊ အေကာင္းဆံုး ႏိုင္ငံတကာမွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ေတြအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျပသရာမွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ Burma Soldier မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ထဲက ကိုမ်ိဳးျမင့္နဲ႔၊ ဦးေရာ္နီညိမ္းက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းၿပီး၊ ဒီသီတင္းပတ္ရဲ႕ “တပ္မႉးတပ္သား ေျပာစကား” က႑ကို စီစဥ္တင္ဆက္ထားပါတယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက စစ္တပ္ထဲမွာ စစ္မႈထမ္းခဲ့တဲ့ ကာလအတြင္း၊ လူလူခ်င္း ႏိုင့္ထက္စီးနင္း ျပဳမူတဲ့ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္လို႔၊ သူ႔အေတြ႔အႀကံဳကို ေျပာခဲ့ သူကေတာ့၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ေျမျပင္အင္ဂ်င္နီယာတပ္ရင္းတရင္းရဲ႕ တပ္ခဲြတခဲြမွာ အမႈထမ္းခဲ့သူ၊ စစ္္ သည္ေဟာင္း ကိုမ်ိဳးျမင့္ပါ။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အင္မတန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြက၊ က်ေနာ့္ စစ္သက္ (၈) ႏွစ္ေလာက္ အတြင္းမွာ အမ်ားႀကီး ႀကံဳခဲ့ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ဥပမာ တခု ႏွစ္ခုေလာက္ ေျပာျပပါ။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ ဥပမာ တခုက ဒီလိုဗ်။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္က ခလရ(၄)၊ မႏၱေလးက ပုသိမ္ႀကီးက တပ္။ အဲဒီတပ္နဲ႔ တဲြၿပီး က်ေနာ္က ေရွ႕တန္း ထြက္သြားတယ္။ လႈပ္ရွားစစ္ေၾကာင္းဆိုတာက စခန္းထိုင္ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုပဲ ပတ္ၿပီးေတာ့…..။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ မႏၱေလးက ပုသိမ္ႀကီးက တပ္ဆိုေတာ့၊ တိုင္းတပ္လား တပ္မတပ္လား။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ တပ္မတပ္ပါ။ တပ္မ (၉၉) လက္ေအာက္ခံ ခလရ (၄)။ အရင္ No. (4) Gurkha လို႔ ေခၚတဲ့ တပ္ (ဒုတိယကမၻာစစ္မတိုင္ခင္၊ ၿဗိတိသွ်အင္ပါယာအတြင္း နီေပါႏိုင္ငံမွ ေဂၚရခါး တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ဖဲြ႔ စည္းၿပီး၊ မႏၱေလး၊ ပုသိမ္ႀကီးတြင္ အေျခစိုက္ေသာ ေဂၚရခါး ေသနတ္ကိုင္တပ္ရင္း (၄) (No. 4 Gurkha Rifle Regiment)။ အဲဒီတပ္နဲ႔ တဲြၿပီး က်ေနာ္ ပါသြားေရာ။ တပ္ရင္းမႉးက (ဒု) ဗိုလ္မႉးႀကီးေမာင္ေမာင္စိုး။ လႈပ္ ရွားစစ္ေၾကာင္းဆိုတာက စခန္းထိုင္လို အေသထိုင္ရတာ မဟုတ္ဘူး။ သြားေနရတာ စစ္ဆင္ေရးတပတ္လံုး။ အဲဒီလို သြားေနရေတာ့၊ ဥပမာ၊ ေပၚတာေတြ လိုလာမယ္၊ လားျမင္းေတြ လိုလာမယ္၊ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့၊ ေရာက္တဲ့ ရြာေတြကေန၊ ဆင့္ၿပီး ေခၚသြားရတာေပါ့။ တႀကိမ္မွာ က်ေနာ္တို႔ စစ္ေၾကာင္းက ရြာတရြာထဲကို ေရာက္လာတယ္။ ရြာတရြာထဲကို စစ္တပ္၀င္ၿပီ ေဟ့၊ ဆိုတာနဲ႔၊ ေယာက္်ားေတြ အကုန္လံုးက ထြက္ေျပးတာပဲ၊ ေတာထဲ သြားပုန္းတာပဲ။ အဲဒီလို မပုန္းရင္၊ ေပၚတာဆဲြမယ္ ဘာညာ တခုခုေပါ့၊ သူတို႔ ခံရေတာ့မယ္။ အဲဒီ ဘက္က ရြာေတြမွာက ေယာက္်ားေတြက သူႀကီး မလုပ္ရဲဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္သြားေတာ့၊ အဲဒီရြာမွာ သူႀကီးက မိန္းမသူႀကီးမ။ သူႀကီးမက လုပ္ေပးတယ္။ စစ္ေၾကာင္း ျပန္ထြက္မယ္ဆိုေတာ့၊ ေပၚတာလိုတယ္ ဆိုေတာ့၊ ေယာက္်ားေပၚတာ မရိွဘူး။ မိန္းမေပၚတာအမ်ိဳးသမီးေတြ အေယာက္(၄၀)ကို သူႀကီးမက ဆင့္ေပး လိုက္တယ္။ အသက္အရြယ္ေတြကေတာ့ (၃၀) နဲ႔ (၄၀) ၾကားေတြေပါ့။ အမ်ိဳးသမီးအေယာက္ (၄၀)ကို က်ေနာ္ တို႔ ေခၚလာၿပီးေတာ့၊ ဒီစစ္ေၾကာင္းႀကီးက ဆက္ထြက္သြားတယ္။ ဒီအမ်ိဳးသမီးေတြက ဘာေတြ သယ္ရလဲဆို ေတာ့ (ေျပာင္း၀အက်ယ္) ၇၅မီလီမီတာ ေနာက္ပြင့္ရိုင္ဖယ္က်ည္ဆံေတြ (အေျမာက္ဆံကဲ့သို႔ ဗံုးသီးက်ည္ဆံ မ်ား)၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း၊ တျခား ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးေတြ သယ္ရတာေပါ့။ အဲဒီလိုထြက္လာၾကၿပီး၊ တေနရာ လည္း ေရာက္ေကာ၊ ညအိပ္မယ့္ေနရာလည္း ေရာက္ေကာ၊ ဒီေနရာမွာ စခန္းခ်မယ္၊ ညအိပ္မယ္ ဆိုေတာ့၊ ဒီအမ်ိဳးသမီးေတြ ေပၚတာအေယာက္ (၄၀)ကို ထြက္ေျပးမွာ စိုးတဲ့အတြက္၊ က်ေနာ့္ကို တဲြထားတဲ့ စစ္ေၾကာင္း ရံုးအဖဲြ႔၊ လံုၿခံေရးတပ္စု ကေနၿပီးေတာ့၊ ဒီအမ်ိဳးသမီးေတြ ေပၚတာ အေယာက္(၄၀)၊ ညဘက္ ထြက္မေျပးႏိုင္ ေအာင္ သူတို႔ကို ေစာင့္ဖို႔ဆိုၿပီး၊ တာ၀န္ေပးလိုက္တယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ အဲဒါက ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ေတြ ေလာက္ကေပါ့။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ က်ေနာ္ တိတိက်က်ေျပာရရင္၊ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္ (၁၁) လပိုင္း ေလာက္က။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ အဲဒီ အခ်ိန္အခါက ေတာင္မွပဲ၊ အခုလို မျဖစ္သင့္ မျဖစ္ထိုက္တာေပါ့။ ေပၚတာဆဲြတယ္ ဆိုရင္လည္းပဲ၊ အမ်ိဳးသားေတြကို ဆဲြတာက၊ နဲနဲၾကည့္ေကာင္းေသးတယ္။ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ေပါ့။ တကယ္တမ္း ေတာ့လည္း မေကာင္းပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ေပၚတာဆဲြတဲ့ဟာကို၊ အထက္အဆင့္ဆင့္ကေကာ လက္ခံ ၾကလား။ တပ္ရင္းမႉးက အမ်ိဳးသမီးေတြကို ေပၚတာဆဲြမယ္ ဆိုရင္၊ သူက အထက္က ဗ်ဴဟာမႉးကို တင္ျပရ မယ္။ တခါ ဗ်ဴဟာမႉးကလည္း တပ္မမႉးကို တင္ျပရမယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြ မရိွဘူးလား။ “ေဟ့ မင္းတို႔ ဒါေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး။ အမ်ိဳးသမီးေတြေတာ့၊ သြား မလုပ္နဲ႔” ဆိုတာမ်ိဳး၊ ဒီလိုမ်ိဳး အထက္က ျပန္လာတဲ့ အမိန္႔မ်ိဳး မရိွဘူးလား။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ က်ေနာ္ သိသေလာက္ေတာ့ မရိွဘူး။ မရိွဘူး ဆိုတာက၊ ေရွ႕တန္းထြက္တဲ့ အခါက်ရင္၊ ဥပမာ ေထာက္ပို႔ေရးတပ္မွာ လားတပ္ ဆိုတာ ရိွတယ္။ ဒီတပ္က ေရွ႕တန္းထြက္တဲ့ စစ္ေၾကာင္းေတြကို လားေတြ ျမင္းေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔။ တကယ့္တကယ္မွာ က်ေနာ္လိုက္ခဲ့သမွ် စစ္ေၾကာင္းေတြမွာ၊ ေထာက္ပို႔တပ္ လား တပ္က လားျမင္းေတြ တေကာင္ကိုမွ မသံုးဘူး။ အရပ္သား ရြာသူရြာသားေတြရဲ႕ လားေတြကိုပဲ ဆဲြတာပဲ။ ဒါကို ၀န္တင္ ေခၚတယ္။ ၀န္ထမ္းလို႔ ေခၚတဲ့ ေပၚတာကို က်ေတာ့လည္း၊ ေယာက္်ား ရရင္ရ မရရင္ မိန္းမပဲ။ ဒီဥစၥာဟာ သင့္ေတာ္တယ္ မသင့္ေတာ္ဘူး၊ ဆိုၿပီး အထက္ကို တင္ျပျခင္း/မတင္ျပျခင္း၊ ေနာက္တခါ အထက္ ကလည္း ဒီဥစၥာဟာ မလုပ္သင့္ဘူး/လုပ္သင့္တယ္ ဆိုတာ ဆံုးျဖတ္ေပးျခင္း/မေပးျခင္း၊ ဘာမွ မရိွဘူး။ အဓိက က၊ စစ္တပ္က သူသြားေနတဲ့ရည္မွန္းခ်က္ ေပါက္သြားဖို႔ပဲ။ က်န္တဲ့ကိစၥေတြ မစဥ္းစားဘူး။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ဒါဆိုေတာ့၊ ဒါေတြက လုပ္ေနက် ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ေတြ၊ ရိုးေနၿပီ ဆိုတဲ့သေဘာ ျဖစ္ေနတာ ေပ့ါ။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ ဟုတ္တယ္။ အဲဒီထက္ ပိုဆိုးတာက၊ လူေတြကို ေပၚတာအျဖစ္ ေယာက္်ားမိန္းမ မခဲြပဲ ဆဲြတဲ့ အျပင္၊ အဲဒီဆဲြလာတဲ့ ေပၚတာေတြကို၊ တခါတေလ လိုအပ္လာရင္၊ ရန္သူကို ၀င္တိုက္ေတာ့မယ္ ရန္သူ႔အနား သြားေတာ့မယ္ ဆိုရင္၊ အဲဒီမွာ မိုင္းကြင္း ရိွေနရင္၊ သူတို႔ကို ‘လူသားမိုင္းရွင္းကိရိယာ’အျဖစ္ သံုးတဲ့ သေဘာ မ်ိဳးနဲ႔ စစ္ေၾကာင္းရဲ႕ ေရွ႕ကေန တြန္းတင္ပစ္လိုက္တာ။ မသြားရင္ ေနာက္ကေန ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားတာ။ မသြားလို႔ မရဘူး။ ေနာက္ျပန္ လွည့္တာနဲ႔ ေသမွာပဲ။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ေပၚတာေတြနဲ႔ ဆဲြလာခဲ့တာမွာ၊ Burma Soldier မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ထဲ မွာ၊ ကိုမ်ိဳးျမင့္ ႀကံဳခဲ့ရတာကို ေျပာျပခဲ့တာကို၊ ခု ဒီမွာ၊ ျပန္ေျပာျပပါဦး။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ ခုန အမ်ိဳးသမီး ေပၚတာ အေယာက္ (၄၀) နဲ႔ ထြက္လာတယ္။ ညအိပ္မယ့္ ေနရာ၊ စခန္းခ်ထားတဲ့ ေတာင္ေစာင္း တခုမွာေပါ့။ ဒီ ေပၚတာ အေယာက္ (၄၀) ကို တေနရာထဲမွာ စုၿပီး ထားထား တယ္။ က်ေနာ္ အိပ္တဲ့ေနရာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္မွ မေ၀းဘူ။ ေလးငါး ရွစ္ ကိုက္ေလာက္ပဲ ေ၀းတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ မွာ တပ္စုမႉးအရာရိွကေန တပ္စုတပ္ၾကပ္ႀကီးကို အမိန္႔ေပးေနတဲ့အသံ၊ က်ေနာ္ ၾကားေနရတယ္။ “ဟိုေကာင္မ ကြာ၊ ငါ့ ေက်ာပိုးအိပ္ သယ္လာတဲ့ ေကာင္မ၊ သြားေခၚလာခဲ့” တဲ့။ က်ေနာ္လည္း တခုခုေတာ့ ျဖစ္ၿပီ ဆိုတာ၊ သိလိုက္တယ္။ အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးကို သြားေခၚလာတယ္၊ အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ျငင္းသံ ဆိုသံ၊ ၿခိမ္းေျခာက္ ႀကိမ္း ေမာင္းေနတဲ့ အသံေတြ၊ အားလံုး က်ေနာ္ ၾကားေနရတယ္။ မိနစ္ ႏွစ္ဆယ္ အစိပ္ေလာက္လည္း ၾကာေရာ၊ တပ္စုမႉးက တပ္စုတပ္ၾကပ္ႀကီးကို ေခၚၿပီးေတာ့၊ “မင္းတို႔လည္း လုပ္္ခ်င္ လုပ္လိုက္၊ ႀကိဳက္သလို လုပ္ၾက။ ၿပီး ရင္ေတာ့ ဒီေကာင္မကို ေဖ်ာင္ပစ္လိုက္” တဲ့။ အဲဒီ အသံလည္း က်ေနာ္ ၾကားလိုက္ရတယ္။ မေတာ္မတရား ေတြ ျဖစ္ေနတာ၊ စဥ္းစားလို႔ ရေနၿပီ။ ဘာေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ။ ခဏေနေတာ့ သူတို႔ေတြ ေအာက္ဆင္း သြားတယ္။ လိွ်ဳထဲကို ဆင္းသြားတယ္၊ မေတာ္မတရား လုပ္ေနတဲ့ အသံေတြလည္း က်ေနာ္ ၾကားေနရတယ္။ ေနာက္ပိုင္း မနက္ (၄) နာ၇ီေလာက္လည္း က်ေရာ၊ ေသနတ္သံ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ၾကားလိုက္ရတယ္။ တခုတခု ျဖစ္သြားၿပီ ဆိုတာ၊ က်ေနာ္ သိလိုက္ရတယ္။ မိုးလင္းလို႔ ခရီး ဆက္ထြက္မယ့္အခ်ိန္မွာ၊ ေပၚတာ ေတြကို လူစစ္လိုက္ေတာ့၊ ေပၚတာေတြ (၃၉) ေယာက္ပဲ ရိွေတာ့တယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ တေယာက္ မရိွေတာ့ဘူးေပါ့။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ မရိွေတာ့ဘူး။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ က်ေနာ္ သိခ်င္တာက၊ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပ်က္ေနတာက၊ တပ္ရင္းတရင္း စစ္ေၾကာင္း တေၾကာင္း ေရွ႕တန္းထြက္တဲ့ အခါမွာ၊ အားလံုးက စိတ္ညီလက္ညီ ဒီလိုမ်ိဳး အားလံုး၀ိုင္းၿပီး အတူတူက်ဴးလြန္ ေနၾကတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ တခ်ိဳ႕က ဒါမ်ိဳးေတြ လက္မခံႏိုင္ဘူး၊ ဒါကို မေျပာရဲလို႔ ၿငိမ္ေနရတာတို႔၊ တခ်ိဳ႕က လည္း ဒီလိုမ်ိဳး အဖဲြ႔အစည္းထဲမွာေတာ့ ငါတို႔ မေနဘူးကြာ လို႔ ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးတို႔၊ အဲဒါမ်ိဳးေတြေကာ မရိွဘူး လား။ မႀကံဳခဲ့ရဘူးလား။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ အဲဒါမ်ိဳးေတြက အမိန္႔ေပးလို႔ လုပ္ရတာမ်ိဳး အဲဒီပံုစံမ်ိဳးေတြ မဟုတ္ပဲနဲ႔၊ ဒါမ်ိဳး လုပ္တဲ့လူေတြ ကိုယ္ႏိႈက္ကိုက၊ သူတို႔ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ၾကတာ။ အရာရိွက လုပ္ရင္လည္း၊ အဲဒီအရာရိွက သူ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ တာပဲ။ သူ႔တပ္စုက အၾကပ္တပ္သားေတြက လုပ္တယ္ ဆိုရင္လည္း၊ သူတို႔ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္တာပဲ။ ေနာက္ လိုက္ငယ္သားေတြက အဲဒီလို လုပ္ေနတာကို၊ တဦးခ်င္းနဲ႔ ဆိုင္တယ္ ဆိုေပမယ့္၊ ဒီတပ္စုမႉးနဲ႔ ဒီတပ္စုတစုလံုး ဒါေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို၊ တပ္ခဲြမႉးက သိေပမယ့္ အေရးမယူဘူး။ ဒီတပ္ခဲြမႉးနဲ႔ တျခား ဘယ္သူေတြပဲ ဒါမ်ိဳးေတြ လုပ္လုပ္၊ တပ္ရင္းမႉးက သိေပမယ့္၊ အေရးမယူဘူး။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ဒါဆိုရင္ ရွမ္းအမ်ိဳးသမီးအဖဲြ႔ေတြ ေရးသား ျဖန္႔ေ၀ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ အစီရင္ခံစာ “အဓမၼ ျပဳ က်င့္ရန္ လိုင္စင္ေပးထားျခင္း” (“License to Rape” Report) ဟာ၊ အမွန္ေတြပဲ ေပါ့။ ဒါေတြ ျဖစ္ပ်က္ေန တာ။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တပ္ထဲကို ေရာက္စ၊ စစ္သင္တန္း စ တက္ကတည္းက၊ သူတို႔လူ မ်ိဳးစု အခြင့္အေရးအတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးစုအင္အားစုေတြ အကုန္လံုးဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ရန္သူ ျဖစ္ တယ္လို႔၊ က်ေနာ္တို႔ကို ရိုက္သြင္းထားတာ။ အဲဒီေတာ့ “အဲဒီလူေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရိွတဲ့ သူေတြ၊ အဲဒီလူ ေတြနဲ႔ တနည္းမဟုတ္တနည္းနဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ့ သူေတြ၊ အဲဒီသူေတြအေပၚ စစ္တပ္က ဘာလုပ္လုပ္ တရား တယ္။ လုပ္သမွ် မွန္တယ္။ ဒါဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ရန္သူေတြ အႏၱရာယ္ေတြကို ငါတို႔ တပ္မေတာ္က ႏိွပ္ကြပ္တာ ျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚက ရိွေနတယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ မိန္းမေတြကို မုဒိန္းက်င့္တာကလည္း ရန္သူ႔လူ ကို ေခ်မႉန္းတာပဲ။ ေယာက္်ားေတြကို ေပၚတာဆဲြတာ၊ လူ သားမိုင္းရွင္းကိရိယာအျဖစ္ သံုးတာ၊ ႀကိဳက္သလို လုပ္တာ၊ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္တာ၊ လုပ္သမွ် အကုန္လံုးဟာ၊ ရန္သူ႔လူကို ငါတို႔က ေခ်မႉန္းတာ ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး၊ သူတို႔ ေခါင္းထဲမွာ အဲဒီအတိုင္းေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ဒါ ရန္သူမွ မဟုတ္ပဲ။ ေဒသခံ ရိုးရိုးသားသား လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကတဲ့ တိုင္းရင္း သားလူထု ေတြပဲ။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ သတ္မွတ္တာက အဲဒီလို။ ဒီလူထုေတြက သူပုန္အင္အားစုေတြ ကို လိုတဲ့ေငြေၾကးေတြ ေထာက္ပံ့မယ္။ စစ္တပ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေတြ ေပးမယ္။ ဒီလူထုေတြဟာ ရန္သူ႔ လူေတြ ဒီလူထုေတြ ကပဲ ရန္သူ႔တပ္ထဲမွာ ၀င္ အမႈထမ္းၾကတယ္ေပါ့။ စသည္ျဖင့္ သတ္မွတ္ထားတာ။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ေျမာက္ျခမ္းက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ တပ္ေတြနဲ႔ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ စီစီ၀မ္-တာပန္ တိုက္ပဲြမွာ၊ လက္နက္ႀကီးနဲ႔ ေျမျမွဳပ္မိုင္းေတြ ေပါက္ကဲြခဲ့တဲ့ ၾကားမွာ၊ ကိုမ်ိဳးျမင့္ ဟာ ကိုယ္လက္အဂၤါေတြ ဆံုးရံႈးခဲ့ရပါတယ္။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ က်ေနာ္က မိုင္းရွာတဲ့ စက္ကေလးနဲ႔၊ လက္နက္ႀကီး တပစ္စာ လက္နက္ႀကီး တခ်စာ၊ ေနရာ၊ က်ေနာ္ ရွင္းေပးတယ္။ ရွင္းၿပီးသြားတာကို သတင္းပို႔ၿပီးေတာ့၊ ခဏေလးနားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ၊ ဗမာျပည္ကြန္ ျမဴနစ္ပါတီတပ္ဘက္ကေန ပစ္လိုက္တဲ့ ေမာ္တာက်ည္ဆံ တခုကေနၿပီးေတာ့၊ က်ေနာ္ ရိွေနတဲ့ေနရာနဲ႔ ေလး ငါးကိုက္အကြာ၊ ညာဘက္ထဲမွာ ဒိုင္း ဆို လာၿပီးက်တယ္။ ေမာ္တာက်ည္ဆံလည္း ကဲြတယ္။ မိုင္းကြင္းထဲမွာ ရိွတဲ့ မိုင္းေတြလည္း ကဲြတယ္။ ကဲြၿပီးေတာ့ ေမာ္တာက်ည္ဆံ အစေတြေကာ မိုင္းအစေတြေကာ၊ က်ေနာ့္ကို ထိၿပီးေတာ့၊ အခု ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ၊ ညာေျခက ဒူးဆစ္ေအာက္က၊ ညာလက္က တံေတာင္ဆစ္ေအာက္က၊ ဘယ္ဘယ္လက္ေခ်ာင္းေတြ အားလံုးနဲ႔၊ ဘယ္ဘက္မ်က္လံုးေတြ ဆံုးရံႈးသြားတယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ကိုမ်ိဳးျမင့္က အဲဒီလို ေရွ႕တန္းမွာ တိုက္ပဲြမွာ ရရိွခဲ့တဲ့ဒဏ္ရာေတြက ျပင္းထန္လို႔၊ ကိုယ္ လက္အဂၤါေတြ အခုလို ျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္ရတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ ဒီအေပၚမွာ ဘယ္လို မူ၀ါဒ ရိွသလဲ။ “တပ္မေတာ္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရန္ မသင့္” ဆိုၿပီး အၿငိမ္းစား ေပးတာေတာ့ မွန္တယ္၊ ဘယ္လိုအေနအထားမ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္လိုခံစားခြင့္ေတြ၊ ကိုမ်ိဳးျမင့္အေပၚ ခ်မွတ္ေပးတာ ရိွသလဲ။ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း အတိုင္းေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္လိုမ်ား အထူးကိစၥေတြ ရိွခဲ့သလဲဆိုတာ၊ နည္းနည္း ရွင္းျပေပးပါ။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ က်ေနာ္ ၁၉၈၇မွာ တပ္က ထြက္ေတာ့၊ က်ေနာ့္ကို ကိုယ္လက္အဂၤါေတြ ဆံုးရံႈးသြားမႈအတြက္၊ ေလ်ာ္ေၾကး ဆိုၿပီးေတာ့၊ အဲဒီတုန္းက (ေရႊတက်ပ္သား က်ပ္သံုးေထာင္ေခတ္) ျမန္မာေငြနဲ႔ ေငြေျခာက္ေထာင္ တလံုးတခဲထဲ ေပးတယ္။ ဒါေလ်ာ္ေၾကးအေနနဲ႔ ေပးတာ။ ကိုယ္လက္အဂၤါေတြ ဆံုးရံႈးသြားမႈအတြက္၊ အားလံုး အတြက္ကို။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ တပ္ကထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ တသက္တာ ပင္စင္ေပါ့။ ေသသည္အထိ ပင္စင္ဆိုၿပီး ေပးတယ္။ အဲဒီပင္စင္က တလကို (၁၁၁) က်ပ္ ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ helper(အကူ)ေပါ့။ က်ေနာ္ က ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္ မေသမခ်င္း helper အတြက္ကို၊ အကူလစာေပးတယ္။ အဲဒီ အကူလစာရယ္ က်ေနာ့္ ေဆးပင္ စင္ရယ္၊ ႏွစ္ခုေပါင္းရင္၊ တလကို က်ေနာ္ (၂၈၀)က်ပ္ေလာက္ရတယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ကိုမ်ိဳးျမင့္ဟာ ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီအေရး လူထုအံုၾကြမႈအေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ ဆႏၵျပျပည္သူ ေတြနဲ႔ အတူ လက္တဲြ ပါ၀င္ရင္း၊ေနာက္ပိုင္းမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ NLD အဖဲြ႔၀င္ ျဖစ္လာခဲ့သလို၊ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ၊ (၁၅) ႏွစ္ေလာက္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံခဲ့ရတဲ့၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း တဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ က်ေနာ္ဟာ စစ္သားတေယာက္အျဖစ္နဲ႔ေကာ၊ အင္မတန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြကို ေတြ႔ ႀကံဳလာခဲ့ရတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ႕ အနိဌာရံုေတြကို သိလာရတယ္။ တပ္က ထြက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေကာ၊ မထြက္ ေသးခင္ အခ်ိန္ကေလးမွာေကာ၊ ငါ တတ္ႏိုင္သမွ် ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္မယ္လို႔၊ က်ေနာ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ၁၉၈၈ မွာ ဒီမိုကေရစီေတာင္းဆိုမႈ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္လာတယ္။ က်ေနာ္ ပါ ၀င္လာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ NLD member ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ NLD ရဲ႕ “မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက” ဆိုတဲ့ အာဏာဖီဆန္ေရးလႈပ္ရွားမႈမွာ က်ေနာ္ ပါသြားတယ္။ ပထမအႀကိမ္ က်ေနာ္ အဖမ္းခံရတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ (၁)လ ၾကာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္လြတ္လာတယ္၊ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္အဖမ္းခံရ တယ္။ ေထာင္ (၁၀)ႏွစ္ ခ်ခံခဲ့ရတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ (၈)ႏွစ္ နီးပါး ၾကာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္လြတ္လာတယ္။ အျပင္မွာ (၂၉)ရက္ပဲ ေနရတယ္။ တတိယအႀကိမ္ အဖမ္းခံရတယ္။ (၇)ႏွစ္ က်တယ္။ ေထာင္ထဲမွာ (၇)ႏွစ္နဲ႔ (၄) လ ေနခဲ့ရတယ္။ စုစုေပါင္း က်ေနာ္ ေထာင္ထဲမွာ (၁၅)ႏွစ္ျပည့္ဖို႔ ရက္ပိုင္း အလိုေလာက္ ေနခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ္ ႏိုင္ငံေရးထဲ ပါလာၿပီးေတာ့ NLD ကို ၀င္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ေထာင္လည္း က်သြားေရာ၊ က်ေနာ့္ကို ေပးထားတဲ့ ေဆးပင္စင္ေတြ အကုန္လံုးကို ျဖတ္ပစ္လိုက္တာ၊ အခု အခ်ိန္အထိပဲ။ မရေတာ့ဘူး။ သူတို႔ က်ေနာ့္ကို တသက္တာ အခမဲ့ေဆးကုခြင့္၊ ပင္စင္၊ အကုန္ေပးခဲ့တာ မွန္ေပမယ့္၊ သူတို႔နဲ႔ က်ေနာ္ ဆန္႔က်င္ ဘက္ side မွာ ရပ္လိုက္မိတဲ့ အခါက်ေတာ့၊ သူတို႔ က်ေနာ့္ကို ေပးထားတဲ့ ခံစားခြင့္ေတြ အကန္ ရုပ္သိမ္းပစ္ လိုက္တယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ လက္ရိွမွာေတာ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အင္းဒီးယားနားျပည္နယ္ (Indiana State) ဖို႔(တ္)၀ိန္း (Fort Wayne) ၿမိဳ႕မွာ၊ ‘ဒုကၡသည္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး အစီအစဥ္’ (Refugee Resettlement Program) နဲ႔၊ ကိုမ်ိဳဳးျမင့္ ေနထိုင္ေနပါတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းကို ဒါရိုက္တာ Nic Dunlop က၊ Burma Soldier အမည္နဲ႔ မွတ္တမ္း ရုပ္ရွင္(documentary film) ရိုက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္အတြင္းမွာ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္မႈေတြနဲ႔ သူ႔ဘ၀ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ ရုပ္ရွပ္ပါ။

(မွတ္ခ်က္။ ။ ေနာက္ခံစကားေျပာသူက မူရင္းအဂၤလိပ္ဘာသာႏွင့္ ေျပာထားေသာေနရာတြင္ ျမန္မာလိုစကား ေျပာႏွင့္ အစားထိုးထားၿပီး၊ ကိုမ်ိဳးျမင့္ ကိုယ္တိုင္က ျမန္မာလို ေျပာဆို ပါ၀င္ရိုက္ကူးထားသည့္ မိနစ္ (၇၀) ၾကာ Burma Soldier မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ အစအဆံုးကို၊ http://vimeo.com/21435257 တြင္၊ download လုပ္ၿပီး ၾကည့္ရႈႏိုင္ပါသည္။

Burma Soldier ကို New York ၿမိဳ႕ Break Thru Films Production မွ ရိုက္ကူးၿပီး၊ ဒါရိုက္တာမ်ားမွာ Nic Dunlop, Annie Sundberg, Rick Stern ႏွင့္ A LeBrocquy တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထုတ္လုပ္သူက Julie LeBrocquy ျဖစ္ပါသည္။

ဤ http://vimeo.com/21435257 တြင္၊ JOIN THE CLANDESTINE RELEASE INTO BURMA - THE PRODUCERS OF BURMA SOLDIER OFFER YOU THE FILM IN BURMESE HERE FREE TO STREAM AND DOWNLOAD - PLEASE PASS TO ALL BURMESE IN AND OUTSIDE OF BURMA ဟု ေဖၚျပထားပါသည္။ “ဤမွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းသို႔ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာတင္သြင္းေနေသာ လႈပ္ရွားမႈတြင္၊ သင္လည္း ပူးေပါင္းပါ၀င္ပါ။ Burma Soldier ထုတ္ လုပ္သူမ်ားက ျမန္မာဘာသာႏွင့္ ဤမွတ္ တမ္းရုပ္ရွင္ကို၊ အခမဲ့ download လုပ္ခြင့္ျပဳၿပီး၊ ဆက္ၿပီး ျဖန္႔ေပးၾကဖို႔၊ ေမတၱာရပ္ခံလိုက္ပါသည္။ ျမန္မာ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အားလံုးဆီ၊ ျဖန္႔ခ်ိေပးၾကပါ” ဟု အဓိပၸါယ္ ရပါသည္။)

ကိုမ်ိဳးျမင့္။ ။ က်ေနာ္ ဒီ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေရာက္လာတယ္။ (၂၀၀၈ ဇြန္လ ၂၄ ရက္တြင္၊ ထိုင္း ႏိုင္ငံ တပ္(ခ္)ခရိုင္ (Thak Province)၊ အံုးဖ်ံရြာအနီး “အုံးျပန္႔ ဒုကၡသည္စခန္း” (Umpiem Mai Refugee Camp) မွ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အင္းဒီးယားနားျပည္နယ္ (Indiana State) ဖို႔(တ္)၀ိန္း (Fort Wayne) ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရိွလာခဲ့သည္.) အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ က်ေနာ္ တျပားမွလည္း tax (အခြန္) မေဆာင္ဖူး ဘူး။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအတြက္လည္း က်ေနာ္ ဘာအလုပ္မွ လုပ္မေပးခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ေရာက္တဲ့ လက စၿပီးေတာ့၊ က်ေနာ့္ကို social supplemental income (လူမႈေရးအရ အေထာက္အကူျပဳ၀င္ ေငြ) ေခၚတဲ့ ေထာက္ပံ့ေၾကးေငြ တလကို ေဒၚလာ ၆၇၄ ေဒၚလာ ေပးထားတယ္။ အဲဒီ ၆၇၄ ေဒၚလာက က်ေနာ့္တေယာက္ထဲ အတြက္ဆို ေလာက္တယ္။ ဆိုေတာ့၊ က်ေနာ္ တခ်ိန္တုန္းက ကိုယ္လက္အဂၤါေတြပါ အဆံုးရံႈးခံၿပီးေတာ့၊ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့ရတဲ့ တပ္မေတာ္က၊ တကယ့္တကယ္မွာ အေတြးအေခၚအရ က်ေနာ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ က်ေနာ့္ကို ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ၿပီး အကုန္ ျဖတ္ေတာက္ လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ ဘာတခုမွ လုပ္မေပးခဲ့ဘူးတဲ့ အက်ိဳးမျပဳေပးခဲ့ဘူးတဲ့၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက အေမရိကန္ျပည္သူေတြက၊ က်ေနာ့္ကို တလကို ၆၇၄ ေဒၚလာ ေပးထားတယ္။ က်ေနာ္က ဒါကို ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး ေတာ့ ေတြးၾကည့္တဲ့အခါမွာ၊ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ ေတြးစရာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာတယ္။ တျခားတပ္မေတာ္ သားေတြကို က်ေနာ္ ေျပာျပခ်င္တာက၊ စစ္သားတေယာက္ အေနနဲ႔ကေတာ့ အထက္ကေပးတဲ့အမိန္႔ကို နာခံ ရမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ စစ္သားဆိုေပမယ့္၊ စစ္သားကလည္း လူသားပဲ။ လူသားတေယာက္အေနနဲ႔ လူသားရဲ႕ ႏွလံုးသား၊ လူသားရဲ႕သိမ္ေမြ႔တဲ့စိတ္ကေတာ့ လူသားတိုင္းမွာ ရိွတာပဲ။ အဲဒီေတာ့၊ အထက္ကေန ၿပီးေတာ့ “မင္း စစ္သား၊ အမိန္႔နာခံရမယ္၊ ဒါ လုပ္ဆိုတိုင္း လုပ္ရမယ္” ဆိုတဲ့ဟာမ်ိဳးကေတာ့၊ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ က်ေနာ္ ထင္တယ္။ ခိုင္းလိုက္တဲ့ အမိန္႔ဟာ မသင့္ေတာ္ဘူး၊ မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ ထင္ရင္၊ အာဏာဖီဆန္ခြင့္ ရိွတယ္။ အဲဒီ အာဏာဖီဆန္ခြင့္အတြက္ ရမယ့္ အက်ိဳးရလဒ္ကေတာ့ ေထာင္ထဲေတာ့ ေရာက္မွာပဲ။ စစ္စည္း ကမ္းအရေတာ့ အေရးယူခံရမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္၊ ကိုယ္ဟာ ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ မတရားသျဖင့္ မလုပ္ခဲ့တဲ့ စစ္သားတေယာက္၊ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးစီးပြားဘက္က ရပ္ၿပီးေတာ့၊ စစ္တပ္ကေန ေပးလာခဲ့တဲ့ အမိန္႔ဟာ၊ မတရားဘူးထင္ရင္ အာခံခဲ့တဲ့ စစ္သားတေယာက္အျဖစ္နဲ႔၊ အခုအခ်ိန္မွာ တိုင္းျပည္အတြက္ လူထုအတြက္ ၀င္ရပ္ေပးလိုက္တာဟာ၊ တခ်ိန္က်ရင္ တိုင္းျပည္မွာ တပ္မေတာ္သားေကာင္း တေယာက္အေနနဲ႔၊ တခ်ိန္တုန္း က လူထုဘက္က ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္သားတေယာက္အေနနဲ႔၊ သူဟာ လူထုရဲ႕မိတ္ေဆြ လူထုရဲ႕ခ်စ္သူ အျဖစ္နဲ႔ေတာ့ သူ႔သမိုင္းမွာ တင္က်န္ခဲ့မွာပဲ။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ တပ္မေတာ္(ၾကည္း) စစ္ေျမျပင္အင္ဂ်င္နီယာတပ္ရင္းတရင္းရဲ႕ တပ္ခဲြတခဲြမွာ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ရင္း၊ ၁၉၈၄ စီစီ၀မ္-တာပန္ တိုက္ပဲြမွာ၊ ကိုယ္လက္အဂၤါေတြ ဆံုးရံႈးခဲ့သူ၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ပါတီ၀င္ အျဖစ္နဲ႔ ေထာင္ဒဏ္(၁၅)ႏွစ္ က်ခံခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း ျဖစ္ခဲ့သူ၊ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ စစ္သည္ေဟာင္း ကိုမ်ိဳးျမင့္ကို ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ေရာ္နီညိမ္း ပါ။

နားဆင္ရန္

source by : http://www.voanews.com

အျပည္႔အစုံ ဖတ္ရန္ ...

မေရရာမွဳမ်ားစြာ

ျဖစ္ရပ္ (၁)

စာသင္ခန္း တခုမွာပါ။
ျဖန္းခနဲ အသံနဲ႕အတူ သူမ လက္၀ါးတခုလံုး ပူထူသြားပါတယ္။ နာက်င္မွဳေၾကာင့္ လက္ကို ရုတ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္လဲ မရုတ္ရဲ။ ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္ သိေနတာေၾကာင့္ ၾကိမ္ခ်က္မ်ားကို အံၾကိတ္ခံေန လိုက္ရပါတယ္။

ဆရာမ က်က္ခိုင္းလိုက္တဲ့ စာကို သူမေသခ်ာ မက်က္ထားမိပါ။ တေခါက္၊ ႏွစ္ေခါက္သာ ဖတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ အခ်က္အလက္တခ်ိဳ႕ကို မွတ္မိေနေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ၀ိုးတ၀ါးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ စာမရတဲ့လူေတြ မတ္တပ္ရပ္ဆိုေတာ့လဲ သူမ မရပ္မိ။ ရပ္လိုက္မိရင္ေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ရ ရံုေလာက္နဲ႕ပဲ ျပီးသြားခဲ့မွာပါ။

အခုေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္။ ဆရာေတြဆိုတာကလဲ တပည့္ရဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႕ မူဟန္ေတြကို ျမင္ရံုနဲ႕ ဖတ္တတ္သည္လားမသိ။ ခါတိုင္း ေမးေနက်မဟုတ္ပဲ ေကာက္ခါငင္ခါ ထေမးေတာ့ သူမမွာ မေရမရာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တုတ္နဲ႕ လက္၀ါးေတြ႕ကုန္ၾကပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ေနာက္တေန႕ နံနက္ ေက်ာင္းအ၀င္ ဂိတ္၀မွာ ဆရာမေစာင့္တာမို႕ ထပ္ဆံုေတာ့၊ ဆရာမ စိတ္ဆိုးေျပသည္လား၊ မေျပေသးဘူးလား မသိတာေၾကာင့္ မရဲတရဲနဲ႕ပဲ ႏွုတ္ဆက္လိုက္မိပါတယ္။ ဆရာမက ခပ္တည္တည္ပါပဲ။ ဒီေန႕စာက်က္လာလားလို႕ ေမးပါတယ္။ က်က္လာပါတယ္လို႕ သူမကလဲ အျမန္ေျဖရပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့မွ ဆရာမက သူမ ပုခံုးကို လွမ္းပုတ္လိုက္ရင္း

"ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မလိမ္နဲ႕ သမီး။ က်က္ထားတဲ့ စာေတြကို ၀ိုးတ၀ါးျဖစ္ေနရင္ revision ျပန္ျပီး ေသခ်ာရေအာင္လုပ္၊ အခ်ိန္အတိုင္းအတာတခုမွာ မရႏိုင္ေသးဘူးဆိုရင္လဲ မရဘူးေပါ့။ ျပတ္ျပတ္ သားသား ၀န္ခံရဲရမယ္။ ရသလိုလို၊ မရသလိုလိုနဲ႕ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လိမ္ေနတဲ့လူဟာ သူမ်ားေတြကိုလဲ လိမ္ေနမိတတ္တယ္၊ အမ်ားေရွ႕မွာ ဟန္ေဆာင္ေနမိတတ္တယ္။ အဲဒါဟာ သူတပါးရဲ႕ ယံုၾကည္မွုကို အလြဲသံုးစားလုပ္တာနဲ႕ အတူတူပဲ။ မေန႕ကဆိုရင္ပဲၾကည့္။ ဆရာမက မတ္တပ္ရပ္ ခိုင္းေတာ့ သမီး မရပ္ဘူးေနာ္။ တကယ္ေမးေတာ့ ဘာမွ ေရေရရာရာ မေျဖႏိုင္ဘူး။ အဲဒါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိမ္တာျဖစ္သလို၊ ဆရာမကိုလဲ လိမ္တာပဲ။ ထိုင္ေနသူေတြ စာရလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ ဆရာမရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ယံုၾကည္မွုကို အလြဲသံုးစားလုပ္တာပဲ။ သမီးကို ဆရာမရိုက္တာ စာမရလို႕ ရိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ၀ိုးတ၀ါးလုပ္ေနလို႕ ရိုက္တာ။ ေရလယ္မွာ ေလွေမွာက္ရင္ ကမ္းတခုခုကို ေရာက္ေအာင္ ကူးရမွာပဲ သမီး။ အဲဒီကမ္းဟာ ကိုယ္သြားဖို႕ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ကမ္းလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ကိုယ္ထြက္လာတဲ့ ကမ္းလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကမ္းတခုခုေပၚေရာက္သြားဖို႕ကသာ အဓိကက်တယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ေရထဲမွာ တ၀ဲလည္လည္ လုပ္ေနလို႕ မရဘူး။ ဆရာမေျပာတာကို သမီး နားလည္လား"

ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ႏိုင္မွာ မဟုတ္တဲ့ စကားလံုးေတြပါ။

ျဖစ္ရပ္ (၂)

"သမီးဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ဖုန္းနားက ခြာတယ္ကို မရွိဘူး၊ ညသန္းေခါင္ေရာက္ေနျပီ။ အိပ္ေတာ့ေလ။ နက္ျဖန္ စာသြားသင္ရဦးမွာ မဟုတ္လား"
"မအိပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး ေမေမရယ္၊ စေပါ့ေတြ ေစာင့္ေနတာ"
"ေဟ"

ေမေမက ျပဴးတူးျပဲတဲနဲ႕ သူမကို ျပန္ၾကည့္ပါတယ္။

"ေမေမၾကည့္မယ္ဆိုလဲ ၾကည့္ေလာက္ပါရဲ႕။ ကိုယ္တိုင္စာေမးပြဲ ေျဖတုန္းကေတာင္ စေပါ့ေတြကို စိတ္သိပ္မ၀င္စားတဲ့ သူမတေယာက္၊ စာသင္မိေတာ့မွပဲ တပည့္ေတ ြစာေမးပြဲေျဖခါနီးညမွာ စေပါ့ ေစာင့္ေနရတဲ့ အျဖစ္ေပကိုး"

ေမေမက သူမေဘးမွာ ၀င္ထိုင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ခပ္တိုးတိုးေမးတယ္။
"အဲဒီစေပါ့ေတြကို သမီးယံုလား" တဲ့။

ဒီတခါ ျပဴးတူးျပဲတဲ ျဖစ္သြားတာကေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္ပါ။ တပည့္ေလးေတြက "မမ စေပါ့ရရင္ သမီးတို႕ဆီ ဖုန္းဆက္ေနာ္၊ ေစာင့္ေနမယ္"လို႕ ေျပာၾကလြန္းလို႕၊ စေပါ့ထိုင္ေစာင့္ေပးေနမိတာပါ။ ဒီစေပါ့ေတြကို ယံုသလားလို႕ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေတာင္ ျပန္မေမးမိ။

"ေသခ်ာတပ္အပ္ၾကီးေတာ့ ေျပာလို႕ မရဘူးေမေမ။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတာ့ ထြက္ေနတာပဲ။ ပါတာလဲရွိ၊ မပါတာလဲ ရွိမွာေပါ့"
"ေမေမေမးေနတာက အဲဒါေတြ ပါလာမယ္လို႕ သမီးယံုသလားလို႕"
"ယံုတယ္လဲ မဟုတ္ဘူးေမေမ၊ မယံုဘူးလဲ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ စာေမးပြဲေျဖခါးနီးညမွာ စေပါ့လိုက္တာေတြကေတာ့ ထံုးစံလို ျဖစ္ေနတာမို႕ သမီးလဲ လိုက္လုပ္ေနတာပါ"
"ဒါဆို သမီးစိတ္ထဲမွာ မေရမရာ ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့"
"အဲလိုပဲ ေျပာရမယ္ထင္တယ္"

"ကိုယ္တိုင္ မေရမရာ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥေတြကို သူမ်ားေတြကို ဘာလို႕ ခ်ျပခ်င္ရတာလဲ သမီးရယ္"
"ကေလးေတြက ေစာင့္ေနၾကတယ္ ေမေမ။ သူတို႕က လိုခ်င္ေနတာကို သမီးက မေပးရင္၊ သူတို႕ ဘယ္ေက်နပ္မလဲ"
"သမီးရဲ႕ အလုပ္က သူတို႕ေက်နပ္ေအာင္ လိုက္လုပ္ျပဖို႕လား"
"ေမေမဘာကို ဆိုလိုတာလဲ"

"သမီးအလုပ္က Guide ေလ။ သူတို႕ စာေတြကို ေၾကညက္ေအာင္၊ စာေမးပြဲေအာင္ေအာင္ လမ္းညႊန္ျပင္ဆင္ေပးရတာ။ သူတို႕လိုခ်င္တာကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႕ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႕ လိုအပ္တာကို လမ္းညြန္ေပးရမွာ။ သမီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ တႏွစ္ပတ္လံုး ဒါေတြ လုပ္ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ ေမေမယံုၾကည္တယ္။ ခုလို စာေမးပြဲ မေျဖခင္ညမွာ သမီးတို႕အၾကားမွာ ရွိေနရမွာကလဲ ဒီလိုယံုၾကည္ခ်က္ပဲ။ သမီးဆီမွာ ငါ့ကေလးေတြကို လိုအပ္တဲ့ ျပင္ဆင္မွဳေတြ လုပ္ေပးခဲ့ျပီးျပီဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္၊ သမီးရဲ႕ တပည့္ေလးေတြဆီမွာလဲ ငါတို႕ စာေမးပြဲအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ျပင္ဆင္မွဳေတြ လုပ္ျပီးသြားျပီဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္။ ခုက်ေတာ့ သမီးတို႕က ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ တပည့္ေတြကလဲ ငါတို႕ က်က္ျပီးသေလာက္နဲ႕ ျဖစ္ပါ့မလား၊ အသစ္ထပ္က်က္ထားဖို႕ေတြမ်ား လိုမလား၊ မက်က္ထားတာေတြ ပါလာမလားလို႕ ေတြေ၀ေနတယ္။ သမီးကိုယ္တိုင္ကလဲ အဲဒီေတြေ၀မွဳေတြကို ထိန္းေက်ာင္းေပးျပီး၊ သူတို႕ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ရွိလာေအာင္ မလုပ္ေပးပဲ၊ စေပါ့လိုက္ေပးေနတယ္။ သမီးကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဇေ၀ဇ၀ါ မေရမရာျဖစ္ေနတာေတြကို တပည့္ေတြကို လိုက္လုပ္ခိုင္းဖို႕ ျပင္ဆင္ေနတယ္။ အဲဒီစေပါ့ေတြ ရလာရင္ သမီးတို႕ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ငါတို႕ျပင္ဆင္ထားတာေတြ ဟုတ္မဟုတ္ ျပန္ၾကည့္ၾကမယ္၊ မျပင္ထားတာေတြ ျဖစ္ေနရင္ သမီးက လိုက္အေျဖရွာမယ္၊ ဖုန္းနဲ႕ အေျဖေတြ၊ မွတ္စုေတြ ေပးမယ္။ ဟိုက ကေလးေတြက လိုက္က်က္ၾကမယ္။ ခု ဘယ္ႏွစ္နာရီ ထိုးေနျပီလဲ။ သန္းေခါင္ျဖစ္ေနျပီ။ ဒါေတြကို တညလံုး မအိပ္မေန လုပ္ၾကမယ္ဆိုရင္ သမီးတပည့္ေလးေတြ စာေမးပြဲခန္းထဲမွာ ဘာျဖစ္သြားမယ္ ထင္သလဲ။ စေပါ့ေတြ တိုးတာ၊ မတိုးတာေတာ့ မသိဘူး။ လူေတြေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ေတြ ျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္။ တႏွစ္လံုး ျပင္ဆင္ထားတာေတြ ပါလာရင္ေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျဖႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီ မေရမရာ အလုပ္ေတြဟာ ေရွ႕ပိုင္းမွာ ျပင္ဆင္ထားခဲ့တာေတြအားလံုးကို အလဟႆ ျဖစ္သြားေစႏိုင္တယ္ေနာ္ သမီး"

"ေမေမ ေျပာတာကို သမီး နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြက သမီးကို အားကိုးေနၾကတယ္"
"ဒီလို ဆိုရင္ေတာ့ သမီးကို ညံ့တယ္လို႕ပဲ ေမေမ သတ္မွတ္ရလိမ့္မယ္"

"ရွင္"

"သူတို႕ေတြက အားကိုးခံရတာကို ဂုဏ္ယူစရာလို႕ သမီးထင္ေနလား။ သူတို႕ေတြက သမီးကို အားကိုးတယ္ ဆိုကတည္းက သူတို႕ေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳ ရွိေအာင္ သမီးက လမ္းညႊန္မေပးခဲ့လို႕ေပါ့။ ခုဆိုၾကည့္- စေပါ့လိုက္ေပးဖို႕ ဂိုက္ကို အားကိုးတယ္။ ဂိုက္က အားကိုးခံရတယ္ ဆိုျပီး၊ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မေရမရာ မေသမခ်ာျဖစ္ေနတဲ့ အရာေတြကို သူတို႕ကုိ ျပန္ခ်ေပးတယ္။ ကိုယ့္ကို အားကိုးခံရတယ္ဆိုျပီး၊ မေရမရာကိစၥေတြကို မသိနားမလည္သူေတြကို လိုက္လုပ္ခိုင္းတာ သိပ္အႏၱရာယ္ၾကီးတယ္ေနာ္သမီး။ ကေလးေတြ ေရွ႕ေရးထိခိုက္ သြားလိမ့္မယ္။ သမီးအလုပ္က စာေမးပြဲေအာင္ေအာင္ လမ္းညႊန္ျပရမယ့္အလုပ္၊ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အေႏွာင့္အယွက္ေတြကို ဖယ္ရွားေပး ရမယ့္အလုပ္၊ သူတို႕လမ္းမွားလိုက္ေနရင္ လမ္းမွန္ျပေပးရမယ့္အလုပ္။ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိေနရက္နဲ႕ သူတို႕ေက်နပ္္ေအာင္ လိုက္လုပ္ေပးေနရမယ့္ အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ မေရမရာကိစၥေတြေၾကာင့္ သမီးတို႕ ေရွ႕မွာ ျပင္ဆင္ထားတာေတြ အားလံုးအလဟႆျဖစ္သြားမွာကို ေမေမ သိပ္စုိးရိပ္တာပဲ"

ဘ၀မွာ အေတြးအေခၚသစ္ေလးတခ်ိဳ႕ကို ၀င္သြားေစခဲ့တဲ့ ညတညပါ။

ျဖစ္ရပ္ (၃)

"တေန႕က မ်ိဳးမ်ိဳးေျပာတဲ့ လုပ္ငန္းကိစၥကို မမၾကီး စိတ္၀င္စားတယ္။ အေသးစိတ္ ျပန္ေျပာပါဦး"
မမၾကီးေမးလာတာမို႕ လုပ္ငန္းတခုမွာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံဖို႕ ကိစၥေတြကို အားပါးတရ ေျပာျပမိပါတယ္။ အခြင့္အလမ္းေတြ၊ အလားအလာေတြကို ေျပာျပေနတာကို မမၾကီးက စိတ္၀င္တစားနဲ႕ နားေထာင္ေပးပါတယ္။

"ဒါပဲလား ငါ့ညီမ"

အားလံုးေျပာျပီးခ်ိန္မွာ မမၾကီးက အဲလိုေျပာလိုက္ေတာ့ သူမစိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘာမ်ားက်န္ခဲ့ပါလိမ့္ဆိုျပီး၊ အေျပးအလႊားဆန္းစစ္ေနမိတယ္။ မမၾကီး ဘာကို သိခ်င္တာပါလိမ့္လို႕လဲ ေတြးမိတယ္။
"အလုပ္တခုမွာ အေရးၾကီးဆံုး ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမယ့္ risks ေတြကိုေကာ ဆန္းစစ္ျပီးျပီလား"
"ဒါကေတာ့ မမၾကီးရယ္။ အလုပ္လုပ္ရင္ေတာ့ risks ဆိုတာ ရွိမွာပဲ။ risks ကို ေၾကာက္ေနလို႕မွ မရတာ။ အခ်ိန္ကုန္ခံ ဆန္းစစ္ဖို႕ လိုလို႕လား"

"မ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာသလိုပါပဲ။ risks ကို ေၾကာက္လို႕ မရဘူး။ risks ဆိုတာ အလုပ္တိုင္းမွာ ရွိမွာပဲ။ risks ဆိုတာကိုက မေသခ်ာ၊ မေရရာမွဳ (uncertainty) က ထြက္ေပၚလာတဲ့ အရာေတြပဲ။ ဒါေပမယ့္ risks ဆိုတာမွာ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ ရတာ ရွိတယ္၊ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ မရတာလဲ ရွိတယ္။ လက္ခံလို႕ရမယ့္ အတိုင္းအတာ ဆိုတာ ရွိသလို၊ ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္ အတိုင္းအတာလဲ ရွိတယ္။ အခု မမၾကီးတို႕ စီးပြားေရး လုပ္ေနတယ္။ လုပ္ျပီဆိုကတည္းက ေစ်းကြက္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ မေသခ်ာ မေရရာမွဳေတြ၊ ေငြေစ်းအတက္အက်နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ မေသခ်ာ မေရရာမွဳေတြ ၾကံဳေနရတာပဲ။ ဒီအထဲမွာမွ ဘာေတြက ကိုယ့္လုပ္ငန္းကို ၾကီးၾကီးမားမား ထိခိုက္ႏိုင္တယ္၊ ဘာေတြက နည္းနည္းေလးပဲ ထိခိုက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကြဲကြဲျပားျပား သိထားရင္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားလို႕ ရတာေပါ့။ လိုအပ္တဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မွဳေတြ စီမံထားလို႕ရတာေပါ့။ ခရီးထြက္တဲ့အခါ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ သေဘာထားျပီး ထြက္တာထက္စာရင္ လမ္းမွာ ကားပ်က္ႏိုင္တယ္၊ ကားဘီးေပါက္ႏိုင္တယ္၊ လုယက္ခံရႏိုင္တယ္ စတဲ့ risks ေတြ ရွိႏိုင္မယ္လိ္ု႕ ၾကိဳတင္တြက္ဆထားတာက မေကာင္းဘူးလား"

"ဒါေပမယ့္ ဒီလို risks ေတြကို ေၾကာက္ျပီး ခရီးမသြားရဲေတာ့တာေကာ မျဖစ္လာႏိုင္ဘူးလား။ မ်က္ကန္းတေစၦမေၾကာက္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့"

"တေစၦေၾကာက္စရာ မလိုေပမယ့္ ေခ်ာ္လဲႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးပိုမ်ားတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ငါ့ညီမ လက္ခံ တယ္မလား"
ျငင္းလို႕ မရတာေၾကာင့္ သူမ ေခါင္းညိတ္လိုက္မိပါတယ္။

"ကဲပါ။ မမၾကီးတို႕က စကားပံုေတြနဲ႕ စကားႏိုင္လုေနၾကရမယ့္ အရြယ္ေတြမွ မဟုတ္တာ။ စကားပံုကိစၥအသာထား။ ေၾကာက္ျပီး ခရီးမသြားရဲေတာ့တာေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလားဆိုတာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ပဲ မမၾကီး ေျပာခ်င္တယ္။ risks ကို သိတာနဲ႕ ေၾကာက္တာက မဆိုင္ဘူး မ်ိဳးမ်ိဳး။ risks ကို သိလာတဲ့အခါ ဒါဟာ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ ထိန္းခ်ဳပ္မွဳ၊ ျပင္ဆင္မွဳ လုပ္လို႕ရမလဲဆိုတာကို သိလာႏိုင္တယ္။ ဥပမာ- ကားပ်က္ႏိုင္တဲ့ risks ကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားထားရင္၊ မသြားခင္ကတည္းက ကားစစ္ေဆးမွဳ လုပ္သြားႏိုင္တယ္၊ မေတာ္တဆ ပ်က္ခဲ့ရင္ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတဲ့ အေရးေပၚ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြကို ၾကိဳေတြးထားႏိုင္တယ္။ ကားဘီးေပါက္ႏိုင္တဲ့ risks ကို ထည့္သြင္းစဥ္းစား ထားရင္ အပိုဘီး ေဆာင္ထားတာေတြ၊ ကားဘီးလဲတတ္ေအာင္ သင္ယူထားတာေတြ လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒါကေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ရတဲ့ controllable risks ေတြေပါ့။ ဒါေပမယ့္ uncontrollable risks ေတြလဲ ရွိတယ္။ ဥပမာ- ဓားျပတိုက္ခံရတာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် (probabilities) ေတြ ထည့္စဥ္းစားဖို႕ လိုလာျပီ။ လမ္းခရီးအေျခအေနေတြကို သံုးသပ္ဖို႕ လိုလာျပီ။ အဲဒီမွာမွ high risk ရွိေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သြားမယ့္ ခရီးစဥ္ရဲ႕ လိုအပ္မွဳ၊ အသံုး၀င္မွဳနဲ႕ risk ေၾကာင့္ သက္ေရာက္လာမယ့္ ဆိုးက်ိဳးေတြကို ခ်ိန္ဆဖို႕ လိုလာျပီ။ ဒီေတာ့မွ သြားမယ္၊ မသြားဖူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်ရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ မမၾကီးက risks ကို ထည့္စဥ္းစားျပီးျပီလားလို႕ မ်ိဳးမ်ိဳးကို ေမးေနတာ"

ဒီတုန္းက မမၾကီးစကားေတြဟာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအတြက္ ရည္ရြယ္ေျပာခဲ့ေပမယ့္၊ တျခားေနရာ ေတြမွာလဲ အသံုး၀င္တယ္ဆိုတာ သူမေနာက္မွ သိခဲ့ရပါတယ္။

ျဖစ္ရပ္ (၄)

"စစ္ပြဲတခုရဲ႕ အၾကီးက်ယ္၊ အခမ္းနားဆံုး သြင္ျပင္လကၡဏာ တရပ္က ဘာလဲ"
ဆရာ့စကားအဆံုးမွာ သူမတို႕ေတြ ကိုယ္စီအေတြးေတြနဲ႕ လက္ေထာင္မိၾကတယ္။ စစ္ဗ်ဴဟာ အခင္းအက်င္း၊ ေထာက္လွမ္းေရးသတင္း၊ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာမွဳ၊ တာ၀န္ေက်ျပြန္မွဳ၊ ကၽြမ္းက်င္မွဳ စသျဖင့္ အေတြးအျမင္ေတြကို ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာလိုခ်င္တဲ့ အေျဖကိုေတာ့ သူမတို႕အားလံုး ဘယ္သူက မေျဖႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ဆရာ့အေျဖက uncertainty ဆိုတဲ့ မေရရာ၊ မေသခ်ာမွဳပါပဲ။ စစ္စကားအရဆိုရင္ေတာ့ Fog of War ပါ။ ဒီလို မေရရာမွဳေတြေၾကာင့္၊ စစ္ပြဲေတြမွာ အႏိုင္ရေရးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး စီမံခ်က္မ်ိဳးစံုကို ခ်မွတ္လို႕ ရပါတယ္။ ဒီစီမံခ်က္ေတြအားလံုးဟာ၊ သူ႕ရွဳေထာင့္နဲ႕ သူေတာ့ မွန္ေနတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အေရးၾကီးဆံုးက ဘယ္ရွဳေထာင့္နဲ႕ ဘယ္စီမံခ်က္ မွန္ကန္တယ္ဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္လို လုပ္ငန္းေတြကို စီမံခ်က္တခုအေနနဲ႕ ေပါင္းစပ္လုပ္ေဆာင္ရင္ စစ္ပြဲကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေအာင္ျမင္ေစမလဲဆိုတာကသာ တပ္မွဳဴးေတြ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရမယ့္ အေရးၾကီးဆံုး အရာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး စစ္ေရးစီမံခ်က္ဆိုင္ရာ အဆင့္ဆင့္ျဖစ္စဥ္ေတြ၊ ျပႆနာေတြ၊ war gaming နဲ႕ decision-theoretic planning ေတြကို ဆရာက အက်ယ္တ၀င့္ ဆက္ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ ကမၻာတ၀ွမ္းက စစ္ဆင္ေရးေတြမွာ အသံုးျပဳေလ့ရွိတဲ့ Operations Research (OR) Planning ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို မီးေမာင္းထိုးျပျပီး၊ Markov Decision Process (MDP) မွာ အေျခခံတဲ့ စီမံခ်က္ေရးဆြဲမွဳေတြကိုလဲ သင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ မေရရာမွဳေတြဟာ double edged sword လိုပဲ အခြင့္အလမ္းေတြကိုလဲ ဖန္တီးေပးႏိုင္သလို၊ အရာရာကိုလဲ ဖ်က္ဆီးႏိုင္စြမ္း ရွိတယ္ဆိုတာကို သင္ခန္းစာမ်ားစြာနဲ႕ သင္ၾကားျပေပးခဲ့ပါတယ္။

“Effects Based Operations (EBO) ဆိုတာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ စစ္ဆင္ေရးစီမံခ်က္ေတြမွာ အသံုး၀င္လာတဲ့ ရလဒ္အေျချပဳ (outcome-centric) သေဘာတရားျဖစ္တယ္။ သူ႕ရဲ႕ အေျခခံသေဘာတရားက ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာက မစပဲ၊ ပန္းတိုင္ကေန စျပီး စဥ္းစားရတယ္။ ဥပမာ- စစ္ပြဲမွာ အႏိုင္ရဖို႕ ဘာေတြလိုအပ္မလဲ။ ခံစစ္စြမ္းရည္၊ တိုက္စစ္စြမ္းရည္နဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြ က်ဆင္းသြားဖို႕ လိုအပ္မယ္။ တခုခ်င္း ျပန္ျပီး စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ တိုက္စစ္စြမ္းရည္က်ဖို႕ ဘာေတြ လုပ္ႏိုင္ဖို႕ လိုမလဲ။ လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ သိုေလွာင္ရံုေတြနဲ႕ Airfield ေတြကို ဖ်က္ဆီးရမယ္။ ေထာက္ပို႕စြမ္းရည္ က်ဆင္းေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ေျခလ်င္တပ္ေတြကို ေရြ႕လ်ားသြားလာႏိုင္မွဳ ေႏွးေကြးေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ဒီအတြက္ တခုခ်င္းဆီမွာ သီးျခားလုပ္ေဆာင္ရမယ့္ စီမံခ်က္ေလးေတြရွိတယ္။ ခံစစ္စြမ္းရည္က်ဖို႕ကို ဆက္စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ ရန္သူရဲ႕ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္နဲ႕ ေရဒါေတြ ပ်က္စီးသြားေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ရန္သူ႕တပ္ေတြကို ေခ်မွဳန္းရမယ္။ တျပိဳင္တည္းမွာပဲ စိတ္ဓာတ္စစ္ေဆးေရး လုပ္ဖို႕ လိုအပ္တယ္။ ဘယ္လိုအေျခအေနေတြမွာ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းေအာင္ လုပ္လို႕ ရႏိုင္မလဲ။ ေခါင္းေဆာင္မွဳ အားနည္းခ်က္နဲ႕ အေတြးအေခၚေတြ ရွဳပ္ေထြးေစမွဳေတြဟာ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးရဲ႕ အဓိက လက္နက္ေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒီအတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္းဆီးျပီး၊ commander capability ေလ်ာ့သြားေအာင္ လုပ္ဖို႕နဲ႕ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ိေရးယႏၱရားေတြကို အသံုးျပဳျပီး အေတြးအေခၚ ရွဳပ္ေထြးေစမွဳေတြကို ဟန္ခ်က္ညီလုပ္ႏိုင္ရင္ ရန္သူကို စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းေအာင္ လုပ္ယူလို႕ ရႏိုင္မယ္"

ဆရာက ဒီစကားေတြကို ႏွုတ္ကလဲေျပာ၊ slide show နဲ႕ နမူနာပံုေတြကို ျပသခဲ့သလို၊ ကြန္ပ်ဴတာလက္ေတြ႕သင္ခန္းစာ အခ်ိန္မွာလဲ Probabilistic Graphic Models ေတြကို အသံုးျပဳျပီး၊ စီမံခ်က္ေတြ ေရးဆြဲေစခဲ့ပါတယ္။

ဘ၀ ရပ္တည္မွဳ အလုပ္အကိုင္ေတြအတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြပါပဲ။

နိဂံုး

ဘ၀မွာ မေရရာ၊ မေသခ်ာမွဳ (uncertainty) နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး၊ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးဆီက အေတြးအျမင္မ်ားစြာကို ရခဲ့ဖူးပါတယ္။ အယူအဆေတြကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။ အမွန္တရားဆိုတာကလဲ ရွာေဖြေလ၊ ခက္ခဲေလ။ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မေသခ်ာ၊ မေရရာတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ ဘယ္သူ႕အျမင္၊ ဘယ္သူ႕အေတြး၊ ဘယ္သူ႕အလုပ္ကက မွန္ကန္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္ မေျပာႏိုင္ေပမယ့္၊ လက္ေတြ႕မွာ အက်ိဴးေက်းဇူးျဖစ္ထြန္းေစတဲ့ အေတြးအျမင္၊ သင္ခန္းစာေတြကို အသံုးျပဳရင္းနဲ႕ မေရရာ၊ မေသခ်ာမွဳေတြကို ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းၾကမယ္ ဆိုရင္ျဖင့္---------------------။


ခင္မမမ်ိဳး (၁၊ ၅၊ ၂၀၁၁)

အျပည္႔အစုံ ဖတ္ရန္ ...